2,391 matches
-
se uită la ceas. Mă uit și eu: opt și un sfert. Opt și un sfert? mă întreabă Vlad, strigînd ca să fie auzit, din cauza azotului care iese cu zgomot prin supapă. Da, încuviințez. Fantastic! Ce greu a putut trece timpul! mormăie el, și vorbele lui abia ajung la mine. Stăm nemișcați vreo cinci minute, plimbîndu-ne doar privirea între pupitrul de comandă și ceasul de la mînă. Barometrul! strigă Vlad, arătînd cu degetul spre cutia cu siguranțe. Mă ridic și înșurubez siguranța scoasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
întreabă el. Eu, moș Toader, Vlădeanu... Aa... Ce faci, Mihai, noaptea pe aici? mă întreabă bătrînul. Moș Toader, am fost dimineață pe aici și-am văzut magnolia. Am venit acum să-mi dai și mie o cutiuță cu flori... Mda, mormăie bătrînul, ai văzut... Hai înăuntru... Moș Toader a deschis ușa din capăt și a aprins lumina, apoi îmi face semn să-l urmez. Vreau să intru, dar mă opresc de îndată ce-mi arunc privirea înăuntru. Nu-mi vine să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
scrie pe pereți. Ce amestec are doamna blondă? Dom'le, se înfurie șeful, ați fost sau nu în cameră la ea? Am fost! Poftim, am fost, dacă asta vă poate face să fiți cu sufletul împăcat, răspund eu tăios. Mda, mormăie șeful, e-adevărat: mă face să fiu cu sufletul împăcat; măcar știu că nu am mințit. Unde să mințiți, cînd?! Șeful se strecoară cu mașina printre două autobuze, intră în piața centrală, apoi pornește pe artera principală a orașului. Unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ți-au fost spuse de Teodoru, care te-a convins că nu-s o partidă pentru tine. Pe cînd el, el e într-adevăr o partidă, exclam eu, desfăcîndu-mi larg brațele, apoi, revenindu-mi din furia ce m-a cuprins, mormăi dezgustat: Ce dracu' ai găsit la el?!... Dar tu ce-ai găsit la Brîndușa? Ridic brusc privirea, gata să-mi ridic și palmele, s-o lovesc pe Livia, dar, oare, e o soluție?! Poate că ironia ar fi... Bag mănușile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
buzunarele hainei de piele, nu și pentru ei, care vin din uzină la ora asta și nu găsesc să cumpere decît salam făcut din zgîrciuri, arăt eu cu privirea spre cumpărători. Tipul sobru mai vrea să spună ceva, dar eu mormăi un "hai sictir!", apoi ies în stradă și-o pornesc încetișor spre Cartierul de Nord. Aș vrea să mă gîndesc la ceva anume, să-mi alung starea de neliniște, să mi se pară drumul mai scurt, dar în capul meu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
scoate din poșetă o bancnotă de zece lei. Mulțumesc! Mi-au prins foarte bine, altfel răbdam toată ziua, deși n-ar fi fost prima oară. Tu unde-ai fost? La Albă ca zăpada? Asta-mi mai trebuia și eram fericit, mormăi eu în timp ce intrăm în bloc. Ia uite, exclamă Fulvia, arătînd cu capul spre un panou, iar m-au trecut pe lista datornicilor. N-am plătit întreținerea din noiembrie. Cred că-s și eu pe acolo, spun, înăbușindu-mi un căscat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
secretarul era supărat pe Brîndușa; la un moment dat a spus: Dacă nu s-ar fi înfuriat tovarășul Vlădeanu, n-aș fi aflat niciodată cum vă faceți dumneavoastră datoria". S-ar părea că Brîndușa e pe ducă. Foarte bine! Prostule! mormăie Ion, lovindu-și genunchii cu palmele. Cel mult, Brîndușa poate fi retrogradată pe post de șef de secție, oricum, cu două trepte mai sus ca tine. Cînd dracu' ai să te înveți minte?!... Și-apoi, gluma ta idioată cu cabana
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
el să apară, printre dărâmături și schelete metalice fumegânde, în postura de El Lider Maximo, adulat de femei și bărbați, în vreme ce Johnny, mult mai sceptic, după cum am putut observa, studiază atent planul casei, pentru a mia oară, pufnind nemulțumit și mormăind în barbă că acțiunea ar putea fi amânată pentru (măcar) o zi sau două. Dar, efectuând un scurt exercițiu de sinceritate, de câte ori nu ne-am spus, cu toții, că unele decizii personale pot fi amânate, chiar mai mult de o zi
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
mor de somn, dar am să încerc să vin, să aflu ce-ai făcut la concurs după o noapte albă. Numai să-mi spui unde și când! încerc să-mi revin. N-are rost să faci efortul ăsta pentru mine! mormăi, din nou răgușită. E prea complicat, Ed... Mă opresc. Nu pot să-ți spun Edi. Mai degrabă ți-aș spune Edo. Sunt fericită că am reușit să vorbesc fără să-mi mai tremure glasul. — De ce nu? Poți să-mi spui
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
început să mi se zbată năval nic în piept. M-am lăsat moale pe pat și mi-am scos ochelarii de pe nas. Am luat batista din buzunarul de la uniformă și am început să-i șterg cu meticulozitate. — Scuză-mă, am mormăit. Sunt vlăguită, cred că am răcit. Am să mă uit mai târziu la desen, îți promit! Eduard a pus foaia de hârtie cu grijă înapoi pe birou și s-a așe zat pe pat, lângă mine, cu un surâs lipsit
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
următoarea propunere: eu ți-am făcut portretul, așa cum ți am promis. Adu-mi și tu măcar prima pagină din roman mâine după-amiază, când ieși de la școală. Doar atât îți cer: o primă pagină din roman. De acord? De acord, am mormăit eu, firește că da! Dar nu prea îmi stătea gândul la scris. Am zbughit o în jos pe scări, să rămân cât mai repede singură și să mă uit la desen. Până la urmă, însă, abia când am ajuns în camera
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
de bună seamă! — Bine, scumpico, las’ că vorbim după extemporal, a oftat Leni din rărunchi și s-a sculat alene, aranjându-și părul buclat. Oricum, aduc mâine pantofiorii, să-i vezi! — Nu pot să pricep ce naiba găsești la pisicoasa asta! am mormăit eu în loc de bună ziua. „Stai un picuț“, „scumpico“, „pantofiori“... Treanca fleanca! Georgiana se uită la mine perplexă. Pistruii de pe față sunt stacojii de-a binelea. — That’s it! declară ea, țâșnind din scaun. Mă mut din ban că. Oricum mă chemase
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cuprins un frig inexplicabil și am început să dârdâi. — Ești în-fri-gggu-rată, a observat Bobo cu îngrijorare. Mai vvrei un ceai? Am clătinat din cap și i-am spus că trebuie să plec. Continuam să dârdâi. M-am sculat de pe canapea, mormăind un rămas-bun, și am pornit spre casă cu pași grei, complet răvășită. Cum de nu-mi dădusem seama de la bun început? Lui Eduard i se întâmplase exact accidentul despre care scrisesem eu! Așa, dintr-odată, pornind de la o simplă sugestie
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
un nou cămin. Tu vei avea doar, cum zic francezii, l’embarras du choix... Nu, se pare că nu-i o glumă. E ceva serios, foarte serios, care îmi pune capac. Nu găsesc nimic de spus. Voi știți mai bine, mormăi eu, în cele din urmă, reușind să-mi smulg mâna de sub palma mamei. Pe mine mă scuzați, n-am dormit azi-noapte și sunt obosită. Mai vorbim... Mă retrag spre camera mea îndreptându-mi cu greu spinarea. Simt că trag după
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
uriaș fluture nevăzut peste spatele lui. — M-ai speriat, auzi glasul fetei. Nu știam cât ai de gând să te mai duci în larg și m-ai speriat. Erai foarte departe pentru un începător. Mult prea departe. — Asta-i culmea, mormăi Eduard cu ochii închiși. Doar după tine intrasem! Nu erai tu în apă? Nu înotai tu departe de țărm? Nu ai dispărut tu în valuri? Se întoarse pe spate și deschise ochii. Fata îl privea tăcută, dârdâind. Era și ea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
lăsându-și privirea în jos. — Nnu am aflat nimic! — Ce-ai spus? tresări Eduard. Nu te-am auzit! Pesemne că nu-l întrebase. Pesemne că el singur se convin sese că auzise întrebarea. — Ccă în rest n-am schimbat nimic, mormăi Bobo. — Ei, lasă, dac-așa ai considerat tu, așa să fie! rosti Eduard, împăciuitor. Oi vedea când mă întorc. Deocamdată nu-mi arde de întors. Mai stau aici sigur până la iarnă! Bobo răsuflă ușurat. Luă din nisip un băț de
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
un băț de chibrit ars, cum spunea Clara la un moment dat. Am spus o prostie, zise Eduard, când ajunseră la gară. Voiam să spun că sigur o să găsești un loc pentru piatră în camera ta. — Aia-i cccamera ta, mormăi Bobo, fără să-și ridice privirea spre el. O folosesc ccca să fie fffolo-sită. — Ei bine, spuse Eduard, bătându-l pe umăr, atunci să știi că-ți las ție camera mea definitiv. E a ta de-acum! Bobo se uită
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
fffă-cut pen-tru ti-ne. Erau ale ta-le! Eduard își studie fratele ca pe un necunoscut. — Ești nemaipomenit, comentă el cu un surâs. Atunci, pof tim, ți le fac cadou și pe ele. Sunt ale tale definitiv. Bobo tăcu și mormăi mai mult pentru sine: — Nu era nevoie! Mă obișnuisem așa... Nu mai am de gând să mă împăunez cu ceva care nu-i al meu, replică Eduard. Să ne asumăm fiecare ceea ce suntem! Ce rost are să mint că sunt o
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
asta nouă! Te rog frumos, fă-mi și mie un hatâr și îmbracă-te cu ea, bărbierește-te, și între timp eu fac o cafea și o aduc în sufragerie. Am luat și prăjituri. Putem să bem cafeaua în bucătărie, mormăi domnul Martin, ștergându-și nasul cu degetul arătător al mâinii drepte și ridicându-se fără tragere de inimă din fotoliu. Ce atâta tevatură pentru un boșorog ramolit! Poftim, nici tu nu arăți prea bine! Palidă ca moartea! Clara îl susținu
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ea, mirată, „nu s-o fi plictisit? Ce copil plin de metehne! Oare nu mai vine înghețata aia?“ Georgiana mai luă o țigară din pachetul Clarei și și-o aprinse cu un gest nervos. — Mami, n-ai voie să fumezi! mormăi Iulia, pe neașteptate, oprindu-se din fredonat, dar continuând să se bâțâie pe scaun și să-și roadă unghiile. Ia mai lasă-mă cu cicăleala ta! Ce să zic! S a găsit oul s-o învețe pe găină! răbufni Georgiana
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
a pierdut dintr-odată vocea, a amuțit pentru totdeauna și s-a transformat într-o statuie. Apoi își plimbase ochii lui cu pleoapele pe jumătate căzute peste pereții înțesați de lucrări. — Ai ghicit, asta a fost camera lui mai demult, mormăise Bobo. Vvăd ccă nu ți-ai pier dut interesul pentru Edi. De multe ori m-am ggândit la dorința ta de a-l face pe Edi un personaj exemplar. Mi se ppărea total deplasată ideea, ddrept să-ți spun. Era
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
redea tânărului viața se adăuga cumva la finalitatea morții lui. — Ai verificat cadavrul? Întrebă Brunetti. — Nu, domnule. Când am văzut că nu putem face nimic, ne-am gândit că e mai bine să-l lăsăm În seama doctorului. — Bun, bun, mormăi Brunetti. Luciani tremură fie de frig, fie de rușinea eșecului său și picături mici de apă căzură la pământ. Mergeți amândoi acasă. Faceți o baie, mâncați ceva. Și beți ceva ca să nu răciți. Amândoi bărbații zâmbiră, recunoscători pentru sugestia primită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
poată vedea ce zăcea la picioarele lor. — Era În canal. Luciani și Rossi l-au scos afară, dar n-au putut să-l ajute cu nimic. Luciani a Încercat, dar era prea târziu. Auzind acestea, Rizzardi clătină din cap și mormăi În barbă. Pielea Încrețită de pe mâini Îi spunea cât de târziu fusese pentru orice fel de ajutor. Pare că a stat În apă multă vreme, Ettore. Dar sunt convins că tu-mi poți spune mai precis cât. Acceptând complimentele doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
tata și adormii curând, căci eram foarte obosit. Des-de-dimineață, pîn-a nu fi ziua, cucoșul cântă asupra bordeiului și auzii ca pin somn pe tata sculîndu-se, luând în mâni apă din un ciubăr și spălîndu-se pe față, făcându - și cruce și mormăind încet o rugăciune, apoi luîndu-și ciocanele de pietrărie {EminescuOpVII 203} de sub laiță și plecând pe uș - afară, fără chiar să se uite îndărătul lui și fără a mă vedea din dosul cuptorului unde dormeam. A doua zi cam pe l--
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
În curând ajunserăm la grilele parcului. Un buldog începu a lătra, trezind aerul nopții cu lătrătura sa răgușită, însă în beția ce părea a domni în castel, printre ciocnetele păharelor nu auziră gura lui [de] câne, iar el, nemulțumit și mormăind, l-auzeai cum, scuturîndu-și lanțul, se tologi pe pătulul lui de paie. Ca să nu-i trezim somnul, încongiurarăm castelul și într-un loc sărirăm cu toții grilele. Castelul era cu două caturi, la catul al doilea - un balcon ce dădea în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]