1,998 matches
-
sufletul ei cu admirația pentru farmecul lui irezistibil. Scena aceasta ciudată este întreruptă de apariția comandorului, care zărindu-l pe necunoscut, trage spada. Brațul său se va pleca însă în fața tineretii. Lovit de moarte, comandorul se prăbușește. Don Giovanni se mistuie în întunericul nopții. În fața corpului neînsuflețit al batrânului, Donna Anna jură să se răzbune. Don Ottavio, logodnicul ei, o va ajuta. Abia scăpat din această primejdioasă aventură, Don Giovanni e gata să se lase antrenat într-o alta, tentat de
Don Giovanni () [Corola-website/Science/307540_a_308869]
-
Pavel Aron erau 130 de credincioși, preot și sfăt iar la conscripția din 1760-1762 satul este consemnat a fi format din 43 de familii, având preot și biserică neunită. Biserica se spune că dăinuit până în anul 1784, când a fost mistuită de un incendiu. În același an a fost construită biserica păstrată în fotografie și care a dăinuit până spre mijlocul secolului XX. Despre acesta se știe că a fost sființită de episcopul ortodox Vasile Moga în anul 1822. Despre preoții
Biserica de lemn din Escu () [Corola-website/Science/323270_a_324599]
-
noi chilii. Pentru a ușura accesul la mănăstire, a fost construit un pod de lemn (care ar fi rămas în picioare până la începutul secolului XX), precum și o uliță, care se numește astăzi Strada Ipsilanti. În anul 1814, un incendiu a mistuit toate construcțiile din incinta mănăstirii, mai puțin biserica, rămânând doar niște bucăți de ziduri afumate. Palatul a ars în noaptea de 11/12 septembrie 1822; în ziua anterioară se stabilise ca aici să se alcătuiască alaiul cu care noul domnitor
Mănăstirea Galata () [Corola-website/Science/302395_a_303724]
-
58 de ani de la cucerirea orașului de către oștirile catolice. și mai apoi a fost renovată repetat de-a lungul timpului până azi; biserica actuală e reconstrucția care datează din 1810, după ce în dimineața zilei de 30 septembrie 1808 a fost mistuită de un incendiu. Au fost distruse camerele din lemn, mai ales cele din galeria armeană, rămănând intacte capelele Sfintei Elena și a Descoperirii Crucii, Biserica latină și o parte din Calvar. Cutremurul violent de pământ din 11 iulie 1927 a
Biserica Sfântului Mormânt () [Corola-website/Science/323863_a_325192]
-
și este mai puternic decât devotamentul față de polcovnicul Răzvan. Boierul Sbierea vine la Vidra cu intenția de a-i cumpăra moșia, „Patru sate, două iazuri, mii de vite ramatoare/ Șepte mori, o herghelie, s-o pădure“, deoarece unchiul său murise. Mistuit și el de dorul de țară, Răzvan respinge cu hotărâre oferta lui Sbierea, ar vrea să se întoarcă în Moldova, mai ales că aflase vestea că leșii intrau în război cu moldovenii, iar lui îi este cu neputința „că brațul
Răzvan și Vidra () [Corola-website/Science/305769_a_307098]
-
efectul Legii secularizării averilor mănăstirești, domeniile și bunurile mănăstirii trec în proprietatea statului. Mănăstirea Probota este desființată, iar biserica "Sf. Nicolae" devină biserică parohială a satului. Clădirile din complexul monahal încep să se degradeze, iar chiliile și locuințele domnește sunt mistuite de un incendiu de la începutul secolului al XX-lea. Resturile rămase sunt furate de săteni și folosite pentru construcția de case sau anexe gospodărești. După decenii în care a stat în uitare, Mănăstirea Probota a revenit în atenția publică în
Mănăstirea Probota () [Corola-website/Science/309291_a_310620]
-
arheologice efectuate în perioada 1996-2001 au fost identificate nouă construcții ruinate aflate în diverse stadii de conservare și datând din etape diferite. Clădirile ruinate au avut următoarele funcțiuni: La începutul secolului al XX-lea, chiliile mănăstirești din incintă au fost mistuite de un incendiu. În prezent, din aceste clădiri nu au rămas decât niște ruine și niște beciuri care au început să fie restaurate. În anul 1993, după reînființarea mănăstirii, s-au construit corpuri de chilii, clădiri administrative și spații de
Mănăstirea Probota () [Corola-website/Science/309291_a_310620]
-
bogat împodobit cu mătăsuri și s-a așezat pe un tron improvizat. Au fost introduși prizonierii. Cu capul gol, hainele în dezordine, livizi, lipsiți de vlagă, clătinându-se, abia se țineau pe picioare. Sultanul a observat privirea rătăcită a regelui, mistuit de sete, chinuit de temeri de tot felul, stăpânit de dorința ca sfârșitul să-i fie cât mai grabnic. De îndată, el a poruncit să i se dea o cupă cu apă cu gheață și i-a făcut semn să
Cruciada a treia () [Corola-website/Science/314756_a_316085]
-
aprinsă pe altar, în săptămâna paștelui. Pe locul ei a fost ridicată după al doilea război mondial actuala biserică de zid. Câteva date despre biserica de lemn din Mal au răzbit până astăzi. Biserica a fost vizitată înainte de a se mistui de Leontin Ghergariu, cel care ne-a lăsat câteva schițe valoroase, ale planului, portalului și turnului bisericii, precum și câteva note de teren. Datele culese de Leontin Ghergariu, memoria bătrânilor din Mal și câteva documente de arhivă pot fi astăzi puse
Biserica de lemn din Mal () [Corola-website/Science/312314_a_313643]
-
au reușit să pună capăt tâlhăriei; drept răspuns, catolicii au dat foc moscheii. Vântul puternic a mânat flăcările spre centrul orașului. În două zile a ars o suprafață enormă, vâlvătaia bântuia sub zidurile Hippodromului și lângă Marele Palat. Focul a mistuit cele mai de seamă cartiere comerciale și meșteșugărești, au pirit sute de oameni și nenumărate obiecte de valoare. Comerțul constantinopolitan, și așa departe e a fi prosper, i s-a dat o lovitură, în urma căreia nu și-a mai putut
Alexios al IV-lea Angelos () [Corola-website/Science/316627_a_317956]
-
ce se sărbătorește în această zi, ci Ion, în memoria unchiului său, Ioan Staicu, pilot de vânătoare, doborât în 1944 în timpul unei misiuni de apărare a orașului Brașov. Eroul avea doar 21 de ani. Pasiunea pentru teatru începe să-l mistuie de timpuriu. Dorința copilului era să devină un mare artist. Prima apariție în public are loc în vara anului 1957, în tabăra Țigănești, când recită, în cadrul programului artistic de la sfârșitul taberei, poezia „Sergentul” de V. Alecsandri, fiind aplaudat cu frenezie
Ionuț Niculescu () [Corola-website/Science/306502_a_307831]
-
tot, pe când durerea și scârba urmate după ea sunt fără sfârșit, fiindcă și seara, și noaptea, și în oraș, și în pustietate, și, în sfârșit, pretutindeni, îl însoțește acel nemilos pârâș, arătându-se ca o sabie ascuțită de amândouă părțile, mistuindu-l de frică și de groază și fiind muncit de cele mai înfricoșate munci 139. Ce mare adevăr este în afirmația că desfrânarea a fost și va rămâne pentru toate timpurile principala cauză a degradării ființei umane 140, căci prin
Revista Teologică, Serie Nouă, Anul XVIII (90), Nr. 2 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/164_a_93]
-
dinții un pachet de biscuiți/ era mai frumoasă o zi așteptând/ să vină soarele.// Era mai frumos un prunc/ decât o cămașă de forță/ Erau pretutindeni năvoade/ învinețite de atâta tăcere..." și Roșu cu mult galben: "Veghea înfiorătoarei insomnii/ se mistuie spre dimineață, în larma/ din jurul porumbelului asaltat.// Tresar dimensiuni între odihnă și mișcare./ O mână ar vrea să scrie, cealaltă întârzie/ sedentară, sprijinită de îndoielnic alb.// Un picior alintă epiderma covorului zburător.// Primăvară./ Verde întinat de relicvele evacuate de vânt
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8198_a_9523]
-
de exprimare, am încercat să-i explic că am încercat să mă sinucid dintr-un fel de curiozitate, sau poate ca o provocare față de natură, de cosmosul însuși, de permanența luminii. Mă simțeam oprimat de toate acestea. Problema existenței mă mistuia. Laconismul terapeutei mă agasa. Îmi provoca o violență pe care nu o mai simțisem de când îmi părăsisem țara. Nu înțelegea. Pentru ea, totul se rezuma la relațiile mele cu femeile, în timp ce pentru mine totul se rezuma la sfidarea puterii opresive
Rawi Hage (Canada) - Gândacul by Irina Vainovski-Mihai () [Corola-journal/Journalistic/6283_a_7608]
-
Puțin mai târziu, cu gândul la muștruluiala pe care avea s-o încaseze când ajungea înapoi la casa stăpânului, în imaginație i se ivi uriaș chipul rece al lui Ofuku. Marea lui fantezie, ca o pasăre phoenix în zbor, se mistui într-o volbură de griji, de parcă l-ar fi înghițit un nor de flugi de păpădie. Se înserase. Hiyoshi băgase căruciorul în hambar și se spăla pe picioare lângă fântână. Stabilimentul lui Sutejiro, care se numea Conacul Olăriei, semăna cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pe Tokichiro - să alerge vitejește în calea morții. Se gândea la toate lucrurile pe care încă mai dorea să le facă în această lume și la mama lui din Nakamura. Aceste lucruri îi fulgerau prin minte, dar apăreau și se mistuiau cât ai clipi. Zgomotul a o mie de picioare în marș și zăngănitul armurilor încinse de soare păreau să spună: Muriți! Muriți! Chipurile soldaților erau arse de soare, scăldate în sudoare și acoperite cu praf. Și cu toate că era posibil să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
știa exact unde erau. Doar vreo jumătate din oamenii săi mai rămăseseră în viață și cu toții erau buimăciți. Ploaia se oprise, iar vântul slăbise. Razele intense ale soarelui se revărsau prin norii risipiți. Odată cu sfârșitul furtunii, infernul de pe Dengakuhazama se mistuise împreună cu fulgerele ce se îndepărtau, iar acum nu mai rămăseseră decât cântecele greierilor. — Alinierea! ordonă Tokichiro. Soldații se aliniară cât putură de bine. Numărându-i, Tokichiro constată că unitatea lui se împuținase de la treizeci la șaptesprezece oameni, dintre care pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nebunilor. Cu toate acestea, oamenii înțelepți nu pornesc pe calea înțelepciunii. De exemplu, îmi imaginez că te consideri mai înțelept decât mine. Dar când privim obiectiv problema, ești întocmai ca nebunul care șade pe acoperiș și-și privește propria casă mistuindu-se în flăcări. Continui să te încăpățânezi, cu toate că focul te cuprinde din toate cele patru laturi. Și nu ai decât trei mii de ronin-i! — Maimuță! Subțiraticul tău gât se apropie tot mai mult de spada mea! — Cum? Gâtul meu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ridică brusc Nobunaga de pe scăunelul său de campanie. Nu-ți consuma energia. Apoi, dădu la o parte capătul unei perdele din cele care-i înconjurau cartierul general. — Odani a căzut, șopti el, privind flăcările. Strigătele de luptă și flăcările care mistuiau castelul se stingeau deopotrivă, iar luna în asfințit își arunca lumina alburie peste piscuri și văi, în așteptarea zorilor. Chiar atunci, un ofițer și oamenii săi urcară în fugă colina, cu strigăte de victorie. Când puseră în fața lui Nobunaga capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
El era cel ce lărgise rolul provincial al samuraiului la unul de semnificație națională. Și tot Nobunaga era acela care se arătase a fi un vasal model. Așteptările lui Kaisen din partea lui Katsuyori, care nu avea caracterul tatălui său, se mistuiseră cu desăvârșire. Era clar că, după părerea abatelui, îndelungatul război civil se sfârșise. Astfel, a-l ajuta pe Katsuyori să îngenuncheze cu forța trupele clanulu Oda, sau a plănui vreo soluție sigură, era cu neputină. Clanul Takeda fusese întemeiat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
liniștit ușa la loc, se îndepărtă de alcov. Apucă spada cea scurtă cu care s-ar fi putut să-și facă și el seppuku, dar ochii strălucitori îi rămaseră ațintiți spre trupul fără viață al lui Nirasaki până când camera se mistui în flăcări. * * * În primele trei zile din Luna a Șasea, cerul de deasupra orașului Kyoto fu senin, iar soarele străluci cu putere. Vremea din provinciile montane de la apus, însă, alterna între cer senin și nori. Ploile abundente continuaseră până la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Nu tăgăduim că o picătură de silă în dreptul limpede al Moldovei îl întunecă, precum o picătură de sânge întunecă limpezimea unui izvor; dar dreptul viu reîntinerește cu spor, pe când sila, tocmai contrariul lui, vremea o mână cu sine ș-o mistuie, de nu se mai cunoaște c-au fost. De-a mirarea lucru cum s-au păstrat conștiința vie a dreptului până în ziua de astăzi prin vremi atât de turburate precum au fost pentru noi veacul al XVI-lea și al
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
când câte un tiran îneacă si revoltele, dar și dreptatea, într-o mlaștină de sânge și fărădelegi. Și cu toate acestea, cu toată grozăvia acestor vremi, ele nu sânt nimic pe lângă epoca fanarioților, în care toate acele patimi urieșești cari mistuiau pe oamenii din țară, în loc de a fi conduse într-o albie comună spre folosul țării, au fost secate, nimicite prin mișelie, moliciune, venalitate; în care toate instinctele barbare însă nobile au făcut loc instinctelor ipercivilizate ale Bizanțului, acelui amestec de
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
Brăila eparhiei de Buzău. Dar despre acestea. mai târziu. V. VEACUL AL OPTSPREZECELEA Am zis într-un rând că, oricâte picături de silnicie ar fi căzut în izvorul limpede al dreptului nostru istoric asupra Basarabiei, vremea a trebuit să le mistuie și să le așeze si că de la un rând de vreme încoace, izvorul a trebuit să curgă din nou limpede, ca și mai înainte. În veacul al 14-lea vedem pe Mircea întinzîndu-și domnia până la Nistru, în al 15-lea
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
învață vorbe, apoi învață în genere ceva. Nimic nu învață, pentru că memoria nu păstrează nimic nepriceput, nerumegat, unde interesul viu și judecata copilului n-a jucat nici un rol. Singurul efect al încărcării memoriei cu lucruri pe cari nu le poate mistui e sila și scârba copilului de carte. La acest rezultat au ajuns aproape toate școalele la noi. Vezi tineri cari au învățat latinește, grecește, istoria universală, logică și psicologie, științe naturale, geografie în toate clasele, drept administrativ, economie politică, au
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]