913 matches
-
care ne desparte, m-a acuzat Rotari expediindu-mă. Am înțeles că avea dreptate, mai ales că el nu pricepea cum putuse Gaila să-și ierte mama, dar nu și gestul lui de a fi repudiat-o. Știam că, atunci când Rotari era atât de întors pe dos, n-avea rost să-i vorbesc, așa că mi-am zis să aștept un moment mai prielnic pentru a-i prezenta o propunere ce-mi trecuse prin cap. Lucrurile însă nu s-au arătat mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ce-mi trecuse prin cap. Lucrurile însă nu s-au arătat mai favorabile, și regele nu-mi mai vorbea. Iată de ce într-o zi, pe când l-am văzut îngândurat în grădină sub un tei, m-am hotărât să-l înfrunt. - Rotari, îmi recunosc vina de a te fi îndurerat, dar durerea aia poate fi și o armă. Spune-i Gailei că ești gata să poruncești depunerea în secret a cadavrului lui Romilde în apropierea unui zid de biserică, să zicem cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a exclamat el batjocoritor și răutăcios. Sunt mai multe la număr prostituatele care ți-au trecut pragul casei decât hoții pragul închisorilor. Nu știu de ce, dar mi-a venit să râd. - A tunat și ne-a adunat, nu-i așa, Rotari? Mânia i-a pierit pe loc, mi-a dat un ghiont că de-abia m-am ținut pe picioare și a început să râdă și el. - Curvar blestemat, asta ești, Stiliano, dar ce m-aș face fără tine? Așa s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ești, Stiliano, dar ce m-aș face fără tine? Așa s-a sfârșit și această nouă râcă dintre noi, dar nu și problema ce-o provocase. Am mers la Gaila și am rugat-o să nu-i mai vorbească lui Rotari despre Romilde și să-mi dea mie voie să mă ocup și să găsesc o soluție. A acceptat cu blândețe rugămintea mea. La douăzeci și nouă de ani era și mai frumoasă decât prima dată când o văzusem, trupul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
La repudierea ei se adăugase și o dispută pur feminină cu Gundeperga. Regina ar fi putut de fapt să spună: „Eu ți l-am luat, și tot eu ți-l dau înapoi. Eu am fost cea care a decis, nu Rotari“. Era o chestiune de demnitate: după ce fusese repudiată în numele unui regat, a fost chemată înapoi doar atunci când cealaltă a plecat. Sunt aproape sigur că, dacă Rotari nu ar fi rugat-o să se-ntoarcă la Pavia, ea însăși s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
tot eu ți-l dau înapoi. Eu am fost cea care a decis, nu Rotari“. Era o chestiune de demnitate: după ce fusese repudiată în numele unui regat, a fost chemată înapoi doar atunci când cealaltă a plecat. Sunt aproape sigur că, dacă Rotari nu ar fi rugat-o să se-ntoarcă la Pavia, ea însăși s-ar fi oferit s-o facă, iar Gundeperga ar fi putut să spună doar atât: „Ea a hotărât“. În ceea ce o privea, Gundeperga a început din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de a se-ntoarce la Pavia, cu greu își ascundea un gest de iritare. Prin iulie, această nouă boală a încetat de tot, dar era prea târziu ca să punem la cale un război. Așa că am amânat totul pentru primăvara următoare. Rotari era sigur de tronul său și era respectat și de catolici, deoarece nu se amesteca în jurisdicția lor spirituală și cu atât mai puțin în controversele lor teologice. Fiecare facțiune își vedea de treaba ei, cu templele, ierarhiile și credințele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și în ziua de zece februarie împăratul Heraclion, după ce a obținut din partea arabilor un armistițiu, a murit. În a șaisprezecea zi a lunii martie din anul 640, în vreme ce la Bizanț domnea Constantin, iar pe tronul lui Petru se afla Severino. Rotari a adunat o mare armată sub zidurile Paviei. Eram pregătiți de război. Am încredințat judecătorului Adalberto răspunderea palatului regal, și Gaila a fost pusă sub ocrotirea cardinalului Adeodato, care câștigase prețuirea și încrederea regelui. Am pus să-mi fie lustruită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Gaila a fost pusă sub ocrotirea cardinalului Adeodato, care câștigase prețuirea și încrederea regelui. Am pus să-mi fie lustruită și unsă armura, să mi se ascută armele; mi-am colorat părul cu praf roșu și m-am alăturat lui Rotari. În urma steagului său, un stindard purpuriu cu o viperă de aur brodată, am pornit-o spre marea Liguriei. Armata era compusă din șapte sute de călăreți longobarzi, o sută cincizeci de bulgari și cinci sute de pedestrași recrutați de familiile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de vânt dinspre mare. Preferam să stau de unul singur, căci nu mi-au plăcut niciodată urmările victoriilor, ale violențelor și al jafurilor; deși pricepeam că plata soldatului este prada de război, și răsplata lui, tinerețea femeilor. La fel ca Rotari, scăpasem din încăierări doar cu câteva zgârieturi, pumni și leziuni ușoare. Nenorocos fusese însă comandantul cavaleriei noastre, prietenul Birino: o suliță înșelătoare îi sfâșiase o parte din brațul drept, care a trebuit amputat de tot. Rândașul meu, un tânăr numit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cuprins și acoperișul, toate acele comori ar fi fost mistuite de foc. Am afurisit lăcomia oamenilor. Nu furaseră oare destul? Nu se mulțumeau cu răsplata pentru prizonieri? Refuzul meu însă ar fi stârnit cârteli, cu atât mai mult cu cât Rotari nu se arăta milos în astfel de cazuri. De aceea am hotărât să merg cu soldații la fața locului. Templul, din care Petru o alungase pe Venus, se afla pe o stâncă mare perpendiculară deasupra mării, alături de ruinele unui castel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
nu se atingă de ei. A fost nevoie cam de două ceasuri pentru ca, în fine, să văd ieșind din cortul regelui o fată cam ciufulită, care se uita la toți trufașă, ținând în mână câteva monede. I-am explicat lui Rotari situația, răspunsul lui fiind cel al unui tip somnoros: - Descurcă-te, Stiliano, nu mă plictisi cu bisericile tale! Ți-o fac cadou ție, ca pradă de război. Am dat ordin ca preoții să fie scoși din țarcul unde fuseseră închiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
schimb. Viața ta e de-acum în mâinile mele. Ce poți tu să-mi oferi la fel de important? Andras a ridicat mâna stângă spre vârful promontoriului sub care ne aflam, a înălțat arătătorul spre cer și mi-a spus: - Viața lui Rotari. Inima mi s-a cutremurat. Camaradul meu a rânjit a batjocură, dar eu știam că el nu amenință de pomană, nici măcar în acel moment de iminentă agonie. I-am ordonat longobardului: - Supraveghează-l pe băiat, eu trebuie să vorbesc cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
tot al tău. Pupila este un fragment din Kaaba 1, ține departe demonii și spiritele necurate. M-am uitat la el dezamăgit. - Altceva nimic? Doar marfă falsificată în schimbul vieții tale? Și ce-are asta de-a face cu viața lui Rotari? S-a așezat, ca și cum ar fi urmat o flecăreală între doi prieteni, pe scara din jurul altarului, de care și-a sprijinit spinarea. Nu mai era omul nepăsător de la început. - Ai rămas tot un negustor sirian, degeaba vrei tu să treci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o flecăreală între doi prieteni, pe scara din jurul altarului, de care și-a sprijinit spinarea. Nu mai era omul nepăsător de la început. - Ai rămas tot un negustor sirian, degeaba vrei tu să treci drept longobard. Ei bine, Stiliano, viața lui Rotari se află în secretul pe care îl am aici. S-a bătut în piept cu pumnul mâinii drepte. - Aici, în inima pe care, dacă ai s-o oprești, n-o să-l afli niciodată. Eram năucit. - Și dacă te omor după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
N-avea pe față semnele fricii de moarte. Mi-a vorbit domol: - Cea care l-a omorât pe Arioald prin doze de plumb a fost Gundeperga. Și tot ea a fost cea care a cumpărat plebea ca să strige numele lui Rotari pentru a fi ales rege. Și asta nu fiindcă vedea în el cel mai potrivit candidat, ci fiindcă soția lui nu era alta decât fiica lui Romilde, singura pe care putea s-o înlăture cu ușurință, făcându-i pe duci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
alta decât fiica lui Romilde, singura pe care putea s-o înlăture cu ușurință, făcându-i pe duci s-o disprețuiască, singura al cărei loc putea să-l uzurpe cu acordul tuturor. Acum a început să-l otrăvească și pe Rotari, deoarece nu mai e de folos uneltirilor sale, și o urăște pe Gaila. Folosește o substanță care se găsește în piatra muntelui Amiata, o substanță alburie din care se extrage argintul viu. Îi este pus în unguentele cu care regele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Sunt un negustor mai rău decât Gundeperga sau decât cel care-a primit-o în patul său de dragul tronului? Nu-mi venea pur și simplu să cred că Gundeperga putuse să săvârșească asemenea lucruri doar din ură, mai ales față de Rotari. Andras m-a lămurit: - M-am tot gândit că tu ești singurul dușman demn de mine. Ai dreptate, nu ura a fost singurul motiv care să-i ascută ghearele Gundepergăi. Ea nu-l urăște pe Rotari fiindcă a repudiat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ură, mai ales față de Rotari. Andras m-a lămurit: - M-am tot gândit că tu ești singurul dușman demn de mine. Ai dreptate, nu ura a fost singurul motiv care să-i ascută ghearele Gundepergăi. Ea nu-l urăște pe Rotari fiindcă a repudiat-o, ci îl disprețuiește fiindcă întărește arianismul pretutindeni în regat în defavoarea catolicilor. Nu, nu-l urăște. Poate că-l iubește, dar îl iubește mai mult pe papă. Și-n timp ce-și duce războiul său, suferă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Poate că-l iubește, dar îl iubește mai mult pe papă. Și-n timp ce-și duce războiul său, suferă mai puțin dacă poate să-i vadă pe cei din jur căzând pradă nenorocirilor de tot felul. Îl omoară pe Rotari ca să lovească în Gaila. L-am mai întrebat ceva: - Ce probe ai când spui toate astea? Andras și-a trecut mâinile pe față, ca și cum ar fi fost cuprins de o mare oboseală. - Poți să găsești pulberea cu pricina în odaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ieșit din grotă. Țineam încă în mână copacul de aur plin de sânge. S-au uitat cu toții la mine temători. - Aruncă-te-n apă și întoarce-te la tatăl tău. Spune-i că-i datorezi viața lui Stiliano, magistrul lui Rotari, i-am spus băiatului care se despuiase. A șovăit doar o clipă înainte să plonjeze în valuri. Longobardul m-a întrebat dacă putea să capete copăcelul cu sângele lui Iisus și racla pe care o lăsasem pe altar. I le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
putea să capete copăcelul cu sângele lui Iisus și racla pe care o lăsasem pe altar. I le-am dăruit, fiindu-mi scârbă de sângele lui Andras, care le mânjea, și convins de falsa lor sfințenie. VI Am alergat spre Rotari așa mânjit de sânge cum eram. Văzându-mă în ce hal arătam, a sărit din pat și, pentru o clipă, i s-a făcut frică de mine. L-am apucat pe servitorul care tocmai îi făcea un masaj după ce-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe servitorul care tocmai îi făcea un masaj după ce-l frecase cu un unguent parfumat și l-am trântit la pământ, dislocându-i un umăr. Abia când m-am apucat să îndepărtez de pe el uleiul letal, frecându-l cu cearșaf, Rotari s-a ridicat în picioare și mi-a blocat mâinile. - Stiliano, ai înnebunit? Al cui e sângele ăsta de pe tine? Încă gâfâind de atâta efort, am izbutit totuși să-i spun ce mi se întâmplase. Auzind treaba cu unguentul, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
care făceau parte un emisar al papei Giovanni din Salona și tânărul Smeraldo, fiul lui Teodoro Calliopa, pe care îl eliberasem la Porto Venere și care mi-a înmânat o scrisoare de la tatăl său către mine. L-au implorat pe Rotari să se oprească, de dragul propriului regat. Drept dovezi ale bunelor lor intenții și ale sincerelor sentimente, ne-au informat despre marile dezordini de la Ravenna, pricinuite de Mauriciu, care încercase să-l dea jos cu forța pe Isacco Platone. Teodoro Calliopa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Drept urmare a toate câte avuseseră loc, pe tron domnea Constant, în vârstă de unsprezece ani, fiul lui Constantin, în timp ce senatul conducea imperiul. - Acest senat trimite o scrisoare mărețului rege al longobarzilor, și-au încheiat ambasadorii relatarea. I-am citit lui Rotari epistola, care m-a convins imediat. Iată cum începea: „Senatorul Giuliano scrie cu smerenie regelui longobarzilor, Rotari. Stiliano, bărbatul cel drept care vă stă alături, o Cezar al Italiei, știe că vorba mea cântărește mai mult decât tăișul unei săbii...“ În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]