1,491 matches
-
în mod total 18. Concretizarea finală a operei literare nu va fi afectată în cazul scriiturii sau oralității sale întrucât orice lectură sau performare a sa îi va produce anumite schimbări interioare. Finalitatea operei literare constă, astfel, în interacțiunea dintre ontologia sa și psihologia creației literare: literatura ca acte ale conștiinței și tropi ontologici. Actele conștiinței nu sunt constituenți ontologici ai literaturii, ci procese de finalizarea a reprezentării literare. Raportul dintre atitudinea subiectivă și atitudinea obiectivă duce la înțelegerea naturii obiectului
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
armonică. Din acest punct de vedere, opera literară este asemănătoare unei melodii ale cărui valori, elemente individuale constituente, sunt caracterizate de interrelațiile intrinseci. Stratificarea operei literare nu poate să înlăture studiile literare ajutătoare în determinarea ideii de literatură. Prin urmare, ontologia operei de artă apelează la toate științele în virtutea înțelegerii existenței obiectului de artă. Totodată, stratificarea operei de artă în general aduce un aport esențial în înțelegerea termenilor atribuiți literaturii sau genurilor literare. Clasica problemă a formei și conținutului operie literare
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
opere literare. Magicul din literatură are forța necesară să împingă povestea la o nouă dimensiune, prin această se oferă operei literare o nouă existență ontologică, una magică. Magicul este atât real (Shakespeare, Macbeth), cât și imaginar (J.R.R. Tolkien, Stăpânul inelelor). Ontologia duce la identificarea mai multor tipuri de magic. În primul rând, magicul poate fi considerat ca un talent înnăscut ce se exprimă prin spontaneitatea unui personaj. Apoi, magicul poate fi obținut prin studiu. Pentru a putea fi performant, magicul necesită
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
și Collingwood sugerează că pictura este o idee în mintea artistului, în timp ce obiectul real nu este decât punctul de pornire în reconstrucția, de către privitor, a ideii artistului. Reconstrucția ideii înseamnă înțelegerea picturii. O astfel de idee intră în contradicție cu ontologia formalistă a lui Thomasson și D. Davies, conform căruia obiectul real nu poate fi folosit în reconstrucția ideii artistului. Totodată, intuițiile ontologice intră în contradicție cu noțiunea operei de artă înțeleasă ca idee. Distanța dintre pictură și obiectul real duce
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
Anunță o anumită legătură indisolubilă între lucruri (obiecte) și subiect prin care suntem plasați în fața lor"4. Profunzimea face posibilă viziunea și nu definește obiectul real. Idealitatea picturii nu este una statică deoarece este definită de anumiți tropi și principii ontologie, prin urmare este angajată într-o acțiune de reprezentare. Unitatea și identitatea picturii constau în determinarea și înțelegerea anumitor elemente vitale în procesul de constituire. Astfel, prin intensitate se oferă spațiu de manifestare prin intermediul percepției și al reprezentării. Fiecare punct
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ideea picturală este creată. "Diferența dintre originalitatea fotografiei și originalitatea picturii constă în caracterul esențial obiectiv al fotografiei"6. Subiectivismul pare să fie îndepărtat în totalitate din cadrul fotografiei. Iluzia fotografică devine subiect pentru psihologie și nu prezintă niciun interes pentru ontologie, decât la nivel de efect: cum este posibil ca fotografia să ofere iluzia. Fotografia este înțeleasă ca artă și ca știință. Datorită învățării metodei tehnice de producție, arta fotografică implică și practica de a crea imagini durabile. Aceasta se poate
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
Dematerializarea fotografiei implică "principiul infinit al câmpului vizualizării"9 unde, imaginea este abstractizarea perceptuală a unei structuri vizuale ce are la bază o formă materială. 4. Arhitectonica ontologică a operei cinematografice Studiile filosofice ale filmului se centrează, în general, pe ontologia generativă a formelor ecranizate. Întrebarea privitoare la arta cinematografică este o întrebare care caută să înțeleagă modului în care "cinematografia" aduce la un loc, în termenii artei, expresii și elemente, tehnologii și evenimente diferite, pentru concretizarea filmului. Ontologic, cinematografia este
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
misticul au loc, elemente față de care subiectul aduce un raport în a le determina existența. Acest raport poate fi înțeles prin angajarea imaginației în elementele și simbolurile descriptive ale reprezentării filmului. Din acest punct de vedere, putem vorbi de o ontologie nominalistă. Nu există nicio lume reală primară pe care ulterior am supus-o la diferite tipuri de reprezentare. Mai degrabă, are mai mult sens să vorbim de mai multe lumi pe care individualii le construiesc"14. Ca obiect real, filmul
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
perceput. Prin intermediul ideii de noemata subiectul devine conștient de reprezentarea obiectului. Pentru că actul înțelegerii reprezentărilor este unul intențional 16, filmul este definit ca obiect independent. Potrivit metodei fenomenologice prin înțelegerea reprezentărilor cinematografice putem determina elementele constituente reprezentării. Prin acest proces, ontologia poate descrie în ce constă elementul cinematografic. Relația dintre elementele compoziționale ale reprezentării și subiecți duce la întregirea narativității, constituind obiectul reprezentat. Narativitatea filmului aparține unui limbaj specific cinematografic și este întregită prin intermediul ideii și imaginii. Din cauza anumitor posibile erori
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
și completate, fie cu ajutorul imaginației, fie cu ajutorul tehnicii moderne prin care natura obiectului de artă este schimbată pentru a reda starea compoziției operei (cazul desenelor lui Pieter Bruegel cel Bătrân de la muzeul Albertina). De aceea, jocul liber al artei forțează ontologia să identifice elemenele constituente existenței obiectului de artă, în diferitele sale stări de relație. Fiecare executare a operei de artă poate fi considerată un eveniment individual ce-și are baza pe un fundament real fără a fi recunoscut ca obiect
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
operei de artă nu are ca scop înțelegerea completă a operei, ci identificarea relațiilor dintre elementele compoziționale ale obiectului și scopul tropilor ontologici. O astfel de relație face posibilă concretizarea operei de artă. Astfel, prin intermediul categoriei de relație și modalitate ontologia poate duce la explicarea existenței unui obiect ce are însușiri artistice și estetice, fără să-i pericliteze autonomia. În acest context, natura specială a obiectului de artă ține de dimensiunea sa artistică, întrucât arta este definită de anumite caracteristici culturale
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
fonctions de l'art dans la culture", în Canadian Aesthetic Journal/Revue canadienne d'esthétique, vol. 2, 1998. 2 Cf. Samuel Alexander, Art and the Material: The Adamson Lecture for 1925, Manchester University Press, 1925. 3 Pentru Monroe C. Beardsley ontologia implică o distinție între obiectele fizice și obiectele perceptuale. Dacă obiectele perceptuale sunt perceptibile datorită calităților lor, adică percepute prin obișnuița senzorială, ele sunt interpretate ca definind obiectul estetic fără să înlăture calitatea sa fizică. Pluralismul ontologic propus de Beardsley
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
Project Gutenberg Ebook, 2009. 20 Referire la: Roman Ingarden, Der Streit Um Die Existenz Der Welt, vol. 1-3. Max Niemeyer, Tübingen, 1964. 21 Teoriile medievale ale transcendentalului dezvoltă un întreg sistem cu scopul de a înțelege ideea de "ființă" (ens). Ontologia apealează la acest sistem întrucât este format din termeni simpli și comuni, numiți communissima. 22 Cf. Alexander G. Baumgarten, Metaphysik. Historisch-kritische Ausgabe, Frommann-Holzboog, Stuttgart, 2011. 23 "Art has something to do with making things, but these things are not material
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
scientific achievement; and by sensitiveness to the rights and claims of others - conscientiousness". cf. John Dewey, Democracy and Education, The Project Gutenberg Ebook, 2008. 19 Tudor Vianu identifică arta ca fiind determinată de nouă elemente definitorii pentru orice tip de ontologie. Plecând de la o fenomenologie simplă a conștiinței Tudor Vianu ajunge să stabilească cele nouă elemente definitorii ale unei opere de artă: 1) produsul; 2) unitar și multiplu; 3) înzestrat cu valoare; 4) obținut prin cauzalitate finală; 5) al unui creator
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
of being of play becomes significant" (t.m.). Hans-Georg Gadamer, op. cit., p. 103. 44 Hans-Georg Gadamer, op. cit., p. 101. 45 Johan Huizinga, op. cit., p. 87. 1 Folosesc termenul în sensul dat de N. Hartmann - prin contemplare ajungem la cunoaștere, în timp ce ontologia cunoașterii se bazează pe irațional. Cu alte cuvinte, cunoașterea este imaginea obiectului în subiect, a obiectului ca element transcendental determinat. 2 Durand prezintă o tipologie a simbolurilor care consideră imaginarul o parte esențială a umanității, imaginarul este acel element ce
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
op. cit., p. 319. 20 Poezia, de exemplu, poate fi influențată de muzicalitatea sau nonmuzicalitatea unei limbi. Pentru Borges, poezia trebuie scrisă în limba spaniolă datorită muzicalității sale, care poate duce la o expresivitate absolută. 21 Roman Ingarden, op. cit., p. 320. ------------------------------------------------------------------------- ONTOLOGIA OPEREI DE ARTĂ 10 1 Résumé Introducere Fundamentarea câmpului teoretic... Cum se naște și cum înțelegem opera de artă în general Prezență și absență. Ideea de apariție și ideea de percepție Înțelegerea și funcționarea operei de artă literară Arhitectonica ontologică
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
problem of industrial development, în Power, Politics and People, Ballantine Books, New York, p. 152. 27 Idem, Culture and politics, în op.cit., p. 245; Charles A. Reich, Le regain américain, Éditions Robert Laffont, Paris, 1971, pp. 13, 315. 28 Georg Lukács, Ontologia existenței sociale, vol. 2, Editura Politică, București, 1986, p. 345, 572; Willy Brandt, Über den Tag hinaus. Eine Zwischenbilanz, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1974, p. 25. Bibliografie Lucrări documentare ADLER Alfred, Sensul vieții, Editura IRI, București, 1995. BERDIAEV Nikolai, Sensul
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
9, Editura Trei, București, 2005. Idem, Opere complete. Dezvoltarea personalității, Editura Trei, 17, București, 2006. Idem, Tipuri psihologice, Editura Humanitas, București, 1997. LUKACS Georg, Histoire et conscience de classe. Essais de dialectique marxiste, Leș Éditions du Minuit, Paris, 1960 Idem, Ontologia existenței sociale, vol. 2, Editura Politică, București, 1986 MAURRAS Charles, Mes idées politiques, Arthème Fayard et Cie, Éditeurs, Paris, 1937. REICH A. Charles, Le regain américain, Éditions Robert Laffont, Paris, 1971. SCHMITT Carl, Morală statului și statul pluralistic, Viața Românească
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
Uniunii Scriitorilor din România. Cărți publicate: Hermeneutica sensului (1994); Sensul și imaginea. Eseuri de hermeneutică a imaginarului (1997); Prezență și înțelegere. Reflecții asupra fenomenului religios (2000); Creație și interpretare. Studii despre arta cuvântului (2003); Metafizică și credință (2005); Heliade necunoscutul. Ontologie și poetică (2007); Spiritul de finețe. Cincisprezece meditații (2009); Celălalt Hasdeu. Doctrina esoterică (2009); Probleme ale interpretării (2011); Înțelegerea albă. Cinci studii de hermeneutică fenomenologică (2012); Poetica imaginii. O fenomenologie a inaparentului (2015). Traduceri din Gabriel Marcel, Jurnal metafizic (1995
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
173 • Ștefan Aug. Doinaș. Despre real ca distanță a imaginii. Reducția revelatoare / 177. Locul posibil - zarea dintre lucruri / 191. Apariția din miezul dispariției / 197 • Cezar Baltag. Lumea ca transparență sau realitatea lui a fi ca. Transferul în prefăcut / 202. O ontologie a posibilului / 208 • Daniel Turcea. O "fără de nume străvezime". Treptele decreației / 215. Imaginea de sub imagine / 222. O artă a imprezentării / 234 • Poetica lui Ioan Alexandru sau drumul spre ființă. Dus- întors. Adorare și contemplare / 240. Imnele bucuriei, de la asceză la
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
te sustrage atât stagnării, cât și întoarcerii la Același. Iar ceea ce e tras în sus, ridicat la nivelul absolut nevăzutului (care pe toate le vede), e - în adâncul său - transparent, vede și este ca imaginea inaparentului prin care trece. O ontologie a posibilului Trecerea de care e vorba se efectuează în ambele sensuri: pentru înțelegerea albă a cititorului, de la imaginea poetică dată în configurația structurii textuale la imaginea poetală a posibilului semnificabil; pentru intuiția poetului, în sens invers, pe chiar traseul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
imaginal al unei necurmate restructurări, de la Același la Altul, al unei prefaceri în care lucrurile sunt văzute ca lucrări, în formare, prevăzute în posibila lor ființare. "Arta nu se poate socoti cu adevărat justificată decât tocmai printr-o astfel de ontologie a posibilului" (s. n.); Nici cea mai simplă metaforă n-ar fi posibilă fără a adăuga ființei însăși și modulația ființei eventuale, un "va fi fiind", sau a ființei posibile cu "ar fi să fie", fără trimiteri către real care nu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
lipsit de orice putere. El exprimă chiar lipsa de putere, într-un sens"20. Dar, în actul poetic, este o posibilitate orientată (nu de intenție, ci de intuiție), ca trimitere către realul care se autopro-pune ființării. Cum se reflectă această ontologie a posibilului în lumea poemului, în spațiul de cumpănă al trecerii prin densitatea realului? Mai întâi ca abolire a referinței directe la ființa lumii denotate, ca suspensie a oricăror determinații ce califică semantismul staticii și al împlinirii autosuficiente, așa cum întâlnim
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
o mișcare" prin care realitatea devine în chemarea finalității, "un dinamism intern a cărui noțiune tradițională de natură, esență, adevăr inteligibil, traduce într-o formă statică prezența constantă și finalitatea eficace" (Maurice Blondel, L'Être et les êtres. Essai d'ontologie concrète et intégrale, PUF, Paris, 1963, p. 251). 96 " Aici prinde viață "mai multul" lui fascinans", în ceea ce depășește definiția onto-teologică a lui Dumnezeu drept Cel ce este, exces ce vine pe deasupra, revelându-se ca mysterium tremendum et fascinans (cf.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
răsfrângerea luminii/ de aici, din jur" (Tot crezând că am mai putea începe - dar cum?, vol. Commentarius perpetuus 2, 2003, VH, p. 355). 9 "Specificul existenței este tocmai de a obliga ființa să se manifeste" (Louis Lavelle, Introduction à l'ontologie, PUF, Paris, 1947, p. 57). 10 "O clipă încremenită", adică "o clipă/ oprită - și se face o imagine" (Intrarea în clișeu, vol. Poeme vechi, nouă, 1989, VH, p. 345). În împrejurări ca acestea, întâlnite în câteva din poemele din vol
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]