1,471 matches
-
și 25 de ani de la aniversarea centenarului său. Dar, în egală măsură, merită a ne aminti și de scriitorul CELLA DELAVRANCEA, gândindu-ne la romanul O vară ciudată (invitându-vă să reflectăm, puțin). Un roman care conservă între filele ei duioșia sfredelitoare a unei mari iubiri, într-o natură generoasă, undeva, aproape de Luncavățul care „lucea ca o sabie la poalele zăvoiului misterios”, dar și de învolburatul Olt, într-o casă înconjurată de alei de trandafiri, de vietăți de toate felurile, de
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
d. a fost izvodită de femeile înstrăinate prin căsătorie, în timp ce-și legănau copiii, dar mai ales de cele ce slujeau la stăpâni. În felul acesta, dorul de cei de acasă și jalea unui trai greu se îmbină cu duioșia maternă în discrete elegii. Certă pare a fi doar periodizarea care consideră că primul strat folcloric ar fi fost constituit de genurile rituale și că d., alcătuind un al doilea strat, ar fi apărut ulterior. Compoziția liberă a textului literar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286815_a_288144]
-
de mulțimea spectacolelor în care figurați alături de voci de mărimea întâia. Ba ați trecut hotarele țării. De asemeni, ați jucat și în filme. Și ați pornit de la o vârstă fragedă, ca să vă afirmați viguros în viața artistică. Sunt pline de duioșie adresele nenumăratelor instituții și întreprinderi unde ați cântat, în scopuri de binefacere; sau gestul Dv. de-a împărți alimente oamenilor lipsiți și măcinați de război. Mult stimate domnule Alger, aș dori ca legăturile Dv. cu Fălticenii să devină tot mai
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
sfatul Dv. și de întâmplările pe care le ați petrecut în viață. O sfătoșenie Ă la Creangă e cel mai de preț lucru pe care și-l pot dori iubitorii de frumos. Din scrisoarea primită, am întrezărit o notă de duioșie pentru mult regretata Dv. soție, care acum, în ajunul Crăciunului, și-ar fi serbat onomastica. Dar socotelile Celui de sus sunt altele! Fie ca să-i cinstiți memoria mulți ani de aici înainte! Și noi purtăm prenumele ei: soția mea - Eugenia
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
inclusiv îmbrățișarea maternă. Faptele au avut loc în timpul când puternica durere familială era încă apropiată. Acesta este copilul, care - deși cel mai mic - a avut o contribuție importantă în organizarea retrospectivei la Constanța în 1967. 483 Pentru a menține nota duioșiei sentimentale, reproduc un pasagiu din alocuțiunea fiului Anatole, ținută la vernisajul retrospectivei Hârlescu - 8.VIII.1967, Constanța: „Pentru a se înțelege mai bine starea sufletească pe care o trăiesc, vă relatez următoarele: era o zi însorită de toamnă a anului
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
la Ion Barbu, de la Mateiu I. Caragiale la Radu Stanca, bătând cu specială insistență pe clape călinesciene, nu fără a recurge la jonglerii care lui Călinescu îi displăceau (rime funambulești, de exemplu), poetul pastișează cu grație, picurând în surâsul ironic duioșie, alături de admirație. Bunica Beps e un fel de Ghenca, și într-o piesă (Înspre noapte) e portretizată paralel cu aceasta, transcriindu-se, în acest scop, versuri din poemul călinescian. SCRIERI: Zile fierbinți, București, 1955; Calitatea producției - onoarea fabricii, București 1956
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289066_a_290395]
-
de talent, așa cum îl considera C. Dobrogeanu-Gherea, C. este autorul unor versuri adesea sensibile, fine, prelungind mai cu seamă tonalități eminesciene. Ca și alți poeți ai epocii, el nu este atât un melancolic, cât un sentimental romanțios, înclinat spre o duioșie grațioasă. Mâhnit și înlăcrimat la vederea suferinței, a sărăciei, el amintește uneori maniera poeziei delicate a lui Fr. Coppée, din aceeași sentimentalitate născându-se unele tablouri idilice, artificioase, ca într-o banală litografie. Mai interesante sunt unele teme și motive
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286278_a_287607]
-
politicoasă. E-adevărat, pare un hotel foarte drăguț... — Orice îți dorești și oricare ar fi visul tău cel mai drag, vom face tot posibilul să-ți împlinim dorința. Nu-i așa, Robyn? — Ba da, chiar așa e, spune Robyn cu duioșie în glas. Pur și simplu nu poți încăpea pe mâini mai bune. Mergem întâi să aruncă o privire în Terrace Room? Domnul Ferguson clipește spre mine complice. Aici va avea loc ceremonia. Cred că-ți va plăcea. Trecem iar prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
tren. Spre bucuria și încurajarea lui, înainte de plecarea trenului vine și Comandantul să-și ia rămas bun de la cel mai devotat prieten și cel mai brav ostaș al lui. Ne descrie apoi Nicolae Petrașcu drumul până la Viena cu foarte multă duioșie, trecerea trenului prin locuri cunoscute până când o noapte cernită s-a lăsat și odată cu ea, somnul cel odihnitor. În Viena a doua zi dimineață, împreună cu Smultea pe care îl întâlnește în gară, conform consemnului telefonic din Berlin, merge la familia
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
de fond este scris de Corneliu Georgescu sub un pseudonim B.V. Gogu, pentru a respecta consemnul discreției. Are titlul: „A cincisprezecea aniversare a întemeierii Legiunii” și se fundamentează pe un șir întreg de citate din gândirea Căpitanului. Evocă cu multă duioșie și chiar patetism figurile de legendă ale generalului Macridescu, Hristache Solomon, care s-au stins în cursul vremii, cu ochii țintă spre zările viitorului legionar și ale lui Niculai Totu, Ion Banea, Gheorghe Clime, Victor Silaghi și Gheorghe Potolea, care
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
stăpânirii comuniste. Pagini multe din istoria mișcării legionare s-au scris, cu sânge și multă suferință, între zidurile umede și ucigașe ale fortului 13. Din toate aș vrea să evoc, în fragmente, o amintire, tot tristă, dar încărcată de o duioșie caldă stropită cu lacrimi de emoție și lumină, de una din legionarele plină de nestrămutată credință: Maria Roșca. apărută în editura Dacia, în 1978, la Madrid, cartea Mărturii despre Căpitan, conține articolul: „Cum l-am văzut ultima dată pe Căpitan
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
a crezut că sunt, un ostaș credincios al bravei oștiri legionare. Cât am reușit voi afla tot „dincolo”. Din mărturiile despre Nicolae Petrașcu care se vor consemna, cea mai prestigioasă este a lui Ion Moța și cea mai plină de duioșie este aceea a fiului său, Horia, care deapănă câteva din puținele amintiri despre tatăl său din scurtele perioade cât acesta a fost împreună cu familia. Dăm pentru început dedicația pentru Nicolae Petrașcu de pe exemplarul cărții lui Ion Moța, „Cranii de lemn
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
-și neglijeze obligațiile școlare. Copilul cel mai mic din familie (Prâslea) ocupă și el o poziție aparte și destul de primejdioasă în colectivul familial. El ajunge în situația de a fi răsfățatul familiei, fiind înconjurat de cele mai calde sentimente de duioșie și dragoste din partea părinților. În felul acesta, el își va dezvolta la maximum „firea voluntară”, devenind impulsiv, revendicativ, obraznic în relațiile cu cei din jur. Frații lui mai mari sau cei intermediari de obicei nu-l iubesc, asociindu-se pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
în timpul petrecut în Occident am scris o teză de doctorat, articole, chiar și puțină literatură de sertar în limba franceză, care (aproape) îmi devenise a doua limbă maternă. Recucerirea treptată a limbii române, care m-a reprimit cu delicatețe și duioșie la sânul său, ca pe un fiu rătăcitor, mi-a arătat însă cât de greu este să faci antropologie în română, deoarece aceasta nu este o limbă analitică, nu încurajează luciditatea și distanța critică. Mă puteam apropia prin limba română
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
și simt, așa, o rușine, o mustrare de conștiință, că parcă îmi fierb creierii. Duminică am fost la vot la secția din Galata, ca să-mi aleg preferatul și în cabina de vot îmi mîngîiam alesul, îl dezmierdam, îl pupam cu duioșie pe pătrățica lui și-i bușesc cu sete o ștampilă, mică dar bățoasă. Îmi fac cruce, pup micul crucifix pe care îl port la gît și îl frec ușor de numele candidatului. Oftez și mă uit spre răsărit, iar îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
trecem? Noi n-avem ghivece ieftine din plastic și pămînt cît cuprind ochii? Noi nu putem uda, corecta, exporta? Am în fața mea un miliardar în dolari și lui nu-i plac banii, îi plac plantele sale, vorbește de ele cu duioșie, cu suflet. Îi place verdele, iubește culoarea verde. Mă sufoc gîndindu-mă la noi. Caut o explicație. Pămîntul se face după o rețetă pentru fiecare... Nu, același pămînt pentru toate plantele. Vă dau rețeta. Nu-i secretă? O, nu, rîde Vannucci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
peruană, s-a căsătorit cu un negru cubanez. Băiatul a ieșit latino-american, fetița neagră, neagră. O iau în brațe. Se lipește cum numai un copil o face. O mîngîi pe cap. Fetița mă mîngîie pe mînă. O face delicat, cu duioșie. După un timp îmi vorbește, continuînd să-mi mîngîie mîna. Dacă aveam și eu pielea albă ca tine, mama m-ar fi iubit mai mult. Rămîn uluit. Nu-mi vine să cred că am înțeles bine. Verific. Ce-ai spus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
dimineață (7,15 min.), am plecat pe bicicletă pe E85, spre Cârligi. Înainte de Filipești, indicatoarele rutiere mi-au presemnalizat drumul spre destinația stabilită. Sincer să fiu, aveam oarecari emoții care creșteau pe măsură ce mă apropiam, fiindcă mulți vorbesc cu dor și duioșie despre locul venirii lor pe lume, numai eu nu mai fusesem pe acolo, nu mă legau de el nicio amintire proprie. Atent la indicatoare am trecut de CASA DE CULTURA RADU BELIGAN, (prin anagramarea denumirii satului GALBENI, component ca și
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
mai plânge. Liniștește-te, nu mai plânge. Lasă, va trece și asta. Înțeleg foarte bine ce s-a întâmplat. Nu ești vinovat, nu. Alții sunt vinovați. Și a plecat doamna dirigintă obosită și foarte tristă, strângând catalogul la piept cu duioșie ca pe un prunc, lăsând să-i cadă asupra lui două boabe de mărgăritar de mila unui copil tare nefericit. "Voi milui pe cine vreau să miluiesc și mă voi îndura de cine vreau să mă îndur." (Romani, 9:15
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Miți de funie, am ajuns acasă. Toți eram deosebit de bucuroși. Tata a muls-o, iar mama ne-a servit în aceeași seară câte-o cană de lapte cald, minunat, marca "MIȚI". Laptele m-a uns la inimă. Privindu-mă cu duioșie, tata s-a aplecat puțin spre mine și mi-a spus pe un ton discret cu adânci vibrații emoționale, ca și cum cele transmise ar fi constituit un mesaj secret de o importanță vitală pentru mine, pentru întreaga mea existență viitore: Dragul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Nu încape nicio îndoială că exista în fratele meu Sandu o bunătate funciară genetică, inalterabilă, transmisă pe cale ereditară ca cea mai de preț moștenire de la strămoșii care s-au succedat generație după generație de-a lungul istoriei omenirii. Bunătatea, blândețea, duioșia sunt mai degrabă elemente definitorii ale sexului feminin, manifestate plenar în toată perioada maternității, și mai puțin vom avea șansa găsirii unor atare elemente aurifere în zestrea nativ-biologică a unei ființe umane de gen masculin. Deși nu era decât în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
femeile mai în vârstă șpihnițe, iar pe cap tulpane. Eram mândri că ne păstram limba, portul și datinile. Unele din aceste amintiri sufletești sunt mai șterse, altele mai vii, dar toate se trezesc și le retrăiesc puternic, emoționândumă prin farmecul, duioșia și chiar aspectul copilăresc și sentimental. Nu voi uita niciodată obiceiurile de iarnă, când mergeam cu prietenii mei la joacă, să colindăm de Crăciun prin sat, iar de Anul Nou cu plugușorul, unde de obicei aveam rolul de urător, de
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
diplomat dat afară din slujbă din motive politice. Aici, la Casa babei, PICA PICA vine foarte des cu treburi la ei, cu planuri legate de ZODIA COȚOFENEI. * Am umblat mult, cu poftă de hoinăreală, cu mâinile în buzunar, mângâind, cu duioșie, o castană cafenie și catifelată. Am umblat pe multe străzi, prin gând, în vis, peste tot. Dar cred că o să mă opresc, fiindcă se simte frigul, se presimte că vin ploile și vremea neprietenoasă. Se face o vreme a despărțirilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
poliției provine de la secu" și am "degustat" bancuri fără perdea. Unul din cei doi era experimentat; umblase noapte de noapte prin mai toate orașele patriei și mi-a cântat, cu lacrimi în ochi, fragmente de manele... Ne-am despărțit cu duioșie... * Ce fac oamenii în aceste nopți albe? l-am întrebat într-o doară, mai mult pentru mine. Dar lăutarul mi-a răspuns, înțelept, cu convingere... "Se pregătesc pentru globalizare. Fac proiecte Phare, Sapard..." Cu un gând obosit, mi-am propus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
imagini erau pregnante: cea a unui bătrân aproape muribund, doar piele și os (o păpușă manipulată cu un realism preluat din Bunraku), pe care o tânără prințesă Îl ținea În brațe ca pe un prunc. Privindu-l cu compasiune și duioșie, prințesa descoperea În el spiritul celui iubit, pe care un magician malefic Îl Închisese În acest trup umil. Celălalt moment era apariția diafană a cerbului. Amândouă erau imagini concrete, dar conțineau semnificații ascunse și niveluri diferite de Înțelegere: un sens
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]