2,643 matches
-
doar pentru că credea că îl va face să fie popular. El era mai interesat să facă ceea ce știa că trebuie făcut”. Fundația Educativă Leo J. Ryan a înființat premiul Leo J. Ryan în cinstea congressmanului. Fundația, intitulată la început „Info Secte” (în ), și-a schimbat în 1999 numele în cinstea lui. Sediul ei este în Bridgeport, Connecticut. Prima distincție a fost decernată în 1981. Printre laureați se numără: dr. Ronald Enroth, dr. John Gordon Clark, Gabe Cazares, Robert Lifton, M.D.; dr.
Leo Ryan () [Corola-website/Science/324213_a_325542]
-
i (arabă: درزي, "durzī", plural دروز, "durūz") sunt membrii unei secte șiite monoteiste ,cu același nume, care datează din sec. al XI-lea. Ei se autointitulează „unitarieni” ("muwahhidun"); Religia druză a început în Egipt, pe timpul domniei lui al-Hakim bi-Amr Allah (996-1021), calif al dinastiei fatimide ismailite, care a contribuit la răspândirea
Druzi () [Corola-website/Science/329025_a_330354]
-
este o sectă a budismului Mahayana, și una dintre cele mai cunoscute forme de budism japonez, mai ales printre occidentali. Cuvântul "zen" își are originea de la "chan" ce înseamnă "intuiție" sau "meditație". La origine, ceea ce avea să devină zen-ul japonez, a fost un
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
ceea ce avea să devină zen-ul japonez, a fost un curent budist indian numit "Dhyăna", inițiat de celebrul călugăr Bodhidharma. În anul 520 d.Hr, Bodhidarma a călătorit în China, la Nanjing, unde a adus ceaiul și principalele idei ale acestei secte. Secta avea ca principiu fundamental ideea că se poate ajunge la iluminare prin meditație sau printr-o experiență spirituală numită "sambodhi". În acest sens, toată literatura budistă era ineficientă, iar venerarea unei divinități nu mai era necesară pentru atingerea iluminării
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
avea să devină zen-ul japonez, a fost un curent budist indian numit "Dhyăna", inițiat de celebrul călugăr Bodhidharma. În anul 520 d.Hr, Bodhidarma a călătorit în China, la Nanjing, unde a adus ceaiul și principalele idei ale acestei secte. Secta avea ca principiu fundamental ideea că se poate ajunge la iluminare prin meditație sau printr-o experiență spirituală numită "sambodhi". În acest sens, toată literatura budistă era ineficientă, iar venerarea unei divinități nu mai era necesară pentru atingerea iluminării. După
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
ajunge la iluminare prin meditație sau printr-o experiență spirituală numită "sambodhi". În acest sens, toată literatura budistă era ineficientă, iar venerarea unei divinități nu mai era necesară pentru atingerea iluminării. După moartea lui Bodhidarma, între anii 675 și 712, secta își desăvârsește doctrina sintetizând gândirea indiană de la care a plecat. Astfel apare secta Chan, varianta chineză a Dhyănei, care spre deosebire de alte secte budiste este atee, refuzând să recunoască în Buddha o zeitate. Din China, budismul Chan s-a răspândit în
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
acest sens, toată literatura budistă era ineficientă, iar venerarea unei divinități nu mai era necesară pentru atingerea iluminării. După moartea lui Bodhidarma, între anii 675 și 712, secta își desăvârsește doctrina sintetizând gândirea indiană de la care a plecat. Astfel apare secta Chan, varianta chineză a Dhyănei, care spre deosebire de alte secte budiste este atee, refuzând să recunoască în Buddha o zeitate. Din China, budismul Chan s-a răspândit în secolele următoare în Coreea și Vietnam. În Japonia, budismul Chan (în japoneză "zen
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
unei divinități nu mai era necesară pentru atingerea iluminării. După moartea lui Bodhidarma, între anii 675 și 712, secta își desăvârsește doctrina sintetizând gândirea indiană de la care a plecat. Astfel apare secta Chan, varianta chineză a Dhyănei, care spre deosebire de alte secte budiste este atee, refuzând să recunoască în Buddha o zeitate. Din China, budismul Chan s-a răspândit în secolele următoare în Coreea și Vietnam. În Japonia, budismul Chan (în japoneză "zen") a fost introdus în timpul perioadelor Kamakura (1185-1333) și Muromachi
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
în secolele următoare în Coreea și Vietnam. În Japonia, budismul Chan (în japoneză "zen") a fost introdus în timpul perioadelor Kamakura (1185-1333) și Muromachi (1333-1573), venind din China dinastiilor Song și Yuan. El a fost introdus de către călugărul Eisai (1141-1215), fondatorul sectei zeniste Rinzai, și de către călugărul Dogen (1200-1253), fondatorul sectei zeniste Sōtō. Budismul a reprezentat pentru japonezi momentul sincronizării unei religii foarte puțin înclinate spre reliogizitate. Zen-ul se potrivea, ca doctrină, clasei războinicilor samurai aflată în ascensiune în perioada Kamakura. Budismul
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
budismul Chan (în japoneză "zen") a fost introdus în timpul perioadelor Kamakura (1185-1333) și Muromachi (1333-1573), venind din China dinastiilor Song și Yuan. El a fost introdus de către călugărul Eisai (1141-1215), fondatorul sectei zeniste Rinzai, și de către călugărul Dogen (1200-1253), fondatorul sectei zeniste Sōtō. Budismul a reprezentat pentru japonezi momentul sincronizării unei religii foarte puțin înclinate spre reliogizitate. Zen-ul se potrivea, ca doctrină, clasei războinicilor samurai aflată în ascensiune în perioada Kamakura. Budismul Zen devenise religia favorită a clasei conducătoare japoneze, deoarece
Zen () [Corola-website/Science/302285_a_303614]
-
hadith-ul constituie cea de-a doua sursă a legii islamice, este inevitabil ca sistemul coranist să nu prezinte diferențe semnificative față de islamul tradițional, în asemenea măsură încât mulți învățați musulmani le socotesc pure erezii sau apostazie . ul nu constituie o sectă propriu-zisă (nici coraniștii înșiși nu se consideră membri ai vreunei secte ), având în vedere că nu există o organizație unitară, ori o mișcare centralizată. Cee ce îi unește pe toți, însă, este atitudinea nefavorabilă față de hadith, în sprijunul căreia se
Coranism () [Corola-website/Science/334312_a_335641]
-
inevitabil ca sistemul coranist să nu prezinte diferențe semnificative față de islamul tradițional, în asemenea măsură încât mulți învățați musulmani le socotesc pure erezii sau apostazie . ul nu constituie o sectă propriu-zisă (nici coraniștii înșiși nu se consideră membri ai vreunei secte ), având în vedere că nu există o organizație unitară, ori o mișcare centralizată. Cee ce îi unește pe toți, însă, este atitudinea nefavorabilă față de hadith, în sprijunul căreia se aduc mai multe dovezi, pe diferite planuri. Conform islamului ortodox, Dumnezeu
Coranism () [Corola-website/Science/334312_a_335641]
-
privește statutul școlilor juridice, ramura șiită atestă existența a trei școli, mai exact școala jaʽfarită (duodecimană), ismaelită (septimană) și zaydită. Demn de menționat este, însă, faptul că zaydiții au o abordare diferită în comparație cu celelalte ramuri șiite, regăsindu-se în cadrul acestei secte o serie de similitudini cu școlile juridice sunnite. Astăzi, numărul total al zaydiților este estimat la aproximativ 8 milioane de adepți. Punctul de pornire al zaydiților nu este clar, însă sursele confirmă faptul că spre sfârșitul califatului omeiad Zayd plănuia
Zaidism () [Corola-website/Science/329060_a_330389]
-
i sunt membrii unei secte religioase a frățietății, care a existat între secolele II-I î.Hr. Nu sunt menționați în Noul Testament. i excludeau femeile din grupările lor, urmau îndeaproape Legea lui Moise, mai ales sabatul, dar și alte ritualuri. Credeau în nemurirea sufletului și în
Esenieni () [Corola-website/Science/312610_a_313939]
-
prefăcătorie sau înșelăciune”. Diogenes Laertios, în scrierea lui despre " Viețile și doctrinele filosofilor" sunt cuprinse toate genurile de izvoare ale filosofiei eline : I. directe, prin citarea de fragmente din operele pierdute ale filosofilor și II. indirecte : doxografii, biografii, succesiuni și secte ale filosofilor, cronologii, liste de omonimi, testamente ale filosofilor, epistole scrise de filosofi, cataloage ale filosofilor (lipsesc două, ultimele două feluri de izvoare indirecte, mai puțin importante. Diogenes Laertios, într-un pasaj din Viața lui Platon (III, 47), se adresează
Diogene Laerțiu () [Corola-website/Science/301157_a_302486]
-
dură contra ocupației. Această rezistență este puternică în centrul sunnit al Irakului, care a fost baza puterii lui Sadam Husein, dar și grupurile șiite adepte ale clericului Muqtda al-Sadr au creat o apărare de fier a locurilor sfinte ale acestei secte musulmane. Atacurile rezistenței se repetă zilnic, fiinde depășită cifra de 1000 de militari americani căzuți pe câmpul de luptă de la începerea invaziei în luna aprilie 2004. În această lună invadatorii au înregistrat cel mai prost bilanț, remarcându-se o tendință
Ocuparea Irakului din 2003-2004 () [Corola-website/Science/297890_a_299219]
-
decăderea Califului Abbasid, în Peninsula Arabică iau naștere, în secolele 9 - 10, mici principate feudale, care ajung, în secolul xvi SUB suzeranitatea Imperiului Otoman, situație menținută, cu întreruperi, până în 1918. Muhammad Ibn al-Wahhab pune în Nejd, după 1740, bazele unei secte islamice puritane și militante, câștigând de partea sa și pe emirul de Daraiyya, Muhammad Ibn Saud, fondatorul actualei dinastii dominatoare din . Ibn Saud și fiul său cuceresc Nejdul, unificând aproape întreaga peninsulă sub autoritatea dinastiei saudite, dar statul Wahhabit este
Arabia Saudită () [Corola-website/Science/298071_a_299400]
-
se destramă. Salcâmul cornigera este la rândul său lovit de fulger în timpul unei furtuni și arde în totalitate. Mesajele trimise prin intermediul "Pietrei de la Rosetta" de către Nicolas Wells introduc în lumea furnicilor conceptul de „zei”. În jurul acestui concept ia naștere o sectă de furnici belokaniene, a cărei scop este reprezentat de adorarea zeilor lor, Degetele. Dacă la început mișcarea este relativ inofensivă, ocupându-se cu hrănirea oamenilor blocați sub cetatea Bel-o-kan și cu transmiterea unui mesaj al acestora către omenire, ea capătă
Furnicile (trilogie) () [Corola-website/Science/323776_a_325105]
-
omenire, ea capătă tot mai multă vigoare odată cu lansarea cruiciadei împotriva Degetelor. Furnicile deiste consideră că este de datoria lor să-și apere zeii și ajung până acolo încât o asasinează pe regina Chli-pou-ni, cea care ordonase cruciada. În sânul sectei își fac apariția o serie de ritualuri, cum ar fi cultul morților sau folosirea cercului ca simbol de recunoaștere. Odată cu preluarea conducerii mișcării de către furnica 23, ea devine tot mai puternică și ajută la cucerirea Bel-o-kanului de către furnica 103 683
Furnicile (trilogie) () [Corola-website/Science/323776_a_325105]
-
o face o mișcare importantă în cadrul noii federații stabilite de 103 683, ajungând până acolo încât declară că necredința trebuie pedepsită cu moartea. În acest moment, 103 683 decide că mișcarea a mers prea departe și cere suprimarea ei. Adepții sectei sunt uciși, dar conducătoarea 23 și garda ei personală reușesc să fugă din Bel-o-kan, aparent fiind devorate ulterior de un pițigoi. După ocuparea cetății Bel-o-kan, furnica 103 683 pune bazele unei noi federații, mai cuprinzătoare ca precedenta. În cadrul ei, în afara
Furnicile (trilogie) () [Corola-website/Science/323776_a_325105]
-
Apusene, succesorul Sfântului Petru, Regele Apostolilor. După Marea Schismă din anul 1054, când Biserica Apuseană s-a excomunicat cu Biserica Răsăriteană , Biserica Apuseană s-a autointitulat "Catolică" (Universală), adică prima Biserică Creștină a lumii, considerând restul bisericilor creștine ca fiind secte schismatice ce s-au rupt de biserica mamă a Romei . Biserica Răsăriteană este o instituție ecleziastică apărută în același timp cu Biserica Apuseană, dezvoltându-se în cadrul Imperiului Roman de Răsărit și având o mare influență în Europa Răsăriteană. Această biserică
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
foarte important în "epocă a cruciadelor". Ulterior, papii au abuzat de puterea lor de a invoca cruciade, uitând de adevăratul țel (acela de a recuceri, în numele lui Dumnezeu, Țara Sfântă) și au inițiat cruciade în diverse alte scopuri: eliminarea unor secte eretice (exemplu: Cruciada împotriva albigensilor, o sectă ce considera că Biserica Catolică era malefică ) sau evanghelizarea unor popoare păgâne (Cruciadele Nordice pentru catolicizarea statelor păgâne baltice) sau pentru stoparea expansiunii otomane (Cruciadele Târzii) . În anul 1453 Constantinopolul, centrul ortodoxismului și
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
papii au abuzat de puterea lor de a invoca cruciade, uitând de adevăratul țel (acela de a recuceri, în numele lui Dumnezeu, Țara Sfântă) și au inițiat cruciade în diverse alte scopuri: eliminarea unor secte eretice (exemplu: Cruciada împotriva albigensilor, o sectă ce considera că Biserica Catolică era malefică ) sau evanghelizarea unor popoare păgâne (Cruciadele Nordice pentru catolicizarea statelor păgâne baltice) sau pentru stoparea expansiunii otomane (Cruciadele Târzii) . În anul 1453 Constantinopolul, centrul ortodoxismului și capitala Imperiului Bizantin, a fost cucerit de către
Istoria creștinismului () [Corola-website/Science/318062_a_319391]
-
ani, mama sa a fugit cu un actor kabuki, lucru care l-a traumatizat în mare măsură. În roman, experiența este elaborată în mod fictiv. A scris (începând cu 1969) o biografie în cinci volume a lui Shinran (1173-1262), fondatorul sectei budiste Jōdo Shinshū, iar în 1983 o lucrare în opt volume despre Rennyo, un călugăr budist din secolul XV, care a murit în timpul unui pelegrinaj în India. În 1965 a fost ales membru al Academiei de Arte din Japonia, iar
Fumio Niwa () [Corola-website/Science/313721_a_315050]
-
cultivarea și promovarea talentelor călugărilor și laicilor și prin servicii aduse societății, luând în considerare cauzele și condițiile contemporane din timp și spațiu. Bazată pe consolidarea credinței și a eticii monahale, Sangha acordă prioritate absolută cultivării talentelor, moderează conceptele diferitelor secte și subliniază importanța organizării și cooperării. A fost adoptată o abordare de tipul ”mănăstirea devine academică, academia devine monastică, învățătura și practica devin integrate, iar managementul devine științific”. Adoptarea acestei abordări are scopul de a forma călugări care să exceleze
Sangha () [Corola-website/Science/336140_a_337469]