1,096 matches
-
monahismului este un fenomen care nu poate fi atribuit pentru întâia oară decât episcopului Teofil, papă al Alexandriei (385-412), la un moment mai degrabă crepuscular din istoria Părinților deșertului 2. Pe scurt, cel puțin în ceea ce îl privește pe Evagrie Ponticul, atât „lupta de clasă”, cât și „ipoteza naționalistă” sunt constructe sociologice sărace, aplicate unui univers spiritual mai puțin afectat de problemele ideologice ale lumii moderne. Situl eclezial al interpretăriitc "Situl eclezial al interpretării" Ce este de spus despre „anexarea clericală
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
1. Limitele pozitivismuluitc "Limitele pozitivismului" Ne imaginăm că între cei care cumpără astăzi traducerile lui Evagrie în limbi moderne sunt nu atât „savanți” sau „specialiști” (preocupați de bucătăria secretă a paleografiei sau de istoria atât de complexă a receptării autorului pontic), cât oameni cultivați, cunoscători ai tradiției Bisericii, interesați nu de polemici, ci mai ales de o onestă instrucție catehetică și spirituală. Această ultimă categorie de cititori, dintre care puțini stăpânesc limba latină, greacă sau siriacă, formează totuși tradiția modernă a
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
fi prohibită pentru un critic literar de excepție care nu știe rusește.2 Să mai spunem oare că nici lectura lui Kant, în traducere, nu poate rămâne opțională pentru un filozof certat cu limba germană? Dacă o traducere din Evagrie Ponticul își propune mai mult decât amplificarea polemicilor dintre specialiști, atunci unica sa raison d’être este nutrirea cu o hrană imperisabilă a cititorilor cu cultură generală. Pe lângă filologi, numeroși teologi, filozofi, artiști, istorici ai Antichității, dar și simpli creștini lipsiți
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
pirați cu pasiuni de anticar, ci ca pe niște tovarăși de drum. În sfârșit, acest dialog cu autorii patristici nu poate fi decât tulburat atunci când tonul irenic lipsește în beneficiul unor răfuieli domestice, „omenești, prea omenești”. Fixarea operei lui Evagrie Ponticul în matricea pozitivismului nu poate fi decât o întreprindere ingrată. Istoria și filologia redau suprafața textelor lui Evagrie Ponticul, nu însă miza și adevărul lor. Faptul că rugăciunea poate ajuta la iluminarea semnificației unui text patristic rămâne, poate, în tagma
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
nu poate fi decât tulburat atunci când tonul irenic lipsește în beneficiul unor răfuieli domestice, „omenești, prea omenești”. Fixarea operei lui Evagrie Ponticul în matricea pozitivismului nu poate fi decât o întreprindere ingrată. Istoria și filologia redau suprafața textelor lui Evagrie Ponticul, nu însă miza și adevărul lor. Faptul că rugăciunea poate ajuta la iluminarea semnificației unui text patristic rămâne, poate, în tagma patrologilor moderni, un fapt dificil de acceptat. Totuși, rezultatele exegezei operei evagriene întreprinse de Gabriel Bunge OSB confirmă universalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
răsăriteană de la Ignatie Teoforul, trecând prin Isaac Sirul, și până la Teofan Zăvorâtul) dezvăluie secretul ultim al pietrei filozofale: iubirea (s. 244) care îmbracă mirii în „veșmântul de nuntă” (s. 262). Stadiul contemplației naturale (numită physike theoria în teologia lui Evagrie Ponticul) descoperă în orice creatură „ecoul Domnului” (s. 264), eliberând-o de supoziția simplei contingențe. Textul se încheie cu o apoftegmă în registru parenetic de care depinde, în ultimă instanță, orice progres în viață, unde a nu urca înseamnă, de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
chinoviei „Buna-Vestire” din Ormilia (Grecia continentală) este, fără îndoială, una dintre cele mai vii și profetice voci ale teologiei ortodoxe contemporane. Există câteva referințe implicite ale părintelui Emilianos la învățăturile Părinților filocalici, între care un loc proeminent îl ocupă Evagrie Ponticul, Grigorie Teologul, Diadoh al Foticeii, Ioan Scărarul, Maxim Mărturisitorul, Ioan Damaschin, Teolipt Filadelful și Calist Catafighiotul. Față de doctrina teologică a acestor Părinți ai Bisericii, părintele Emilianos nu aduce nimic nou. Limbajul prin care-și exprimă trăirea nu are un precedent
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Uimirea îmblânzește gesturile mai mult decât cuvintele; gesturi de copil, care cuprind mângâierea tandră sau atingerea temătoare, fără să cunoască violența poftei sau plăcerea manipulării. Prin contemplația naturală, misticul își însoțește mirarea, nevăzut și neauzit, cu o perpetuă laudă (Evagrie Ponticul). Monahul face în sine sinteza între percepția oculară a lumii - care pentru greci este un mic rezumat taumaturgic - și sensibilitatea auditivă a poeticii iudaice, înclinată teocentric spre imnografie. Pe scurt, monahul este cel care, cu toate simțirile sale înduhovnicite, „a
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
ipostatic; (2) nelimitarea semantică a Verbului originar. În practica interpretării, această disponibilitate a Scripturii se mișcă între doi poli. Același principiu formal (interpretare fără limite) coordonează două atitudini fundamental contrare: (a) poziția adoptată - de la Origen, Grigorie de Nyssa și Evagrie Ponticul până la Maxim Mărturistitorul - de către ucenicii alegoriei și ai lecturii duhovnicești, bazată pe efortul ascetic al minții de a decela înțelesul originar și eshatologic al Scripturii; (b) poziția asumată de autorii moderni care justifică delirul subiectivist al interpretării, favorizat de conflictul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Lecționarul biblic” a apărut inițial în Renașterea, vol. 14 (2003), nr. 1, fiind reluat apoi în volumul îngrijit de Ștefan Iloaie (ed.), Primele mărturii despre Biblia Jubiliară 2001. Versiunea Arhiepiscopului Bartolomeu Valeriu Anania, Editura Renașterea, Cluj-Napoca, 2003, pp. 183-194. „Evagrie Ponticul și conflictul intepretărilor” este versiunea ameliorată a unei recenzii apărute inițial în Archaeus. Studies in History of Religions, vol. 7 (2003), nr. 3-4, pp. 328-335. „Sensul ontologic al pocăinței la Starețul Sofronie”, în Renașterea, vol. 15 (2004), nr. 2, p.
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Cine dă și cine privește? 258 Paradisul nostalgiei ludice 259 Despre virtuțile apofatice ale neînțelegerii 260 Răul inexplicabil și refuzul judecății 260 Însemnătatea neînțelegerii 261 Abundența mirării 263 Celălalt sau tărâmul făgăduinței 264 Epilog 266 Capitolul IV Întâlniri monastice Evagrie Ponticul și conflictele interpretării 269 Un avva enciclopedic 269 Exegeza monastică 273 Filologia fără mănuși 275 Situl eclezial al interpretării 279 Limitele pozitivismului 281 Îngerul Silezian 284 Vasul răbdării și chipul blândețelor 290 Taina firescului 293 Amintiri și cumpene 294 Teofil
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
aproape intactă. Se consideră că elenizarea Imperiului de Răsărit și restrîngerea acestuia la teritoriile care ulterior vor face parte fie din stăpînirea sa permanentă, fie din zona sa de influență (bazinul răsăritean al Mării Mediterane, Peninsula Balcanică, Asia Mică, zona pontică și Siria) înregistrează o cotitură decisivă odată cu secolul al VII-lea, la capătul mai multor decenii de războaie civile și de confruntări cu dușmanii din afară (perși, avari, slavi, arabi), prin instaurarea dinastiei Heraklizilor (de la numele fondatorului, Heraklius 610-641), a
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
la sud de Dunăre, ci nord-estul Bulgariei actuale, unde cuceritorii și-au stabilit, de altfel, și prima capitală (la Pliska). În noile condiții, Imperiul bizantin a continuat, totuși, să păstreze importante capete de pod în regiune, cum ar fi litoralul pontic, gurile Dunării etc. (cf. Stelian Brezeanu, O istorie a Imperiului bizantin, București, 1981, p. 52-53; Dicționar de istorie veche a României (Paleolitic sec. X), sub conducerea Prof. univ. dr. doc. D. M. Pippidi, București, Editura Științifică și Enciclopedică, 1976, p. 115-116
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
1958-1962) și Facultatea de Filologie a Universității din București, secțiile română (1962-1967) și franceză (1970-1974). Lucrează ca profesoară la Liceul Agricol din Poarta Albă (1967-1974), apoi la Liceul de Construcții nr. 18 din București (1974-2001). Este director administrativ la Editura Pontica (din 1991) și redactor la revista „Paradigma” (din 1992). În 2002 își ia doctoratul în filologie cu lucrarea Miorița - o hermeneutică ontologică. Debutează cu poezie în „Contemporanul” (1964), iar editorial cu volumul de versuri Cum eu... (1974). Colaborează la „Luceafărul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288855_a_290184]
-
București, 1926; Teocrit, Idile, introd. trad., București, 1927; ed. București, 1969; Tacit, Germania lui..., introd. trad., Sibiu, 1943; ed. (Despre originea și țara germanilor), pref. Nicolae Lascu, București, 1957; Ovidiu, Scrisori din exil, introd. Nicolae Lascu, București, 1957; ed. (Tristele. Ponticele), cu ilustrații de Mircia Dumitrescu, București, 1972; Lucrețiu, Poemul naturii, pref. Tudor Vianu, București, 1965; Supplex Libellus Valachorum, note D. Prodan, București, 1967; Catul, Poezii, introd. trad., București, 1969. Repere bibliografice: N. Iorga, Virgil, „Bucolice”, „Neamul românesc”, 1923, 5 aprilie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288375_a_289704]
-
adevăr în Grecia antică, Editura Eminescu, București, 1984. Durand, Gilbert, Les Structures anthropologiques de l'imaginaire, Dunod, PUF, Paris, 1960. Durand, Gilbert, L'Imagination symbolique, PUF, Paris, 1964. Eco, Umberto, Limitele interpretării, traducere de Ștefania Mincu și Daniela Bucșă, Editura Pontica, Constanța, 1996. Eco, Umberto, Opera deschisă. Formă și indeterminare în poeticile contemporane, ediția a II-a, traducere și prefață de Cornel Mihai Ionescu, Editura Paralela 45, Pitești, 2002. Empson, William, Șapte tipuri de ambiguitate, traducere, prefață și note de Ileana
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
pentru a nu se identifica decât cu tăcerea" (Basarab Nicolescu, Michel Camus, Rădăcinile libertății, Editura Curtea Veche, București, 2004, p. 21). 12 Cf. "Heidegger și poezia ca amurg al limbajului", în Gianni Vattimo, Dincolo de subiect. Nietzsche, Heidegger și hermeneutica, Editura Pontica, Constanța, 1994. 13 Interpretarea noastră are în vedere poemele de tinerețe ale lui Ion Barbu, publicate în periodice între anii 1918 și 1921, în Versuri și proză, ed. cit., pp. 75-109. 14 "Intuiția donatoare originară ne dăruiește presentimentul său", "un
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
cutremur/ relief schimonosit, devastat/ prăbușiri în sine/ gemete fără ecou/ naufragiu în absența niciunui martor/ Dumnezeu pâlpâie fără vlagă într-un ungher:/ degerată, o mână de copil îl ia sub ocrotire" (Pustiitorul, în op. cit., p. 191). 63 Vol. Prezența, Editura Pontica, Constanța, 1996, p. 52. 64 "Întunericul nu este întuneric la Tine și noaptea ca ziua va lumina" (Ps. 138, 12). 65 "Ca pre-mergere în posibilitate" (Martin Heidegger, Ființă și timp, Editura Humanitas, București, 2003, p. 348), dar nu în relația
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Taraxatum officinale), aglica (Filipendula hexapeta), capul șarpelui (Echium rubrum), nu-mă-uita (Miosotis silvatica), jaleșul (Salvia pratensis, S. nutans). Alături de acestea cresc și unele plante cu bulb (scânteioara, brândușa de toamnă, laleaua pestriță etc). Tot în formațiunile de stepă cresc: pelinul (Artemisia pontica), unele specii de plante cu țepi: scaieții (Cirisium lanceolatum) și ciulinii (Cardus nutans). Fauna stepelor europene este bogată și foarte variată datorită abundenței de hrană. Insectele sunt foarte numeroase datorită posibilităților de hrană și de mișcare. Dintre acestea se pot
Geografia mediilor temperate şi reci ale globului by Larion Daniela () [Corola-publishinghouse/Science/1179_a_2048]
-
differenza, pensiero, debole (1979). Într-un interviu acordat lui Marin Mincu, devenit postfață la traducerea în românește a lucrării La fine d’ella modernita (Garzanti, 1985; trad. rom.: Sfârșitul modernității. Nihilism și hermeneutică în cultura postmodernă, traducere de Ș. Mincu, Pontica, Constanța, 1993), Vattimo mărturisea: „Expresia pensiere debole am folosit-o la sfârșitul anilor ’70, într-o perioadă în care în Italia noi trăiam experiența terorismului. ș...ț Termenii «în relief», din dezbaterea filosofică din timpul acela, erau gândirea dialectică, marxismul
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
cânturile XIII-XXIV (1912) și textul integral în 1916; în 1924 dă la tipar și traducerea Odiseei. Era o întreprindere singulară în cultura română, ce i-a adus renumele de ,,homerid”. Atras irezistibil de arta mediteraneană veche și totodată de cea pontică, clasicistul și poetul captează spiritul homeric și îl transmută pe terenul limbii și prozodiei românești, dovedind că sevele Antichității pot fi turnate, cu profit estetic, în tipare moderne. Apariția Iliadei în românește [...], în versiunea macedoneanului G. Murnu [...], constituie un moment
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288321_a_289650]
-
socială la Alfred Adler, Editura Marineasa, Timișoara, 2008, pp. 84-109. În privința proprietății, a se vedea Antony Flew, Dicționar de filozofie și logică, ediția a II-a, Editura Humanitas, București, 2006, p. 332. 2 În provincia romană Scythia Minor sau Dacia Pontică (Dobrogea), exista un scaun episcopal la Tomis (Constanța), unde păstorea pe la 290 episcopul cu nume latin Evanghelicus, cum aflăm din Viața Sfinților Epictet și Astion, care au pătimit pentru Hristos în timpul împăratului Dioclețian, în cetatea Halmyris (Halmiridensis) sau Salmorus, din
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
viață agricolă și sedentară, în preajma noastră, mai spre răsărit, domina viața pastorală seminomadă, iar la N și NV existau triburi de vânători și culegători neimplicate în revoluția neolitică. La sfârșitul neoliticului s-au produs alte infiltrări de populație, din aria pontică "mai primitivă", datorită unei modificări nefavorabile a climei la mijlocul mileniului IV și până în mileniul III î.e.n. Noii sosiți au fost asimilați, realizânduse o sinteză etnoculturală și un proces complex de indoeuropenizare. În această perioadă, în sud-estul Europei s-a diferențiat
Consideraţii etno-geografice asupra procesului de locuire pe teritoriul comunei Ţibăneşti by Margareta Negrea Văcăriţa. () [Corola-publishinghouse/Science/669_a_1288]
-
perioadă, în sud-estul Europei s-a diferențiat neamul tracilor care, cu timpul, sa scindat în tracii de nord și cei de sud, separați de Munții Haemus (Balcani). Tracii nordici, individualizați prin mileniul II î.e.n., ocupau vastul spațiu balcanonord-carpatic și danubiano pontic, numindu-se mai târziu getodaci. Primul popor care sa format în spațiul sudest european și a evoluat între sec. VI î.e.n. II e.n. a fost cel al getodacilor . Populația antică a comunei Țibănești făcea parte din neamul nord-tracic sau geto-dacic
Consideraţii etno-geografice asupra procesului de locuire pe teritoriul comunei Ţibăneşti by Margareta Negrea Văcăriţa. () [Corola-publishinghouse/Science/669_a_1288]
-
de cercetătorul Gh. Diaconu, acest tip de fibulă este considerat a fi din categoria fibulelor gotice, caracteristice necropolelor de tip Sântana de Mureș-Cerneahov, care au luat naștere în primele decenii ale secolului al III-lea d. Chr., în spațiul nord pontic, dar care predomină în cultura amintită, între anii 250 și 400. Piese asemănătoare au fost descoperite în Moldova, în mai multe morminte din necropolele cercetate până acum. Notăm doar pe cele din mormintele nr. 39, 44, 130, 212, 278, 381
Săbăoani Monografie arheologică Vol. II by Vasile URSACHI () [Corola-publishinghouse/Science/100956_a_102248]