1,020 matches
-
creat toate aceste cocktailuri, care se vând cel mai bine aici. Apropo, câți ani ai? Bărbatul avea un talent special de a-i face pe oameni să se simtă În largul lor, așa cum putea să-i facă să se simtă stânjeniți. Pentru el era același lucru. O forță care izvora din adâncul privirii. — N-ai Încă treizeci de ani, nu-i așa? La vârsta ta, aveam deja bani cât să-mi fac o casă din platină, conduceam un Jaguar și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
o bătuse cineva. Partea stângă a feței era așa de albă, că Îi scotea În evidență pistruii, În timp ce partea dreaptă avea o culoare cenușie. În momentul În care privirile noastre s-au Întâlnit, mi-am ferit-o pe a mea, stânjenit, dar bărbatul de lângă mine glumi cu ea fără să se sinchisească și Îi puse o mână pe fese. Nu Înțelegeam ce vorbeau, probabil din cauză că foloseau un argou necunoscut mie. Pe vremuri am scris și scenarii, am făcut și regie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
-o recunoaște din atâtea pe cea adevărată. Într-o zi, am avut impresia că una din aceste femei mi-a aruncat o privire dușmănoasă. Ca și cum m-ar fi recunoscut și ar fi avut ceva să-mi reproșeze. M-am apropiat stânjenit, am salutat-o și, bîlbîindu-mă, am vrut să-i explic ce se întîmplase cu mine atunci. Dar de-abia am apucat să zic "Doamnă, vă rog să mă scuzați, dați-mi voie să vă explic" că ea m-a și
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
parte, își dăduse cuvântul că se va întâlni cu Pinky în dimineața următoare și, în definitiv, era un băiat de treabă... Pe de altă parte, imaginați-vă ce ușor și plăcut ar fi dacă ar rămâne. Și totuși, se simțea stânjenit cedând așa ușor după ce stârnise o asemenea agitație în fața familiei sale și se încăpățânase atât de multe zile. Se gândi la Pinky și la toatele bilețele și cadourile ei, la cum îl mușcase de ureche și la cum îl lovise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
Nu, ceea ce voiam să zic e: cât de bun sunteți la a observa lucruri? — Haideți, Frau Lange, nu trebuie să procedați precum o mâță care se furișează în jurul laptelui fierbinte. Atacați direct. Am așteptat un moment, privind-o cum devine stânjenită. — O să zic eu în locul dumneavoastră: vreți să știți cât sunt de bun ca detectiv. Din păcate, știu foarte puține despre treburile astea. — Nici nu există vreun motiv pentru care ar trebui să știți. Dar dacă e să mă încred în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
dintr-un sac un radio și în câteva minute ne-am trezit într-o atmosferă de petrecere populară. O femeie în vârstă cu o față de oposum și umerii grăsuți arși de soare începu să danseze pe plajă. M-am simțit stânjenit, m-am ridicat și m-am îndreptat spre baracă să plătesc consumația și să plec. Apoi privirea mi-a fugit spre un băiat cu fața tâmpă, brațele foarte slabe înțepenite într-un spasm și degetele rășchirate. Își legăna capul, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
opacă. Mi-a cerut să facem dragoste. Mi-a cerut-o brusc, din adâncul ochilor ei vineți. — Nu vrei să..., și a făcut un mic gest cu mâna. Un gest vulgar. Eram în smocking, veneam de la o petrecere. Mă simțeam stânjenit. Mi-am desfăcut papionul. Simțeam în gură un amestec de gusturi, mi-era sete. Ea stătea în picioare lângă perete, sub posterul cu maimuța. — Ca pe vremuri, zise. Își deschise halatul. Era fără chiloți, dar am recunoscut imediat tricoul. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
motiv că “avea de lucru la serviciu” și odată — naiba știe de ce — o infecție inexplicabilă cu chlamidia. La urma urmei, el fusese de acord să fie tatăl copiilor ei. Adriana rupse tăcerea făcând ceea ce făcea de obicei atunci când se simțea stânjenită: schimbă subiectul discuției. — Leigh, querida, sunt 25 de grade afară. De ce te-ai îmbrăcat de parcă ar fi miezul iernii? Leigh se uită la pantalonii groși din frotir și hanoracul de pe ea și ridică din umeri. — Nu te simți bine? Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
-o de zece ani. Adriana râse și își coborâ imediat privirea. Deși se comporta întotdeauna cu nonșalanță și se prefăcea că nu o deranjează descrierile detaliate și explicite ale lui Gilles referitoare la relațiile homosexuale, în realitate se simțea cam stânjenită, ceea ce recunoștea că o enerva. Pentru acest strop de conservatorism îi învinuia pe părinții ei care, deși erau generoși cu banii și-i cheltuiau cu exuberanță, nu erau ceea ce se cheamă niște pionieri sociali. Nu că ea ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de dărâmat. El se uită la mâna ei stângă și ridică din sprâncene. — Văd că și tu ai de gând să intri în rândul nostru, al celor căsătoriți. Fără să știe de ce, ea se simți brusc fâstâcită. Fâstâcită și foarte stânjenită. — Desert? întrebă ea luând meniul și prefăcându-se că se uită în el cu atenție. Jesse comandă expresso pentru amândoi. Fără s-o întrebe. Ceea ce, normal, lui Leigh i se păru enervant și atrăgător în același timp. Ar fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
alți tipi înaintea lui, întotdeauna i se păruse forțat sau artificial să se privească în ochi, de parcă ar fi citit amândoi același articol care spunea că și contactul vizual e important când faci dragoste. Întotdeauna o făcea să se simtă stânjenită, o scotea din atmosferă, dar de data asta a fost altfel. Când privirea lui Jesse a întâlnit-o pe a ei, nu mai putea nici să mai respire; nimeni nu o mai privise așa. Era ca într-un film, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ridice — zâmbind, tânăra tocmai își trăsese un scaun și, împreună cu Jesse, s-au așezat în fața ei. — Tuti, ți-o prezint pe Leigh. Leigh, ea e Tuti...soția mea. Leigh s-a uitat mai întâi la Jesse care nu părea deloc stânjenit, apoi din nou la fata care, la o privire mai atentă, era și mai tânără decât crezuse ea la început și nu la fel de drăguță. Tuti avea un păr frumos, negru și des, dar cu o tunsoare ciudată pentru fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fereastră. Dintr-odată, priveliștea mi s-a părut al naibii de sumbră. Era deprimantă. Aveam senzația că am aterizat brusc într-un film de Paul Thomas Anderson. Ν După două seri, când am sunat-o pe Daphne, eram până peste poate de stânjenită. Cum să-i spun că Zach de-abia mi-a vorbit de când am ajuns? Înțelegeam că avea mult de lucru, dar, în ceea ce privește călătoria în Brazilia și toate cele, ei bine, nu am părăsit nici măcar o dată Cercul Polar de când ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
a spune cele mai nepotrivite lucruri. Dar... chiar ai de gând să te măriți cu un... fotograf? Vreau să spun, lumea se logodește tot timpul fără să intenționeze să se căsătorească, în special cu persoane creative, ca logodnicul tău, murmură stânjenită. Personal, n-am nici cea mai mică intenție să mă mărit cu Tommy. Iâh, dezgustător! Mergem să vorbim cu tipul tău? Dumnezeule, uită-te la el, e-așa o scumpete. Betthina porni spre Zach. Am tras-o înapoi și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
umilitor moment din viața mea. Eram pusă în situația de a spune cuiva, în public, că am rupt logodna. Mi-a luat ceva timp până am reușit să răspund, atât de mult încât Crystal și Billy începură să se simtă stânjeniți, iar câinele începuse să latre. În final am spus doar: — S-a contramandat. Tăcere. Nimeni nu știa ce să zică într-o astfel de situație, ziua în amiaza mare la Pastis, locul unde clientela nu cunoaște decât plăcerea. Iâh! spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
cu ochii de mine se îngălbeni. Dumnezeule, iubito, ce s-a întâmplat? De ce arăți ca adunată de pe drumuri? Putem merge alături? întrebă Charlie. Și poate Todd-ee ne poate lăsa singuri. Trebuie să discut cu tine, Julie. Todd se strecură afară stânjenit, iar Charlie o conduse pe Julie în camera de alături. A închis ușa. Normal. Tocmai când urma să primesc de la Julie compasiunea de care aveam atâta nevoie, Charlie mi-a suflat-o de sub nas. Dumnezeule, era atât de băgăcios! De-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
de parcă s-ar interesa de-o vacanță la Palm Springs sau ceva de genul ăsta, e de-a dreptul lipsit de tact. Ei bine, vreau să spun, hmmm. Pe vremea când mai făceam dragoste, era... la superlativ, i-am răspuns stânjenită. —Aha! Fii atentă!!! mă avertiză Fensler. Niciodată, dar niciodată, să nu te măriți cu bărbatul cu care ai avut cea mai bună partidă de sex. Bărbatul acesta te va răni. E pasionant, excitant, dar asta nu înseamnă decât că amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
la mine. De ce? l-am întrebat. —Trebuie să te sun. Vreau să... Trebuie să-ți spun ceva, mi-a răspuns. Todd îmi făcea silă. Se uita la mine complice. —Todd, nu vreau să mă suni, e bine? A plecat. Părea stânjenit. Petrecerea a fost atât de reușită încât mi s-a părut că eram acolo doar de cinci minute și când colo se și făcuse unu dimineața. Când ești la o petrecere grozavă, timpul zboară. La petrecerile dezastruoase se târăște ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
absolut normal, tocmai luam avionul de New York ca orice fată normală, fără gânduri sinucigașe. Poate ar trebui să-l salut. Apoi aș putea să plec și să nu mai vorbesc cu el niciodată. —Bună! am strigat, simțindu-mă dintr-odată stânjenită. Iată, am făcut-o. Și ce dacă mă ura? Nici că-mi păsa! Charlie se întoarse și se uită la mine. Dumnezeule, am simțit din nou că leșin. Paharele astea de Bellini sunt atât de parșive câteodată. —O, bună, ăăă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
întrebă el părând sincer îngrijorat. —Minunat! i-am replicat. Cu siguranță că comentariile laudative pe care le-a primit la Cannes i-au șters cu desăvârșire din memorie incidentul Advil. —Sigur? Am fost îngrijorat pentru tine după... Paris, îmi mărturisi stânjenit. —Mă simt bine. Totu-i minunat. De regulă, nu spun minciuni, dar când o fac, sunt très convingătoare. Ne-am îndreptat spre Plecări. În sinea mea, eram mai mult moartă decât vie. Vreau să spun, n-aveam nici cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
hm... Jolene? Se pare că ai ceva de spus? Vrei să plonjezi în discuție, ca să zic așa? o invită Henry. —Bine’nțeles! se entuziasmă Jolene. Ești din familia celor cu oțelul? Henry își aranjă notițele și-și drese glasul. Părea stânjenit. Da, fac parte din ramura aceea a familiei. Dar nu ne-am adunat aici ca să discutăm despre asta. Poate ai vreun comentariu legat de carte. —Ei bine, dacă ar fi să ținem cont de caracterizarea personajelor, începu Jolene très serioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
clipea din cauza luminii. Părea adormit, dar amuzat, și purta un halat alb, flaușat și papuci pufoși de hotel. De fapt, arăta de-a dreptul adorabil, însă adevărul e că toată lumea arată adorabil într-un halat de hotel. Chiar dacă eram puțin stânjenită că a apărut ca un cavaler în halat alb, flaușat, am răsuflat ușurată că-i Charlie și nu un star rap oarecare. Vreau să spun, avea o cameră și, fără îndoială, o să găsească o modalitate să intru și eu într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
-ntâmplat cu hainele tale? m-a întrebat. Pentru moment îmi pierise graiul. De fiecare dată când mă întâlneam cu Charlie, eram cumva în dezavantaj. Și ce naiba căuta el la familia Swyre? Nu m-am simțit în viața mea atât de stânjenită. Dar de data asta eram și furioasă. —Ce-ți pasă ție? am ripostat. Ai șters-o fără să-ți iei rămas-bun. E clar că n-ai maniere. O cunoașteți pe această tânără? întrebă majordomul. —Mda, o cunosc, răspunse Charlie fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
mea fiică ai cunoscut-o? întrebă mama, trăgându-mă în fața lui Charlie. Știi, nu arată așa întotdeauna. E frumușică foc dacă se dă cu fond de ten și pudră. —Mamă! am exclamat. Suntem prieteni vechi, de fapt, spuse Charlie, ușor stânjenit. —Prieteni! Voi doi! Ce minunat!!! se bucură mama. Nici n-ai idee cât de bine se cunosc ăștia doi, spuse Julie, făcându-i cu ochiul mamei. Mai bine decât îți poți închipui, Brooke. Ah, vai de mine! Ce pereche încântătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
o expresie ușor timidă, jenată pe fața lui. Dumnezeule, nu-mi venea să cred, Charlie roșise. Se lăsă o tăcere penibilă. Credeam că ai plecat la LA, am spus în cele din urmă. Ce cauți aici? —Hmm... păru Charlie din ce în ce mai stânjenit. —Poftim? —Sincer, nu puteam veni la petrecere, după cele întâmplate ieri. —Înțeleg, am zis. Ce nepoliticos, mi-am zis, după tot ce se întâmplase. Nu voiam să te necăjesc și mai mult. Nu plec spre LA decât mâine seară. Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]