1,154 matches
-
mare; niciodată; o persoană cu caracter; oaie; oameni; obicei; om rău; optimist; patriot; pe dinafară; pervers; pierdut; plînge; posesiv; posibil; pretențios; prietenă; prietenie; principial; principiu; proastă creștere; profesor; prost degeaba; pufos; rănit; răsfățat; roșu; rușinos; său; plin de sine; scorpion; semeț; sincer; singuratic; soț; stupid; supărare; supărăcios; supărător; supraaprecia; suspicios; șmecher; tandru; tata; tîmpit; triumf; trotuar; tupeist; tupeu; turc; țanțoș; ținînd cont; Vali; vanitate; vatră; visător; vrăjitor; zgîrcit, încăpăținat; вредный (1); 650/220/68/152/1 oricînd: mereu (196); oriunde (109
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
petrece; picioare; se pierde; pierdut; pieritor; pietrele rămîn; plecat; un pod; pot; prieten; prin; a privi în urmă; problema; promovează; punte; ratare; rămîne; rău; răul; repejor; resemnare; rîu; salvare; sare; scapă; a schimba; scurge; se scurge; a se scurge; semafor; semeț; sfîrși; sfîrșit; simț; sta; pe stradă; stă; succes; supărarea; tace; tancul; tare; telenovelă; temporalitate; temporar; se termină; peste tot; totul; tramvai; traversa; trece; nu trece; trecere; trecută; trenul; tristețe; uitare; a uita; uită; umblă; ușor; uragan; vacanță; vama; vamă; vapor
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
într-un coridor subteran, acolo unde sălășluia vrăjitoarea cetății. Șobolanii pătrund în sala tronului, unde, într-o parodie anticipând, prin pronunțatele contururi distopice, Animal Farm, "un șobolan mai frumos și mai sprinten, cu chip mai arătos și cu uitătură mai semeață", devenit căpetenie ad hoc, proclamă cu emfază victoria. Informat că Wilhelm Temerarul a scăpat totuși, proaspătul zbir cere nimicirea ultimului om. Printr-o stranie inversiune de roluri, șobolanii înspăimântați își anunță stăpânul că Wilhelm se apropie și că el nu
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
cer de păsări//și păsările se așezau pe chip sau pe file - stare divină surpând omeneasca mea stare:/ un fel de scriere era/ pe mine numindu-mă/ pe mine scriindu-mă”), dă nota specifică a primelor sale plachete de versuri. Semeț solitară, atemporală, vocea lirică rostește o elegie austeră, încifrată inițiatic, despre suferința în lume, nenoroc, căutare de sine sau eros arzând sub semnul tragic al lui Orfeu: „sub mâna care te mângâie/ți se deschide carnea/ca sub cuțit un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286755_a_288084]
-
cosmice: De aceea, cum circulă prin noi toți nu numai pădurile Ci chiar și casele, vulcanii, vitele, corăbiile, orașele Când noi toți, buni sau răi, suntem ca niște conducte prin care circulă De la buruiana umilă până la vulturul ca o carte semeață... (Petre Schlemihl, XII) E “înfrățirea unanimă” invocată într-o altă secvență a aceleiași cărți, și al cărei agent transformator rămâne, în ultimă analiză, „slova” poetică, magia cuvântului care - ni se spune în Petre Schlemihl, XIV - departe de a fi „un
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
cărui părți sunt etalate în toată splendoarea lor de prospețime coloristică, o cupă cu vin roșu, prețioasă, prin lucrătura sa artizanală și, triumfător pe verticala treimii din stânga ca- drului, un vas de porțelan albastru cu o montură în metal auriu, semeț, cu gura curbă orientată spre grupajul de fructe aflat în fața sa, ne aduc aminte de parfumurile nealterate ale toamnelor, când fructele noi și vinul vechi, rece și sprințar, scos proaspăt din vreo hrubă numai de pictor (poate) știută, nasc în
Natura moart? ?n opera lui C. D. STAHI by Liviu Suhar () [Corola-publishinghouse/Science/84079_a_85404]
-
nu vom rămâne doar la această constatare. Pentru fiecare obiect sau parte a tabloului artistul a transferat câte puțin din starea sa interior-umană, deschizând un subtil orizont de umanizare a formelor și obiectelor. De exemplu, vasul de porțelan vertical și semeț nu-l vom percepe doar prin frumusețea materială în sine, redată cu măiestrie, ci vom descoperi în totalitatea formei sale o atitudine umană, măreață, protectoare și mândră în raport cu vioiciunea și animația formelor rotunde ale fructelor ce se desfășoară în fața sa
Natura moart? ?n opera lui C. D. STAHI by Liviu Suhar () [Corola-publishinghouse/Science/84079_a_85404]
-
fotografie în Figură 11] Item attendentes qualiter Antonius Iohannis de Rinaldeschis, civis Florentinus, de presenti anno et mense, cum ludisset în civitate Florentie, et în taberna qua dicitur "El Ficho", et non nullos argenteos perdidisset, discessit, et per viam blasfemavit semeț ipsum et nominem gloriose virginis matris Mărie, et usus fuit verbis quae pro meliori tacentur, et cum transisset per quemdam viam quae dicitur "via di Sancta Maria Alberighi", et în căpițe dicte vie existeret 188 figură virginis matris Mărie, animo
by William J. Connell, Giles Constable [Corola-publishinghouse/Science/1047_a_2555]
-
fighure, în eius maximum obrobrium ac vilipendium, et în verecundiam cristiane fidei. Et qualiter volentes prefati Octo eum capi facere, videns eorum familiam, accepit quemdam gladium, et cum ipso se ferivit în pectore, cum cisura cârniș et sanguinis effusione, volens semeț ipsum, dicto diabolico impetu ductus, interficere, prout predicta [128v] omnia et singula constant et apparent per eius confessionem, et predicta et quodlibet predictorum, commisa, facta et perpetrată fuerunt per dictum Antonium, locis, modis, formis, et temporibus suprascriptis, contra 191 formăm
by William J. Connell, Giles Constable [Corola-publishinghouse/Science/1047_a_2555]
-
trandafiri de asemeni din Franța 80 de trandafiri crîncen mistuiți de setea pustiului marocan în fine producția industrială a 35 de arome chimicale inspirat dozate ce îmbină într-un suflet noian de flori pe cît de răzlețe pe atît de semețe Natură moartă cu pește Radiofrafia unei lumînări: o coastă A unui sfeșnic: o catedrală de argint Pe porțelan zvîcnind în sînge un lob al ficatului Rănile date cu sare mistuind nisetrul Galbenul lămîiei, aroma coajei Lucirea albă a farfuriei. Strălucirea
Danilo Kis - poeme by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/11571_a_12896]
-
de lege, la aceste pachiderme ale rasei umane, având un alt mod de a fi, greu de înțeles pentru ceilalți aflați la vârste rezonabile, căpătară cu totul alte dimensiuni... Mai există un Dumnezeu bun și milos al acestor făpturi înfruntând semețe Timpul a tot distrugător?... Se mai roagă oare ele cumva, de Cel Presupus, simțind că momentul fatal se apropie?... Dacă moșnegii magnifici, rasa lor volteriană, nu mai aprind lumânări, nu mai cad în genunchi la icoane, nu se mai tem
Rugăciunea by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13438_a_14763]
-
frumusețe, atât de evidentă încât își pierde, la rândul ei, individualitatea. Pasajul matein - din Remember - care trasează, punctat, raționamentul e arhicunoscut: "Acum, fie că trebuiseră veacuri ca, la asfințitul ei, o înaltă rasă să înflorească așa de strălucit, într-un semeț avânt al sângelui albastru spre tipul ideal, fie că fusese numai o nemereală fericită, în toate chipurile mai mult nu se putea da." Remarca formidabilă vine abia acum și Cornel Mihai Ionescu are inspirația de a o plasa chiar în
Ce rămâne din iubirile noastre by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8747_a_10072]
-
ARABESCURI Aprins scânteie zarea-albastră, Pășește greu bătrânul ger. Se tăinuiește sub fereastră Scriind cu mâna lui măiastră, Pe geamul meu, un palmier. Copac semeț, cu frunza lată, Sub dânsul trei arabi călări Cu grele arămite fesuri. Tustrei în zarea mută cată Pustiul, dune mari pe șesuri Și arde soarele în zări. Trag lin cu degetul pe sticlă Și măiestria s-a topit. Apare gingașă
Curierul „Ginta latină” by Anatol Ursu () [Corola-journal/Journalistic/1311_a_2255]
-
ochii săi și ceea ce văd ochii săi”, pentru ca apoi să observe: „Dar și mai mult impune distanță gura lui. Este însăși gura disprețului total, cu buza superioară aplatizată, lipsită de relief, în antiteză cu cărnoasa buză inferioară și cu bărbia semeață. Sub această față gălbuie de bilios, bilios care nu a surâs penelului lui Velázquez - expresia este apatică, aproape acră, aproape melancolică. În craniul acesta mic a încăput o extraordinară forță spirituală”. Iar Dámaso Alonso, comentând și el portretul, ajungea la
Góngora la o dublă aniversare by Dana Diaconu () [Corola-journal/Journalistic/4442_a_5767]
-
repere istorice patru autori bănățeni. În plin centrul localității Ciacova, în imediata apropiere a Pieței Unirii - de altfel o copie la scară redusă a unei piețe vieneze, copie la scară metropolitană însă și la Timișoara - se înalță și astăzi încă semeață, ca și cu două veacuri și ceva în urmă, casa cu etaj și antresol (mezanin) care adăpostește pentru vecie, parcă, farmacia „La Sfânta Treime”. Clădirea poartă cu demnitate patina veacurilor, dar se-ndârjește să-și semneze actul de nemurire... Autorii
Agenda2006-02-06-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/284624_a_285953]
-
ziua închiși și fumau și vorbeau bând din erzatzul lor. Într-o zi, unul mă mângâiase pe creștet, pentru că, școlar fiind, le strigasem cu entuziasm: Vivat Magna Polonia! Mai târziu, aveam să aflu că niște generali de-ai lor, foarte semeți, refugiindu-se în România, în septembrie 1939, după dezastru, s-ar fi plâns că nu fuseseră primiți cu onoruri. La care regele nostru Carol al II-lea, bășcălios cum era, le-ar fi zis: Domnilor, regret, dar ați sosit prea
Varșovia by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15954_a_17279]
-
un mod triumfător, un triumf doar al lucrului cu rîvnă îndeplinit. Pe cînd țigăncii mele tinere din Bran îmbrăcată într-un fel de capot alb, străveziu, pătat de rugină i se văd formele pline, șoldurile frumos arcuite, pîntecul supt, sînii semeți, semn că e o fată doar, care încă n-a îndurat chinurile facerii unei droaie de plozi. Credeam că, în ziua aceea de la Bran, aveam să mă aleg numai cu imaginea egiptencei, a țingăncușei svelte scoasă dintr-un basorelief, cu
Răzlețe by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16559_a_17884]
-
legați ca niște sclavi de propriile lor opreliști de castă, orgolioasele caste îngrădind cursul viu și întortocheat al vieții, cum este ea, nici sclavă, nici liberă: viața, pur și simplu, capricioasă, parșivă, vicleană, măturând orice înjghebare, fie ea cât de semeață în aparența ei de nezdruncinat. Fiindcă, asta era - realitatea, jertfită pe altarul mincinos al aparenței... Fusese o idee de sclav. O răzbunare de sclav, eliberat în fine... Asta rumega în sinea lui de atâta timp. Asta-l ținuse drept în
Nemo judex in re suaNemo judex in re sua by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15731_a_17056]
-
la o bătaie sănătoasă, o trîntă fără urmări ireversibile. Cei doi crai își trag unul altuia "palme, pumni și picioare", ca doi argați. La începutul secolului al XVIII-lea, Cantemir observa faptul că în loc de duel românul preferă să "astupe gura semeață a potrivnicului cu ciomagul, cu bîta și cu pumnii". Mateiu Caragiale găsește explicația în coordonatele mentalitare ale locului: "sîntem la porțile Răsăritului", amintind astfel de motto-ul sub care a pus întregul roman, "Que voulez-vous, nous sommes ici aux portes
DUELUL LA ROMÂNI (urmare din nr. trecut) by Andrei Oișteanu () [Corola-journal/Journalistic/11656_a_12981]
-
ea să stea totdeauna doar în spatele unui invizibil zid De pasiuni Pe care trebuie neaparat să îl depășești. Și tot în principiu Femeia trebuie să fie înaltă Dar în caz că este ceva mai scundă, să aibă neaparat Atitudinea mentală a piscurilor semețe. Iar femeia aceasta, aaahhhh, va trebui totdeauna să dea Impresia că după ce și-a închis ochii daaa... Deschizându-i nici n-ar mai fi acolo prezentă Cu gama ei de intrigi și de surâsuri. Și cumva Să dea impresia că
Poetul femeilor Vinícius de Moraes by Dinu Flămând () [Corola-journal/Journalistic/3950_a_5275]
-
Remember. Iar "mult poesc", să zicem, e nu doar Pașadia; e astfel și Mateiu I. Caragiale (frate și fiu al unor "poescofili" notorii); și, ca în Prăbușirea Casei Usher, un "lac comentator"4 va să-i răsfrângă, și lui, "ruinele semețe", "vestigiile sublime" (ce pot să dea vertigii!), întreg alaiu-i de "palate părăsite" și de bătrâne "capiști în ruină"... E vorba de acele "lacuri triste..." (și, fie zis în treacăt, secvența ce urmează reprezintă al treilea 5 pentadecasilab perfect din Craii
"Ale turnurilor umbre..." by Șerban Foarță () [Corola-journal/Journalistic/8215_a_9540]
-
vor găsi, niciodată nu vei putea fugi". Cu timpul se conturează starea opusă nostalgiei, inhibiția proiectului de revedere a meleagului natal: "Cum să mă întorc într-o țară, pe drumurile sau pe cîmpiile căreia, la orice floare sau iarbă mai semeață, mi-aș putea spune că a crescut din groapa comună unde a fost aruncat cadavrul anonimizat al mamei mele?". Memorialista sugerează sacrificiul pe care i l-a impus condiția de exilat, renunțarea la "literatură" în beneficiul unei urgențe epocale: "Nu
Jurnale feminine by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10471_a_11796]
-
Gheorghe Grigurcu Inceputurile poeziei lui Dan Damaschin vădesc o mare vitalitate, o învolburare a simțurilor "păgînă", aidoma celor ale lui Blaga sau Ioan Alexandru. Semeața izbucnire biologică semnifică un soi de intrare zgomotoasă în arenă, menită nu numai a atrage atenția ci și a da curaj eului creator prin sine însuși, a-l autostimula prin maniera incandescentă de care se arată capabil. Imaginile sunt dionisiace
Miza spirituală by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8810_a_10135]
-
este și o chestiune de onoare, de ofensivă benefică pentru afirmarea sinelui: „De fapt, într-o oblomoviadă generală, într-o puturoșenie valahă seculară, nu cumva trufia este ferment de ameliorare, de aerisire și de creație?” - se întreabă confesorul sfidător și semeț (p. 13). A doua mare problemă din rândul păcatelor capitale e imposibilitatea credinței. Îndoiala îi apare ca insolubilă: „aș vrea să cred, dar nu pot, aș putea fi ateu, dar nu vreau, fiindcă este prea ieftin, prea ordinar filosofic” (p.
Justițiar cu orice risc by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/13215_a_14540]
-
puritate s-ar putea referi Perpessicius; aș zice că ăsta-i mai degrabă un bonus).11 În fine, cum Perpessicius chiar era om bun, lasă deschisă șansa „unei iminente poete”.12 Însă numai atît a fost să fie. Lucia e semeață absolut și țîfnoasă eminent (e singura care-și permite așa cote de aroganță). Se uită la bărbați ca la o turmă, ca la niște satiri grotești și impotenți ce asaltează o Diană, o suverană inaccesibilă a farmecelor. Pune atîta dispreț
Prințesa poetă și spioană by al. cistelecan () [Corola-journal/Journalistic/2527_a_3852]