5,121 matches
-
1886 — d.10 decembrie 1968) este considerat cel mai influent teolog creștin reformat de la Calvin încoace. Papa Pius al XII-lea l-a descris ca fiind cel mai important teolog de la Toma d'Aquino. A fost pastor și unul dintre gânditorii de frunte ai mișcării neo-ortodoxe. Născut la Basel, în Elveția, și-a petrecut anii copilăriei în Berna. Din 1911 până în 1921 a slujit ca pastor reformat în satul Safenwil din cantonul Aargau. Mai târziu a devenit profesor de teologie în
Karl Barth () [Corola-website/Science/299778_a_301107]
-
(n. 27 aprilie 1820, la Derby, East Midlands - d. 8 decembrie 1903, la Londra) a fost un faimos sociolog, psiholog și gânditor britanic. s-a născut în Derby, ca fiu al lui George Spencer, un educator respectabil. Provenind dintr-o familie de profesori, (inclusiv bunicul și unchiul său), el a fost încurajat să studieze de la o vârstă fragedă. În timpul copilăriei sale a
Herbert Spencer () [Corola-website/Science/302814_a_304143]
-
devenit preot. În mănăstire studiază filosofia lui Platon și Aristotel precum și operele teologice ale lui Toma din Aquino. Este atras însă și de scrierile ermetice de origine egipteană și elenistică, care circulau în acel timp. Fiind încă din tinerețe un gânditor liber și un non-conformist, care nu se împăca cu regulile stricte ale ordinului călugăresc, este nevoit în 1575 să fugă din mănăstire, pentru a scăpa de acuzațiile de erezie ce îi erau aduse. Se stabilește pentru o scurtă perioadă la
Giordano Bruno () [Corola-website/Science/298341_a_299670]
-
și scris despre anarhismul creștin. Cei mai mulți au încercat să trăiască evanghelia în anarhism în viața concretă, și nu au lăsat multe lucruri scrise, fără numai ceva articole de ziar, care s-au pierdut. Poate fi interesant a vedea cum aceiași gânditori au lucrat și la ceea ce numim astăzi ecologia politică, precum și într-o criticare a tehnicii și a înstrăinării legate de ideea de progres. Așa s-a petrecut cu preotul catolic Ivan Ilici și cu teologul reformat Jacques Ellul. Pe de
Anarhism creștin () [Corola-website/Science/298767_a_300096]
-
(ebraică:צבי ינאי , născut Sandro Toth, 9 iunie 1935, Pescara, Italia - 2013) a fost un cărturar și gânditor autodidact, ziarist și autor popularizator al științei israelian, originar din Italia dintr-o familie cu rădăcini ebraice și maghiare. Considerat în rândurile israelienilor ca un fel de "Domnul Știință", a editat vreme de 20 de ani revista „Mahshavot” („Gânduri”) a
Tzvi Yanay () [Corola-website/Science/315250_a_316579]
-
adesea, se consumă în meditație, rugăciune și o conduită morală ireproșabilă. Mu’tazilismul a apărut încă din timpul domniei omeyyade, dar apogeul l-a atins în timpul dinastiei abbaside, când a fost sprijinit de califul al-Ma′mūn. (813-833). Sub influența gânditorului mu’tazilit Ibn-Abi-Duwăd, califul abbasid al-Ma′mūn a oficializat, în anul 827, concepția privitoare la caracterul creat al Coranului ceea ce a făcut ca orice persoană care dorea să acceadă la funcția de judecător (qăḍin) trebuia să depună jurământul de
Mutazilism () [Corola-website/Science/328973_a_330302]
-
începând cu domnia califului al-Mutawakkil această dogmă islamică începe să intre în declin, odată cu apariția unui teolog musulman tradiționalist Abū-l-Ḥasan ‘Ali al-Aš‘ari din Bagdad (m.935 sau 936) care revine la principiile islamului ortodox sunnit. Principalele doctrine emise de gânditorii mu‘taziliți se pot reduce la cinci teze majore: unitatea și unicitatea lui Dumnezeu (tawḥῑd), dreptatea divină (‘adl), făgăduința și amenințarea (al-wa‘d wa-l-wa‘ῑd), starea intermediară (al-mazilah bayna manzilatayn), porunca divină și interzicerea răului sau imperativul moral. (al-′amr
Mutazilism () [Corola-website/Science/328973_a_330302]
-
elini. Astfel Democrit aproximativ între anii 460-370 î.e.n. pornind de la cercetările naturii a fost determinat să studieze inducția, analogia, ipoteza și a formulat legea rațiunii suficiente. În continuare la constituirea logicii și-au adus contribuția filosofii sofiști prin practica demonstrației. Gânditorul Socrate aproximativ între 469-399 î.e.n. prin centrarea reflecției pe suflet a adâncit preocuparea pentru modurile de gândire. Discipolul lui Socrate, Platon aproximativ între anii 427-347 î.e.n. ocupându-se de studiul genurilor supreme ale ideilor a încercat o clasificare a categoriilor
Logică () [Corola-website/Science/297515_a_298844]
-
clasificare a categoriilor și formularea unor legi ale logicii. Logica a fost structurată, sintetizată și expusă într-o formă durabilă de către filozoful Aristotel (circa 384-322 î.e.n.). Aristotel a revizuit și generalizat cunoștințele de până la el despre formele gândirii fiind primul gânditor care a scris o operă centrată special pe studiul gândirii omului. A considerat că formele centrale ale gândirii sunt noțiunea, judecata și raționamentul. Filozofii stoici au contribuit la dezvoltarea logicii prin apropierea ei de retorică și gramatică. Logica este o
Logică () [Corola-website/Science/297515_a_298844]
-
în traducere - „Semn de exclamație”) după mulți ani în care creația poetului a fost necunoscută publicului. El a publicat opt volume de versuri, multe din ele în editura „Siman Kriá” A tradus în afară de piese de teatru, mai multe cărți de gânditorul mistic israelian Shlomo Kalo (1928-2014) din limba bulgară, în care au fost scrise, în ebraică. Israel Pincas a scris circa 150 poezii, repartizate în opt culegeri. Poeziile sale au fost traduse in mai multe limbi, inclusiv în arabă și chineză
Israel Pincas () [Corola-website/Science/334794_a_336123]
-
american, fiu al unei familii evreiești din Galiția (Ucraina), cel mai de seamă reprezentant al Școlii austriece de drept și economie. În opera lui Mises, liberalismul își găsește o fundamentare a cărei coerență și rigoare intelectuală sunt greu egalabile. Pentru gânditorul austriac, ordinea proprietății private este conceptul ce subsumează perfect filozofia politică liberală. În opinia sa, toate celelalte realizări teoretice majore ale liberalismului - pledoaria pentru libertate, toleranță, pace -pot fi înțelese drept consecințe firești ale dreptului la proprietate privată. Numele lui
Ludwig von Mises () [Corola-website/Science/303310_a_304639]
-
cele mai exhaustive analize asupra operei lui care s-a realizat în România aparține lui Mihai Alexandrescu, de la Institutul de Studii Internaționale - Universitatea Babeș-Bolyai. Potrivit acestuia, David Mitrany nu a a creat o școală, ci s-a remarcat ca un gânditor independent, însă alternativa pe care el a formulat-o în analiza sistemului internațional a stat ca bază de lansare a unor școli importante în teoria Relațiilor Internaționale. David Mitrany a plecat din România în 1908, stabilindu-se inițial la Hamburg
David Mitrany () [Corola-website/Science/316061_a_317390]
-
I-au mai fost acordate Medalia „Meritul Comercial și Industrial”, clasa I (9 mai 1940) și Ordinul „Coroana României” în gradul de ofițer (9 mai 1943). După șapte ani, statul român a realizat o primă măsură reparatorie față de memoria marelui gânditor: prin Decizia nr. 4/19 ianuarie 1998, Curtea Supremă de Justiție a admis recursul în anulare împotriva sentinței nr. 179 din 29 septembrie 1956 a Tribunalului Militar al Regiunii a II-a Militare, Colegiul de Fond și a deciziei penale
Petre Țuțea () [Corola-website/Science/297629_a_298958]
-
celorlalți este cea mai bună soluție, toți fiind suferinzi și sclavi ai aceleiași voințe de a trăi; de asemenea, a discutat și despre sinucidere într-o perioadă în care problema era un subiect tabu. În filosofia târzie și preislamica, anumiți gânditori precum Ibn al-Rawandi, un sceptic al islamului, si Muhammad ibn Zakariya ar-Razi au exprimat credințe mizantrope. În filozofiile iudeo-islamice, filosoful iudeu Saadia Gaon folosește ideea platonica care susține că omul izolat este dezumanizat de asocialitate pentru a argumenta împotriva mizantropiei
Mizantropie () [Corola-website/Science/332735_a_334064]
-
științifică și deschidere spre modernitate. Visul lui Nursi de a combina "madrassa" (sistemul de învățământ clasic islamic) și "mektep" (sistemul de învățământ modern), dezvoltând, simultan, subiecte laice și religioase, în același curriculum, a devenit realitate. Nu în ultimul rând, ambii gânditori plasează islamul în bună armonie cu modernitatea, extinzând dezbaterea privind compatibilitatea islamului cu democrația și lumea occidentală (Fethullah Gülen, 2001). La începutul anilor 1970, Gülen a fost un angajat al statului, lucrând ca vaiz (predicator) în moscheea Kestanepazari, lângă Izmir
Mișcarea Nurcu din Turcia () [Corola-website/Science/331075_a_332404]
-
cercetările ei asupra naturii focului, în care anticipează ceea ce numim astăzi radiație infraroșie. În cartea sa ""Institutions de Physique"" (1740), prezentată ca o revistă a ideilor noi în fizică și filosofie, încorporează și caută să reconcilieze ideile complexe ale principalilor gânditori din epoca respectivă. În această lucrare, ea combină teoriile lui Leibniz și observațiile practice ale lui Willem 's Gravesande pentru a arăta că energia unui obiect în mișcare nu este proporțională cu produsul masei cu viteza obiectului în mișcare, așa cum
Émilie du Châtelet () [Corola-website/Science/311010_a_312339]
-
asupra seriozității cercetării. Textele, consultabile, există și ele au fost scrise de Mihail Sebastian, dificultatea trecerii peste textele autorului însuși fiind de la sine evidentă. Ca distincție formală, reacțiile contra cărții au aparținut în general criticilor literari, iar cele pro, unor gânditori, eseiști, filozofi și antropologi familiarizați cu istoria ideilor politice (V. Tismăneanu, Andrei Cornea ș.a.). Volumul a fost distins cu premiul “Cartea Anului 2009″, acordat de Asociația Revistelor, Imprimeriilor și Editurilor Literare (ARIEL) în 27 ianuarie 2010. Articole biografice
Mihail Sebastian () [Corola-website/Science/296575_a_297904]
-
și doamna Ileana Băncilă, Vasile Băncilă lăsând o bogată operă, antumă și postumă. Stilul scrierilor lui V. Băncilă este curat, nealambicat « provenind dintr-o profundă onestitate intelectuală și al unei nealterate purități sufletești » (Nichifor Crainic). Vasile Băncilă a fost un gânditor cu profunzimi neobișnuite în domeniile pe care le-a abordat. Este impresionant orizontul larg de cunoaștere al lui V. Băncilă (vezi cartea lui, "Aforisme și para-aforisme"), curajul cu care abordează, susține și definește diverse teme, noțiuni, idei, sugerând sau chiar
Vasile Băncilă () [Corola-website/Science/311589_a_312918]
-
înscrie la doctorat, o formă de doctorat cu durata de studii de 3 ani, numită "Aspirantură", stadiu pe care îl parcurge într-un singur an și la sfârșitul căruia prezintă o lucrare de estetică cu o temă despre imaginea artistică. Gânditor de stânga, membru al Partidului Comunist Român și activist al Comitetului Central la cumpăna anilor '50-'60, a fost unul dintre puținii teoreticieni „luminați" ai stângii, care au jucat un rol important în modelarea câmpului intelectual românesc. În 1956 devine
Ion Ianoși () [Corola-website/Science/299196_a_300525]
-
unui scriitor" pe care l-a scris și editat prin forțe proprii, i-a consolidat imaginea de corifeu al lumii cultural-politice ruse. Importanța sa în literatura universală este de prim rang: Dostoievski a reprezentat o influență principală pentru scriitori și gânditori ca Friedrich Nietzsche, Franz Kafka, Sigmund Freud, Jean-Paul Sartre sau Albert Camus. Universul său literar reflectă criza socială și spirituală a Rusiei Țariste din secolul al XIX-lea, închipuind ciocniri "polifonice" între personaje originale și paradoxale, marcate de un profund
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
de o « viziune carnavalescă asupra lumii » și resuscitează forme literare antice precum dialogul socratic și satira menipee. Grație libertății maxime a personajelor sale de a alege binele sau răul, necondiționate de istorie, ereditate sau condiție socială, Dostoievski este considerat un gânditor existențialist, la fel ca Søren Kierkegaard, Friedrich Nietzsche sau Jean-Paul Sartre. În eseul "Existențialismul este un umanism", Sartre consideră afirmația lui Dostoievski din "Frații Karamazov" « Dacă Dumnezeu nu există, totul va fi permis » punctul de plecare al crizei existențiale. În
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
susul în jos (ori, ceea ce relativistic vorbind înseamnă același lucru, dar scîrboșenia răsturnării e mai mare: cu fundul în sus). Constatarea amărîta a unei atari pervertiri (amuzantă doar în decursul excepțiilor calendaristice carnavalești), urmată de sila aferentă, îl împinge pe gînditor spre ideea morții ca unică soluție. În tălmăcirea lui Nicolae Pintilie (care, cu iscusința, respectă, pe cît posibil, exasperanta dispunere anaforica a „și”-urilor), primele douăsprezece versuri ale pomenitului sonet sună astfel: „Satul de tot spre-a morții tihna tip
Sonet () [Corola-website/Science/297633_a_298962]
-
și ipostaza ca homosexual aparține unei versiuni mai vechi a legendei, care conținea uciderea lui Orfeu, dar nu și episodul cu Euridice. Mitul a fost des prelucrat și citat, de pildă de: Trebuie amintit și spectacolul Platon este unul din gânditorii care își exprimă antipatia față de Orfeu. Această atitudine trebuie înțeleasă din perspectiva poziției în general critice a filosofului față de tagma artiștilor, așa cum reiese ea mai ales din "Republica". În cuvântarea lui Phaidros despre Eros în "Banchetul" Orfeu este acuzat de
Orfeu () [Corola-website/Science/300204_a_301533]
-
andromorfism și argumentează necesitatea ginomorfismului pentru întregirea umanismului. În ultima parte a cărții: „Stăpânire, mediere, sacrificiu”, completează tabloul cauzelor care conduc la păstrarea femeilor ca umbre ale gândului filosofic și nu ca “gânduri ale umbrei”, prin analiza relației canonice între „gânditori/creatori” și femei ca mijloace pentru scopurile creatorilor, sistematic împiedicate să aibă acces direct la producerea de "weltanschauung." Exemplul paradigmatic pe care îl dezvoltă, pentru cazul culturii române, este cel al Anei lui Manole, din legenda "Mănăstirea Argeșului" și a
Mihaela Miroiu () [Corola-website/Science/304332_a_305661]
-
Au fost introduse forme străine care, în loc să ducă la înlăturarea efectelor negative ale celor vechi, le-au scos și mai mult în evidență și, totodată, au dat naștere la fenomene noi, cu consecințe dezastruoase în viața poporului român. Spre deosebire de alți gânditori români, Eminescu nu vede în formele fără fond doar o simplă nepotrivire între instituțiile de tip occidental introduse la noi și fondul autohton, ci ar reprezenta o falsificare brutală a profilului poporului român, o contradicție între aceste instituții și spiritul
Formele fără fond () [Corola-website/Science/311476_a_312805]