1,042 matches
-
Feofanovici joacă domino cu ceilalți veterani, ajunge dintr-un „general“ respectat, un bătrân ramolit și impotent, și moare în cea mai hidoasă singurătate. Căminele suprapopulate, îmbibate de „mirosul penetrant, pestilențial de ceapă fiartă-clor-urină-borș“, fără balcoane, cu bucătării mizerabile și camere sufocante, cu băi comune neiluminate, alcătuiesc un peisaj dezolant în care viața pare imposibilă. În acest univers sumbru, Ionel Pantaleevici Pâslari visează la blocul nou al secretarilor de partid, la Volgile lor lucioase, dar și la Veronica Lapteacru, amanta „nacealnicilor“ cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
aici i-a ajutat și degetul meu arătător, care indica paharul mititel) până când au priceput ce se întâmplase. Apița era o țuică tare, iar Mița era Mircea. Mai târziu, după ce învățasem literele, nu doar sunetele, am urcat împreună pante abrupte, sufocante și am coborât văi amețitoare, am fost pe brâne, pe țancuri, pe povârnișuri, prin prăpăstii și păduri, pe platouri și grohotișuri, în șei, la cascade, prin jnepenișuri, zmeurișuri și întinderi de urzici. Primul vârf impunător mi s-a arătat, datorită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
prezent regreta ignorarea unui asemenea mijloc de apărare. Bănuielile sale se mai Întemeiau avânduse În vedere umezeala și nu nu putea distinge nimic, În timp ce, băltoaca obscură În care abea reușea să se miște Îi Întări această convingere! Respirația devenise din ce În ce mai sufocantă, iar el trebuia să acționeze repede dacă vroia să mai trăiască. Orice clipă pierdută putea deveni fatală, de aceea cu Înfrigurare se scotoci prin toate buzunarele ca În final să dea la iveală cuțitul salvator! Curios...! Arma respectivă semăna perfect
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
o risipă dincolo de orice imaginație...!! Mai mult: au rămas În timpul nopții dormind În băltoacele de vin ce se scurgea pe jos din butoaie datorită neglijenței lor, ca În ziua următoare să fie descoperiți În stare de comă, Într’un miros sufocant: stomacul lor supra solicitat se apărase respingând atrofierea totală, eliminând pe gură și anus apsolut tot ce mai putea fi aruncat afară...!!” Gică Popescu zâmbi sarcastic. „E atât de ușor să acuzi...! Uneori noi oamenii ne amăgim narcotizându-ne, cu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
da o semnătură”. „Îmi pare rău, nimeni nu poate dispune livrarea unei asemenea cantități. Nu doresc să va descurajez totuși să fiu sinceră, cu destulă greutate poate ve-ți opține câteva suluri de carton asfaltat. Criza Mondială a petrolului a afectat sufocant fabricele noastre iar În consecință ministrul nostru drămuiește fiecare bucățică de material pentru lucrările interioare...! Încercați totuși mâine...!” Cuvintele secretarei Îi umplu inima de amărăciune. Dacă dorea să opțină cartonul, va trebui să acționeze energic. În acest scop, cumpără dela
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de găsit. De aceea,Lct.Col.Tudose Ion care avea prostul obicei de-ași băga nasul În cratița altora, Își mută centrul de greutate În cadrul acestei anonime Circumscripții de miliție, cu un scop bine plănuit. Deci, În după amiaza unei sufocante zile de sfârșit de vară, când preferabil era să tolănești la umbra unei terase umbrite de pomi ornamentali În fața unor spumoase halbe cu bere, Lct.Col.Tudose Ion dădu ordin celor dela cercetări penale pentru efectuarea unei audieri mai minuțioase
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
drăguț ca Întodeuna,verificați Încasările...! Mi-ar face plăcere să cunosc dacă această factură a fost onorată parțial or În totalitate...!” Gică Popescu nu răspunse imediat. Îi luă dosarul din mână, răsfoi câteva pagini neglijent, ca după câteva secunde oarecum sufocante, reuși să rostească privind’o stăruitor. “Atena, vino mai aproape. Ca să te pot ajuta, trebue să studiem Împreună dosarul...!” Evident, fata nebănuind intenția lui Gică Popescu, ocoli biroul postându-se În fața lui, Într-o poziție relaxată. Deodată, Gică Popescu se
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
azi ce gust bun avea. CAPITOLUL 9 Următoarele lucruri pe care mi le amintesc sînt o mișcare legănată și un miros omenesc pătrunzător. CÎnd mi-am revenit În simțiri, m-am trezit Învăluit În miros omenesc și mai multe straturi sufocante din țesătură de lînă, ca o odraslă a pieilor roșii. Era Întuneric, totul se legăna și mă durea cumplit. Zgrepțănînd la pliurile din material grosolan cu picioarele din față, am reușit să-mi scot capul din strînsoare afară, la aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
rătăcit pe străzi cu gândul la Vasilica, a ajuns acasă. Cu trupul și sufletul lui deopotrivă de zdrobite, se prăbuși pe pat, așa, îmbrăcat... stăpânit de niște coșmaruri absurde. Niște spaime îngrozitoare îi străbătu întreaga ființă. Aerul din camera era sufocant... Se trezi, deodată, cu fierbințeli și răceli în tot trupul. Se simți bolnav și cuprins de o deznădejde atât de mare, că îi veni să urle, ca lupii... Fără să știe cum, se pomeni cu Biblia în mână, deschisă undeva
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
de-aproape a unui ochi uman. Înspăimântătoare, după ce-i prinzi subtextul. Aramá definește o lume de Computer Graphics, în care doar corbul pare autentic. Pare, dar nu-i decât obiect animat. Most Beautiful of the Drowned e o senzuală și sufocantă metaforă a Nașterii, o placentă în care Afrodita se (re)âncarnează ca Undine. Your Night Embrace este un vis roșu, excitant și extenuant. Travel traduce viziunea unei călătorii, așa cum o percepe ochiul călătorului + lentila camerei. As the Ocean Suffers e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
meargă la un bărbat. Când am trecut puntea am luat-o de mână și m-am simțit deodată nerăbdător și excitat. Am intrat în vilă, am descuiat ușa camerei mele și-am lăsat-o să intre pe lângă mine în căldura sufocantă, în întunericul diluat doar de dreptunghiul mai deschis al ferestrei. Continua să ningă abia sesizabil, cu steluțe ce luceau o clipă în noapte ca apoi să se stingă în stratul anonim depus pe pământ. Pe cât de aspră mi se păruse
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
testiculele mele, eviscerată din burta mea, țâșnită din carotidele mele. Mă imaginam, după zece ani, tot un adolescent, dar unul cu orbite violete, cu obrajii supți, cu măselele căzute, cu coastele ieșite prin piele, stând acolo, lângă nori, în camera sufocant de îngustă, fără prieteni, fără femei, fără rude, fără seamăn pe lume. Așa aveam să fiu toată viața. Iar viața mea avea să fie scurtă, atâta cât să termin Cartea. Singurele vizite avearn să ți le fac ție, Victor, în
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
subversiva. Ca semn al unei crize emblematice, creația ei rămâne, în mare măsură, litera moartă pentru publicul specailizat și nu spune nimic marelui public. Ipostază artistului lipsit de un public interesat, geniu necunoscut, martir, solitar Într-o lume abandonată tehnologiilor sufocante și piețelor necruțătoare nu-l impresionează pe Ferry. El consideră că În cazul culturii contemporane trebuie evitată ideea mult prea simplistă. Ferry nu ignoră masificarea și manipularea că pericole ale industriei culturale, dar subliniază absența interogației filosofice În discursul de
Caleidoscop by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93366]
-
poalele tale de vivandieră“. Poemul confruntarea numește din nou, cu o violență de-acum caracteristică, splendoarea și mizeria scrisului: „poezia nu e măgarul care cacă aur./ poezia e o locomotivă“. De astă dată, poezia servește drept refugiu față de o interioritate sufocantă, față de o angoasă nelocalizabilă, îngropată „mai adânc în piept decât mine“. Nici acum „ultima patrie“ nu se arată mai primitoare: „draga de ea, poezia, mă sapă, mă smulge,/ din adâncuri și îmi cară ea leșul sus,/ pe platou, depunându-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
Librăresele sunt aceleași... sau mi se pare mie... Oricum, vorbesc la telefon cu fetele de la subsol, de la depozit, să îmi aducă o carte care nu e în raft... Spun ceva, au cartea, apoi nu mai răspunde nimeni, e o așteptare sufocantă... ba chiar se întrerupe telefonul. Sunt enervat, vreau să le reclam șefei librăriei, renunț... O să cobor eu. Drumul e ciudat. Trec prin fața unei clădiri în care e și spital, un soi de cult religios cu surori-călugărițe. Salonul e foarte mare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
fâșia de geam mat din mijloc. Iar de perdeluță era prins cu ace un afiș destul de mare, cu margini albe, înfățișînd o gravură în tonuri întunecate. Toată partea din dreapta, mai mult de jumătate din gravură, era cufundată în întunericul cald, sufocant, al unui pat cu baldachin. Pe o învălmășeală de perne și cuverturi brodate se lăfăia corpul, alb ca o burtă de pește, dezgustător în obscenitatea sa, parcă într-un fel estropiat, al unei femei cu o cămașă ridicată mai sus
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
pe creieri de jocuri. Acasă începe bătaia cu produse, care se termină într-o baie de sânge: soția și copilul sunt târâți în muștar și pumni până când ai senzația că din propriile lor corpuri țâșnesc produse, până când pielea lor miroase sufocant ca un container plin ochi. Fără nici o milă - și aici e remarcabilă forța de a nu mima nici o secundă acest teatru fizic extrem -, corpurile devin guri de scurgere. Toată familia se urcă în mașină și se oprește mecanic în diverse
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
fiind niște romantici sigur că doreau să pășească pe urmele lui Grigorescu și Andreescu, cei doi clasici ai penelului, care încântați de Barbizon, ca atâția colegi francezi și nu numai, veneau aici să picteze "în aer liber", fugind de pereții sufocanți ai academiilor pariziene clasiciste. Prânzi într-un han, care purta un nume celebru, copie a unui local cândva la fel de celebru din Parisul anilor de aur: "Au Lapin Agile" La iepurele sprinten! Mâncare bună, vin bun! După-masă se plimbă puțin prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
dădeau repede de râvnitul firișor de apă, soarta lor era destul de nesigură, căci puțul cel mai apropiat se găsea la patru zile de drum. Cu toate acestea, pe la jumătatea dimineții, pe când soarele necruțător era sus pe cer și căldura devenise sufocantă, se văzură obligați să se oprească, în așteptarea umbrei, și își dădură seama că puținele ore care le rămâneau nu vor înainta destul cu săpatul și că era nevoie să lucreze cu schimbul în timpul nopților reci. Gura puțului avea ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și o ieșire pentru cazuri de urgență, ce putea fi deschisă doar dinăuntru, în ultimul moment. Odată astupată, era imposibil de găsit; o crăpătură îngustă le permitea celor din interior să urmărească tot ce se petrecea în afară. Căldura era sufocantă și aerul aproape de nerespirat, dar un locuitor al Saharei era obișnuit de mic copil cu așa ceva. Se așeză și așteptă. Din nou, răbdarea puse stăpânire pe toată ființa lui. Soarele lumina tabăra pustie. Se scurseră mai multe ore. Căldura era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
se zărea nici cea mai mică umbră cât vedeai cu ochii și temperatura trecea cu mult peste cincizeci de grade. Nu se vedea decât piatră neagră și nisip roșiatic. Absolut nimic altceva. Nisip și piatră, piatră și nisip. Un aer sufocant și un soare ca focul. Și vulturi. Zeci de vulturi ce zburau la mare înălțime, descriind cercuri ample, fără ca măcar să-și miște aripile, lăsându-se purtați de curenții de aer, ca și cum pentru ei, în acel moment, pământul ar fi devenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
se ridică deja la nivelul marilor scriitori ai Europei Centrale - și ne gândim, evident, la scrierile de tinerețe ale lui Kundera, dar și la primele texte ale polonezului Andrzej Stasiuk.“ „Chronicart.com“ „Derutant, Attila Bartis reușește să transmită o violență sufocantă într-un text deconstruit, care pierde deseori cititorul doar pentru a-l regăsi mai târziu, după un duș rece ca gheața.“ „Lire“ „Attila Bartis reușește să exprime superb aceste închisori interioare, cu ajutorul unei scriituri împinse până la extrem. Un roman magnific
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
în piept. Îmi rămăsese în cap vorba obsesivă a lui Ion Irimia: „Dacă eram eu acum în cizme...” Peste două luni, colonelul m-a sunat să mă duc la Ziua fiilor satului din Crăiești. Și am revenit pe o căldură sufocantă de Cuptor. În spatele bisericii, oamenii primarului Ghiță puseseră masă lungă. Ghiță tăiase un porc pentru „fiii satului” că veneau alegerile în toamnă. După rugăciuni și cântece, a vorbit popa Schijă cu pilde din Evanghelii, apoi Ion Irimia. Despre frumusețea și
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
provincie atât de condamnat de împrejurarea mediocră și obiectivă a vieții de provincie, încât să se simtă interior umilit de un destin față de care nu este deloc vinovat, dar care îl strivește necruțător pe bietul om cu lipsa de aer, sufocantă, a atmosferei de provincie? Dacă ar fi așa, dacă provincia condamnă pe nedrept omul la un destin provincial, n-ar fi cazul să ne imaginăm și invers? Anume că omul care se crede superior, un Platon sau un Phidias al
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
capul varanului se înalță, involuntar, puțin deasupra pânzei de abur ucigaș; aerul care lipsea, fiind înlocuit cu otravă, revine, varanul respiră involuntar, frenetic, șuierând aerul, pânza de aer curat care se află la doar un centimetru deasupra pânzei de abur sufocant. Și, brusc condamnat la o moarte fără scăpare, printr-o zvâcnire involuntară, ultim semn de supraviețuire, varanul e salvat. A scăpat de moarte doar prin jocul subțire al unui strat de aer, al unui hazard... Are această scenă dreptul să
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]