775 matches
-
ca o revanșă simbolică pentru autodafeul nazist drapelele germane. După cum povestește fata, privit de la balconul ei, spectacolul era magnific. Era un minunat "foc al bucuriei". Parcă ar fi fost pus pe foc Hitler însuși, remarcă Micheline: steagurile germane exală o "duhoare infectă". Mareșalul Pétain, cândva adorat, este și el ars simbolic în seara aceea. Pe 20 august 1944, acesta fusese luat cu forța de germani și dus la Belfort, iar apoi la Sigmaringen, în Pădurea Neagră. Puterea rămasă vacantă este preluată
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
-mi pierd mințile. Este ca-n junglă uneori, mă face să mă-ntreb Cum de nu mă duc și eu la fund... Sticlă spartă pretutindeni, oameni urinînd e scări. Știi că pur și simplu nu le pasă. Nu pot suporta duhoarea, nu pot suporta zgomotul. N-am bani să mă mut de-aici, cred că n-am de ales. Pe parcursul ultimilor ani au existat dezbateri fierbinți în cadrul comunității negre și a culturii media centrale cu privire la așa-zisa celebrare de către negri a
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
inima cu prea multe umbre și năluciri care ar fi dat apă la moară unor coșmaruri și spaime. Se întoarse în chilia lui extrem de abătut, ca și cum s-ar fi aflat pe buza unui puț. Până și aerul avea acea jilavă duhoare de criptă, de râu îngropat într-o mlaștină moartă. Era o chilie mică, cu care se obișnuise; deasupra o ferestruică prin care se strecura prea puțină lumină, parcă împroșcată. Dacă Starețul nu i-ar fi confiscat De rerum natura, acum
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Geronimo în truda lui de cismar. I se făcuse sete. Se apropie timid de ușa birtului, se uită jur împrejur înainte de a se apropia de tejgheaua bodegii. Prezența călugărului însemnă o clipă de tăcere în sala plină de fum și duhori. Apoi, dintr-un grup în picioare în jurul meselor se desprise un bărbat cu barba îngrijită și cu aspect de om ajuns, care-l pofti să bea un pahar de vin. Tommaso își recăpătă curajul; intrase să ceară un pahar de
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
de pâine primit de pomană de la oameni sărmani. N-aveam încredere în cei înstăriți ca voi, ei, sunt bogați și bogați, dar cei din provincie miros de la o poștă ca și stăpânul lor, și dacă îi răzui puțin se simte duhoarea scabiei spaniole. Am traversat Calabria Citra și Lucania, sate foarte sărace, cu pârloage pustii, cu zone de arbori uscați și câmpii ce aveau aerul bolnăvicios al femeilor sterpe. Credeam că numai satele din preajma celui în care văzusem lumina zilei, erau
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
hainele curate. Realitatea de la sate e cu totul alta decât fețele lor umile și pline de respect din ziua de Crăciun. Miros a bălegar de grajd, secole de putreziciune le-au intrat în piele, nu reușesc să se lepede de duhoare nici măcar atunci când se scufundă în râuri, iar ochii lor nu zăresc în natură decât semnele lui Dumnezeu, mântuirea sau pedeapsa păcatelor lor. Dar există ceva și mai rău. Printre ei există un obicei și mai orbil: dacă o muscă se
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
ale căror lamă lucea în lumina lunii. În dimineața aceea văcarul familiei Nobiliti aruncase de pe marginea acelui povârniș, obligat de autoritățile ce voiau să evite o eventuală epidemie, o vacă bolnavă de antrax. Înainte vreme, animalele bolnave erau arse, pentru că duhoarea infesta aerul zile-n șir, iar vântul o ducea în satele vecine, astfel că a fost emis ordinul de a se debarasa locul de animalele infectate, dându-le vânt în prăpastia de la Perniciaro. Ne poate molipsi și pe noi? întrebase
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
atunci când se trezeau. Își povesteau visele? Ei, călugăre, vrei să vii cu mine la Ischia? Pupă apa mării și pentru mine și spune-i fetei tale că aici unde lucrezi e un loc frumos, nu-i vorbi de noi, de duhoarea noastră de latrină. Dar cine se mai gândește la voi când urc în barcă? În barcă eu cânt și mă uit la cer. Ți-ar plăcea și ție să te uiți la cer, nu-i așa? Da, mi-ar plăcea
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
care ar trebui și trebuie să ți le ceară ție. Dacă ai atâta energie, diavolul e de partea ta. Dumnezeu e cel ce nu m-a părăsit, fiindcă, în disprețul sălbăticiei voastre, m-a păstrat întreg. M-am obișnuit cu duhorile cele mai groaznice, nu mai deosebesc, ca miros, fecalele de puțina hrană ce mi se dă. Dacă Dumnezeu e cu ochii pe voi, știe că păcătuiți în fiecare clipă maltratându-mă în halul ăsta. De ce vă temeți într-atât încât
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
ar sluji? Ziua, noaptea, vara, iarna, primăvara! Ce se schimbă în viața noastră? Se închid și se deschid grilajele, strigăte. Tăceri nemărginite și frica de a fi înghițit de umbre. Nu mai știu ce-nseamnă frig sau cald, mirosul sau duhoarea, că sunt sătul sau flămând. Tommaso înțelegea perfect acele senzații: el însuși încerca acea nepăsare. Numai că el nu voia să renunțe la a mai gândi, nu voia să se lase dus și să-și vadă creierul îngropându-se în
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
erau în general tratați deținuții și nebunii, se înfuria amenințând că-l scufundă pe acel "berbec funest" în măruntaiele pământului. "Rege generos și luminat, îi scria Tommaso lui Filip, sunt ținut într-un soi de ghețărie, bântuită de o necontenită duhoare și beznă, nu văd niciodată soarele și nu sunt scos la aer, nici la slujbă sau să mă spovedesc, iar când plouă, curge apă prin tavan". "Plângeri asemănătoare ce corespund adevărului, comentase Regele, trimițând o mustrare reprezentantului său de la Napoli
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Na, că vorbim în metafore...! Na, că ne-a prins frica! Costache: Ba eu știu despre ce vorbiți voi... Numai că... Octav: Și eu știu ce vrei să spui tu... Că nu se poate să le spargem... că se iscă duhoare... că sîntem în tranziție... Este? Costache: Și nu sîntem? Octav: Da. Costache: Și nu-i normal să se întîmple ce se întîmplă? Octav: Da... Și nu! Groparul: Ei vezi, vezi? Octav: Ce să văd? Groparul: Stai, stai, nu te repezi
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
întîmple ce se întîmplă pentru că brambureala asta este mai scurtă sau mai lungă, e mai "așa" sau mai "altfel" în funcție de cine-o face și-o desface. Octav: Bubă ochită, bubă spartă! Groparule, fii atent la mirosuri! Groparul: Eh, oleacă de duhoare de adevăr nu strică... Costache: (după o pauză) Și cine ar trebui să facă tranziția asta? Octav: În orice caz nu cei care o fac. Costache: Bine, bine, dar cine altcineva? Octav: Tată, întrebarea asta, de baraj, am mai auzit
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ard, sunt stele mișcătoare, de aceea căutarea cuvintelor, întruchiparea lor îi dau sfâșieri și trăiri de calvar. Ioan Alexandru cântă raiul "începutului", și anii trec fără să i se dezvăluie lucrul în sine. "Legat de ceafa mea ca hoitul de duhoare,/ Ești crucea mea cuvânt pe care sunt clădit/ Ce prăpăstii străbat o limbă?/ Norii se duc și-n urma lor e atâta liniște/ Că se văd anii curgând din cer pe brațele incestului/ În sexele pământului cum apărură urmărite din
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
brute, care te duceau cu gândul la dinozauri, Cretacic, Homo pitecantropus... Am făcut legătura între toate aceste lucruri abia când l-am prins lângă mașina de spălat, la coșul de rufe. Își mirosea hainele de sâmbătă seara, adulmeca cu nesaț duhoarea furată de la oamenii grotei... Eu comandam pentru acasă cele mai fine specialități, ajunsesem să primesc mâncare par avion de la firme pariziene de catering, doar-doar va fi mulțumit, iar el tot la mâncare de cazan tânjea. Cine să-i mai înțeleagă
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
în fond, din tot ce-i spune poetul rezultă următorul mesaj: „Nu ne putem salva decît iubindu-ne”. Ce anume lasă loc suspiciunii? Modul de a o apăra: gestul sanitar e, aci, identic cu gestul erotic. Parfumurile tari vor alunga duhorile morții și, în același timp, vor acționa ca niște afrodisiace, vor transforma teama în frenezie. „Poate te interesează și această fotografie”, îmi spune Octavian Voicu, arătîndu-mi-o. în ea se vede primul automobil marca „Nash” (americană), adus la Bacău (pînă în
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
E întotdeauna asociat luminii aurul, soarele urcînd pe cer, strălucirea privirii și verticalului spada, sceptrul, arborele secular, muntele sacru. De asemenea, motivul conspirației malefice va fi pus întotdeauna în relație cu o simbolistică a murdăriei: cel care complotează trăiește în duhori întunecate; asimilat animalelor scîrboase, se tîrăște și se furișează; vîscos sau tentacular, răspîndește otrava și infecția... Iată deci o ultimă trăsătură specifică a povestirii mitice: aceasta își transcrie și își transmite mesajul îtitr-un cod pe care suntem îndreptățiți să-1 considerăm
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
și lemne. Copiii mici erau aruncați de vii în flăcări de ucigași. ‘Brigăzile de muncă’, alcătuite din viitoare victime, aranjau corpurile pe rug. Aceștia munceau cu picioarele în bălți de sânge. Noaptea, locuitorii Bogdanovkai puteau vedea focul imens și simțeau duhoarea cărnii arse. În acest fel, ucigașii români și germani au executat mai mult de 54.000 de cetățeni sovietici în lagărul de lângă Bogdanovka”2. Trecând peste faptul că avem de a face cu un document sovietic, avem confirmarea, și
ROMÂNIA 1941-1943 by LAVINIU LǍCUSTǍ () [Corola-publishinghouse/Science/91605_a_107352]
-
și lemne. Copiii mici erau aruncați de vii în flăcări de ucigași. ‘Brigăzile de muncă’, alcătuite din viitoare victime, aranjau corpurile pe rug. Aceștia munceau cu picioarele în bălți de sânge. Noaptea, locuitorii Bogdanovkai puteau vedea focul imens și simțeau duhoarea cărnii arse. În acest fel, ucigașii români și germani au executat mai mult de 54.000 de cetățeni sovietici în lagărul de lângă Bogdanovka”. Trecând peste faptul că avem de a face cu un document sovietic, avem confirmarea, și din
ROMÂNIA 1941-1943 by LAVINIU LǍCUSTǍ () [Corola-publishinghouse/Science/91605_a_107352]
-
și‐ ntre noi, / Unei cărți gust îi veni / Pe alta a dojeni: Dă‐te, soro, la o parte, / Dă‐ te mai încolo, zic! / Vai de cel ce are parte / Să te‐ atingă doar un pic! / Îl sufoci cu‐ a ta duhoare!.../ Ești de‐ o murdărie crasă / Asta e înfățișare? / Uite, eu sunt tot frumoasă, / Astăzi parcă‐ s tipărită! / Nici o filă răvășită.../ Chiar coperta mi‐i curată / Cum a fost de prima dată./ Tu ești însă o rușine! / Doamne, cum să scap
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
la fiecare gest și se oprea cu gura căscată ca să respire aerul gros și cald ce mirosea ca apa murdară din râu și ca trupurile nemișcate de pe mal. Carne crudă. Niciodată nu i se păruse, ca În acea zi, că duhoarea trupurilor africane era aidoma cu a cărnii crude. Aplecându-se asupra unuia dintre ele - carne pe butucul măcelarului, gata de devorat - și apropiind obiectivul aparatului de el, rănitul ridicase mâinile legate ca să se acopere pe jumătate, Înspăimântat, pe când corneele albe
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
cu cap bun, membru a două academii și autorul unor lucrări de popularizare a științei. Aristotel, Începuse acesta, iar Faulques Îl Întrerupsese, spunând nu-mi veni mie cu Aristotel, la naiba! Eu Îți vorbesc de viață și de moarte adevărate. Duhoarea cadavrului de sub moloz, mirosul morții ce se târăște pe malul râului. Prietenul Îl privise trei secunde În tăcere. Aristotel, continuase imperturbabil, niciodată nu se limitase să spună ce se Întâmpla, ci căutase și motivul. Ca să ne Înțelegem, spunea, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
În punctul propice. Tușele unor nori puteau să se Întindă deasupra mării, la orizontul estic al dimineții, ca anunțul unei noi zile perfecte din lumini și umbre, dar și ca fumul care, dus de briza de pe pământ, târa după sine duhoarea de moarte dintr-un oraș devastat - smell of war, obișnuia să spună Olvido, atingându-și hainele cu un surâs Îngrozit: duhoarea asta va muri odată cu mine. La fel, vâlvătăile roșii, portocalii și galbene, ca fundal al campanilei din piața San
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
zile perfecte din lumini și umbre, dar și ca fumul care, dus de briza de pe pământ, târa după sine duhoarea de moarte dintr-un oraș devastat - smell of war, obișnuia să spună Olvido, atingându-și hainele cu un surâs Îngrozit: duhoarea asta va muri odată cu mine. La fel, vâlvătăile roșii, portocalii și galbene, ca fundal al campanilei din piața San Marco la prima izbucnire a zilei, erau, pentru o retină pe care se imprimaseră În prealabil alte vâlvătăi asemănătoare, o delicioasă
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
V, tălpile desculțe, un deget ițindu-se printr-o gaură a ciorapului, brațele În cruce și obiectele risipite lângă ele, casa incendiată la stânga, formând alt unghi cu șoseaua. Dar nu putea fotografia zumzăitul muștelor - ele câștigau Într-adevăr toate bătăliile - și duhoarea, evocatoare ale atâtor alte duhori și zumzăituri, muște și pestilențe ale trupurilor umflate din Sabra și Chatila, ale mâinilor legate cu sârmă din gropile cu gunoi din San Salvador, ale camioanelor care descărcau hoituri Împinse cu lopețile mecanice la Kolwezi
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]