1,028 matches
-
Greutăți - Organizație interguvernamentală înființată în 1875 pentru a standardiza greutățile și măsurile. Afiliată Națiunilor Unite din 1949. Bismarck, Otto von - 1815-1898. Om politic german. Prim-ministru al Prusiei (1862-1871) și cancelar al Imperiului German (1871-1890); a unit Germania sub conducere prusacă și a făcut din Imperiul German o mare putere. Bohlen, Charles E. - 1904-1974. Diplomat american. Ambasador în Uniunea Sovietică (1953-1957). Bolingbroke, Henry St. John, primul viconte de - 1678-1751. Om de stat englez, membru al partidului Tory și scriitor. Bose, Subhas
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Churchill, Winston L.S. - 1874-1965. Om politic și scriitor britanic. Primul conducător al Ministerului Marinei (1911-1915, 1939-1940); a deținut variate posturi în guvern înainte și după primul război mondial; prim-ministru (1940-1945, 1951-1955). Clausewitz, Karl von - 1780-1831. General și teoretician militar prusac. Capodopera sa, Despre război, a avut o influență enormă asupra strategiei și tacticii militare și a teoriei războiului. Clémenceau, Georges - 1841-1929. Om politic francez, de două ori prim-ministru (1906-1909, 1917-1919). Principalul adversar al lui Woodrow Wilson la Conferința de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
unor gambe care s-au încleștat cu cele ale lui Bobby Charlton sau Pele. Înălțații în grad sînt mîndri, Cornel Dinu îmbracă ținuta de gală și rostește, deloc metafizic, un „Servesc Patria“ profesional, îmbujorat în fața lui Iliescu precum un oștean prusac în fața lui Bismarck. Doamna Lipă strînge cu palma bătucită decorația și murmură înfiorată cum își va apăra țara cu arma în mînă. Suferim, ca nație, de un festivism absurd, fezandat sub foamea care n-ar trebui să ne dea dreptul
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
de povestitor este de menționat, de pildă, aceea a depunerii jurământului de către guvernul I. I. C. Brătianu în fața regelui Carol I, care, deși slăbit și îmbătrânit, ținându-se drept în uniforma lui prea lungă, „pășea totuși apăsat după moda caracteristică ofițerilor prusaci”. Personajul va păstra până la sfârșit o rigiditate în ținută și maniere, „ca o reminiscență a Parade-Marsch-ului cu care se obișnuise încă din tinerețe prin regimentele de la Berlin și Potsdam”. Felul de a vorbi românește (cu un prea vizibil accent german
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286887_a_288216]
-
faimoasele ruine ale templului soarelui (Heliopolis), admirate și acum de călători ca unul dintre cele mai remarcabile monumente ale Antichității. Doctorii Hemprich și Ehrenbergtc " Doctorii Hemprich și Ehrenberg" Întrucât locuiam În apropiere, i-am Însoțit atunci pe cei doi naturaliști prusaci - dr. Hemprich și dr. Ehrenberg - În drumul lor către Baalbek. Ultimul este chiar celebrul naturalist din Berlin. Din Sahli m-am Îndreptat apoi către Damasc (prin care trecusem și mai Înainte) pentru a-mi exercita acolo profesia. La acea vreme
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
sunt „unii membri ai familiilor afgane care au domnit peste Multan și Peshawar Înainte de cucerirea lor de către armata din Panjab, sau Haridas, «fachirul Îngropat». Schöfft oferă și alte portrete ale europenilor În serviciu la Lahore, englezi (van Cortland și Foulkes), prusaci (Steinbach), austro-ungari (Honigberger) și francezi (generalul Court, colonelul Mouton, de Laroche, Lafont)”6 - prin urmare, diferiți prieteni și cunoscuți ai lui Honigberger, și nu numai cei clasici, ci și, bunăoară, colonelul Henry Steinbach. Imaginilor lăsate de Schöfft li se adaugă
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
sens fiind cel al lui Bismark care vedea în evenimentul de la București o manevră rusă sau austriacă, mai ales că în același timp se producea o concentrare a trupelor rusești la granița de est a României 297. Dincolo de presupunerile cancelarului prusac, în realitate destui dintre diplomații europeni vorbeau acum despre o cedare a Principatelor Române către Austria în schimbul Veneției. Unul dintre cei care nu credea prea mult în acest proiect era D'Auvergne, care-l informa pe Drouyn de Lhouis despre
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
însuși Carol Anton, mărturisindu-i cât se putea de sincer surpriza provocată de vizita lui Brătianu și mai ales oferta pe care acesta o făcuse fiului său347. Chiar dacă Franța trimitea semnale pozitive privind plasarea lui Carol pe tronul României, guvernul prusac se manifesta rezervat în a-și da consimțământul în lipsa unui acord prealabil franco-prusac, datorită temerii că, mai devreme sau mai târziu, Franța va încerca să impună anumite modificări de frontiere, ca monedă de schimb pentru sprijinul acordat fiului lui Carol
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
menținerea păcii în Orient, Bismarck, departe de a fi deranjat de ideea situării unui prinț german sub suzeranitatea otomană, dorea să producă impresia că întreaga "afacere" rămânea una asumată doar de Napoleon 387. Printr-o atitudine precum cea amintită, statul prusac urmărea evitarea unor posibile neînțelegeri cu Rusia, a cărei adversitate față de ideea prințului străin era cunoscută, dar pe al cărei sprijin credea că putea conta în deja anunțatul conflict cu Austria 388. Atent la sugestiile și mesajele care-i veneau
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
explicația pentru rezerva totală a Prusiei, ce nu se implica în susținerea candidaturii lui Carol și prefera să adopte în timpul dezbaterilor de la Paris mai mult o poziție de secondare a "pledoariilor" franceze 390. Oricât de abil ar fi fost guvernul prusac, motivul real pentru care acesta nu susținea deschis candidatura prințului Carol la tronul României era detectat de ambasadorul Franței la Berlin, Benedetti. Acesta informa la 6 aprilie 1866 pe Drouyn de Louis despre demersurile pe care Brătianu și ceilalți delegați
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
prințului Carol la tronul României era detectat de ambasadorul Franței la Berlin, Benedetti. Acesta informa la 6 aprilie 1866 pe Drouyn de Louis despre demersurile pe care Brătianu și ceilalți delegați români le întreprindeau la Dusseldorf 391. Reținerea familiei regale prusace putea să pară ciudată în condițiile în care Brătianu transmisese, prin intermediul colonelului Rauch, faptul că propunerea candidaturii lui Carol se făcuse cu aprobarea expresă a împăratului Napoleon 392. Ședința ce se desfășura abia la 13 aprilie în cadrul Conferinței de la Paris
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
prințului ales, la izbucnirea unei noi mișcări separatiste în Moldova și a unei revoluții în Muntenia. Deplasarea lui I.C. Brătianu împreună cu D. Davila la Dusseldorf era una cu un obiectiv foarte clar, și anume exercitarea unor noi presiuni asupra prințului prusac în vederea obținerii din partea acestuia a unui răspuns pozitiv definitiv 400. Schimbarea de atitudine din partea casei de Hohenzollern era transmisă imediat lui I.C. Brătianu și Ion Bălăceanu. Apreciind acceptul dat de Wilhelm I demersului său, Carol îi mulțumea la 30 aprilie
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
de Hohenzollern era transmisă imediat lui I.C. Brătianu și Ion Bălăceanu. Apreciind acceptul dat de Wilhelm I demersului său, Carol îi mulțumea la 30 aprilie printr-o telegramă, în care-și manifesta recunoștința și pentru primirea demisiei sale din armata prusacă 401. În aceeași telegramă, Carol consemna că din acel moment nu va mai fi "credinciosul soldat al regelui, ci capul unei cârmuiri la care votul unanim m-a chemat"402. Tot acum Goltz îi trimitea o scrisoare regelui Wilhelm I
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
din punctul său de vedere, soluția cea mai bună pe care trebuia să o adopte Prusia și care ar fi fost conformă cu interesele sale era de a-i trimite un protest lui Carol pentru plecarea sa în România. Diplomatul prusac nu era în acel moment singurul care susținea o asemenea idee; ambasadorul Angliei la Berlin, lordul A. Loftus, spusese la rândul său lui Bismark că regele Prusiei trebuia să-l dezavueze public pe Carol din cauza gestului său. Pentru liniștirea spiritelor
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
singurul care susținea o asemenea idee; ambasadorul Angliei la Berlin, lordul A. Loftus, spusese la rândul său lui Bismark că regele Prusiei trebuia să-l dezavueze public pe Carol din cauza gestului său. Pentru liniștirea spiritelor din cadrul cercurilor politice englezești, reprezentantul prusac deja menționat declara imediat că, deși regele Prusiei nu putea face un act de dezaprobare publică a prințului Carol, participanții la Conferință urmau să primească explicațiile necesare pentru întreaga situație creată 403. Cunoscând importanța câștigării încrederii puterilor europene, Carol își
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
Paris". Reapariția ideii de cedare a Principatelor în schimbul Veneției nu mai putea fi considerată o surpriză. Vehicularea acestui proiect la 8 și 15 mai chiar de către ambasadorul Prusiei la Paris, von Goltz, într-o telegramă către Bismarck, arăta inconsecvența diplomației prusace 426. Dovada hotărârii Porții de a nu accepta urcarea pe tron a lui Carol era protestul din 15 mai, pe care-l depunea prin reprezentantul său la Conferința de la Paris și insistența pentru a i se acorda dreptul de a
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
Brătianu, Viața și faptele sale (1821-1891), f. l., Imprimeriile Independența, f. a., p. 42; Paul Lindenberg, Regele Carol al României. 70 de ani de viață a unui viteaz, Leipzig, 1909, p. 45. 348 Gheorghe Cliveti, op. cit., p. 168. În 1858, cercurile prusace discutau ca, în cazul anexării ducatului de Nassau, ducele de Nassau să fie despăgubit cu tronul României, cf. Raul V. Bossy, Candidaturi străine la tronul României, p. 843. 349 D.A. Sturdza, op. cit., p. 49. 350 Ibidem, p. 50; Ion Bălăceanu
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
mod repetat în tratatul său Despre fundamentul și valoarea descoperirilor Profesorului Kant în metafizică, morală și estetică (Über Grund und Wert der Entdeckungen des Herrn Professor Kant in der Metaphysik, Moral und Ästhetik, 1796), prezentat la celebrul concurs al Academiei prusace dedicat progreselor metafizicii, la care a participat și Kant. Răspunzând la întrebarea " Care au fost progresele reale ale metafizicii în Germania din vremea lui Leibniz și Wolff?", Jenisch opune spinozismului, așadar dogmatismului și realismului, noua poziție apărută odată cu Kant, adică
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
filozofice care poate fi definită ca nihilism, chiar dacă în absența utilizării explicite a conceptului, apare odată cu Max Stirner. Un gânditor rebel care iese din rând și care îi deconcertează pe istoricii filozofiei. Un personaj excentric, inclasabil, incomod. Un damnat. Cenzura prusacă și-a arătat surprinderea, cu mult înaintea istoricilor filozofiei, față de opera sa capitală, Unicul și proprietatea sa (Der Einzige und sein Eigentum, 1844), expresia cea mai furioasă și corozivă a radicalismului de stânga, apărut ca reacție la hegelianism. Când a
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
cu mult înaintea istoricilor filozofiei, față de opera sa capitală, Unicul și proprietatea sa (Der Einzige und sein Eigentum, 1844), expresia cea mai furioasă și corozivă a radicalismului de stânga, apărut ca reacție la hegelianism. Când a apărut cartea, zeloșii cenzori prusaci i-au interzis imediat difuzarea, întrucât aducea ofense lui "Dumnezeu, Bisericii și religiei în general". La câteva zile după aceea, ordinul de cenzură a fost revocat: conținutul "era prea absurd pentru a fi primejdios". Dar după o evaluare ulterioară mai
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
grecești iese din biblioteci asemenea unui zid scos la lumină de lucrările de excavație ale unui șantier. Iar apoi, la jumătatea drumului dintre fâșiile de pânză ale mumiei și liniștea sălilor de lectură, dintre cimitirul sau deșertul egiptean și universitatea prusacă, se mai pot face și alte descoperiri, îndeosebi în biblioteci universitare unde dorm vechi fragmente de piatră abandonate de cercetători din secolul al XIX-lea, călători întorși din expediții în orașul lor de provincie căruia și-au lăsat moștenire colecțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
lui Hitler în felul următor: existau, pe de o parte, "imaginile lipsei de unitate (con)centrate asupra parlamentului" habsburg, "stat al naționalităților", cum îl numea Hitler; pe de altă parte, însă, Hitler prezintă imaginea vindecătoare a unității, inspirată de Reich-ul prusac, al cărei centru este chiar "Viena "populară""431. Cu toate că, inițial, Hitler atacase orice tip de mișcare "populară" (folkish, în limba engleză), ulterior, observă Burke, conducătorul fascist și-a dat seama, în mod corect, de faptul că nu are decât de
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
aceasta din urmă. A devenit asistent la Departamentul de Psihologie a Universității din Frankfurt, unde a început colaborarea cu Wertheimer și, mai târziu, cu Koffka. Din 1913 până în 1920 a fost director la Anthropoid Station of Tenerife, susținut de Academia Prusacă de Științe. Lucrând pe insulă cu cimpanzei, Köhler a descoperit „învățarea prin iluminare” și a semnalat acest fapt în cartea sa Mentalitatea maimuțelor (1917, revăzută în 1956). S-a întors în Germania în 1920 și a fost numit director al
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
2001), făcând din studiu mai ales o cale pentru construirea unei cariere sau depășirea unor examene stresante. În Europa secolului al XIX-lea, majoritatea statelor au preluat modelul german, humboldtian de organizare universitară. Motivat de înfrângerile din războaiele napoleoniene, guvernul prusac a hotărât reformarea învățământului superior pe modelul universităților reformate de la Halle și Göttingen. Noua organizare și-a însușit ideile umaniste ale lui Wilhelm von Humboldt și ale discipolilor săi referitoare la necesitatea fundamentării învățării pe motivația interioară și plăcere și
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
-l conducea în anul 1881 România devine Regat, iar Carol I și soția sa Elisabeta I, au primit titlul de Altețe Regale. Carol, era al doilea fiu al principelui Karl Anton de HohenyollernSigmaringen, și a urcat treptat în ierarhia militară prusacă începând din 1857 când intră în armată. După urcarea pe tron, Carol I începe să se gândească la căsătorie. Era încurajat în acest sens atât de reprezentanții instituțiilor românești, cât și de prieteni și rude. Acest proiect se va finaliza
CASTELUL REGAL PELEŞ (1875-1916) by POPA GABRIELA KARLA () [Corola-publishinghouse/Science/497_a_730]