1,188 matches
-
fost distrus, deschizând spațiu pentru dezvoltare”. „Not until this last year was the last «Bérenger» over run by the Rhinoceroses, and the wall removed, opening up space for growth.” Rinocerii dărâmaseră Zidul? Nu cumva tocmai ei Îl construiseră?... „Growth”?, Întreba, imperceptibil, greierele care zumzăia, neauzit, prin gândurile est-europeanului și printre frazele americane livrate tinerilor americani. Lectura se terminase. Nu se auzea nici măcar o muscă, darmite greier. Sala amuțită. Nimeni nu părea grăbit să comenteze. Îmi aminteam școala de demult, din țara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
poveste. Omul pe care Weber îl cunoscuse și-l intervievase pe îndelete se transformase în omul pe care-l descrisese în paginile cărții sale. Îl lăsase în urmă pe „Neil“, în oglinda din carte, pierdut undeva, dispărut într-o direcție imperceptibilă, spre un loc intangibil din adâncurile oglinzii fictive... Weber se trezi devreme, dintr-un somn agitat. Făcu un duș ca să se scuture de amorțeală, amintindu-și, cu o tresărire a conștiinței în timp ce apa fierbinte îl redeștepta, că mai făcuse unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
studenții ăștia, dacă li s-ar expune faptele? O banală criză de vârstă mijlocie? Biologie pură, autoiluzionare clasică sau ceva mai spectaculos? Vreun deficit care ar apărea la scanare, vreo tumoră care apăsa neîncetat pe lobii săi frontali, remodelându-l imperceptibil... Își drese glasul; sunetul se sparse în difuzoarele de deasupra lui. —David nu vedea cât de mult se schimbase și nu doar pentru că schimbarea fusese atât de progresivă. Amintiți-vă de prelegerea mea despre anosagnozie 1, de acum două săptămâni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
trecut, În sala Radiodifuziunii cântând În cor. Gândindu-te la anul 2000. Noaptea vine cu liniște. Peste oraș s-a lăsat o pulbere fină, ca o pudră, ca un praf de porțelan, cu un gust acru și străin. Un zumzet imperceptibil, ca al unor cărăbuși Într-o pădure de stejari, treieră aerul care i-a adormit pe toți. Țes pânze păianjenii și se apropie Sfintele Paști. Lumini firave vor umbla pâlpâinde pe străzi. În seara de Înviere, la liceu, se organizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
cu părul tuns perie, pășind cumva dezarticulat cu piciorul drept. Ca și cum piciorul ăla ar fi fost din fier. Zilnic, făcând același drum, după pâine și iaurt. Nici un zâmbet pe chipul fostului director sau așa ceva de la Astra Română. Doar o grimasă imperceptibilă, ca atunci când o boare atinge pânza de păianjen. Impunător și, probabil, canceros. Spunându-ți sec, dar cu demnitate de fiecare dată când Îl Întâlnești: „Bună ziua, domnule elev”. S-a dat drumul masiv la politici. Iar tu, febril și tainic, pui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
e motivul real pentru care divorțez de Mark. În toți acești ani când am crezut că ne mișcăm împreună în aceeași direcție, noi am fost de fapt pe drumuri ușor diferite, care, treptat, s-au îndepărtat de o tangentă devenită imperceptibilă. Și acum, când eu voiam - aveam nevoie - să ne îmbarcăm pentru cea mai importantă călătorie a noastră împreună, când îmi împachetasem sandvișurile emoționale, cumpărasem biletul cu un preț uriaș, petrecusem ore întregi pe internet făcând traseul și mă declarasem în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
auzit că sunt niște lucruri pe care nici prietenii cei mai buni nu ți le-ar spune. Din păcate, nu există lucruri pe care Maria să nu mi le spună. Inspiră adânc. — Acum am nevoie de ceva de băut. Un imperceptibil gest al mâinii, și un chelner și apăru ca prin farmec ca să ia comanda. O sticlă de șampanie, două pahare și șase pachete de chipsuri cu ceapă și brânză, vă rog. — Am comandat deja șampanie, am exclamat eu, apucându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
făcuse mic, într-o încercare de a deveni invizibil. Eu tăceam în continuare. La fel și ceilalți. Ed bea cât de repede putea. Bine atunci, eu o să plec. Se ridică, eu m-am uitat la Mark, care-mi făcu un imperceptibil semn aprobator cu capul. Știa că trebuia să vorbesc cu omul. L-am condus pe Ed până afară și am închis ușa după mine. Îmi pare tare rău, spuse el. Credeam că locuiești singură din nou. Știam că te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
la început“. Și amândoi știam ce era în mintea mea. Suntem OK. Capitolul 19tc " Capitolul 19" Mi s-au înmuiat picioarele și am crezut că mă voi prăbuși. — Te simți bine, iubita? m-a întrebat vânzătorul. Am dat din cap imperceptibil și am luat revista, aruncând banii pe tejghea și zbughind-o din magazin înainte să-mi poată vedea cineva fața. Cum am putut să uit de articol? Ei bine, era evident acum. Fusesem prea preocupată să mă însănătoșesc total, luându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Pe cale, aga Kuciuk Selin a primit o depeșă prin care era anunțat că locul în care va fi instalat cartierul general al domnului muntean era satul Arnăutchioi, un fel de mahala a Adrianopolului. La aflarea veștii, voievodul s-a încruntat imperceptibil, apoi a exclamat exuberant, lucru rar întâlnit la Brâncoveanu: — Arnăutchioi? O să-mi poarte noroc, e un nume bun pentru neamul nostru. Moșul nostru, Matei Vodă, pe când încă nu era domn, a scăpat cu viață fiind urmărit de cete de seimeni
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Dar cu ce spune Corai că plănuiește Gin Ali Pașa, cum rămâne? întrebă prințul Constantin. Ștefan prinse cu privirile-i triste licărul ochilor tatălui său, care nedumerit ridică din sprâncene. O clipă voievodul se simți nehotărât, dar când Ștefan aproape imperceptibil dădu afirmativ din cap ca imediat apoi să se întoarcă distrat spre fereastra pe care intra lumina dimineții însorite, Brâncoveanu înțelese că toată greutatea hotărârii rămâne a lui. — Mă miră, începu răspicat și oarecum solemn să comenteze vodă vestea, repet
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
uite-o, dragostea mea, atunci te-am văzut, uite-o p-aia care nu pare să aibă mai mult de douăj’ de anișori, cât de fragedă, bruneta aia criminală cu pomeți înalți, învăpăiați, și cu buze pline, umed-strălucitoare și tremurând imperceptibil, de-ai zice că-i în toiul trebii, Rafaele, păi, bineînțeles c-a înnebunit lumea. Te lingi pe buze, mort de foame și de sete, deh, nu te mai uita, că-ți pică, ie să-ți vină rău fetița asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
se lăsa dus, se abandona în vorbăria și chicotelile lor încercate de vibrații erotice. Se buluceau în jurul lui, îl întrebau, câtă curiozitate și ignoranță dezinvoltă, lasă-mă să te-ating și să te îmbib, să te umezesc, și buzele tremurând imperceptibil aruncându-te și amestecându-te în hăul de coapse, fese, țâțe care vor să absoarbă și să știe, pentru că el, ca bărbat, s-ar fi cuvenit să știe și să le spună și lor, dacă tot s-au apucat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și lăsându-se pe vine deasupra lui, răscrăcărându-se și adulmecându-l ca și cum ar fi dat să-l înghită, și el, la rându-i, adulmecându-i gesturile, formele; de un ceas stăteau față-n față în picioare, în mijlocul drumului, apropiindu-se imperceptibil până să se atingă și până ea păru să-i împărtășească halucinația pe cale de a se înfăptui. De astă dată nu se mai grăbea și întorcea capul nu ca să nu vadă, ci tocmai pentru a vedea, iar mila și plânsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
doamna Petronela îi face vânt ținând-o de ceafă; ea, una, își dă toată silința... Am găsit o familie de francezi bogați care vor avea grijă. Și de tine, și nu mai zic de copil... Doamna Petronela scutură din cap imperceptibil și parcă ar mărunți din buze. Ea știe bine ce face și ce spune, dar fetița asta-i o catastrofă. E lovită rău. Nu-i de mirare că nu-i în stare să se descurce, că n-a dus-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
căciula-n mână să se împace, nedezbărat de năravul lui urât de a iscodi, ca să te învețe cum să trăiești. Ba uite-l că nu iscodește și nu învață pe nimeni nimic; continuă să tacă, în timp ce Mirela îl vede mărunțind imperceptibil din buzele subțiri reproșuri aspre, abia stăpânite, și n-are nici un dubiu că doar prezența lui Rafael îl împiedică s-o împroaște cu reproșurile alea. I s-a făcut lehamite, cu tot cu dragostea mea și taicule, degeaba, că sângele apă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
molozul. De sus se aude uruitul unui nou val de avioane, semn al unui atac iminent. Detunături nenumărate se succed în depărtare, apropiindu-se cu repeziciune letală, dar nimeni nu îndrăznește să fugă. Privesc hipnotizați scula aducătoare de moarte. O imperceptibilă mișcare, pe care nici măcar cel în cauză nu a conștientizat-o și o explozie asurzitoare zguduie pământul. Un amestec urlător de țărână, grinzi metalice, pietre și foc, urcă într-un gheizer uriaș către cer. În fracțiunea de secundă înainte ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de vânt răcoritor. Întâmpinată cu mare bucurie de mulțimea invitaților după căldura teribilă de peste zi, ea aduce bucurie frunților îmbrobonate. Odată cu timidul firicel de vânt, imensa grădină multicoloră în mijlocul căreia se celebrează căsătoria furișează spre cei de față miresme aproape imperceptibile de încântătoare parfumuri. Undeva, în depărtare, se aude clinchetul cristalin al unor râsete de copii. Sub îndemnul preotului, mirele se apleacă sub Sfânta Evanghelie: "Mărit să fii mire ca Avraam, binecuvântat să fii ca Isaac, să te înmulțești ca Iacov
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ceea ce se petrecea în acele momente nu aveau nici o legătură cu el. În genunchi, a ascultat smerit slujba preotului ca apoi să se așeze calm în fața plutonului de execuție. Chipul palid, cu trăsături osoase, păstrase în colțul gurii un zâmbet imperceptibil. A fost întrebat dacă dorește ceva și ceruse dreptul la ultima țigară. O fumase încet, fără grabă, ca și cum s-ar fi aflat pe prispa casei, la ceasurile înserării. În timp ce soldații din plutonul de execuție așteptau tăcuți cu arma la picior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
din interiorul unui templu. La unison, toți tresar cu o puternică mișcare de recul. Darie închide ochii și atunci când îi deschide se așteaptă să vadă trupul locotenentului prăbușit într-o baltă de sânge, cu țeasta spulberată. Apoi, foarte încet, aproape imperceptibil, atmosfera se relaxează. Dacă la început nimeni nu înțelege ce se întâmplase, lucrurile se lămuresc foarte repede. Rateu. Glonțul nu plecase. Parcă supuși unei fascinații bizare soldați și civili de-a valma privesc pe cel care se arată în ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pe ceafa cu părul zburlit, în timp ce botul larg căscat lasă să se vadă strălucirea palidă a caninilor lungi. Mârâie amenințător și face un pas înainte. Încet, cu mișcări precaute, Marius scoate baioneta. Toți mușchii îi sunt încordați, privirea focalizează mișcarea imperceptibilă a labei din spate, semn că jivina se pregătește să atace. Nu are timp să reacționeze, luat prin surprindere. Aproape că simte colții la gâtul lui, când mai mult mânată de un reflex inconștient mâna înarmată țintuiește gâtul animalului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
nopți invitația, susținută de foșnetul irezistibil al unor "verzișori" cu portretul lui Benjamin Franklin pe ele132, la un poker. Cum știau că trișează cu nerușinare, îi pregătiseră din timp o mică surpriză. Pachetul de cărți desfăcut în fața lui fusese măsluit imperceptibil și dimineață responsabilul peste polonice se trezise numai în izmene. Ca plată a unei părți din suma pierdută, se angajase să le facă un festin culinar cum nu mai avuseseră parte de mult. În timp ce așteaptă nerăbdători sfârșitul schimbului, amândoi simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
lor... Vreau să le ajut să înțeleagă creația lui Dumnezeu, lumea în care au venit și în care trebuie să trăiască, sensul acestei vieți... Cuvintele femeii se amestecară cu dangătul clopotelor de la mănăstire, care iar începură să bată, marcând călătoria imperceptibilă a zilei către noapte. Bart tresări și o privi pe Arm impresionat: Și știi tu care este sensul vieții?!... Eu nu cred că aș fi în stare să ți-l spun... Și poate nici Einstein! Da, stiu, răspunse Arm liniștită
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
mea. Sunt sigur de asta. Nu mi-aș fi pus niciodată întrebări legate de destin, de Dumnezeu, de îmbunătățirea sorții. Terapie a destinului, sună ciudat, și câtă importanță are... Pentru mulți, viața e un cumul de erori. Erori neștiute, abateri imperceptibile de la legea naturală sau legea relevată, contrarieri ale dreptei naturi. Erori în aparență banale, cum ar fi eroarea de a fi mâhnit, care este o agresiune împotriva ta însuți și care îți înjumătățește puterile. Sau conflictele cu sine, cu semenul
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
dacă e legal, și oricum, în afară de veverițe nu cred că mai avea ce să vâneze. Acum că aflasem cum stăteau lucrurile îmi restructuram amintirile și zâmbeam. Când am privit-o pe Mama Mare părea din nou cufundată în meditație. Mișca imperceptibil maxilarul și iar m-am simțit stingherit. În mod normal lumea se scoate din astfel de situații împingând lucrurile către bășcălie, moment care reclamă izbucnirea în râs. Aici n-aveam ce să fac decât să-i zic „gata, Mama Mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]