1,556 matches
-
revărsau bunătatea asupra întregii omeniri suferinde, parcă ar fi vrut să ne spună: "Așa e înălțarea și prețul se plătește Cu chin și suferință și slavă, omenește." (T. Arghezi) Grația Maicii Domnului se revărsa peste noi... Eram fericiți! Vanitas vanitatum (Deșertăciunea deșertăciunilor) Nu-mi rețineți numele Treabă inutilă. Și nici bocitoarele Nu-mi plângă de milă. Eu rămân precum o știm: Un ilustru... anonim, Îmbătrânit în păcat, Aiurit și revoltat. Victor Aciocîrlănoaiei REFERINȚE CRITICE Raiul negru Această carte mai confirmă o dată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
bunătatea asupra întregii omeniri suferinde, parcă ar fi vrut să ne spună: "Așa e înălțarea și prețul se plătește Cu chin și suferință și slavă, omenește." (T. Arghezi) Grația Maicii Domnului se revărsa peste noi... Eram fericiți! Vanitas vanitatum (Deșertăciunea deșertăciunilor) Nu-mi rețineți numele Treabă inutilă. Și nici bocitoarele Nu-mi plângă de milă. Eu rămân precum o știm: Un ilustru... anonim, Îmbătrânit în păcat, Aiurit și revoltat. Victor Aciocîrlănoaiei REFERINȚE CRITICE Raiul negru Această carte mai confirmă o dată că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
Moravurile noastre sunt pe aproape moravurile sau mai bine zis viciile tuturor popoarelor, cari ne-au stăpânit sau protegeat. De la ruși ne-am Însușit desfrânarea, de la greci lipsa de onestitate În afaceri, de la principii fanarioți un amestec de Înjosire și deșertăciune, de la turci nepăsarea și lenea. Polonii ne-au binecuvântat cu divorțul și [cu] acest furnicar de evrei, din stratul de jos, pe cari i-ați văzut mișunând În ulițele noastre : iacă năravurile noastre” <endnote id="(109, p. 47)"/>. 5. Evreul
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
existând ca popor printre puteri mari și nemiloase. În fața compromisului, acceptat pentru o eventuală supraviețuire, Brâncovenii aleg sublimul șiși mărturisesc marea lor iubire pentru Iisus cel răstignit și intră astfel în veșnicie. Un tablou despre o familie, o carte despre deșertăciunea Utopiei, un exemplu de sfințenie călăuzitoare, o scriere abordând eternele probleme ale conștiinței umane. 9. Suferințele din Ardeal Vasile Stoica Descriere: Cartea „Suferințele din Ardeal” tratează momentele cele mai importante ale istoriei Transilvaniei și este scrisă de un bun cunoscător
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
sau la oportunitatea prinderii unei slujbe. Pentru dascăli, un astfel de prilej poate deveni un simplu reper biografic cu semnificație subiectivă („Doamne, a mai trecut un an!”), sau un moment prielnic pentru un discurs mobilizator, de impunere În fața celorlalți prin deșertăciuni de tot felul (discursuri siropoase, nostalgice, sentimentaliste, „inteligente” etc. zămislite așa, „instantaneu”, ad-hoc). Un astfel de prilej constituie, de fapt, o situație cât se poate de normală de despărțire dintre discipoli și magiștri, nu lipsită de evidențierea unei drame pedagogice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
tot și prefațează principiul bucuriei trăirii autentice a duratei (pe nedrept ocultată sau blamată). Totodată, constituie o cale de diminuare sau ocolire a alienării materialiste din zilele noastre. Ne poate deconecta, chiar și temporar, de stringențe consumiste sau de alte deșertăciuni de acest fel. Timpul pentru sine este un semn al eliberării de determinări, de presiunea altora, de constrângeri diverse. A dispune de timp personal demonstrează că ai ajuns la o treaptă Înaltă de asumare responsabilă a autonomiei. A avea timp
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
dărâmat prestigiul apărând pe un disc în care cântați cu Johnny Răducanu la Tescani, nu l-ați pus în pericol comentând acidulat-savuros în ziare și reviste tot felul de întâmplări, năravuri și mentalități amestecate astăzi într-un adevărat "bâlci al deșertăciunilor" românești. Ați publicat o serie din aceste texte în volumul, modest intitulat, aș spune eu, "Note, stări, zile"2. Balansați între cultura populară, că tot ați dialogat ieri cu publicul pe tema asta, și cultura specialistului. Cum ați reușit să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
a instaurat ordine în documente. Consuela Vlăduțescu Capitolul I - Trăsături dominante ale Ordinului Franciscan 1. Oglinda lui Cristos, oglinda sufletelor simple „Într-un moment în care învățătura evangheliei era aproape ignorată, Francisc a fost trimis de Dumnezeu spre a demonstra deșertăciunea înțelepciunii omenești, și, cu nebunia sa, să-i aducă pe oameni la înțelepciunea lui Dumnezeu.” (Toma de Celano) Mesajul Sfântului Francisc a fost primit cu încredere și entuziasm. Era simplu și înălțător prin mărturia vieții creștine și a exemplului personal
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
a Domnului - care adoră pe Dumnezeu în duh și adevăr (In. 4, 23), se aseamănă în slavă cu Dumnezeu și sunt nemuritori împreună cu El, primind viața cea veșnică prin Cuvântul, tot așa, cei ce se închină acestora (zeilor) se aseamănă deșertăciunii demonilor și vor pieri împreună cu ei în gheenă»”<footnote Actele martirice, Martiriul Sfinților Carp, Papil și Agatonica, 2-7, p. 166-167. footnote>. Sfântul Ambrozie al Milanului ne istorisește și despre martiriul fiilor preotului Eleazar. Astfel, împăratul prigonitor Antioh a poruncit să
Medicii și Biserica. Medicină și Spiritualitate în abordarea pacientului terminal by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/121_a_138]
-
de praf și de zgomotul călăreților, al carelor și călăreților se vor cutremura zidurile tale, când va intra el pe porțile tale, cum se intră într-o cetate sfărâmată")23. Apostolul vituperează împotriva zidului și-i arată omului labilitatea și deșertăciunile faptelor sale. Toate textele abundă de semne și mărci ale prafului: pleavă, nisip, ruine, dărâmături, cenușă: "El le amenință și ele fug departe, gonite ca pleava pe care vânturătorii o vântură în vânt și ca vârtejul de pulbere, în vreme
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
în lume vestită, Corintule doric? Unde de turnuri cununi? Unde străvechile-averi? Unde-ale zeilor temple, palatele, soațele celor Care se trag din Sisif? Unde mulțimile-ți vechi? N-a mai rămas, vitregito, nici urmă din tine, nici una." (Antipater. 9, 151) "Panorama deșertăciunilor" eminesciene pare văzută (cu mult înainte) de ochii de sfincși ai poeților greci. Pulberea, cenușa, viața ca vis, reducerea vieții la nimic sunt prelungiri ale unor percepte biblice. Strălucirea "de altădată" a acestor civilizații nu o dă decât scânteierea prafului
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
trăim... Când luăm drept viață ceea ce e numai vis? Sau poate noi trăim și viața a murit? (Palladas, 10, 82) Motivul vieții "care a murit" ni se pare cel mai apropiat de felul în care va dezvolta M. Eminescu tema deșertăciunii. Dar înainte de a deveni o temă predilectă a romanticilor, imaginile civilizațiilor în ruină au ars ochii poeților Eladei: viața este pulbere amorfă (konis); viața e goală de sens, fără țel, absurdă (alogos); viața nu e nimic decât neant (to medem
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
cu el orașe, ca gigantice sicriuri" (Egipetul) sau: "Se pare Că cerul e-un palat de imperator, Deșert pustiu căci Dumnezeu e mort" E un "timp mort", în care nu mai e nimic ce să moară: "desigur, totul este o deșertăciune, toate mor, toate dispar de pe fața pământului, cândva va pieri și chiar pământul sub forma în care îl percepe omenirea, dar moartea, dispariția, zădărnicia nu pot exista fără viață, căci dacă n-ar fi viață, n-ar mai avea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
altor neamuri, a altor civilizații. Așadar, între punctual inițial și cel final: naștere moarte are loc un proces complex, care, pe de-o parte macină tot ce există, pe de alta, pregătește nașterea a ceva nou. În felul acesta, "panorama deșertăciunilor" se transformă într-un amețitor "memento mori", într-un avertisment al zădărniciei grandorii prezente în fața existenței care-i va lua locul"10: Pare a fi vorba de acel "fruct amar" de care vorbea Hegel, un principiu în care e circumscrisă
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Despre "litera necitită" vezi și Barbu, Constantin Eminescu, poezie și nihilism, Ed. Pontica, 1991, p. 15. 31 Ibidem, vezi studiul introductiv al lui Petru Creția Opera dramatică a lui Eminescu, pp. V-XXXV. 32 Bucur, Marin art. Variațiuni pe "tema deșertăciunii" în teatrul eminescian, în Caietele Mihai Eminescu, II, Ed. Eminescu, p. 78, Buc., 1979. 33 Ibidem, art. cit., p. 87. 34 Creția, Petru, studiul introductiv citat. 35 Tcaciuc, Elena Poezia elementelor, Ed. C.R., 1979. 36 Citatele după vol. VIII, Opere
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Christopoulos au însemnat pentru el cea dintâi întâlnire cu poezia, dar adevăratul debut se produce sub puternica influență a lui Lamartine. Primele poezii sunt elegii, sonete și ode care pornesc de la motive romantice comune și celorlalți poeți munteni: curgerea timpului, deșertăciunea vieții, ruinele ca simbol al trecutului, destinul poetului. Interesul acestor scrieri - versificații reușite ale unui bun meșteșugar, lipsite însă de vibrație lirică autentică - stă mai mult în câteva note inedite, care îl detașează de poezia epocii. În lirica erotică, autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287426_a_288755]
-
sunt scuzate, apărate, tălmăcite sau numai amintite spre a fi scoase de sub praful uitării sub care erau amenințate să fie înmormântate. Femeile din câmpul artei, al literelor sau chiar numai al galanteriei sunt și ele mușcate de preacunoscutul șarpe al deșertăciunii. Memoriile femeilor dornice de a deveni celebre împodobesc vitrinele și, astfel, nesfârșitul domeniu al cunoștințelor umane este îmbogățit, astăzi, cu un bagaj de nimicuri agreabile și chiar de lucruri intime, pe care pudoarea femeiască se silea altădată să le ascundă
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
și perfecțiune literară. De aceea îl dăm aci în întregime pentru ca să rămâie ca un model al genului, spre uzul celor cari vor veni după noi. Discursul lui Mihail Kogălniceanu „Ilustră doamnă, preasfinte mitropolit, sfinți părinți și frați. Biserica ne zice: «deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune». Ei bine, îmi permit a zice cum că acest mare adevăr își are și el excepțiunea sa. Nu este în lumea aceasta totul deșertăciune, rămâne ceva statornic, rămân faptele mari cari sunt neperitoare! Da, fraților, faptele
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
perfecțiune literară. De aceea îl dăm aci în întregime pentru ca să rămâie ca un model al genului, spre uzul celor cari vor veni după noi. Discursul lui Mihail Kogălniceanu „Ilustră doamnă, preasfinte mitropolit, sfinți părinți și frați. Biserica ne zice: «deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune». Ei bine, îmi permit a zice cum că acest mare adevăr își are și el excepțiunea sa. Nu este în lumea aceasta totul deșertăciune, rămâne ceva statornic, rămân faptele mari cari sunt neperitoare! Da, fraților, faptele mari
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
aceea îl dăm aci în întregime pentru ca să rămâie ca un model al genului, spre uzul celor cari vor veni după noi. Discursul lui Mihail Kogălniceanu „Ilustră doamnă, preasfinte mitropolit, sfinți părinți și frați. Biserica ne zice: «deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune». Ei bine, îmi permit a zice cum că acest mare adevăr își are și el excepțiunea sa. Nu este în lumea aceasta totul deșertăciune, rămâne ceva statornic, rămân faptele mari cari sunt neperitoare! Da, fraților, faptele mari opresc chiar moartea
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Kogălniceanu „Ilustră doamnă, preasfinte mitropolit, sfinți părinți și frați. Biserica ne zice: «deșertăciunea deșertăciunilor, totul e deșertăciune». Ei bine, îmi permit a zice cum că acest mare adevăr își are și el excepțiunea sa. Nu este în lumea aceasta totul deșertăciune, rămâne ceva statornic, rămân faptele mari cari sunt neperitoare! Da, fraților, faptele mari opresc chiar moartea! Se zice că Vodă-Cuza a murit... Dacă renașterea României a murit, apoi... a murit și Vodă-Cuza, căci Vodă-Cuza nu este decât renașterea României! Dară
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
ale culorii cunosc o mare arie de manifestare în spațiu și timp, într-o perspectivă istorică și geografică, prin prisma diferențelor de cultură, de civilizație și istorie se cunosc variate simboluri cromatice, astfel: dacă în Egiptul antic, culoarea roșie simboliza: deșertăciune, păcat, crimă, focul, iubireaja noi, rosul înseamnă: dragoste, sănătate, putere, mânie; M. Golu și AurelDicu "Culoare și comportament"pg.40 . galbenul simbol al soarelui, înseamnă: bogăție, grâu copt, curățenie, gingășie, vigoare, agerime, gelozie; albastru înseamnă apă, marea, infinitul, blândețea, frumusețea
CULOAREA SENS ŞI SENSIBILITATE by ANGELA VASILACHE () [Corola-publishinghouse/Science/263_a_496]
-
se ține strict de adevărul istoric, are o desfășurare spectaculoasă, apelând la efecte de melodramă, ca și la alte procedee din panoplia romantică (travesti, situații-limită, lovituri de teatru, tirade - despre soartă, cu ale ei căderi și înălțări, despre glorie și deșertăciunea ei). Despot este văzut ca un aventurier îmboldit de ambiția încoronării, care piere nu datorită unui destin potrivnic, ci fiindcă, în patima lui pentru putere, încalcă legile și tradițiile pământene, pierzându-și încrederea celor din jur și, îndeosebi, a norodului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
Palid, sumbru și tăcut, învăluit în melancolie, pare marcat de o suferință fără leac. E un solitar, disprețuind viața artificială și zgomotoasă din saloane și regăsindu-și liniștea în mijlocul unei naturi luxuriante, „templu” în care poate medita în voie la deșertăciunea și nestatornicia celor lumești. O idilă castă se înfiripă între el și o tânără, Aurélie, dragostea lor fiind tratată de romancier într-un registru de melodramă, cu lacrimi și extazuri, până la sfârșitul patetic al celor doi. Fata moare de ftizie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289004_a_290333]
-
contorsionat al omului, frământat de-atâtea „vise,, dorințe, angoase, obsesii...”, toate, „moșteniri ancestrale...” Impresionează nu desenele în sine, ci sinceritatea Părturisirilor: „desenând, încerc sau mă străduiesc să-mi eliberez mintea de tot ce-o stânjenește, de toate grijile, de toate deșertăciunile”. Omul are o singură dorință: Vă lase mâna să gândească... Ceea ce se va materializa, vor fi niște preludii, preludii ale unor soluții... stări prezente, urmate de alte stări prezente... Râsul. Un râs firesc... râsul celor păsuiți de moarte..., râsul credinței
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]