752 matches
-
puteau ajunge decât până la jumătatea drumului, ceea ce presupunea jumătate de ceas de mers pe jos pe cărarea care venea șerpuind dinspre pod. O rută incomodă la ora aceea, cu soarele Încă sus, fără o suflare de vânt care să răcească pietricelele de pe costișă. Bună formă fizică, s-a gândit. Ori mare chef de vizite. A Întins brațele, ca să-și dezmorțească scheletul lung - Faulques era Înalt, osos, iar părul scurt și cenușiu Îi dădea un vag aer militar -, s-a spălat pe
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
În tăcere de cealaltă parte a șoselei, cu o cameră foto pe piept și ranița mică pe spate, cu părul de culoarea grâului copt Împletit În două cozi, picioarele lungi și zvelte ascunse În blugi, tenișii albi sub care scrâșneau pietricele În care mortierele spărseseră șoseaua. Pe măsură ce se apropiau de front și bătălia răsuna mai aproape, pasul Îi părea mai viu și mai ferm, de parcă se străduia pe neștiute să ajungă la vreme la Întâlnirea inevitabilă care o aștepta peste trei
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
În sat, și nici pe drumul de Întoarcere la turn. A lăsat motocicleta lângă șopron și s-a uitat, bănuitor, În jur: păduricea de pini, marginea falezei, stâncile singuratice pe povârnișul care cobora până la golful cel mic și plaja cu pietricele. Nici urmă de croat. Soarele, care scăpăta deja de la primele ore ale după-amiezii, proiecta pe pământ umbra imobilă a pictorului de război, care nu se hotăra să intre În turn. Ceva din vechiul lui instinct profesional, educat să se miște
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
automată și Îi zâmbise lui Faulques distrată, ca și cum tot ce avea atunci În minte ar fi fost departe. Tipii ăia, adăugase brusc, Géricault și Rodin, aveau dreptate: numai artistul e cinstit. Fotografia e mincinoasă. Mai târziu, tot În acea dimineață, pietricelele de pe drum scrâșneau sub adidașii albi ai lui Olvido - șoseaua era plină de urmele pe casre le lăsase artileria - și Faulques le asculta scârțâitul mergând pe cealaltă parte, cu mâinile pe cele două aparate foto pregătite, atent la teren și
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
nesfârșite. Ca să le ascundă, privise În jur: soldații care se depărtau, mergând spre răscruce, casa incendiată. Deasupra tuturor se Întindeau cerul senin, fără nor, și soarele care Încă nu atinsese Înălțimea incomodă pentru fotografiat și proiecta umbra lui Olvido pe pietricelele Împrăștiate pe șosea, ale căror contururi o deformau. O clipă, Faulques se gândise să fotografieze umbra aceea cu margini imprecise, dar renunțase. Chiar atunci, ea zărise pe jos un caiet rupt și decolorat. Un caiet de școală, cu coperți albastre
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
le profilau din când În când pe cerul Încă spuzit de stele. Calmul era absolut; chiar și briza aceea ușoară se oprise. Faulques nu-și auzea decât pașii, scârțâitul greierilor printre copaci și vuietul resacăi, ce urca dinspre plaja cu pietricele, horcăind lung și surd, aproape omenește. Când a ajuns lângă pădurice, s-a oprit și a așteptat nemișcat printre măruntele urme luminoase ale licuricilor. Se simțea liniștit, cu mintea limpede. Cu memoria și intențiile senine. Nu-i era teamă, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
ca degresant, iar În exterior barbotina. Este ceramică de uz comun de factură dacică, În anul 1984, fiind descoperită În umplutura din șanțul de apărare și fragmente de la o cățuie geto-dacică din pastă grunțuroasă avînd În compoziția sa nisip și pietricele de culoare cenușie. Secțiunea a mai putut preciza că aggerul este Înălțat cu pămînt de culoare neagră bine bătut și compact. În spatele aggerului la o adîncime de 0,60 metri avînd lățimea de 1,20 metri se găsește „ Via sagularis
Monografia comunei Cătunele, județul Gorj by Păunescu Ovidiu () [Corola-publishinghouse/Science/1828_a_3163]
-
variat sau pe suprafețe ușor umede (traseu montan, dimineața, când roua nu s-a uscat sau după ploi, când umiditatea este încă prezentă pe sol); risc foarte mare de leziuni la nivelul tălpii, datorită prezenței pe suprafața de alergare a pietricelelor, cuielor, sârmelor sau chiar a cioburilor de sticlă, care uneori pot fi mascate de iarbă sau nu pot fi evitate atunci când sunt observate prea târziu; Sinteza diferitelor surse din literatura de specialitate, reviste și surse web de profil ne-a
JOGGING De la A la Z by Alexe Dan Iulian () [Corola-publishinghouse/Science/1593_a_3043]
-
cititorii cu malițioasă virtuozitate. Moartea e o vocabulă inconsistentă și irelevantă pentru o ființă ce pare definiția însăși a exilului, care și-a petrecut viața apărînd și dispărînd, lăsînd mereu, drept urme de neșters, texte scurte și aspre, ca niște pietricele albe, dar nu precum cele din poveștile copilăriei noastre, ci mai degrabă niște mici proiectile de care nimeni nu scapă, odată intrat în raza lor de acțiune. Demult deja, și-a vîndut corespondența, manuscrisele inedite de romane și piese de
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ea nu dă naștere la nicio pierdere, așa cum se vede din exemplul cu jucătorii de cărți, care s-au retras cu o decepție foarte benignă. Ca urmare, de ce trebuie oare respinsă piatra filozofală, care ne-ar învăța cum să preschimbăm pietricelele în aur, și, până când o vom găsi, moneda de hârtie? Sunteți atât de încăpățânat din cauza logicii dumneavoastră încât refuzați o experiență fără riscuri? Dacă vă înșelați, privați națiunea, dacă îi ascultăm pe numeroșii dumneavoastră adversari, de o binefacere imensă. Dacă
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
Lucrurile mărunte contează De-a lungul anilor, am rămas impresionat de impactul pe care Îl au lucrurile cele mai mărunte asupra percepțiilor. Îmi aduc aminte că mi-am cumpărat o mașină nouă și mi s-a crăpat parbrizul din cauza unei pietricele chiar În ziua În care veneam cu ea acasă. Acolo unde locuiesc eu, În Cincinnati, parbrizele crăpate nu sunt ceva neobișnuit. Fiind a patra oară În doi ani când mi se crăpa parbrizul, n-am considerat că ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
2,0 Băltești Podenii Vechi 0,9 Băltești 0,2 Izești 1,1 Blejoi Blejoi 5,4 Ploieștiori 10,5 Tânțăreni 1,0 Boldești Grădiștea Boldești 1,1 Grădiștea 0,7 Brebu Brebu Mănăstirei 22,9 Brebu Megieșesc 14,7 Pietriceaua 21,6 Podul Cheii 12,8 Cărbunești Cărbunești 8,6 Cosminele Cosmina de Jos 15,2 Cosmina de Sus 23,3 Poiana Trestiei 12,3 Drăghicești 4,3 Cornu Cornu de Jos 6,1 Cornu de Sus 20,4 Cocorăștii
EUR-Lex () [Corola-website/Law/172771_a_174100]
-
fost lucrate împreună cu preșcolarii, altele au fost confecționate pentru preșcolari (jucării) - sub genericul « Creativitate și fantezie prin refolosirea deșeurilor» : “*” Păpuși hazlii - coceni de porumb, deșeuri textile ; “*” Broasca țestoasă - coji de nucă, carton ; “*” Sticluțe muzicale-pet-uri mici, boabe de porumb, orez, mazăre pietricele, hârtie creponată; “*” Măști pentru carnaval - carton colorat de la diferite ambalaje ; “*” Covoraș - din capace de plastic ; “*” Vază/ suport pentru creioane - pet-uri de diferite mărimi și forme; “*” jucărie pentru colegul mai mic - materiale diverse ; “*” Mărțișoare pentru mama - materiale diverse “*” Costume de
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Răican Georgeta () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1220]
-
măsură, nu sunt trunchiuri de copaci care-l blochează într-un mod ostentativ (ar fi prea simplu). Odată depășite primele obstacole, adevăratele piedici în calea avansării terapiei, evitările și micro-evitările, se prezintă, adesea, ca niște rămurele presărate discret pe sol, pietricele pe care încălțămintea le adună încet, încet și care deranjează mersul. Originea evitărilor Orice persoană normal constituită evită ceea ce o sperie, ceea ce-i face rău sau o face să sufere. A evita nu este un comportament contra naturii al ființei
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Copiii stau întinși în iarbă, cu fața în sus și privesc cu atenție cerul. Apoi se întorc pe burtă și examinează tot ce văd prin forma de talpă cu carton îpe care au primit-o anterioră: plantele, vietățile care mișună, pietricelele, etc. Notează pe marginea tălpii ce au văzut. Păstrează apoi un minut de liniște totală, ca să asculte glasul naturii. În final, conducătorul jocului le cere să spună tot ce au observat, auzit și simțit. Lanțul viu: Conducătorul de joc pregătește
Caleidoscop by Viorica Maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93236]
-
nu i-am văzut nici o lacrimă. Doar o crispare dureroasă a buzelor, mici zvâcnituri care i-au străbătut obrajii, un freamăt fugar al pleoapelor... Eram așezați pe covorul presărat cu ghemotoace de hârtie și ne dedam unui joc pasionant: scoțând pietricelele din învelitoarele lor albe, le comparam - când un ciob de cuarț, când o pietricică rotundă, netedă și plăcută la pipăit. Pe hârtie erau însemnate nume pe care, neștiutori, le luasem drept enigmatice denumiri mineralogice: Fécamp, La Rochelle, Bayonne... Într-una
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Și tot pe tonul acela neutru, tot în franțuzește, deși în timpul mesei (din pricina prietenilor sau a vecinilor care veneau adesea pe neașteptate) vorbeam în cea mai mare parte a timpului în rusește, ne-a relatat defilarea Marii Armate și povestea pietricelei cafenii numite „Verdun”. Abia dacă înțelegeam tâlcul spuselor ei - tonul a fost cel care ne-a subjugat. Bunica ne vorbea ca unor oameni mari. Noi vedeam doar un ofițer frumos cu mustață desprinzându-se din coloana care defila triumfal, ca să
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
cu trufe?... A râs ușor. Iar eu, privindu-i chipul palid cu ochii în care se oglindea cerul de iarnă, mi-am simțit plămânii umplându-se cu un aer foarte proaspăt - aerul de la Cherbourg - cu miros de ceață sărată, de pietricele ude și cu țipete răsunătoare de pescăruși din nemărginirea oceanului. Am rămas o clipă orbit. Coada înainta și mă împingea ușor spre ușă. Mă lăsam în voia ei fără să mă desprind de clipa luminoasă care se dilata în mine
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
doar că întâmplarea aceea fusese cumplită. Nu degeaba o evocau adulții prin aluzii însoțite de clătinări din cap sugestive. Era un fel de tabu în jurul căruia se învârtea istorisirea lor descriind astfel decorul. Vedeam mai întâi un râu curgând pe pietricele netede, apoi un drum care străbătea nemărginirea deșertului. Iar soarele începea să se legene în ochii Charlottei, obrajii ei se învăpăiau de la arsura nisipului și cerul răsuna de nechezaturi... Scena căreia nu îi înțelegeam sensul, dar căreia îi percepeam densitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
reluat drumul. Cu picioarele goale pe nisipul ud, tare, aveam să cobor acum spre sud. Mergeam și mă gândeam la poșeta pe care sora mea și cu mine o numeam, pe vremea copilăriei noastre, „Poșeta de pe Pont-Neuf”, și care conținea pietricele înfășurate în bucăți de hârtie. Erau în ea un „Fécamp”, un „Verdun”, dar și un „Biarritz”, al cărui nume ne făcea să ne gândim la cuarț și nu la orașul care ne era necunoscut... Aveam să merg de-a lungul
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
mult comentat, deși nu figurează În Coran. Este vorba de a trece, timp de trei zile, prin apropierea a trei pietre, considerate sacre În preislam, situate În Mina, localitate Între Arafat și Mecca, ș...ț și de a azvârli trei pietricele În direcția fiecăreia din ele ș...ț Aceste pietre erau considerate În preislam divinități. Pelerinii politeiști aruncau un număr anume de pietricele În direcția lor, În semn de venerație (A. Guellouz, 1996, pp. 317-319). Aceste călătorii către locașuri sacre au
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sacre În preislam, situate În Mina, localitate Între Arafat și Mecca, ș...ț și de a azvârli trei pietricele În direcția fiecăreia din ele ș...ț Aceste pietre erau considerate În preislam divinități. Pelerinii politeiști aruncau un număr anume de pietricele În direcția lor, În semn de venerație (A. Guellouz, 1996, pp. 317-319). Aceste călătorii către locașuri sacre au fost clasificate de antropologi (S. Coleman, 2001, p. 11446; D.F. Eikelman, 1996, p. 423; E. Turner, 1987, pp. 328-330) după mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
a templului Ka’aba, parcurgerea de șapte ori a celor 394 de metri care separă munții Safa și Murwa), altele ca acte de devoțiune religioasă (rugăciunile de pe Muntele Arafat), altele ca acte cu substrat magic (atingerea zidurilor sacre sau aruncarea pietricelelor Înspre cele trei pietre sacre). Nu o dată, pelerinul Încearcă să Își permanentizeze legătura cu centrul sau centrele sacre prin Înscrierea numelui său, fie pe monumente dedicate acestui scop (ex voto), fie pe zonele disponibile ale locului sacru (pereții peșterii unde
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
barbă hugoliană, recită, imitându-l pe poet: Pan! Pan! Pan!!! Victor Hugo, adânc insultat, fuge să-i prindă. Copii se urcă-n pomi. Victor Hugo încearcă să se cațere dupe ei. Dar îl lovesc în cap cu ramuri, picioare goale, pietricele din buzunare și alte fructe. Nu știți cine sunt! le strigă bietul poet. Eu sunt Victor Hugo, membru al Academiei Franceze. Eu am scris despre voi, despre gingășia voastră, iubiți copii, și așa mă răsplătiți, cutre nemernice?? Dar copilașii nu
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Luke deja la zona cu pietriș. Așa nu mă mai joc, nu ți-ai făcut figurile impuse! strig ultragiată. Ești penalizat douăzeci de secunde! The Warrior se descurcă de minune pe pietriș, trebuie s-o recunosc. Pur și simplu, toate pietricele cedează imediat sub roțile lui. În timp ce căruciorul meu e cam... nașpa. — Ai nevoie de ajutor? mă Întreabă Luke, uitîndu-se să vadă cum mă descurc. Ai probleme cu căruțul ăla al tău de calitate Îndoielnică? — N-am nici cea mai mică
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]