1,433 matches
-
Dar asta nu schimbă cu nimic credința mea. Cred cu tărie în fiecare cuvânt din toate câte le-am spus! Și eu cred! întărește Maria cu convingere. Copilul de casă, Chiribuță, intră și dă glas: Măria sa Domnul! Maria aruncă o fugară căutătură în oglindă, își aranjează o șuviță rebelă, își mușcă, își umezește buzele cu limba... Țamblac îi iese în întâmpinare. Alexandru se retrage lângă perete, în umbră. Ștefan intră ținând pe umăr o cazma cu pământ încă pe ea. E
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
toacă de vecernie. Ștefan respiră adânc... Într-un târziu, spune încetișor: ...Vezi tu, Alexandre, eu n-am fost niciodată prințișorul fericit. Soarta nu mi-a prea cătat în coarne, m-a lovit de cum am deschis ochii. Născut în pribegie, mereu fugar, orfan, umilit, flămând și singur, ca un câine al nimănui. Soarta mi-a hărăzit puține bucurii și... și, arareori când mi le-a dat, s-a grăbit să mi le ia. Și nu eram decât un copilandru... De mic a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
nu-i așa? Simeon pricepu cursa care i se Întinsese. și pricepu că trebuie să fie foarte atent la cuvintele lui. Clericul cel gras era un adversar mult mai de temut decât cavalerul, cu toată cruzimea lui. Așa că răspunse mirat: — Fugar și oropsit, părinte? Nu, nicidecum. Sunt un biet călător care ți mulțumește prea plecat că l-ai scăpat de moarte. Ai salvat un suflet nevinovat care habar n-are ce se Întâmplă. Nici prin cap nu-mi trece să fug
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
de Provence, punând-o sub protecția lui. Catalanul nu-l prea avea la inimă pe rege, ca toți provensalii, care se temeau necontenit de tendințele de expansiune ale coroanei france, și a primit-o cu toată bună voința pe sărmana fugară. Acolo și-a sfârșit zilele frumoasa Bertranda de Montfort, după ani de pocăință și reculegere. N-a trăit prea mult, sărmana. Dorul după fiul ei și evenimentele dureroase pe care le-a trăit au pus capăt vieții ei zbuciumate. E
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
oi ce o fi trecut pe acolo. Mulțumi moșului pentru deslușirile date apoi plecă, grăbită, spre islazul oilor. Ajunsă acolo, întrebă pe ciobanii întâlniți pe islaz și mare îi fu bucuria când în turma lui Costache Lavric a găsit mieii fugari, dar numai șase; al șaptelea nu era prin cârdurile ce pășteau pe islaz și nici un cioban nu știa nimic despre animalul rătăcit. Flămândă, obosită de îndelunga căutare, mână spre casă cârdul cu doar cei șase miei găsiți. Ajunsă acasă băgă
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
televizoarele scoase pe ferestrele blocurilor de pe Calea Victoriei și le asociez cu data de 22 decembrie, mai precis după ce asistasem în Piața Ateneului la decolarea de pe acoperișul clădirii CC-ului a elicopterului care îi ducea pe Ceaușescu și soția lui, acum fugari. Dar oare nu se lupta atunci încă pentru televiziune? Într-una din zilele următoare, în aceeași piață, m-am dus să înmânez, împreună cu o prietenă de mansardă, o pungă cu bunătăți de sărbători (portocale, dulciuri) culese sau, mai degrabă, cerute
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
Monica, lui E. Lovinescu). Între 1950 și 1954, Ion Caraion făcuse pușcărie pentru că încercase să evite stagiul militar și perspectiva încorporării cumpărându-și un livret militar fals, prin intermediul unui amic fost legionar. În plus, mărturisise la anchetă legături epistolare cu „fugarul“ Virgil Ierunca (între 1947 și 1949), ca urmare a cărora a fost acuzat și de „spionaj“ în favoarea Franței; însă a primit pedeapsa cu detenție de drept co mun, nu CR (contrarevoluționar). În 1956, așadar, Caraion a făcut cunoștință cu Ecaterina
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Paris, unde a rămas, refuzând să se întoarcă la expirarea celor 2 ani prevăzuți. Întrerupându-și studiile, MONIQUE LOVINESCU a intrat ca funcționară la postul de radio Paris, emisiunile pentru România, și alături de soțul său - scriitorul Eugen JERUNCA [Virgil Ierunca] -, fugar și el, au întemeiat un cenaclu literar unde erau audiate atât producțiile originale ale românilor aflați peste hotare, cât și ale altor protogoniști (sic!) ai cerințelor supra realiste. Este notoriu faptul că sub egida acestor întruniri cu carac ter literar
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
să facă „un mormânt al burgheziei românești“. 26-29 noiembrie 1949 - Percheziția la domiciliul Ecaterinei Bălăcioiu-Lovinescu; confiscarea bibliotecii și a pinacotecii familiei. Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu va depune contestație pentru obiectele care îi aparținuseră ei înseși și care nu făceau parte din moștenirea „fugarei“ Monica Lovinescu. Procesul va dura patru ani. 15 martie 1950 - În urma verificării dosarului ei social și după penibile ședințe de audieri publice, Ecaterina Bălăcioiu Lovinescu este exclusă din PMR. 1 aprilie 1950 - În fostul birou al lui E. Lovinescu se
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
intelligente; son fils a été recalé dans la session de Juin, à Sf. Sava. E vorba să-l iau în pensiune, fără prea mulți bani, dar cu imense provizii. Tu ce spui? La masă, seara, singură, chiar și fără perspectiva fugarei apariții a Irenei, care a plecat azi cu Călin. Să-ți vorbesc puțin de Lucia. Ciudată ființă, cu o sete de mondanitate de proastă calitate; cu aptitudini de risipire, cu o sută de popasuri inutile la toate mesele, cu cheltuiri
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
în mormântul acela ar fi un sfânt Atanasie și au vrut să puie mâna pe mormântul făcător de minuni, unde vin credincioși de pretutindeni, aninând de copacul bătrân câte o bucățică de zdreanță. Hogea cel vechiu, tatăl acestuia, a stat fugar șapte luni la Varna. Pe urmă curtea de casație a dat câștig de cauză turcilor și sfântul a rămas turcesc, ceea ce nu-i împiedică pe creștini să vie în mulțime mare la 1 Mai și sfântul Atanasie în pelerinagiu, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
spre nenorocul lui și al unui deceniu de „normalizare” politică și administrativă, „țapul ispășitor” și „monopolizator” al tuturor relelor, greutăților și eșecurilor enormului aparat statal, Încă hipercentralizat, În care reveneau, În cârduri ca să zic așa, foștii demnitari și funcționari superiori, fugari „o clipă” după șocul teribil care a Însemnat sfârșitul anului ’89 pentru Europa de Est și 22 decembrie pentru Români. Deși dăunătoare și exorbitantă, această „demonizare” a unui fost activist de vârf - care sub dictatură a arătat În multe ocazii, plătind pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
vor să aprofundeze o temă, o operă, o cultură!...” Pe Andrei Pleșu l-am cunoscut după ce prietenul său „siamez ideologic”, Gabriel Liiceanu, cu care m-am Împrietenit la Heidelberg, prin anii ’80, prezentat de vechiul meu amic, criticul Sami Damian („fugar” și el Într-un anume sens, ce ținea acolo un seminar de literatura română pe lângă catedra prof. Heitmann, susținător al literelor noastre și prieten cu Crohmălniceanuă, și Sami m-a rugat, când mă’ntorc În țară, să-l caut pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
suporți, să te „ghemuiești”, cum spune un erou de-al meu, sub această piatră mare, grea, acoperită de mucegai și de mărunți scarabei, să te dai, așa, cu câțiva „centimetri” de-o parte „din tine”, să te rupi ca o fugară stafie din conturul de carne al propriului tău trup vizibil și să te privești, dacă poți, cu „oarecare” interes! Nu, nu ca pe-un altul, ci ca pe un „tine Însuți” care e capabil de a Înghiți alimente și șocuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
egolatre”, o „prostie” care, În loc să se ascundă și să maimuțărească „inteligența” celorlalți, se afirmă cu o anume impetuozitate, cu o anume „coerență”. Speculând, „inteligent”, se’nțelege, resentimentul uman, enormă boală a psihicului modern, descoperită cu nici un secol În urmă de fugarul și repudiatul de mediile universitare - Friedrich Nietzsche. Acea tendință obscură, dar evidentă În anume Împrejurări, chiar agresivă și violentă a unora, a multora, care, nemulțumiți de locul pe care-l ocupă În societate - sau chiar și În existență! -, vor dori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
deoarece nu am găsit un responsabil; 2) Secția culturală nu și’a Început activitatea, fiind deabia Înființată; 3) Secția de femei nu a activat deloc pentrucă responsabila nu activează; 4) Secția de tineret abia s’a Înființat”. O simplă trecere fugară În revistă a celor scrise ceva mai sus ne dezvăluie faptul că mai toate secțiunile se Înființaseră dar aproape niciuna nu funcționa! Liderul se mai plângea că la ședințele CDE-ului „...nu au venit nici măcar membrii de partid (comunist, n.n.
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
realistă. „SPERANȚA. Ne mângâie speranța deopotrivă/ cu fruntea’n soare sau de-apuse/ tristeți și lacrimi adunate’n stivă,/ le-om pune cândva iarăși de colivă/ să spargem din nou lanțuri și cătușe...// În munții de piatră tu de ești fugar/ și osândit să dormi pe stânci sau peșteri,/ te poartă departe gândul cel hoinar,/ ca o lumină scumpă: și nu-n zadar/ prin codri și stânci cu mane de meșteri.// Mulțimea În lagăr și temnițe grele/ purtată de zbiri și
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
suficient de sigur și de informat pentru a lua o decizie. La târgurile comerciale, standurile situate chiar lângă ușă pot părea cele mai favorabile vânzărilor, dar sunt de fapt destul de prost plasate. Vizitatorii trec pe lângă ele, aruncând câte o privire fugară, în drumul lor spre interior sau, mai rău, stabilesc întâlniri în zona intrării, creând astfel impresia falsă că s-a adunat o mulțime la primul stand, ceea ce ține departe adevărații clienți, care ar putea fi interesați. Pe lângă acest dezavantaj, porțiunea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
succes a unei sarcini de importanță majoră - capacitatea de a procesa un număr mare de tranzacții în perioadele în care toată lumea se grăbește, fie de la tren la serviciu (dimineața), fie de la serviciu la tren (seara). Navetiștii grăbiți aruncă o privire fugară către chioșc, să vadă cât de aglomerat e. Dacă li se pare că ar putea obține ce vor fără să se oprească prea mult din drum - să cumpere un ziar sau o revistă, țigări sau gumă de mestecat - se opresc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
timpul, căci nu sunt biodegradabile. În rest, Sinaia geme de demonstrații de prosperitate privată. Brașovul e burg. Sau măcar amintirea unuia. Te tolănești într-un scaun pe o terasă așteptând comanda. Te destinzi. Piața se umple de porumbei. O imagine fugară de Piață San-Marco. Zâmbești oaspeților a egalitate civilizatorie. Două-trei minute. Apoi nici o conversație nu mai e coerentă. Interlocutorii tăi devin alți 10-11 oameni care îți cer ceva. Sunt intenționat în zdrențe. Te privesc culpabilizându-te ca pe un îmbuibat. Papanașii ți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
să doboare și un al doilea Lightning, trimis la pământ deasupra comunei Frunzănești, aproape de casa lui Dobran, autorul celebrului jurnal la care am făcut deja referire. Iată ce-și amintește acesta din urmă: Ion Dobran: "Nu am decât o notiță fugară. 46 bombardiere și 48 Lightning-uri [cifră inexactă, n.a.] atacă zona București Ploiești venind din sud, pierd 22 de avioane (unul cade la 100 de metri de grădina casei noastre de la Frunzănești unde aveam mama și sora refugiate, 18 km sud
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
obiectul suspiciunilor pentru cei care îi vedeau trecând dintr-o provincie în alta, escaladând pante dificile și făcând uz de cele mai ciudate instrumente, astfel încât nu e de mirare că au fost închiși ca spioni, luați drept șarlatani sau regaliști fugari sau arestați pentru datorii. Aventurile lor s-au încheiat în 1799, când metrul a fost stabilit în mod oficial: "Unitate în limbă, unitate în guvernare, unitate împotriva tuturor dușmanilor străini sau din țară: timp de trei ani toată lumea era obsedată
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
ceremonie a deplasării califului, din credință spectacol la care diplomații blazați nu mai asistau în mare număr, dar care merita văzut măcar o dată: Abdul Hamid sosea în trapul a doi cai albi trăgînd caleașca descoperită, imediat înghițită de moschee apariția fugară a unei redingote și a unui fes deasupra unei figuri întunecate, cu un nas coroiat, încadrată de o barbă scurtă și rară. Plecarea se termina printr-o scenă grotescă: diverșii pași în ținută de gală, burtoși și cu podagră, alergînd
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
rituale „una cu siguranță autohtonă”, cu un prestigiu religios la daci. Cultul mithraic urmează cronologic credinței în Sol Invictus cu care se va contopi, amândouă imaginile fiind asimilate de viziunea christică. Acționând ca împuter¬nicit al Soarelui, Mithra pedepsește taurul fugar și din trupul acestuia apar plantele sacre: grâul, vița-de-vie și alte ierburi folositoare. Asemeni ritualului din colinde, uciderea animalului primordial este urmată de consumarea trupului acestuia, agapă cu rol de preluare a energiilor, forțelor magice, precum și a „cunoașterii și puterii
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Vișniec. De altfel, aceasta a fost și propunerea mea și a lui Țepeneag, cu care mă aflam atunci și publicam la Paris: de a le susține rezistența „de acolo”, având la Îndemână presa liberă. Cu excepția Însă a unor mărunte și fugare Împotriviri (vezi reușita aceluiași grup din fostul Consiliu al Uniunii - Manolescu, Geo Dumitrescu, Dimiseanu și Marin Sorescu - de a obliga conducerea de partid să publice și să Înfiereze plagiatul lui Eugen Barbuă, nu s-au consemnat atunci prea mari acte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]