1,464 matches
-
1992 <endnote id="(69, pp. 8-9)"/>. În tradiția polonezilor din Silezia, consemnată În a doua jumătate a secolului al XIX- lea, se credea că fata care nu dă daruri colindătorilor „Singură-și strică norocul,/ Că n-o să se mărite câtu-i hăul,/ Chiar dac-ar vrea să ieie și-un evreu...” <endnote id="(184, p. 168)"/>. Căsătoria cu un evreu este receptată, În acest caz, ca o culme a nenorocului, ca o supremă anomalie. Și poeziile populare românești surprind acest tip de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
închisorile politice Vladimir Dumitrescu Iconoclast Priveam în jur cum unii invocau Destinul, Iar alții lângă mine se rugau, Și-în mine gândurile-și picurau veninul Atâtor îndoieli ce se-nfruntau. Și cum aș fi putut să cred că, dinainte, Din hăul fără fund de unde vin, Au fost întruchipate toate, de o minte Ce le-a gândit armonic și senin? Precum o stea din drumul ei n-o poți abate Din mersul ei etern spre infinit, Așa să fie și cu noi
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
mai sus. Acest loc trebuie să fi fost folosit mai degrabă ca un post de observație decît ca habitat sau fortificație, deoarece ruinele sînt de o importanță minoră. Machu Picchu este inexpugnabil pe două din părțile sale, apărat de un hău ce te aruncă 300 de metri În jos pînă la rîu și de un defileu Îngust ce face legătura cu „muntele tînăr“; cea mai vulnerabilă latură poate fi apărată de pe o succesiune de terase, transformînd orice atac Împotriva ei Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
total nefondată, din moment ce o grămadă de cruci marcau, În aceste părți ale munților, nenorocirile șoferilor mai puțin norocoși care merseseră pe acest drum. Și fiecare camion care ieșise de pe carosabil luase cu el și Încărcătura formată din oameni, Într-un hău adînc de 200 de metri ce se oprea Într-un rîu - eliminînd orice șansă de supraviețuire. Fiecare accident, conform raporturilor regionale, lăsa În urmă numai morți - nici măcar un singur supraviețuitor rănit. Din fericire, de această dată nu s-a Întîmplat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
lumină, Îl face să primească razele ei, Îi trezește dorința să meargă pe calea luminoasă. Prin și În lumina divină, omul este pe cale devenirii! Iluminarea nu este un fapt pasiv. Lumina nu are sens de una singură, ființând Într-un hău indeterminat și nepopulat. Ea primește semnificație atunci când Întâlnește ceva. Iar acest ceva este „sensibil” la lumină. „Cuvântul lui Dumnezeu”, spune Sf. Chiril al Alexandriei ( În Comentariu la Evanghelia Sf. Ioan), „Îi luminează pe toți cei capabili să primească lumina sau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
de iubire este prezentă dorința, aspirația, ceva care caută Împlinire, desăvârșire. Ea nu este parțială, ci globală. Nu poți iubi un pic, ci... total! În jurul iubirii se țes speranțele, așteptările, tăcerile și suspendările. Acolo unde apare iubirea se deschide un hău, un gol ce caută să fie umplut. Frumusețea aproapelui nu este a lui, ci mai degrabă o epifanie a unei frumuseți de alt ordin (să zicem, divină) prin care ne raportăm la el. Trebuie să faci abstracție de multe fapte
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
elibera, iar forța lui preschimbată În bine te va face să te despovărezi, să „crești”. Și Încă ceva: trebuie să păstrezi permanent o anumită altitudine valorică. Dacă reacționezi cu rău față de rău, tot În rău rămâi. Privind cu ură spre hău, acesta pătrunde În tine. E nevoie de un dram de iubire atunci când Întâlnești sau de lupți cu răul. Abia cu acest moment al Înțelegerii poți să treci și să clădești valoarea. Aceasta este o chestiune de bună poziționare față de bine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pe dinafară”, limitându-se la constrângerile date. Este o condiție pe care singur ți-o câștigi zi de zi și nu o capeți gratis, fără efort. Este o relație „rezolvată”, ce are În vedere raportul dintre infinit și finit, dintre hăul dorințelor și putința realizărilor, dintre ceea ce dorești și ceea ce Împlinești, dintre aspirația fără margini și ceea ce obții sau ai cu adevărat. Este un fel de așezare realistă În lumea și timpul pe care le trăiești, pe care, până la urmă, le
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
În jurul ei, ci de Înfruptarea cuminte și curată din „miezul” său. Interesați numai de partea exterioară, sărbătoarea ne poate aduce doar insatisfacții, transformându-se Într-un prilej de Îndurerare. Cu cât așteptările față de această latură sunt mai mari, cu atât hăul și destructurările individuale vin peste noi. Așadar să fim atenți ce sărbătorim și la care aspect trebuie să ne raportăm pentru a avea cu adevărat sărbători fericite! 8.10. Și Dumnezeu „sărbătorește” cu noi! Sărbătoarea Nașterii Mântuitorului „Împământenește” Într-un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
fața plină de șiroaie, mulțumit că i-a ieșit o partitură, dar și puțin crispat că unele lucruri nu s-au Împlinit, generos când era vorba despre laude, dar și tăcut când ceva nu Îi era pe plac. Iar din hăul timpului adie și În prezent frânturi de felul „eroi au fost, eroi sunt Încă”, „mama-i dusă-n sat cu doru’”, „cucu tot cânta”, „toamna la Osoi”. De la acest dascăl aș fi putut Învăța mai multe: o fervoare aparte a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
un dezastru. A sta cu ochii pironiți permanent pe tavanul imaculat, țintind mereu același punct fix constatând mereu primordialul sens de imaculat, devine sensul fără sens, în lumea finită de aici. Pentru o categorie de bolnavi rulează fără sfârșit filmul hăului universal și al neputinței de a se debarasa definitiv de viciile istorice ori recent adoptate. O viață invadată de cai-verzi-pe pereți ce-ți tropăie obsesiv prin urechi și te lovesc cu copitele direct în lumina ochilor. Bucuria e a paraziților
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
în timp, la Lucrețiu: În adevăr nu se știe natura a ceea ce-i suflet; / Oare se naște cu noi, se strecoară în trupuri în clipa / Nașterii și deodată se stinge cu-acesta în moarte, / Merge să-vadă-ale Orcului bezne și-adâncile hăuri? / Ori, prin putere zeiască, el trece în alte ființe"; Cartea I-a, 112-116. 5 În Iliada "tina" specifică diferența de alcătuire a omului cu zeii: Cu zeii / Nu căuta să te-asemeni, că nu sunt totuna cu neamul / Zeilor oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
se pun. Fiat scientia, pereat mundus - mi se pare singura deviză demnă de flamura unui cercetător, fie că ea Îl va conduce sub scut sau pe scut. Este treaba altora - politicieni, moraliști, sacerdoți - să ne tragă de mânecă, intrigați de hăurile și de tăcerile infinite pe care le cartografiază, uneori, aventura necontenită a spiritului iscoditor. Dar dacă romanii cei cumpătați și Înțelepți urmăreau cu atâta Îndârjire satisfacerea criteriilor abstracte ale Legii, nu cred că se cuvine ca noi, moștenitorii lor mai
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
că toate acestea i se mai întîmplaseră cîndva, și că le înfruntase cu teamă, dar și cu bucurie, speranță și curiozitate. Atunci se cufundă în adîncurile memoriei, care-i păru de-a dreptul nesfîrșită, și izbuti să smulgă din acel hău o amintire de mult pierdută ce prinse a străluci ca un ban nou sub ploaie, poate din pricină că niciodată n-o privise decît doar în străfulgerarea vreunui vis. (1983: 158) Textul Captivul este ilustrarea acestei cufundări în adîncurile memoriei pentru "a
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
mult pierdută ce prinse a străluci ca un ban nou sub ploaie, poate din pricină că niciodată n-o privise decît doar în străfulgerarea vreunui vis. (1983: 158) Textul Captivul este ilustrarea acestei cufundări în adîncurile memoriei pentru "a smulge din acel hău" amețitor o "amintire de mult pierdută". Cuvintele seamănă izbitor cu cele din ultima frază a textului nostru, al căror sens profund este confirmat de conferința din 1978: Cînd sfîntul Pavel spune: Mor în fiecare zi, el nu dă o imagine
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
scriitor: o lărgire a experienței, dar nu ne referim aici la întindere (aceasta poate fi oferită mai temeinic și mai eficace prin documente și reportaje), ci la profunzime" (1956). Inovația din Tropismes va consta în a "a arunca cititorul în hăurile acestor drame subterane pe care Proust nu a avut timp să le exploreze". Ideea de sub-conversație, evocată aici, va sta la baza operei lui Henry James. Dincolo de această problematică a inserției dialogului în povestire se profilează o altă problemă referitoare
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
nuvele, are ca temă activitatea de pe șantierele postbelice, în vreme ce romanul Mahalaua de jos (1963) încearcă să transfigureze literar, cu toate poncifele realismului socialist, efectele în plan moral ale muncii de reconstrucție. În alte cărți, Tovarășul Vanea (1956), După război (1957), Hăul (1968), Și luna era ca o gură de tun... (1970), Omul de încredere (1974), autorul vehiculează agresiv clișee ale orientărilor literaturii oficiale. A scris și literatură pentru copii și tineret: Cel Ion cu ghinion (1961), Dragoste târzie (1966) ș.a. SCRIERI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289722_a_291051]
-
Dragoste târzie (1966) ș.a. SCRIERI: Ziditorii, Chișinău, 1950; Licurici, Chișinău, 1955; Tovarășul Vanea, Chișinău, 1956; După război, Chișinău, 1957; Oameni trecuți prin foc, Chișinău, 1960; Cel Ion cu ghinion, Chișinău, 1961; Mahalaua de jos, Chișinău, 1963; Dragoste târzie, Chișinău, 1966; Hăul, Chișinău, 1968; Și luna era ca o gură de tun..., Chișinău, 1970; Camertonul pierdut, Chișinău, 1972; Omul de încredere, Chișinău, 1974; Din carnetele scriitorului, Chișinău, 1977; Scrieri, I-II, pref. H. Corbu, Chișinău, 1979. Repere bibliografice: A. Sadovnic, Maturitate, Chișinău
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289722_a_291051]
-
și folosească puterile miraculoase. Urmează aceeași descriere a personajului, făcută, de data aceasta, de însuși Dumnezeu: „Fruntea sa este neobișnuit de înaltă, capul alungit, sprâncenele sunt atât de stufoase încât par una singură, ochii îi sunt ca Luceafărul, nasul ca Hăul, buza de sus este alungită; nu are genunchi” (76). Cea din urmă trăsătură introduce o a treia încercare, capitală: „Într‑adevăr, un creștin îi va spune: Dacă tu ești Cristos, Fiul lui Dumnezeu, pleacă genunchii și te roagă. Dar lui
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
portretul fizic este alcătuit cu scopul de a reliefa orgoliul său nemăsurat. Anticristul va avea fruntea înaltă, deoarece este mândru; ochii asemenea Luceafărului (Is. 14,12‑15), ca unul care este cel dintâi în neascultarea lui Dumnezeu; nasul ca un hău, căci va fi prăpastia pierzării păcătoșilor; gura sa monstruoasă, căci va spune lucruri nemaiauzite; în fine, nu va avea genunchi deoarece este incapabil de rugăciune și supunere. 5. Apocalipsa apocrifă a lui Ioan, redactată în greacă, în secolul al V
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
doar puțin în lacul /oceanul descris (noi știm ce înseamnă a trăi în acest mediu). O, dar Reciclarea șeherazadei sau locul unde se scrie Cartea Vieții??? Câte deziluzii gândind că Peștișorul de Aur să-ți îndeplinească o dorință! Intri în hăul atâtor necunoscute, Doamne! O, minune! Sau... Cum poți să ajungi politician, vorbind, dar negândind... prin neascultarea poruncii lui Dumnezeu. și ce traiect: mai întâi animal, apoi om... și-apoi, brusc... element înghițit de minciună... Evoluție, nu glumă! Sarcasmul e la
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
a dorit, și a reușit, să ucidă acea „genă malignă” din ființa umană, despre care scrie Amos Oz, și să transforme fanatismul în îngăduință, în toleranță. Finalul acestei complexe povești de viață seamănă cu șuvoiul înspumat al torentului surprins de hăul prăSăstios - revărsare în abrupt... Sfâșietor de trist... în tot acest conglomerat al bulversantelor încununări ale verbalului, ceea ce extragem, spre exemplu, din romanescul lui Dan Plăeșu - cu referire, expres, la Veghea (1985) sau la Lucrare de control la istorie (1989) - reținem
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
Notă În moliereză, detectivii care anchetează asupra "vieții mondene" a bărbaților dincolo de limitele căsniciei (dacă platnica e nevasta) sau ale altor cadre (nu le vom numi) se numesc "fouineurs de braguette". Cândva Nietzsche spunea că de-ți arunci privirea în hău, hăul își va fixa privirea în adâncul tău. Cei/cele cu ochii fixați asupra interjambei pizzoline ("o fi cocotier, o fi pălmaș, o fi poponaut") trebuiau să știe că același lucru se întâmplă când ochii (cei conectați la sistemul nervos
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
În moliereză, detectivii care anchetează asupra "vieții mondene" a bărbaților dincolo de limitele căsniciei (dacă platnica e nevasta) sau ale altor cadre (nu le vom numi) se numesc "fouineurs de braguette". Cândva Nietzsche spunea că de-ți arunci privirea în hău, hăul își va fixa privirea în adâncul tău. Cei/cele cu ochii fixați asupra interjambei pizzoline ("o fi cocotier, o fi pălmaș, o fi poponaut") trebuiau să știe că același lucru se întâmplă când ochii (cei conectați la sistemul nervos sau
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
alt peisaj. Ceea ce părea să fie o simplă antinomie a exteriorității, așa cum ni se înfățișează în poemul Munte pur10 - unde între "șesuri adânci" și cer nu există legătură, căci "nimic nu-mi crește-n luminile nalte" decât imaginea stinsă "în hăul înălțării" ("o albie goală") - devine geografie interioară, relief al sufletului străbătut cu dezinvoltură, precum în poemul postum N-ai teamă 11. În noul tărâm lăuntric, situat dincolo de vămile trupului, toate determinațiile exteriorității se destramă, lăsând loc nedeterminării pure12. Într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]