1,395 matches
-
morții, care domină toate celelalte teme prin setea nestăvilită după nemurire..."8. Câteva umbre-Enkidu par să-l fi însoțit încă din adolescență pe Eminescu: "...Ai știut tu, scumpe frate, că pământu-i o ruină? Că-i o sarcină viața? Că-i martiriu să trăiești? Ai știut tu cum că moartea e un caos de lumină, Ca la finea veciniciei te-aștept stelele cerești? De-a vieții grea enigmă ție-acuma nu-ți mai pasă, Căci problema ei cea mare la nimic o
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
moarte legioane punte / Peste râuri. Și nimica nu se v-alege de voi..." Memento mori; sau: "Fii dinainte singur, la rele el urma-va, / Cu sânge și cenușe pământul presăra-va..."; Vor risipi cenușa iubitei tale vetre" Mureșanu) * spre un "martiriu" al trupului consumat de timp: "Stă sus martirul lumii ce-i Dumnezeu putinte, Iar jos l-a lui picioare mormântul umilit Al omului, în care un snop de oseminte E-o mână de cenușă, odor neprețuit. (Închinare lui Ștefan Vodă
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
poate dărâma”... Cititorii află din alte pagini despre cei 200 mii de români deportați din Basarabia care așteaptă să fie readuși la căminele lor, despre subscrierile la împrumutul reîntregirii, popularizat chiar în prima pagină, despre școala sovietică, tabelele nominale cu martirii - grade inferioare, căzuți în campania contra U.R.S.S., despre cum au trăit țăranii în „raiul” bolșevic, știri interne și externe, altele chiar de „ultima oră”, comuniștii care vor fi împușcați pentru actele de sabotaj etc. În Bucovina din 1941 (nr.
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
bunăoară, un octogenar, creștin, pe nume Maximian, este considerat vinovat de „falșificarea” unor bani. Locuitorii orașului Istros, care se închinau vechilor zei, îl condamnă la moarte, fără nici o judecată, pe cel ce nu e de aceeași religie cu ei. Tema martiriului primilor creștini este însă expusă neconvingător, autorul transferă, neadecvat, gânduri proprii unor personaje incapabile să reflecteze asupra marilor întrebări. Și Maximian, înainte de a-și da sufletul, găsește puterea de a ține un discurs, christic în intenție, dar arid, emfatic. Negru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290162_a_291491]
-
tocmai continuitatea acestei îndeletniciri și face din spațiul daco-roman sau protoromânesc un loc integrat pe deplin în ansamblul unor preocupări ce aveau drept scop producerea cărții. Cel mai vechi text (păstrat) scris aici este o relatare (de factură hagiografică) despre martiriul Sfântului Sava, un capadocian ajuns să predice între goții aflați în zona de azi a Buzăului, personaj care va suporta supliciile poruncite pe la anul 372 de regele Athanaric și va sfârși înecat în râul Buzău. I s-a zis Sfântul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287830_a_289159]
-
ridica la rang de mitologii contemporane, au fost reale. Toate aceste lucruri puteau fi și au fost invocate, dar ele reprezentau un capital ce nu putea să dureze la infinit. Nu se poate trăi la nesfârșit din nostalgie și cultul martiriului! Mircea Mihăieș: A existat un moment de speranță: venirea la conducere - În condiții foarte originale, de altfel - a lui Andrei Marga: acesta a intrat În partid cu doar câteva zile Înainte de a-i deveni președinte! Vladimir Tismăneanu: Anterior, Marga intrase
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
redutabile." 333 Europa occidentală mizează pe instituțiile în construcție, în timp ce în centrul și în estul continentului marea miză este culturală, pe alocuri chiar opusă instituțiilor statale, cu riscul "închiderii într-o autarhie mentală tradusă adesea prin miturile favorite ale regiunii": martiriul, fortăreața asediată, suferința celui bun, care toate conduc la xenofobie și încastrarea într-un ghetou cultural pentru care cosmopolitismul are doar valențe peiorative (miturile zonei, ale popoarelor-națiuni, sunt racordate la cele occidentale ale statelor-națiuni, în primul rând prin căutarea originii
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
onoare al Academiei Române. Prieten cu At. M. Marienescu, M. a cules folclor literar și a elaborat studii privind folclorul românesc. Dar activitatea sa este, în mare măsură, influențată de latinism, el susținând că poporul român a conservat intactă mitologia greco-romană (Martirii, un cult al zeului Marte). De aceea, încearcă să afle corespondentele unor sărbători, datini și obiceiuri românești în mitologia latină. Astfel, el vede în colindă urme ale unui vechi cult al soarelui, trecut de la romani direct în folclorul românesc, care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287980_a_289309]
-
ai lui Dumnezeu); 53, 3; 54, 6; Cartea Jubileelor 10, 11; 23, 29; 40, 9 (Satan identificat cu sursa răului); 46, 2; 50, 5; Testamentul lui Dan 3, 6 (izvorul violenței); 5, 6; 6, 1; Testamentul lui Gad 4, 7; Martiriul lui Isaia 2, 2; 2, 7; 5, 16; Testamentul lui Iov 3, 6 et passim. Testamentul lui Iov este dominat de confruntarea dintre Iov și Satan, al cărui locaș îl distrusese. Satan este denunțat aici ca inițiatorul idolatriei. - Azaz’el
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
lui Dan 5, 1; 5, 10; Testamentul lui Issahar 7, 7; Testamentul lui Zabulon 9, 8; Testamentul lui Neftali 3, 1; Testamentul Așerei 1, 8; Testamentul lui Iosif 7, 4; Testamentul lui Iosif 20, 2; Testamentul lui Veniamin 3, 3; Martiriul lui Isaia 1, 8; 2, 1; 3, 11; 5, 1; Oracole sibiline II, 167‑169; III, 63; Regula comunității 1, 24; 10, 2; Scrierea lui Damas 4, 13; 4, 16; 8, 2; Regula războiului 1, 1; 1, 13; 4, 2
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
lui Iov: „Prințul duhurilor, Mastema, veni și spuse: Dumnezeule Creator, îngăduie ca unii să stea înaintea mea și să asculte glasul meu și să facă după cum le voi porunci eu”. - Shemêhaza: 1 Enoh 6, 3; 6, 7; 48, 2. - Samael: Martiriul lui Isaia 1, 8 (Samael‑Malkira, care este, aici, un alt nume al lui Belial); 2, 1; 3, 13. - Supraveghetorii/Egregoroi: 1 Enoh 6‑12; passim. Este vorba de îngerii căzuți „care au părăsit înălțimile cerești, templul lăcașului veșnic și
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
din secolul al VI‑lea d.Cr., de exemplu, să fie invocate ca dovezi ale existenței unei tradiții anticristologice precreștine! Pe de altă parte, colecția de texte prezentată are importante lacune. Lipsesc de aici, dintre scrierile intertestamentare: 1 Enoh, Cartea Jubileelor, Martiriul lui Isaia, Testamentul lui Moise, toate descoperite câteva decenii după publicarea lucrării lui Bousset. Din perioada cuprinsă între anii 30 și 300, lipsesc Epistola lui Barnaba, Apocalipsa lui Avraam, 2 Baruh, Policarp, Iustin, Origen, Tertulian. Într‑adevăr, majoritatea documentelor de
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
pe mulți îi vor amăgi” (vv. 5‑6); 2) războaie sângeroase (v. 7); 3) persecuția creștinilor, atât din partea iudeilor, cât și din partea romanilor („Vă vor da în adunări și [...] în sinagogi [să vă judece]”, v. 9); 4) rolul evanghelizator al martiriului (v. 9); 5) parusia va avea loc numai după ce Evanghelia va fi propovăduită la toate popoarele (v. 10); haosul cosmic (vv. 24‑25); dezastrul natural (v. 8) și dezastrul social (vv. 12‑13); 7) „urâciunea pustiirii” ( v. 14); 8) Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
6). Prin puterea ei demonică, dar cu îngăduința lui Dumnezeu, fiara va învinge „sfinții” - inclusiv martorii din capitolul 11 - și va pune stăpânire pe triburile lui Israel, precum și pe popoarele păgâne. Puținii credincioși care vor mai fi rămas vor înfrunta martiriul, singura posibilitate de mântuire. În descrierea atrocităților fiarei, autorul are în vedere situația comunității creștine din care face parte. El justifică aceste atrocități, integrându‑le în planul de mântuire al lui Dumnezeu, îndemnându‑i astfel pe frații săi să dea
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
cer... a fost multă vreme considerată o scriere canonică și inclusă ca atare în Vechiul Testament. S‑au păstrat câteva fragmente în greacă, două fragmente destul de consistente în latină și câteva în coptă. Apocrifa este compusă din două secțiuni, numite convențional: „Martiriul lui Isaia” (cap. 1-5) și „Vedenia lui Isaia” (cap. 6-11). Așa cum arată Norelli, cele două secțiuni au „orientări teologice” diferite, nu însă contradictorii. În opinia cercetătorului italian, prima este o prefață cu caracter polemic, revendicator, atașată ulterior „Vedeniei lui Isaia
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
anvergură, unanim recunoscut și respectat, harismaticii aveau drept scop garantarea autenticității și totodată a validității teologiei lor. Totuși, din pricina calculelor ce s‑au dovedit eronate, ei au fost nevoiți să redacteze un al doilea text, capitolele 1-5, având în centru martiriul lui Isaia, pe care l‑au utilizat ulterior ca prefață a „vedeniei”. Iată‑ne, așadar, în fața unui document excepțional, grație căruia putem reconstitui o latură inedită a istoriei creștinismului sirian. Urcarea la cer... reprezintă un document esențial, inclusiv pentru subiectul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Fiecare personaj își dobândește valoarea și semnificația numai în opoziție cu alt personaj. Iată câteva tandemuri esențiale: Beshira/Isaia; adevărații profeți/falșii profeți; regele Iezechia (regele cel bun)/regele Manase (regele cel rău); Isus (Cel Iubit)/Sammael. Primele cinci capitole („Martiriul lui Isaia”) au o importanță majoră pentru lucrarea noastră. Vom face mai întâi o prezentare generală succintă, după care ne vom îndrepta atenția asupra figurii tiranului stăpânit de Beliar. După cum am spus, regele Manase este exact opusul tatălui său. „Și
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
profeți ai lui Baal”, aluzie intenționată la figura lui Ilie (3Rg. 18,22), un alt profet incomod. Prin aceste retușuri fine, aproape imperceptibile, el reușește să întemeieze o veritabilă tradiție a profeților persecutați - invocată și de arhidiaconul Ștefan în momentul martiriului său, relatat de Faptele Apostolilor -, o tradiție alcătuită de Ilie, Isaia și Miheia, și de care se prevalează, nu fără mândrie, comunitatea profeților sirieni. Beshira îl acuză pe Isaia de blasfemie în fața regelui Manase: „Iată, Isaia însuși spune: «Mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Isaia profețește ca ultimă etapă premergătoare parusiei întruparea lui Beliar într‑un rege însetat de sânge. Portretul tiranului trimite la figura lui Nero, prin următoarele aspecte: este vorba de un matricid; sub domnia sa, unul dintre Apostoli este condamnat și ucis (martiriul lui Petru); îi sunt ridicate statui în toate orașele; durata persecuțiilor este de trei ani, șapte luni și douăzeci și opt de zile, în total 1332 de zile, cifră ce reprezintă dublul lui 666, numărul tiranului din Apocalipsă. Tiranul eshatologic apare deci
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
îi vor contesta caracterul mesianic, motiv pentru care acesta va trece la măsuri represive. Cine nu este cu el este împotriva sa. În consecință, cei care se împotrivesc vor pieri de sabie: „Și vor fi mulți martiri” (2, 10). Tema martiriului caracterizează ultimele versete ale capitolului; ea va fi reluată în secțiunea consacrată Judecății de Apoi, cu detalii asupra cărora nu este nevoie să ne oprim. Reținem doar faptul că apocrifa se referă evident și direct la o situație de persecuție
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
se referă evident și direct la o situație de persecuție suferită de creștini. În privința Anticristului, autorul pare să aibă în vizor un personaj istoric. De asemenea, el se adresează unei comunități nu doar amenințate, dar care a suferit deja încercarea martiriului. În ce măsură numele persecutorului poate fi identificat pe baza datelor furnizate de text? Cercetătorul scoțian R. Bauckham, în două studii impresionante, propune identificarea falsului Mesia cu Simeon bar Kokhba, conducătorul revoltei antiromane din 132‑135. Să vedem care sunt argumentele sale
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
mesianiști fanatici, cu scopul de a se putea dedica nestânjenit filozofiei, în orașele grecești. Iustin, la rândul său, convins de iminența celei de‑a doua veniri a Mântuitorului, se îmbarcă pentru a merge la Roma, sperând că aici va primi martiriul - două atitudini reflectând două concepții radical opuse! Tema martiriului, omniprezentă în cele două Apologii, se regăsește de asemenea în DT. În capitolul 110, 11 ea apare alături de tema parusiei triumfale. Adversarul eshatologic este numit aici „omul nelegiuirii” și „fiul pierzării
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
nestânjenit filozofiei, în orașele grecești. Iustin, la rândul său, convins de iminența celei de‑a doua veniri a Mântuitorului, se îmbarcă pentru a merge la Roma, sperând că aici va primi martiriul - două atitudini reflectând două concepții radical opuse! Tema martiriului, omniprezentă în cele două Apologii, se regăsește de asemenea în DT. În capitolul 110, 11 ea apare alături de tema parusiei triumfale. Adversarul eshatologic este numit aici „omul nelegiuirii” și „fiul pierzării”, o nouă trimitere la 2Tes. 2,3. Tensiunea fragmentului
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
schițează principiile unei teodicee: dacă răul există, este pentru că Dumnezeu însuși l‑a îngăduit cu un anumit scop; dacă persecuțiile împotriva creștinilor există, acestea vizează același scop, ascuns ochilor profanilor, dar limpede pentru cei inițiați. Episcopul de Lyon raportează sensul martiriului la o logică divină, al cărei sens profund scapă, pentru moment, atât victimelor, cât și persecutorilor. Potrivit acestei logici, încercarea martiriului este cea care îi separă cel mai bine pe sfinți de păcătoși, hărăzindu‑i pe cei dintâi raiului, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
creștinilor există, acestea vizează același scop, ascuns ochilor profanilor, dar limpede pentru cei inițiați. Episcopul de Lyon raportează sensul martiriului la o logică divină, al cărei sens profund scapă, pentru moment, atât victimelor, cât și persecutorilor. Potrivit acestei logici, încercarea martiriului este cea care îi separă cel mai bine pe sfinți de păcătoși, hărăzindu‑i pe cei dintâi raiului, iar pe ceilalți, iadului. Întrucât recapitulează întreaga istorie a apostaziei, Anticristul lucrează, la rândul său, în cadrul planului divin și, prin urmare, spre
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]