1,046 matches
-
păreau de condiție bună. Colegul mai adăugă că moș Costache avea obiceiul să încerce de a da restul, la unele sume plătite, în timbre poștale, pe care le ținea într-un portofoliu gros, legat cu gumilastic, pretextând că n-are mărunțiș. Felix își aminti numaidecât de debitul de tutun denunțat de Stănică. Spre Crăciun, Stănică apăru în casa lui moș Costache cu un individ necunoscut, între două vârste, îmbrăcat în haine prea lungi, ponosite, cu mari mustăți roșcate căzând peste buze
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
trăgîndu-le pe toate afară cu furie. Vorbea singură: - N-am o mănușă ca lumea. Of, Doamne! Vindecat de întîiul delir al dragostei, Felix putu gândi mai bine. Știa că Otiliei îi place luxul, că era nefericită când n-avea un mărunțiș oarecare de modă, că ținea să se plimbe în trăsură. Colegii de universitate, care-l văzuseră la braț cu ea, îl bătuseră pe umăr. - Hoțule, cum ai pus mîna? Este cea mai elegantă conservatoristă și mai mândră. Nu s-atinge
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
neostenită nu se știe unde, avidă de petrecere, invidioasă de orice lux. Titi se închidea în casă, făcând picturi după cărți poștale ilustrate, înrămîndu-le singur și bătîndu-le cu exactitate în perete. Lucra, cu o frenezie casnică tăcută, la fel de fel de mărunțișuri. Făcu abajururi de tul pe care le zugrăvi cu acuarelă, vopsi masa și scaunele, inventă passe-partout-uri de felurite forme și mărimi pentru fotografii. Ana îl lăsa in pace și se înfunda la părinții ei sau pleca în oraș. Începuse de la
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Otiliei îi dădu însărcinarea de a-i face în spatele pantalonilor un buzunar interior închis cu trei nasturi. Lucrul Otiliei era foarte satisfăcător, însă spre mai multă siguranță bătrânul mai trase o cusătură cu sibiaș, străbă-tînd chiar stofa. În pungă răsturnă mărunțișul de argint pe care-l ținea de obicei în casă, în cutia de tinichea, pentru nevoile zilnice, iar în buzunar îndesă pachetele cu hârtii. Ca nu cumva să se desfacă nasturii, prinse deschizătura de sus a buzunarului și cu două
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Costache, nicimasă regulată n-am avut. Când se așezau la masă, pică și Stănică, în redingotă, cu un guler țipător de înalt, cu mustățile foarte unse. - Bine c-ai venit, zise Aglae, că e încurcată rău. N-amgăsit nici un ban, numai mărunțiș. - Ce vorbești?! se prefăcu Stănică uimit. Ți-am spus eu călucra el ceva. - Alții să tragă foloasele și eu să cheltuiesc? Cine-lînmormîntează, mă rog? - Dumneata, firește! -Eu?! se scandaliză Aglae. Cu ce? Cu câteva mii de franci, cât mi-a
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pe ceilalți, Aglae se plânse că nu e înlesnită și n-are bani suficienți pentru înmormîntare. Moșierul scoase numaidecât o hârtie pe care Aglae o luă fără nici o jenă, dar întrebă: - N-ai găsit nimic în casă? - Nimic, afară de niște mărunțiș.Pascalopol, după o scurtă meditație, explică faptul: - Probabil că n-avea bani în casă. Făcuse așa dinadins, fiindcă se temea că, sporind bănuielile, ar fi putut să le îndrepte toate asupra lui Felix sau a Otiliei. În sinea lui era
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
i posibil, că România este doar țara tuturor posibilităților, nu ? De ce nu și asta ?! Spitale Închise, altele fără medicamente, mâncare etc, iar medicamentele la niște prețuri mai mult decât occidentale. Ce contează că salariul sau pensia de aici echivalează cu mărunțișul uitat În buzunarul unui occidental; prețurile să fie chiar mai sus, că doar vrem să fim europeni. Că până acum om fi fost eschimoși sau extratereștri. Mai știi ? Orice este posibil, nu ?! Îmi aduc aminte că pe la mijlocul anilor '80 se
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
te tocmești la preț chiar în fața casei unde ești invitat (miros ei și când mergi la tine acasă, și când mergi în vizită, și când mergi la o damă), a început să se țigănească ! De emoție, desigur, nu mai găsești mărunțiș nicăieri ! Te scormonești prin toate buzunarele un timp ce îți pare nesfârșit. Cum, chiar tu, vestit pentru larghețea de mână, care ți-ai făcut un nume printre cei de nivelul tău, tocmai tu să pățești un asemenea afront ? ! Ai scos
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
anul ăsta, te reprogramez peste trei-patru ani, cînd avem locuri libere. Mihai simte că-l trec nădușelile. Înțelege că, de nu-și predă la vreme romanul început deja, cealaltă editură îl va elimina din plan. S-a pierdut prostește în mărunțișuri! Trebuie să le telefoneze, să ceară o păsuire pînă la sfîrșitul lui noiembrie, cînd va prezenta o primă formă. Apoi, cîteva luni, va lucra intens și-l va finisa. Încă o dată, succes! întinde redactorul mîna spre el, imediat ce se aude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
contra Valachiei, apoi din îngrijire pentru interesele negoțului ardelenesc, regele Ludovic I se văzu hotărât a dispune ca toți negustorii străini care ar veni în Ardeal și în Brașov cu mărfuri de băcănie nici să aibă voie a neguța cu mărunțișul în acest oraș, nici să esporteze cumva mărfurile lor în Valachia ci, mai cu samă în cazul unei contravențiuni, să fie pedepsiți cu confiscarea. Ieftinirea multor mărfuri străine înlăuntrul țării prin oprirea negoțului de tranzit în țara învecinată, {EminescuOpXIV 164
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
la fereastră. Se Întoarseră, cu mîinile ridicate: un șmecheraș mexican și o fată drăguță, Însărcinată, probabil În șase luni. Printr-o manevră meseriașă, băiatul se văzu pus să pupe zidul. Bud Îl percheziționă: acte pe numele Dinardo Sanchez și niște mărunțiș. Puțin. Fata zbiera de mama focului. Afară se auzeau sirenele urlînd. Bud Îl Întoarse pe Sanchez cu fața și-i trase una la boașe. — Pentru ai noștri, Pancho. Și ai scăpat ușor. Stens Înhăță fata. Bud Îi spuse: — Iubito, du
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
vorbit. Ce zici, sînt bun de Moș Crăciun sau nu? — Ceva poze? — La greu. Ia-ți sacoul ăla albastru. Se asortează cu ochii tăi. — O sută, Sid. Am nevoie de doi mocofani de la Patrulare - douăzeci de dolari bucata - și ceva mărunțiș pentru șeful de schimb de la secția din Hollywood. Plus că tu organizezi flagrantul. — Jack, e Crăciunul! — Nu, e posesiune ilegală de marijuana. — Căcat! Juma’ de oră? — Două’ș’cinci de minute. — Am venit, jumulitor ordinar! Jack puse receptorul În furcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
stăteau să cadă de pe umerașe. Cathcart avea o garderobă elegantă - fie cineva Îi probase hainele, fie ăsta era adevăratul Duke - „nătîngul“, - iar „curățitorul“ nu se obosise să se ocupe de hainele lui. Bud cercetă fiecare buzunar, fiecare obiect vestimentar: scame, mărunțiș, nimic serios. Idee subită: ce-ar fi să facă un test de verificare a „curățitorului“? Se Întoarse la mașină și luă trusa pentru prelevare de probe. Dădu cu pudră: sigur a rămas cîte ceva pe șifonier. Încă o idee subită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
el. Lui Jack Îi străfulgeră prin minte că dacă monstrul se Întoarce, șase gloanțe calibrul 38 nu vor fi de ajuns. — Noaptea asta lucrezi? — D-da. — Adresa. — Nu... vă rog... Jack Îi făcu rapid o percheziție corporală: un portofel, ceva mărunțiș, niște ceară și o cheie legată de un lanț. Ridică cheia, Hilton se lovi cu capul... bum bum... sînge pe stîlp. — Adresa și am plecat. Bum, bum. SÎnge pe fruntea monstrului. — Cheramoya, numărul 5261B. Jack lăsă să cadă conținutul buzunarelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
în spatele ei o concentrare de sacru. E în lucrul acesta, ca și în Ideea lui Hegel, un fel de a te îndura de toate, de a le înnobila și mântui. Dar există aici și dezavantajul de a vedea în orice mărunțiș o revelare a sacrului, riscând în felul acesta să dezintegrezi sacrul însuși. Ai să vezi de pildă cum sfârșește volumul II din Hist. des idées... "L'autobus qui s'arrête à Éléusis". Într-un autobuz care face cursa Atena-Corint și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de aur. Ridică ochelarii, toți se aplecară să ridice celelalte obiecte, Cinthia Începu iar să tușească și Bobby spuse că mama n-avea niciodată bani În poșetă. Vilma se căută prin buzunarele șorțului și spuse că nici ea nu avea mărunțiș, Bobby nu vru să-i Împrumute și pînă la urmă Carlos plăti biletul, Înjurîndu-l de mamă pe individul de la parcare, numai din ochi desigur, căci erau de față doamna și copiii. Bineînțeles, cînd a trebuit să dea jos bagajele, Carlos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-o, dragă, În Paris Match și regreta din tot sufletul că tatăl ei nu era atît de bogat și atît de prezentabil. CÎnd ajunse la una din băncile din fund, Carlos Îi Întinse cîteva monezi mari și o mulțime de mărunțiș, care bineînțeles zornăia Îngrozitor, i-au dat și multe monedei murdare, din fericire le puneau direct În coșuleț, fără să-i atingă manșeta imaculată a cămășii. O femeie a trebuit să-și lase copilul Înfășat pe bancă, pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
adu un polițist. — Există unele bănuieli, stărui Celso, făcînd Încă un pas Înainte. Tocmai de asta; vine un polițist și lămurește totul; spune-i comisarului că furtul a avut loc acasă la mine... — Spune-i că e vorba de niște mărunțiș, interveni rotofeiul Romero, cu paharul În mînă și tăvălindu-se de rîs. Juan Lucas aprecie gluma criticului de corride, Susan la fel, dar lui Celso nu-i plăcu de loc și era gata să facă Încă un pas Înainte... Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
îi cedase sufrageria șarpelui său, despre casa din Ballsbridge care era atât de neîngrijită încât arăta de parcă tocmai fusese jefuită. —Păi, te poți muta aici imediat, oferi Jack soluția. S-a ridicat și a început să se joace nervos cu mărunțișul din buzunar, un gest pe care Lisa îl cunoștea de mult. Asta făceau bărbații în timp ce încercau să adune curajul pentru a o invita în oraș. Putea observa frământarea din ochii lui, iar corpul îi era atât de tensionat, de parcă urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
vacanțe, și cu siguranță la puțin timp de la prima comuniune, mama ne-a spus: „Unul dintre copii ar trebui să-i scrie lui bunicii“, iar eu m-am oferit s-o fac. N-am găsit altceva să-i povestesc decît mărunțișurile petrecute În ultimele zile. I-am povestit ce văzusem și auzisem În jurul meu, lucruri nu prea interesante, dar care nădăjduiam că au să devină interesante pentru unicul motiv că eu socoteam necesar să le scriu. Această primă scrisoare a avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
era să le spun părinților că o studentă era gata să-mi arate sînii, cu condiția să bea șampanie cu mine! A doua zi, i-am dat bancnotele Virginiei, care a Închis cu cheia ușa bistroului. Mi-a cerut niște mărunțiș pentru tonomat: „Nu trebuie să se audă nimic. Țipi cumva cînd ejaculezi?“. Întrebarea m-a lăsat mască. Trebuia oare să-i explic că dacă aș fi țipat, toată familia ar fi crezut că pățisem ceva și ar fi dat buzna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
O să ți se pară că sînt idiot, dar trăgeam nădejde să-l impresionez. Scrisul la cartea asta a Însemnat un mare volum de muncă. Credeam că va vedea acest lucru și că va fi impresionat. Ascultă, a fost entuziasmat pentru mărunțișuri pe care le-am făcut pentru televiziune, iar acum n-ar fi În stare să vadă ce e bun În cartea mea? — Dar În cartea ta e spermă pe fiecare pagină. Pune-te În locul lui. Ești fiul lui. Nu suportă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
șireată. Exact la fel e și cu viața enormă din închisoare, poate și cu fericirea de patru ani trăită la țară, pentru care ați trădat orașul Neapole, l-ați vândut, chiar cu profit, deși nu v-ați ales decât cu mărunțiș de pe urma acestei vânzări. — Despre viața din închisoare dați-mi voie să nu fiu de acord, spuse prințul. Am auzit odată povestirea unui om care-a stat în închisoare vreo doisprezece ani, era unul dintre pacienții profesorului meu, aflat la tratament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dintre pacienții profesorului meu, aflat la tratament. Avea crize și uneori era agitat, plângea, iar odată chiar a încercat să se sinucidă. Viața lui în pușcărie a fost foarte tristă, însă vă încredințez că nu putea fi prețuită cu puțin mărunțiș. Și nu avea cu cine sta de vorbă, doar cu un păianjen și cu copacul ce-i crescuse în dreptul ferestrei... Dar mai bine vă povestesc despre altă întâlnire a mea cu un om. Aici a fost o împrejurare foarte ciudată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că v-am adus biletul! De-o mie de ori m-am jurat să nu mai transmit asemenea bilete, dar mi-e milă de el; și încă ceva: vă rog, nu fiți prea amabil cu el, dați-i acolo ceva mărunțiș și gata. — Kolea, și eu m-am gândit la el; trebuie să-l văd pe tatăl tău... într-o chestiune... Să mergem... XIItc "XII" Kolea îl conduse în apropiere, înainte de Liteinaia, într-o cafenea cu sală de biliard, aflată la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]