1,049 matches
-
Câmpeni), prin tată, respectiv din apropierea Dejului. A crescut într-o atmosferă de cinste și bună cuviință; atunci când a găsit un creion și l-a adus acasă a fost pedepsit, o lecție pe care nu a uitat-o toată viața. În calitate de cercetaș, atunci când avea 10, 11 și 12 ani, a fost invitat alături de alți 15 copii din regiunile țării la Pelișor, unde l-a cunoscut pe Regele Mihai. Tatăl lucra la Facultatea de Agronomie, care se va strămuta în 1940 la Timișoara
Agenda2005-19-05-1-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283670_a_284999]
-
și intelectuali de frunte ai satului. Familia Mircea Hreamătă a avut doi copii, pe Nicolae și pe Mariana, ambii ingineri în industria ușoară stabiliți la Piatra Neamț. Căpitanul în rezervă Mircea Hreamătă a fost comandant de pluton, comandant de companie de cercetași în al doilea război mondial, ajungând cu armata română la Brno, în Cehoslovacia. După ce a ieșit la pensie, s-a retras împreună cu întreaga familie la Piatra Neamț, la copii, iar casa de cărămidă, construită în 1950 de socrii săi și de
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
Maria se așeză simplu, pe iarbă. Rim o urmă, fiindcă presimțea că urma o poveste. Ăștia să fie quinții? Îmi mănâncă deja din palmă! Femeia începu să depene o poveste în care ea fusese salvată de un raid al unor cercetași ai Abației din sclavia unei bande de tâlhari care o puneau să se prostitueze împreună cu alte câteva fete. Crescuse în Câmpie, dar acceptase imediat ordinea și preceptele Abației, o dată ce îi fusese dat să le cunoască. Iar cea mai mare rușine
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
laserul, nu s-a mai despărțit de arma aia. O întoarce pe toate părțile și e fericită de parcă și-ar fi găsit dragostea de-o viață. Ambii bărbați tăcură pentru o vreme. Pe Pământ, Haela fusese cea mai îndemînatică dintre cercetașii lor. Cu două doctorate în psihologie și cu o fire rebelă, fata aceea brunetă și subțire lăsase întotdeauna impresia că e ca un arc a cărui destindere poate produce energia unei supernove. Fără arma ei, despre care înțelesese imediat cum
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
strigă Bella, lăsând să se vadă că tensiunea începea să depășească puterile sale de a o stăpâni. Asta a fost tot? Șiragul ăla de nave? - Mă îndoiesc, spuse calm Allin Perse. E clar că au fost doar un grup de cercetași. L-am văzut pe unul din piloții lor trimițând o sondă minusculă... - Și ce să cerceteze? răbufni Bella. Am urmat tactica ta și, uite, că am încasat în plin bombele alea. Acum sunt convinși că un atac orbital ne va
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
avertiză bătrânul Ricarius, scutierul tatălui său. Luând seama la comportamentul ciudat al celor doi războinici, care făceau semne în mijlocul drumului, Waldomar își ascuți privirea și, automat, încetini pasul calului. între timp, Waltan pusese deja mâna pe mânerul săbiei. Unul dintre cercetași se întoarse și în câteva clipe fu în fața căpeteniei sale. Cu un gest al mâinii, Waldomar opri micul cortegiu. în tăcerea tensionată ce se lăsase deodată între ei, răsună ciudat, dinăuntrul carului, râsul zgomotos și neprefăcut al Fredianei, cucerită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
iritarea lui Balamber se transformă în furie nestăvilită. îl luă imediat la rost pe burgund: Unde i-ai găsit pe tâmpiții ăștia? Au stricat totul. Livid la față, Gualfard își luă ochii de la el și începu să-i bruftuluiască pe cercetași, acoperindu-i de ocări și blesteme. Unul dintre ei, ridicând mâinile ca să se apere, reuși să strecoare: — Probabil că au luat-o pe un drum lăturalnic; sunt o mulțime pe aici. Noi eram doar patru, iar... Departe de a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
o imite și își îndreptă pentru prima oară un gând către Lidania, întrebându-se dacă ajutorul lui Maliban îi va fi de ajuns ca să reușească și ea. în adânc curgea un torent pe al cărui mal stăteau în așteptare câțiva cercetași. Valea era atât de adâncă și vegetația pe cei doi versanți atât de deasă, încât în ceasul acela lumina soarelui pătrundea cu mare greutate. Aerul era umed și mirosea a nămol. Roiuri de insecte minuscule le zumzăiau pe deasupra capului. Urmându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
atât de adâncă și vegetația pe cei doi versanți atât de deasă, încât în ceasul acela lumina soarelui pătrundea cu mare greutate. Aerul era umed și mirosea a nămol. Roiuri de insecte minuscule le zumzăiau pe deasupra capului. Urmându-i pe cercetași, coloana urcă torentul pe o distanță de circa jumătate de milă, ținând caii cu copitele în apă. Nimeni nu vorbea, însă foarte curând Sebastianus distinse, mai întâi în șoaptă, apoi tot mai intens, ecoul unui bubuit depărtat. Soarele apunea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
mica sa armată, cu ceea ce mai rămăsese din animalele ce le furaseră și cu carele încă inutilizabile după incursiunea burgunzilor. în depărtare, pe câmpia unduitoare, presărată de mici cătune abandonate și întreruptă din loc în loc de pâlcuri de copaci, putea distinge cercetașii ce le deschideau drumul. Grămezi imense de nori albi se înălțau ca niște turnuri în înaltul cerului; căldura zilei prevestea vara - vremea când războinicii se puteau elibera de armuri, călătorind goi până la brâu. La orizont, distingea pintenul stâncos de pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
protecția oferită de pâlcul de copaci, mici grupuri de războinici părăsiră coada coloanei și se răspândiră prin preajmă, culcându-și caii în iarba înaltă și printre arbori. începu apoi așteptarea, care nu dură prea mult. Curând, pe drum apărură doi cercetași; ceva mai în spatele lor se putea vedea întregul detașament al urmăritorilor. Nemișcați, întinși pe pământul deja îmbibat de aromele verii, suportând zumzăitul și ciupiturile insectelor, hunii scrutau printre firele de iarbă și înșiruirile copacilor, mângâindu-și fiecare cu mâna gâtul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
hunii scrutau printre firele de iarbă și înșiruirile copacilor, mângâindu-și fiecare cu mâna gâtul sau botul calului, de teamă ca nu cumva, printr-un nechezat, sau chiar printr-o mișcare bruscă, să dezvăluie dușmanilor ambuscada ce li se pregătise. Cercetașii se apropiară, dar Balamber, îngenuncheat în spatele unui carpen rămuros și plin de frunze, privea dincolo de ei, observându-l pe războinicul ce părea să-i conducă pe burgunzi: constată că era încălecat pe un magnific roib și îl găsi foarte tânăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
meu Atila a câștigat un nou aliat. Și iată-l pe Eudoxiu și pe prietenii lui cum îl urmează în invazie, ba chiar merg înaintea lui, îl ajută la trecerea râurilor, îi deschid drumul în diferite feluri, iată-i și cercetași, cantinieri, informatori și iată-i chiar la asaltul cetăților, nu-i așa, Divicone? Bagaudul plecă pentru moment privirea, apoi, cu un efort evident, începu din nou să vorbească: — Da. Eudoxiu îi cunoștea cam pe toți capii bagauzi ale provinciilor invadate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de îndată să tacă: — Dar noi putem să sperăm mai mult de la bagauzi: sunt mulți și înarmați, nedeprinși poate cu tacticile militare, dar cunoscători ai locurilor și suficient de răi ca să ne fie de folos. Mai întâi de toate, ca cercetași, dar și în luptă, de ce nu? De altfel, oamenii pe care i-am înrolat de curând nu sunt cu mult mai buni. Firește, va trebui să le oferim o răsplată. — Adică? — Iertarea. Iertarea și înrolarea în armata romană, nu pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-și potolească și el setea, însă Balamber refuză invitația. Agățând la locul său burduful, Odolgan ridică din umeri. — Cum vrei. Praful ăsta îmi usucă gâtul. Balamber aruncă o privire piezișă, încărcată de suferință, către desișuri. Dacă lucrurile stau cum spun cercetașii, curând o să ieșim din pădurea asta. Agedincum nu e departe. — Rămânând în spate, și azi o să ajungem să dormim sub cerul gol. Utrigúr, acolo în față, ne pune să-i înghițim praful și el își ia tot ce e mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ca oamenii săi să treacă vadul de la Aubis fără probleme, fără să vatăme carele și să piardă mâna de animale pe care mingan-ul le avea cu el. în apropierea unui mic burg, ceva mai la vale, era un pod, însă cercetașii anunțaseră că francii râureni, infanteriști, o lungeau și întârziau să traverseze; de aceea, dată fiind lărgimea râului și adâncimea mică a apei, el hotărâse să câștige timp, părăsind drumul și traversând cu mingan-ul prin vad. Trebuia să se grăbească fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
încărcate în car, Go-Bindan îl striga. Fu surprins să o vadă zâmbind și îi zâmbi și e, făcându-i cu mâna un semn de salut. în momentul acela ajunse lângă el, în galop, Odolgan care, ca întotdeauna, îi comanda pe cercetași: Am văzut tabăra, anunță el, mângâindu-și pe gât calul ce șiroia de sudoare, în vreme ce oamenii săi rămăseseră în așteptare la câțiva pași mai în urmă. La nu mai mult de șase-șapte mile romane; e foarte mare. Când m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pe vreunul dintre puținele scaune disponibile, iar asta și fiindcă de acolo le-ar fi fost greu să observe cu atenție marea hartă din piele de căprioară pe care, în diferite culori, adjutanții lui Magister militum desenaseră sumar, după indicațiile cercetașilor, principalele repere topografice ale regiunii, delimitată la apus de cursul râului Aubis iar la răsărit, de acela mai șerpuit al Marnei. în mijlocul generalilor, al regilor și al căpeteniilor barbare, figura lui Etius se distingea nu atât prin prestanța fizică - cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
încă de la primele licăriri ale dimineții, iar acum, după un marș de câteva mile, se desfășura în câmpie, conform planului la care consimțiseră comandanții lor cu o seară înainte. Curierii galopau frenetic pe linia frontului și câteva trupe mici de cercetași în avangardă călăreau prin câmpie, ținând sub ochi dușmanul, care, la rândul său, se așeza, fără grabă, în dispozitiv. Ziua se anunța caldă; peste câmpie aerul era dens, apăsător, ca de vată, iar sunetele se auzeau deformat. Cele mai apropiate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ta lui Magister! strigă, în timp ce se îndepărta, dând pinteni calului. Sebastianus se întoarse spre Iustinus Datianus, cel mai vârstnic dintre comandanții de turma, care îi luase locul lui Mataurus în A Cinsprezecea Aripă Ilirică, și-i ordonă să trimită imediat cercetași pe colină pentru a controla mișcările hunilor. Dădu apoi indicațiile necesare pentru a putea îndeplini ordinul primit și, puțin după aceea, urmată de centuria lui Maliban, schimbă ușor direcția spre dreapta și se îndreptă cu cea mai mare rapiditate spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-se de cei care sunau din corn, ordonă unității sale să se desfășoare în linie de atac și să treacă de la trap la galop, căci îl neliniștea faptul că nu putea vedea ce se întâmpla pe celălalt versant al colinei. Cercetașii pe care-i trimise în avangardă și care se distingeau limpede pe coasta acoperită de iarbă nu ajunseseră încă pe culme și, deci, nu puteau să transmită nici o informație. Pe de altă parte, nu era timp de pierdut. într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Ilirica. Curând, după ce traversase un drumeag bătătorit, unitatea sa începu urcușul coastei, care, din fericire, se arăta lung și nu avea să supună caii la mari eforturi, singura neplăcere fiind terenul oarecum dificil, încă îmbibat de ploaia din seara precedentă. Cercetașii dispăruseră după culme, însă unul dintre ei apăru curând pe fundalul maiestuos al norilor, anunțând, prin gesturi grăitoare și frenetice ale brațelo,r că din partea cealaltă dușmanul se apropia. Bătălia, deci, începuse. — Pregătiți javelinele! strigă Sebastianus. Abia ajuns pe creastă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-l facă să găsească o fiică, ei bine, mai devreme sau mai târziu, avea să știe să-i găsească și o mamă. Către prânz, mingan-ul văzu Saône. Un mic pod de piatră, în apropierea unui burg mărunt, permitea trecerea, iar cercetașii îi raportară lui Balamber că Utrigúr deja traversase. Din toate părțile, războinicii împrăștiați prin câmp se adunau acum către sat. Nu erau toți hiung-nu: în dreapta, de pildă, Balamber observă, la o distanță de circa două sute de pași, un șir lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
palmă - o stație de cale ferată pierdută-n pustiu. Pe linii numai vagoane pline cu cărbuni. „Hai să ne așezăm la pândă! Ne lămurim noi cum se mișcă trenurile iestea” - am propus eu. „Se vede treaba că ai fost și cercetaș, Costăchele. Să facem cu schimbul. Întâi stau eu de veghe. Ne interesează linia de pe care garniturile pleacă spre miază-zi. Ce pregătiri se fac înaintea plecării, ce personal de însoțire au și pe unde se poate ajunge la ele.” „Dacă urcăm
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
bea apă. Și ce ai de gând? Mergi la adunare sau nu? Tu ce zici, Petrache? Știu și eu? Cred că-i bine să mergem, ca să știm ce ne așteaptă. Nu știi cum se spunea pe front? Doar ai fost cercetaș. Ca să câștigi o luptă, trebuie să știi cu o minută mai devreme puterea inamicului și ce vrea să facă - a răspuns ca la carte Costăchel. Păi vezi? Deșteptule! Așa că, mergem la adunare. Și încă o să fim foarte atenți, ca să știm
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]