801 matches
-
THE WORLD Zero și infinitatea reprezentau însăși temelia Renașterii. Pe măsură ce Europa se trezea încetișor din somnul întunecatului Ev Mediu, neantul și infinitul - nimicul și totul - aveau să distrugă fundația aristotelică a Bisericii și să croiască drum revoluției științifice. La început, papalitatea a rămas oarbă în fața pericolului. Clerici cu funcții înalte au cochetat cu riscantele idei de neant și de infinit, deși ele dădeau grave lovituri direct în inima vechii filozofii grecești, la care Biserica ținuse atât de mult. Zero apărea în
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
dureze. Când Biserica s-a simțit amenințată, a revenit la vechea ei filozofie, întorcându-și din nou fața către doctrina aristotelică, ce o sprijinise atât de mulți ani. Era însă prea târziu. Zero pusese stăpânire pe Europa și, în ciuda obiecțiilor papalității, era deja prea puternic pentru a mai fi proscris. Aristotel a pierdut lupta cu infinitul și neantul, la fel cum a pierdut această luptă și dovada existenței lui Dumnezeu. Biserica mai avea o singură opțiune: să accepte conceptele de zero
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
lea și al XVII-lea. Neantul slăbise filozofia lui Aristotel, iar ideea unui cosmos infinit de mare a ajutat la zguduirea ideii de univers închis într-o coajă de nucă. Pământul nu putea sta în centrul creației lui Dumnezeu. Pe măsură ce papalitatea își scăpa din mână turma, Biserica Catolică a încercat să respingă conceptele de zero și neant cu mai multă înverșunare ca oricând, însă zero prinsese deja rădăcini. Chiar și cei mai pioși intelectuali - iezuiții - erau sfâșiați între vechile moduri aristotelice
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
el era pus în situația de a recurge la războaie și măsuri coercitive pentru a-și apăra teritoriul al cărui suveran era și în egală măsură pentru a menține liniștea internă în regatul său. De aici numeroasele războaie la care papalitatea a particip at, sau chiar le-a întreprins, papii devenind astfel “omorâtori” de oameni, în vreme ce menirea lor era să pacifice omenirea în numele lui Hristos, „Fericiți făcătorii de pace - că aceia fiii lui Dumnezeu se vor chema’’. Exemplul papilor a fost
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
pe planul doi obligațiile sacramentale (sarcinile pastorale, predicația și administrarea sacramentelor) transformându - se în ucigători de oameni. Este evident că cei careși manifestau asemenea înclinații nu mai erau preoții lui Hristos care venise „ să aducă pe pământ pacea’. După Istoria Papalității scrisă de Hergenroether (unul dintre cei mai erudiți cardinali ai Vaticanului), urmarea a fost că scaunul apostolic devine jucăria unor prinți italieni, care-și disputau chiar dreptul de a ocupa sfântul scaun. Imediat și ca o consecință au urmat interminabile
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
toate acestea ca urmare a faptului că seniorii locali erau investiți cu dreptul de a patrona lăcașurile de cult și pe ecleziaștii ce le populau. Dubla calitate în care se afla Papa a generat o serie nesfârșită de conflicte între papalitate și suveranii timpului, izvorâte în principal din dorința papilor de a scăpa de suzeranitatea împăraților, fără însă a renunța la teritoriile pe care le dețineau. Acest aspect este cunoscut în istoria papalității ca cearta investiturilor ce avea să dureze 50
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a generat o serie nesfârșită de conflicte între papalitate și suveranii timpului, izvorâte în principal din dorința papilor de a scăpa de suzeranitatea împăraților, fără însă a renunța la teritoriile pe care le dețineau. Acest aspect este cunoscut în istoria papalității ca cearta investiturilor ce avea să dureze 50 ani. Papa Grigore al VII-lea Hildebrand, considerat om de mare geniu, combate din răsputeri patima de proprietate și de reproducție (nicolaismul) care infestase clerul și în același timp încearcă să curme
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
și papii Adrian al IV-lea și Grigorie al IX-lea, pentru că toți acești monarhi visau la o monarhie universală în care papa să joace rolul unui patriarh de curte. Aceste pretenții au condus chiar la un război din care papalitatea a ieșit zdrobită. Din aceste conflicte aveau să se ivească zorii primei schisme naționale în biserica franceză, prin apariția primelor curente cunoscute în istorie sub numele de Galicanism și Calvinism. Este momentul când și națiunile încep să se manifeste, situație
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de Galicanism și Calvinism. Este momentul când și națiunile încep să se manifeste, situație amplificată de faptul că reședința papilor se mută în Franța. Alipirea de Franța devenise necesară pentru protecție, datorită pericolului german apărut în urma unor conflicte din care papalitatea a ieșit foarte slăbită. Începând cu Clement al V-lea se inaugura o etapă nouă în evoluția scaunului apostolic. Încoronat la Lyon acesta își stabilește reședința la Bordeaux, apoi la Poitier și în cele din urmă la Avignon. Slugă plecată
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
evoluția scaunului apostolic. Încoronat la Lyon acesta își stabilește reședința la Bordeaux, apoi la Poitier și în cele din urmă la Avignon. Slugă plecată a lui Filip le Bel papa Clement al V-lea inaugura astfel perioada cunoscută în istoria papalității ca exilul de 70 ani (1305¬1375), sau captivitatea din Babilon. Orgoliile naționale (îndeosebi cel italian, dar și german, francez și englez) au creat o stare de nesiguranță în biserică, ajungându-se din nou la curioasa situație în care concomitent
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
Hus, de origine cehă (135-1415) preia în Bohemia noua viziune și reușește să-l convingă pe rege să nu facă acest lucru pe motivul că ar fi o dezonoare pentru țară. Pe lângă eticheta de Anticrist aruncată asupra Papei, susține că papalitatea nu are altă origine decât favoarea împăraților și forța, pentru că în opinia lui nu se poate proba că Hristos a stabilit un șef vizibil al Bisericii. Arderea lui pe rug, nu din ordin papal ci prin hotărârea conciliului din Constantza
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
caritabile. Forma originală a textului era „Oricine se spovedește și se pocăiește de păcatele sale poate să primească indulgență dacă face o milostenie”. Răstălmăcirea consta în afirmația că “cine posedă o indulgență nu mai are trebuință să se pocăiască” învinuind papalitatea că deturnează scopul carității, suficientă ca să agite spiritele și să pregătească revolta. Forța lui Luther a constat însă în scrierile sale care au mers până acolo încât a elaborat o versiune a noului testament, versiune cu mare aderență la mase
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
în general scrierile sale măguleau orgoliul național al germanilor. Același lucru avea să se întâmple în Elveția, unde un preot pe nume Ulrich Zwingli (1484-1531) atacă și el predicația indulgențelor, combătând în realitate întâietatea papei, pretinzând în același timp că papalitatea are la origine uzurpația și orgoliul. În acest scop traduce și difuzează versiunea noului testament concepută de Luther în dialectul și după opinia elvețiană, mizând pe sensibilitatea deosebită a elvețienilor pentru vechile drepturi ale poporului. În Franța Jean Calvin (150-1564
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
un apostol al acestuia”. Compară biserica veche cu „Sinagoga satanei” și încheie cu un pamflet „Captivitatea Babilonului” în care efectiv răstoarnă ierarhia bisericii. Pornirea împotriva papei nu se oprește aici, pentru că în orgoliul și trufia sa nemăsurată scrie o carte „Papalitatea fondată de diavol” care în opinia lui Paulescu „esfe scrisă de un om cu imaginația încălzită de alcool în care furia atinge extremele nebuniei”. Avea să-și încheie viața printr-o afirmație adresată Papei găsită în scrierile sale: „Trăind ți-
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
pe Papă utilizând la nevoie puterea civilă. Deși aceste idei au fost agreate la început de împăratul Iosif al II-lea și de majoritatea prinților, până la urmă nu a fost pusă în practică. Biserica apuseană după reformă Lovitura primită de papalitate prin reformă s-a concretizat prin reducerea sferei sale de influență la aproximativ jumătate. Conciliul de la Trenta (1545 - 1563) a fost nevoit să opereze o adevărată reformă din punctul de vedere al dogmei și disciplinei. Cu toate acestea sorții de
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a reușit să răstoarne tronul prin execuția regelui Ludovic al XVI-lea și a Mariei Antoaneta, revoluția a continuat cu nimicirea catolicismului prin execuții masive în rândul clerului și ierarhilor. Revoluționarii au realizat curând că pentru distrugerea Creștinismului trebuia suprimată Papalitatea. Dificultatea era destul de mare pentru că deocamdată influența Papei în statele pontificale și îndeosebi în țările latine era suficient de mare, în plus, Inchiziția reprezenta o barieră greu de trecut. Pentru realizarea acestui scop, în 176, Napoleon trece Alpii și se
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
și să-l treacă Alpii stabilindu-i reședința la Valența. În plus, toți cardinalii au fost arestați și împrăștiați în țările Europei, suprimând astfel posibilitatea alegerii unui nou Papă, alegere care nu putea fi făcută decât de colegiul cardinalilor. Astfel papalitatea părea distrusă pentru totdeauna, dar ca de fiecare dată ea a renăscut, pentru că 35 de cardinali reușesc să se întrunească la Veneția și-l aleg în 1800 ca papă pe Piu al VlI-lea. Acest papă s-a dovedit a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
colibe și vendite, care, prin acțiuni mai mult sau mai puțin evidente, sabotau organizarea socială, ajutați fiind în activitatea lor subversivă de școală și presă. Situația a devenit incendiară prin scrierile lui Ugo Foscoli și Giacomo Leopardi care vedeau în papalitate și dominația austriacă principalele obstacole în calea unității și gloriei Italiei. Oricum, unitatea italiană la vremea aceea nu putea fi concepută decât ca o federație sub conducerea Papei, așa cum s-a întâmplat cu statele Germaniei care s-au unit sub
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
împotriva instituției papale sunt aspru pedepsite. Astfel Papa trece sub tutela statului Italian, statutul său fiind la liberul arbitru al parlamentului civil. Atacul continuu și aproape concertat asupra Bisericii lui Hristos părea să fie încununat de succes. Puterea temporală a papalității a fost desființată, iar Biserica îngenunchiată. Această situație va dura până în iunie 12 când Benito Mussolini va delimita Statul Vatican a cărui conducător este papa, situație care se menține și astăzi. Nimeni n-a realizat însă - conchide Paulescu - că de
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
A fost o perioadă de profundă prefacere și transformare în Europa apuseană. Italia, în mod deosebit, era o țară a contrastelor și a confuziei. Reprezenta tărâmul a numeroase conflicte ale unui Ev Mediu intrat în declin - lupta dintre împărat și papalitate, biserică și stat, feudalism și mercantilism, aristocrație și burghezie. Intelectualii și oamenii de litere au simțit această schimbare și au manifestat, concomitent, optimism și neliniște.”1 Situația descrisă este asemănătoare cu cea din Anglia: „Geoffrey Chaucer s-a născut la mijlocul
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
transcende frumusețea și complexitarea creștinismului. Boccaccio nu este un reformator în adevăratul sens al cuvântului, nu neagă religia sau importanța ei, nu are tăria invectivei unor predicatori de mai târziu, ca Savonarolla, ci râde doar pe seama păcatelor clerului și ale papalității, nu este un malițios în forul său lăuntric. Semnalează corupția, o descrie cu un ochi critic, dar nu cere cu vehemență înlăturarea ei. Medieval fiind, nu are suficientă putere să schimbe lumea în care se află, o judecă în spirit
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
aritmetica, geometria, astronomia și muzica. În general, o universitate avea patru facultăți: Artele, Teologia, Dreptul și Medicina. Acest învățământ alimentează noi valori: forța inteligenței, prestigiul educației, importanța cunoașterii. După cum spune un proverb al epocii, lumea este guvernată de trei puteri: Papalitatea, Imperiul și... Știința. Dacă universitatea medievală nu face să progreseze științele naturale și nu instaurează metoda experimentală, ea dotează în schimb studenții cu un instrumentar mintal, le disciplinează spiritul și îi învață să progreseze prin contradicții, ca în cazul procedeului
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
viața dusă pe pămînt, e posibil ca orice suflet să ajungă în Rai. Conflictul dintre catarismul occitan (care se afirmă între secolele al XI-lea și al XIV-lea, în principal în regiunea cuprinsă între Toulouse, Alpi și Carcassonne) și papalitatea aliată regelui Franței este total: religios, politic, economic, militar, cultural 85. Catarii cred în natura pur divină a lui Iisus Hristos, resping simbolul crucii (considerată instrument de tortură), neagă păcatul originar și liberul arbitru al omului (pentru ei, omul nu
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
II-lea (961-983)66 a urmat o perioadă de crize și instabilitate. La moartea sa prematură (la doar 28 de ani), a fost ales fiul său minor, Otto al III-lea (983-1002). El s-a distins prin restabilirea raporturilor cu papalitatea și însuflețirea ideilor de renovatio imperii Romanorum ale lui Carol cel Mare (în fapt el a condus aflându-se cu predilecție la Aachen), printr-o domnie ce acordă întâietate Imperiului. "Una din particularitățile istoriei germane scrie J. Fleckenstein 67 -, la fel de
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
lui Otto al III-lea, concepând Imperiul ca ansamblu al celor trei regate pe care le stăpâneau: Germania, Italia și Burgundia. Sub Henric al III-lea (1039-1056), regatul Germaniei și Imperiul ating apogeul măririi lor: Imperiul își impune primatul asupra papalității 72. Acțiunea acestuia, precum și a lui Conrad al II-lea, va fi continuată de urmașii săi, între care un loc aparte îl ocupă Henric al IV-lea (1056-1106). El nu poate menține cezaropapismul. În aparență, va avea ultimul cuvânt în
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]