1,441 matches
-
desemnată decât printr-un limbaj simbolic, pentru că simbolul, departe de a fi eroare sau ocultare, e însăși adevărul vieții mele concrete. Lucru perfect înțeles de psihanaliza freudiană, atunci când utilizează viața imaginară ca cifru al existenței cotidiene: un anumit vis este cifrul prin care apare o anumită dorință secretă, care-mi orientează tot comportamentul; descifrând visul acesta, dezvălui "realitatea" dorinței și "adevăratul" sens al comportamentului meu."16 Sunt aici suficiente date pentru o psihanaliză de tip existențialist care, în accepția noastră, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
la apus, în sus de val.//"104 Din unghiul de vedere al psihanalizei, conjuncția vis-operă nu trebuie să surprindă pe nimeni, din moment ce ambele transpun anumite dorințe care, în viața cotidiană, sunt refulate de varii constrângeri sociale sau deziderate morale. Acel "cifru al existenței", prin care Doubrovsky definea visul, își relevă concretețea în anumite aspecte ale creației. În plus, C.G. Jung explică de ce o persoană oarecare este capabilă să realizeze dacă visul său este unul important sau de neglijat: "Dar de unde știe
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
nefericit a lui Camil Petrescu, în care singurul sfetnic și protector a fost prietenul său mai mare, Tutulă. Această complinire a personajelor se reflectă metonimic în secvența "Altoi de suferință". Într-o asemenea abordare, nu puteam omite onirismul. Visul, acest "cifru al existenței umane", joacă un rol deopotrivă semnificativ și insolit. Insolit, dacă ținem cont că analizăm opera unui scriitor noocrat și lucid. Singurul loc în care Camil Petrescu își povestește visele este Doctrina substanței. Este la îndemâna oricui să constate că
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
operează prin opunerea maniheistă a personajelor sau prin exhibarea unei morale evidente - și, totodată, reconstituie o savuroasă și plauzibilă limbă arhaizantă. Parodiind romanul picaresc și comic prin afișarea ironică a convențiilor, Calpuzanii poate fi citit și ca un roman cu cifru, o sugestie în acest sens fiind oferită de prefață, care, dincolo de fantazările erudite pe teme lingvistico-mitologice, conține și un avertisment către cititor. După mai bine de un deceniu de la publicarea studiului Poetica legendei ca postfață la culegerea de Legende populare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285366_a_286695]
-
citea deloc. Asta era subversiunea: te ocupi de literatură, când ar trebui să te ocupi cu documentele partidului. Cum Îți permiteai? Tu citeai poezie. Toată lumea era Îndrăgostită de poezie, pentru că era subversivă, era un limbaj cifrat, lumea avea poftă de cifru, fiindcă În jur totul era teribil de clar. Sanda Cordoș: Poezia aceea era o șansă. Marius Jucan: Da, dar trebuia cineva să te Împărtășească la șansa asta, era o inițiere... Sunt lucruri care trebuie nuanțate. Corin Braga: Sanda, eu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
sensurilor, e o certitudine ultimă, un suflu inițiind în dialectica internă a realităților, în insolitul cosmo-sacral; din păcate cuvântul nu revelează, ci ascunde sacrul. Vizând esența ultimă, adică absolutul, cuvântul năzuit de Blaga în excepționala-i Ardere se vrea un cifru magic, omnipotent, atoatelămuritor, în stare să sfărâme interdicțiile de orice fel ale comunicării: "sunet de-argint, de foc", înlesnind "ritul unei rostiri egale". Astfel înțeles, cuvântul se confundă finalmente cu logosul biblic instaurator, aspirând la articularea fragmentelor într-un spectacol
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
imaginea este mama semnului, dar nașterea semnului scris îi permite imaginii să-și trăiască deplin viața adultă, separată de cuvânt și eliberată de sarcinile triviale ale comunicării. Cum "pictura" paleoliticului ținea de o combinatorică semnificativă în întregime codată (al cărei cifru nu-l cunoaștem), această primă desprindere mediologică în pragul logosferei marchează nașterea "artelor plastice". Dacă primele urme de scriere apar la mijlocul mileniului al IV-lea în Mesopotamia, primele alfabete consonantice, feniciene, datează din jurul anilor 1300 ÎdC, iar alfabetul vocalic, grec
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
nu era decât un fals, campionul nu le-a călcat niciodată pragul, așa că prețurile cerute nu se justificau. Pe bune! 47 În fond, și Rubik se pare că s-ar fi inspirat din vechii cilindrii cu litere mobile, folosite în cifrurile din secolele XVIII-XIX. 48 Manualul Bunăstării (2015), Boomhouse, London New York Moscow. 49 Un al patrulea hotel din localitate a dat faliment, neputând rezista la concurența celor trei instituții prevăzute cu piscine, spa, săli pentru conferințe cuvincioase și chiar și cluburi
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
2, ci încărcată de mesaje, "care par uneori de neînțeles, însă pot fi descifrate cu ajutorul miturilor"3. (Doar pentru omul modern, ființă istorică, "cosmosul a devenit opac, inert și mut: nu mai transmite nici un mesaj și nu mai cuprinde nici un "cifru""4). Perspectiva mitică asupra personajului eliadesc este parte din încercarea de integrare a omului modern în simbolic și fantastic, de revrăjire a omului prin mit și simbol (Eliade anunța în 1936 apariția unei cărți, Mit și simbol, pe care nu
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
major, care îl apără de nihilismul istoricist fără să-l scoată totuși din "Istorie". S-ar putea, chiar, ca Istoria să-și reveleze adevăratul ei sens: de epifanie a unei condiții umane "glorioase""). Eliade vedea lumea grea, încărcată de semne, cifru al altei realități transcendentale; căutarea acestor semne nu înseamnă evadarea din Istorie, ci faptul că Istoria nu poate satisface singură toate dimensiunile existenței; problema raporturilor între natural și istoric trebuia examinată cu aceeași gravitate cu care teologia dezbătea raporturile dintre
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
ceea ce voi dezvolta mai târziu în lucrările mele de filosofia și istoria religiilor, și anume că, aparent, "sacrul" nu se deosebește de "profan", că fantasticul se camuflează în "real", că Lumea este ceea ce se arată a fi și totodată un cifru. Aceeași dialectică (...) susține și Noaptea de Sânziene, începută doisprezece ani mai târziu, 1949 (referirea temporală este un indiciu pentru faptul că interferența celor două zone este o constanță, că nu au fost niciodată impermeabile -n.m); cu deosebirea că de
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
referirea temporală este un indiciu pentru faptul că interferența celor două zone este o constanță, că nu au fost niciodată impermeabile -n.m); cu deosebirea că de data aceasta nu mai era vorba de semnificațiile profunde ale Cosmosului, ci de "cifrul" evenimentelor istorice"29). Problema camuflajului disputată în aceeași măsură de istoricul religiilor și de scriitor, își găsește terenul propice de analiză "pe planul care-i este mai propriu, cel al meditației filosofice"30. Mărturisirile lui Eliade demonstrează viziunea unitară asupra
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
Relaționarea frecventă a simbolului oglinzii cu momentul morții personajelor eliadești, momentul în care omul cunoaște fața covorului, iar firele și nodurile se leagă într-un desen coerent înseamnă momentul reflectării de sine. Eliade vedea lumea ca grea, încărcată de semne, cifru al altei realități transcendentale. Personajele lui spun: "ni se fac mereu semne de tot felul. Deschide ochii și dă-ți silința să le descifrezi"73. Între aceste semne cu care își obișnuiește cititorul, se află numele personajelor. Ghicitor în pietre
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
mesajelor, deși "extraordinar de complicat", "nu poate fi niciodată abolit"743: "Cât timp există un calendar lunar, și există supraputeri ori mijloace tehnice limitate la dispoziție, difuzarea pe scară mondială a oricărei categorii de mesagii nu poate fi întreruptă"744. Cifrul este "atât de simplu încât poate fi învățat pe dinafară, iar, pe de altă parte, se re-codifică automat și la infinit, în cazul că e descifrat de adversar"745. Descifrarea "mesajului" nu duce la nimic, deoarece "Graalul este cu adevărat
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
să nu le reținem. Putem spune că ni se întîmplă același lucru ca unui om care și-a îngropat comoara într-un cufăr cu o încuietoare atît de complicată încît nu mai reușește să-l deschidă, că nu mai știe cifrul lacătului și este silit să lase în seama hazardului regăsirea acestuia? Există însă o explicație mai firească și mai simplă. Între amintirile pe care le evocăm intenționat și cele asupra cărora se pare că nu avem control se află, în
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
le găsește specific franceze sub togă antică; alții le găsesc profund creștine sub pseudonime păgâne. Guyau zice că „Grecii lui Racine nu sunt greci decât prin data la care sunt plasați și care rămâne adesea o simplă etichetă, un simplu cifru, fără să ne facă să vedem Grecia de altădată”. Iar Charly Clerc e ceva mai drastic când spune: „Drama din veacul XVII n-a fost, drept vorbind, nici greacă, nici franceză; ea a fost câte ceva dintr-una și câte ceva din
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
trăind între extreme. Lumea reală și cea a coșmarului sunt despărțite de un prag îngust, amândouă lăsându-se stăpânite obsesiv de simbolul mării: „Totdeauna marea mi-a dat senzația verticalei. E un mediu abstract. Singurul peisaj abstract.” Volumul de poezie Cifrul pierdut (1996) îmbină, într-un registru muzical, întoarcerea într-un timp imemorial și „religia iubirii”: „În parfumul lichid de iasomie / Căzută în verdele palpitând - o albină a rămas vie // Oh, soarele printre perdele curgând / Pe albina cea vie! // Spre grâul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287671_a_289000]
-
valoarea scrisului. SCRIERI: Totdeauna marea, București, 1969; Coloană dorică, București, 1972; Eroii verii, București, 1978; Patimi, București, 1978; Impact, București, 1987; Alo, televiziunea! Un „Jurnal de front” pe programul 1, București, 1992; Măcar un singur foc de armă, București, 1994; Cifrul pierdut, București, 1996; Angela - cântec și rugă, București, 1998. Repere bibliografice: Dumitru Lazăr, „Totdeauna marea”, CRC, 1969, 46; Dan Cristea, „Coloană dorică”, RL, 1972, 48; Mircea Iorgulescu, „Coloană dorică”, LCF, 1973, 8; Barbu, O ist., 102-106; George Poenaru, Efervescența unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287671_a_289000]
-
ca în Isarlâkul lui Ion Barbu. E un fel aparte de existență, în care oboseala vechimii, stingerea lentă se manifestă vătuit și fastuos. Nimeni nu poate trăi nemijlocit, între viață și om se interpun proiecții regresive în lanț, coduri cu cifrul pierdut, hieroglife („Stăm pustii pe-aici, pustii și pe ducă. Și când e vorba să trăim, nu ne mai pricepem”). Toate ca forme de evitare, de ecranare a clipei, a prezentului, căci „la marginile împărăției”, acești turci „de poveste și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285907_a_287236]
-
Timișoara, 1973; Căpitanul Apostolescu și identificarea, Timișoara, 1974; Surprizele căpitanului Apostolescu, Cluj-Napoca, 1975; Obstinația căpitanului Apostolescu, București, 1978; Căpitanul Apostolescu și piromanul, București, 1979; Acțiunea Anda, București, 1979; Căpitanul Apostolescu și filiera, București, 1981; Colierul, București, 1981; Căpitanul Apostolescu și cifrul D-237, București, 1983; Revelionul, București, 1983; Căpitanul Apostolescu și S.A. Frații et Co., București, 1986; Căpitanul Apostolescu și inamicul public nr. 1, București, 1990; Căpitanul Apostolescu și mobilul, București, [1991]; Căpitanul Apostolescu și spionii, București, 1991; Afacerea Samoilescu-Cozmici, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290118_a_291447]
-
să vă pun la punct, București, 1979, În misiune secretă, București, 1992. Repere bibliografice: Mircea Iorgulescu, „Căpitanul Apostolescu intervine”, RL, 1973, 17; Popa, Dicț. lit. (1977), 557; Constantin Paraschivescu, „Căpitanul Apostolescu anchetează”, TTR, 1981, 3; Anemone Popescu, „Căpitanul Apostolescu și cifrul D-237”, O, 1984, 17; Fl. Filip, Joaca de-a romanul polițist, AFT, 1988, 7; Popa, Ist. lit., II, 1018. C. Dt.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290118_a_291447]
-
lucrarea să în două volume din 1968, Blake and Tradition, par să-și rateze țintă holistica. Dacă suntem atenți la atitudinea lui Blake însuși privitoare la elaborarea unui poem, descoperim că aceasta insolita retorica poetica se bazează pe ideea de cifru semantic, deschis revelației, dar blocat simțurilor comune. O scrisoare adresată lui Thomas Butts (aceeași din care am extras și citatul din primul paragraf) și datata 6 iulie 1803 clarifica această idee: "Allegory addressd to the Intellectual powers while it is
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
se face trecerea de la un poem la altul, coerentă lor devine evidență. În finalul acestor rânduri introductive, trebuie să mă opresc în treacăt asupra unei probleme de detaliu: aceea a codificării retorice blakeene, care implică existența unei serii complexe de cifruri literare, unele intenționate, altele aleatorii. Merită să le prezint pe cele mai importante dintre ele, de vreme ce o atare sistematizare nu a făcut obiectul vreunei exegeze de până acum. Astfel, cele mai multe greutăți sunt declanșate de particularitățile de limbaj și de stil
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
347-411. Prospero Acțiunea din Furtuna și personajele din ea se situează la interferența dintre două lumi: lumea ca lume, cu patimile ei, trădări și restatorniciri, pierzanii, rătăciri și regăsiri, iubiri, pofte nesăbuite de mărire; și o altă lume, cu alt cifru, cu alte feluri de ființe, cu alte timpuri și cu alte legi. Iar între aceste două lumi se află Prospero, Prospero ducele de Milan și Prospero taumaturgul. Piedut în abstruse speculații, în lecturi oculte și în reverii, absent de la determinările
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
în vis. Codurile sunt engrame mnezice fără de care n-ar putea exista visul. Și nici poesia. Ceea ce este interesant este faptul că visul reprezintă o necesitate arhiprimitivă (dacă toate ființele îl au, și îl au în somn!), intermediară și trecătoare. Cifrul visului dispare după ce acesta a fost comunicat. Dar urmele lui rămân adânci și mesajul este deseori greu sau fals traductibil. Decodarea demonstrează că limbajul oniric, deși este simbolic este diferit în comparație cu limbajul vigil, fiind votba de un mesaj necontrolat de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]