1,026 matches
-
ea, dar n-are cum s-o ajute. Micuța asta a mai încasat-o, de știe ce înseamnă bătaia. Altele habar n-au și cred că este ceva ce li se poate întâmpla numai sclavilor. Și biciuirea nu e încă grozăvia cea mai mare. De-și va pângări fecioria, va fi îngropată de vie lângă Poarta Collina de pe Quirinal. — N-o să fie însă cazul, îl aude pe Lucius Ventidius murmurând. Ai să fii ascultătoare, nu? Asta nu face parte din canon
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Oftează. Așa o criză n-a mai văzut imperiul. Pentru prima oară triburile din Dalmația și Pannonia s-au unit împotriva Romei. Iar dacii și sarmații abia așteptau să prade malul sudic al Dunării. De s-ar fi întâmplat o grozăvie, Roma n-ar fi putut face nimic întru apărarea ei! Căci slăbiciunea militară s-a arătat din plin. Nici urmă de rezerve umane pentru a forma noi legiuni. Au recurs la veterani și sclavi eliberați. L-a bătut și pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
adîncă, iar distanța dintre noi, prea mare. Spre dimineață, mă duc În camera lui Tom și-l privesc cum doarme. Stă pe burtică acum, lucru care, la Început, m-a Îngrijorat (cazurile de moarte subită a bebelușilor și alte asemenea grozăvii), dar se spune că, de Îndată ce se pot Întoarce siguri pe spate, totul e În regulă. El se Întoarce singur deja de luni de zile, ajungînd pînă În cel mai Îndepărtat colț al pătuțului, strîngîndu-se Într-un ghem mic și compact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
se întâmpla în jur. Bombayul o șocă și mai tare. Avea o imagine despre orient, cu palmieri învăluiți în ceață, cocotieri și femei locale îmbrăcate în rochii viu colorate. Știa că orașul va fi un loc teribil, dar abstract vorbind, grozăvia lui i se prezenta ca o provocare excitantă, căreia trebuia să-i faci față strângând din dinți și spunând rugăciuni, o provocare care se va evapora în fața dârzeniei ei scoțiene, transformându-se într-un răsărit creștin armonios, cu muncă grea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
constitutiv al limbajului, altfel spus procedeu tehnic de exprimare. La poeți francezi, precum Apollinaire, asistăm de pildă la o dispunere poetică a cuvintelor în albul paginii, așa încât acestea se însuflețesc: Albăstrică Tinere, de douăzeci de ani, care-ai văzut atâtea grozăvii, ce crezi tu de oamenii din copilăria ta? Tu! cunoști bravura și tertipul. Tu ai văzut moartea în față mai mult de o sută de ori, tu nu știi ce este viața... b) Scrierea se va face în prealabil pe
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
adus aminte de pădurea spânzuraților... Până și calul meu s-a speriat și a pornit într-un galop nebun... Acuma, la întoarcere, nici n-am mai venit pe șosea, ci am luat-o pe linia drumului-de-fier, ca să nu mai văd grozăvia ceea... Și Curtea Marțială de-abia și-a început activitatea! Tocmai când să plec încoace, am auzit c-ar mai fi condamnat pe patru țărani... Un ceas a durat judecata și într-un ceas patru spînzurați! Căpitanul tăcu iar, așteptând
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
despre poziția sa în cosmos era mai realistă. Se mulțumea să doarmă, știind că dacă s-ar trezi într-o zi, ar putea din nou să vâneze și să ucidă. Așteptând această clipă, se odihnea. Timpul trece, dar nu și grozăvia. * În imensitatea infinită a spațiului, stelele nu sunt decât grăunțe de nisip. Și dacă o pitică albă nu atrăgea deloc atenția, atunci un aparat atât de mic precum capsula de salvare a lui Nostromo, această navă de acum dispărută, abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
izbi de perete de care se prinse, ca un respingător păianjen, înainte de a sări din nou asupra victimei sale. Părea împinsă de un resort puternic. Ripley se dădea înapoi secerând toiul în preajmă. Căută să ridice o baricadă înaintea acestei grozăvii, dar aceasta ocolea, se urca și se strecura pe sub cel mai mic obstacol întâlnit în cale. Picioarele articulate se mișcau cu o iuțeală nebună. Niște gheare se prinseră de gheata lui Ripley și porniră în sus pe picior. Femeia înlătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
al culoarului. ― Uite! În pasajul strâmt, înainta o creatură. Venea spre eî și era enormă. Ripley, tremurând, ridică arma și încercă să-și amintească toate indicațiile lui Hicks. Ținti pieptul scheletic și apăsă pe trăgaci. Nu se întîmplă nimic. Din grozăvia ce se apropia de ele venea un fel de șuierat. Fălcile anterioare se deschiseră și un jet de bale vâscoase împroșcă podeaua. "Calm, calm, nu te pierde cu firea", își zise Ripley. Verifică arma. Siguranța. Era deblocată. Încărcătorul? Constată dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Dacă ieșim și din iarna asta fără răscoală, e mare minune! - grăi papagalul. — Răscoalele ca răscoalele, da’ să ferească Dumnezeu de lăcuste, că pe astea n-ai cum să le oprești - zise Ximachi. Mai ții minte văleatul 7125, primăvara, ce grozăvie a fost? Stăteam la fereastră cu nevastă-mea și ne uitam în curte, la câine. Aveam o mândrețe de câine din Anatolia, Taifun îi ziceam. Ei, și dulăul cum a simțit primejdia, a dat să fugă în casă, dar la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Turcitu, iar în domeniul ficțiunii e mai bine să te înrudești cu bunul Bezuhov decât cu, să zicem, Iago. Pan Bijinski n-a fost, să ne înțelegem, un înger. Dar nici nu i se pot pune în cârcă sumedenia de grozăvii care circulau pe seama lui, parte născocitoare, parte parțial credibile, vehiculate toate prin acele canale incontrolabile care sunt creațiile anonime, strigăturile, proverbele, zicătorile, cimiliturile, legendele, basmele etc. Din câte am putut noi verifica, doar două din cele peste patruzeci de povești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
când în numeroasa familie Kostial se naște ultimul din cei șapte copii, o fetiță frumoasă ca un înger: Christine. Nimeni n-o alintă, nimeni n-o mângâie, pentru că așa sunt toți din neamul lor: aspri. Vine războiul, Kostialii văd niște grozăvii de neînchipuit despre care n-o să vorbească niciodată, trece războiul și în 1945, într-o noapte, toți nouă sunt urcați într-un mărfar și alungați din Cehoslovacia pentru că sunt nemți. Se trezesc în Darmstadt-ul gata bombardat de aliați, pe o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
fete le cheamă Caroline și Susanne, iar pe băiat Richard, pronunțat ba nemțește, ba englezește sau pur și simplu Richi. În 1962, întreaga familie americano-germană își ia calabalâcul și trece oceanul. Richard senior pleacă în Vietnam și trăiește acolo niște grozăvii de neînchipuit, despre care nu are curaj să povestească decât frânturi, înainte de a muri. Dar până atunci, ofițerul Wayne se întoarce acasă de pe front, într-una din bazele din Arizona. Din acea clipă începe copilăria de coșmar a lui Richi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
calamitată, primul reporter care pleacă din țară către zone de război și, de multe ori, singurul prezent atunci când viața oamenilor este pusă în pericol. Are bagajul făcut la orice oră din zi și din noapte și a văzut mai multe grozăvii în viața sa decât își pot imagina cei mai mulți dintre noi. Își petrece zilele la inundații, înzăpeziri, cutremure, războaie, revolte și proteste, iar când se întoarce acasă își strânge prietenii la un grătar, fericit că a scăpat și de data asta
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
ascultarea istoriei tale și a Minodorei pe lângă oribilele întâmplări pe care voi le-ați trăit cu adevărat ? Continuă, te rog, Teodora, poate că ai nevoie și tu să te confesezi, iar eu am plecat în căutarea unor fapte a căror grozăvie nu o puteam imagina, dar pe care trebuie să le aflu până la capăt, orice ar fi să fie. Ai dreptate. O confidență, sau chiar mai mult decât atât. Un fel de vidare a amărăciunii lăsate de ororile pe care le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
de-o parte în tren și să ne refacem, de bine de rău, forțele. Dora a rămas iar pe gânduri : "Știu, am citit despre Gulag... Cele povestite de Teodora par desprinse din paginile cărții lui Soljenițîn... Numai că ascultarea descrierii grozăviilor trăite, direct din gura cuiva care le-a suportat, dă frisoane mai ceva decât cititul. Avea dreptate Teodora că mărturia supraviețuitorilor Gulagului, dintre care probabil că ea este printre ultimii, are o neprețuită valoare." Ziua a patra După o așteptare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
împotriva hranei mizerabile care o primeau numai ciorbă de varză și mămăligă mucegăită. Tăcerea se lasă odată cu seara care învăluiește din nou casa singuratecă, cu mult în afara teritoriului localității ucrainene XЛИБOKА. În sfârșit, dintre buzele Dorei care e cutremurată de grozăvia istoriei Teodorei și Minodorei iese doar o întrebare trunchiată : Minodora ? Cum a trăit ea vestea asta ? Teodora pare surprinsă de întrebare și răspunde cu o voce ca de dincolo de mormânt : Minodora ? La ea nu m-am prea gândit în zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
primeam în mână, o așezam în mijlocul mesei de la bucătărie și mă gândeam, asta-i pentru friptură, asta-i pentru sarmale, asta-i pentru musaca, și ce crezi? A doua zi m-am trezit cu obrazul uite așa, aveam un abces grozăvia pământului, am luat și tetraciclină că așa a zis al meu, o fi scumpă, femeie, da dacă trebuie, trebuie, tată, mai așa muri, de la un abces, c-atunci nu erau cu antibioticele astea, i-a intrat puroiul în sânge și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de bătaie sau foc, cuțit sau acid. Batjocurând femeile pentru aspectul lor radical, băieții găsesc de fiecare dată modalități de a face aluzie la exponatele din Muzeul de Anatomie, În timp ce femeile, afișând zâmbetul indulgent al celor care au auzit toate grozăviile, le atrag atenția, cu degetul arătător bătând peste Încheietură, că ora de culcare a trecut demult de ora culcării. La care băieții răspund, fluturându-și genele: „Ați vrea voi!“, Încercând să capteze privirea domnilor trecători. Otto și Else Oloaga se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
punctele de vedere și unde suferința dispare cu desăvârșire. Aceștia au convingerea că doar cei merituoși primesc această infinită răsplată. Ceilalți, care au fost niște oameni execrabili, se îndreaptă spre chinurile iadului. Cred că omul poate trece mai ușor peste grozăvia morții dacă este profund credincios. Sunt convins că această calitate te scutește de foarte mult zbucium, de enorm de multă durere sufletească. Numai că omul, cultivat sau nu, are în mod firesc încorporată în creierul său "îndoiala". Frământările provocate de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
priveau de parcă atunci l-ar fi descoperit. Mai toți erau niște necunoscuți pentru el, în general ofițeri tineri, grade mici, cei mai mulți din arma tehnică, probabil ingineri la Arsenal, de aici și curiozitatea lor admirativă pentru scenele descrise, nu erau noutăți, grozăvii pentru un pilot, dar făceau impresie. L-a scos din împrejurare Basarab Cantacuzino, care a intrat în mijlocul lor ca un transatlantic, uriaș, cu gesturi largi, radiind o forță și o bună dispoziție molipsitoare. Lîngă el Balbo părea un copilaș. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
om foarte plăcut, încuviință Fran circumspectă. Când v-ați cunoscut? Henrietta zâmbi larg. — Când eram cu picioarele în scări de fapt. Fran părea nedumerită. — Nu știam că te-ai apucat de călărie. Nu mă refeream la genul acela de scări. Grozăvia sugerată de cuvintele prietenei ei o izbi în plin pe Fran. — N-ai făcut una ca asta, Henry! — Ba da. L-am zărit aplecat deasupra unui col uterin înconjurat de lume. Am fost să-mi pun diafragma și l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Toate Consiliile sunt Malefice. În tot cazul, studie ziarul, e un lucru extrem de iresponsabil. — Oarecum. — Și ilegal probabil. — Totuși, e o strategie al naibii de bună. Stevie se așeză pe marginea biroului lui Fran. — S-ar putea să depun și eu câte ceva. Grozăvia era că Fran trebuia să-i dea dreptate. Părea o continuare logică, deși oarecum extremă, a ideilor pe care le promovase ea însăși. Anume, că ziarele locale n-ar trebui să se ocupe doar de demascare răufăcătorilor, la nivel individual
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
bine observat și înțeles. Și, vai, ai avut dreptate! Jupiter se întoarce fără să-ți răspundă la surâs. Intri într-o ușoară panică, fiindcă nu știi dacă nu cumva l-ai supărat. Îți trec prin minte, fulgerător, tot felul de grozăvii. Dacă l-ai deranjat când l-ai atins cu cotul? Dacă nu i-a plăcut că ai stat prea aproape de el? Doar nu ești tu de vină, nu tu ai fixat distanța dintre... Sau poate nu i-a plăcut mirosul
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
sânge din pricina mișcărilor; m-am trântit pe spate, cu mâna ridicată, ca să împiedic, gândeam eu, hemoragia și am rugat-o pe Marta să ia barca și să-l aducă pe Dinu. Rămas singur, îmi treceau prin cap tot felul de grozăvii. Mă temeam mai ales de o cangrenă, ignoranța mea în materie de medicină fiind desăvârșită. Mă și închipuiam cu brațul tăiat, apostrofat de Moașa pentru că nu mai puteam ciopli pietre funerare și nu mai era nevoită să mă trateze ca
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]