2,524 matches
-
domn și mă lipeam de el, încercând să nu mă pierd. Țopăiam cu ghiozdanul în spate, după pașii mari și necunoscuți. Mai târziu, când au ieșit desenele animate cu Dexter, am recunoscut scena: hoarda puradeilor țâșnind pe ușa școlii în urlete de bucurie și sărind în brațele stupide și nerăbdătoare ale părinților. Dexter stătea deoparte: singur, trist, deștept foc. Cum rămânea însă cu iubirea? Nici în liceu lucrurile nu-mi păreau mai clare. Corpul meu evolua viu, neatins, îmi aparținea doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
coborât patru milițieni, au strigat ceva, l-au apucat pe Paul de guler și de brațe și l-au aruncat în spate, prin ușa metalică. Portiera nu s-a închis bine și Aro-ul a demarat cu ea clămpănind, în urletele lui Paul. Mi-au scăpat garoafele din mână și, până să le culeg, Gloria plecase, cu tot cu tricoul ăla minunat. Se zice că păcatele se spală între ele, ca rufele murdare. Nu știu câte avea Paul, dar ale mele sigur n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cameră într-alta. La un moment dat, s-a aprins. Poate a fost o scânteie, poate s-a frecat vreun cablu de vata de sticlă și-a luat foc, cine știe. Au ars acolo, în apă, de vii, le-auzeai urletele de-afară, din stradă.“ Am tresărit și-am dat cu toții paharele pe gât. Le-am mai umplut o dată. Cam tot atunci s-a auzit un zgomot, ceva înfundat, de rufă prost așezată-n dulap. Dintre prosoape a ieșit Brutus, motanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
walkman-ului și filmul cu James Bond o adorm. Peste exact un minut și treizeci și opt de secunde, traseele noastre se vor intersecta la patru mii de metri unul deasupra celuilalt. Volumul de cer, metal, pahare de citronadă și urlete se va comprima într-un cub luminos. Habar n-aveți cum e. Eu, da. Desfac centura și mă ridic. Îmi trosnesc degetele; neoprenul din articulații e moale și nu face nici un zgomot. Țin mâinile afară, la vedere. O combinație de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și fața izbită de bordură. Nu izbucnea nici un zgomot, scena părea sufocată în propria ei mirare: o fracțiune de secundă de liniște, după care sângele începea să-mi curgă pe nas, gura se deschidea incredibil de larg și-mi auzeam urletele de plâns. După Berggasse, m-am oprit în dreptul hotelului. Câteva secunde, doar cât să-mi trag sufletul. Știam cine sunt: îmi găsisem originile, iar arborele meu genealogic acum se închidea, ca bucla unei povești, când se-apropie de final. Eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dacă avea loc, prin albia unui pârâu Înghețat. Se Însera, dar cei doi luaseră cu ei făclii de rășină, cu care să poată găsi drumul Înapoi. Și abia atunci, pentru prima oară În acele pustietăți, Întâlniseră lupii. Se auziseră Întâi urletele sus, pe culmile albe, apoi le zăriseră siluetele mișcându-se iute printre brazi. Apoi răsărise luna și, În jurul lor, nu se mai auziră decât zgomote ciudate, de crengi călcate, și răsuflări de animal la pândă. Mergeau amândoi atenți, cu arcurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
aproape albastră. În spatele lor simțiseră apropierea altor lupi, care așteptau, poate, semnalul de atac al Lupului Albastru. Dar nu se Întâmplase nimic. Lupul stătuse neclintit clipe lungi, privindu-i. Apoi dispăruse În Întunericul pădurii. Odată cu el, plecase Întreaga haită, iar urletele ei se auziseră, tot mai Îndepărtate, În necuprinsul Întunecat al pădurii. Cei doi Își continuaseră drumul, atenți la toate zgomotele muntelui. Dar tăcerea se Înstăpânise, din nou, ca o cupolă Înghețată. Ajunseseră la iurtă după miezul nopții, iar Nogodar deslușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
prea mult din ademenirea infinitului. În spatele caravanei se Întâmpla ceva. - Pirații wako... murmură, Îngrozit, Nogodar, arătând spre corabia care se apropia dinspre țărmurile japoneze. - Prea târziu... spuse Ștefănel, Întorcându-se. Sunt de mult aici. În spatele nostru. În aceeași clipă, un urlet de luptă se auzi parcă de pretutindeni. Sute de luptători pedeștri, În armuri, se năpustiră asupra caravanei. Puținii războinici care Însoțeau grupul de negustori căzură ciopârțiți sub loviturile sălbatice ale atacatorilor. Caravana fu Înconjurată, iar cei care Încercau să vocifereze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu mai aleargă prin câmpie, ci Încep să urce. Erau Într-o vale care devenea din ce În ce mai strâmtă, asemenea văilor din Caucaz, care prevesteau urcușul spre marile Înălțimi. I se păru că aude tropote departe, În urmă. Dar puteau fi doar urletele viscolului. Continuă urcușul din ce În ce mai abrupt, până când acesta deveni imposibil de străbătut călare. Atunci descălecă, luă calul de frâu și porni pe firul văii, tot mai sus. Când zorii se iviră, ninsoarea se potoli. Copilul văzu, În lumina tulbure și cenușie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dar neascuțită de cel puțin zece ani. Oană ajunse În dreptul ușii și scoase singura armă pe care o avea, spada de Toledo primită În dar de la Francisco. Primul atacator păși peste cadavrul slujitorului și se năpusti asupra căpitanului, cu un urlet de luptă. În spatele lui apărură alți trei. Spada lui Oană descrise un scurt arc de cerc, parând lovitura iataganului și Întorcându-se pe dedesubt, cu o tăietură ucigătoare. Omul căzu cu un geamăt. Era mongol. Toți atacatorii erau mongoli, Îmbrăcați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spusese că trebuie să-și adune suficiente forțe ca să moară. Dar nu așa. Nu captiv. Nu sub fierul roșu al lui Ogodai. Ci liber, În aerul rece și curat al iernii, sub lumina blândă a stelelor. În ultimele nopți, auzise urletul lupilor. Deci În jurul lor nu era decât pădure, o pădure deasă, de nepătruns pentru oameni, dar stăpânită de lupi. Și mai era frigul. Gerul pe care Îl simțea strecurându-se prin geamuri și pe sub uși, În ciuda focurilor aprinse În toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cadă În universul alb de sub el. Căderea dură, parcă, o veșnicie. Nu știa decât că era Învelit În giulgiul imaculat al zăpezii și că plutea spre celălalt liman, Într-un frig care se transforma, Încet, În căldură. Undeva se auzeau urletele lupilor. Tot mai aproape. Haita se apropia În goană. Oană auzi chiar și zgomotul pașilor lor, erau mulți, erau zeci de lupi Înfometați, iar goana lor spre prada care zăcea În zăpadă devenea o cavalcadă de cavalerie. Parcă nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spre dreapta. Nu știu de ce. - Privește spre mongoli. - Ai dreptate. Mongolii sunt În urma lui. Ciudat. Credeam că nimeni nu mai stă În picioare pe furtuna asta. Galopează spre Amir. Spahii Încearcă să se ridice. Mongolii Îi seceră cu iataganele. Aud urlete de durere. - Le aud și eu. Spune-mi ce vezi. - Nu mai știu unde să mă uit. Totul se Întâmplă În același timp. Sus, Apărătorii lovesc corpul de achingii care l-a Încercuit pe Alexandru. Mai jos, mongolii ajung la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ce deține o parte din monopolul violenței în stat, imediat ce voi părăsi curtea unității. "Fasole, cazarmă..." iată două dintre ele, care se scriu singure. Imaginea ultimului "apel de seară" din armată, la unitate. După ce se dă "pe loc repaus", un urlet generalizat, URLET, se aude din marea masă de soldați adunată în curtea unității. Se aruncă bonete, cizme, curele în aer, se dansează, se pupă, se înjură. Furia maselor este distrugătoare, dar recunosc că are un "ceva" fascinant. Ea trebuie trăită
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
o parte din monopolul violenței în stat, imediat ce voi părăsi curtea unității. "Fasole, cazarmă..." iată două dintre ele, care se scriu singure. Imaginea ultimului "apel de seară" din armată, la unitate. După ce se dă "pe loc repaus", un urlet generalizat, URLET, se aude din marea masă de soldați adunată în curtea unității. Se aruncă bonete, cizme, curele în aer, se dansează, se pupă, se înjură. Furia maselor este distrugătoare, dar recunosc că are un "ceva" fascinant. Ea trebuie trăită pentru a
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
România ar juca finala campionatului mondial de fotbal. Pentru un ochi european normal, fotbalul american este un sport de neînțeles. Coloși de 120-125 de kilograme, pachete de mușchi ambulante, se ciocnesc cap în cap cu vigoare. Totul este acompaniat de urletele de pe margine ale unui antrenor purtând cvasii-obligatoriu o cascheta Nike și sisteme sofisticate de comunicare în urechi. Vorbește în timp real cu jucătorii. Transmisiunea în direct este întreruptă din cinci în cinci minute de spoturi publicitare. O întrebare pe care
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
un fel de casă de creație patronată de scriitorul Andrzej Stasiuk, dacă am înțeles eu bine, pierdută în codrii seculari din Byalistok, lângă granița cu Belarus, asemănător cu "conacul" lui Mircea Dinescu de la Cetate. Era vorba de un fel de urlete orchestrate de coioți în călduri amestecate cu bătăi ritmice în tingiri de aramă, foarte simpatice, de altfel o spun fără ironie. Carlos Haitianul, care se distinge prin plecări prelungite la Paris (este consultant pentru noul muzeu antropologic de pe Quai Branly
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
adesea prin bucătărie și mă întrebam ce căuta acolo. Trebuie să recunosc că am rămas și fără glas, și fără soluție. Tot despre vecini și vecinătăți interculturale. Sunt obligat de aproape patru luni să suport zilnic (mai degrabă noptic) chicotelile, urletele, râsul, discuțiile polemice nesfârșite, sunetul de telefon la miez de noapte ale vecinului meu din Coasta de Fildeș. Mă întreb, total incorect politic, dacă africanii nu au cumva o sociabilitate total diferită de a noastră. Se pare că acest lucru
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
un cuvânt, era un fel de "țară a nimănui". Puteai face orice. Să ucizi! Să furi! Fără să-ți pese prea mult că vei da cuiva socoteală!" Din centrul Chișinăului "evreii și rusofonii cântau Internaționala. Notele muzicale păreau, uneori, niște urlete... peste noapte, pe neașteptate, unii dintre locuitorii atât de pașnici și cuminți deveniseră, de bunăvoie ori, mai degrabă, de nevoie, comuniști. Imperiul roșu se extindea și-i cuprindea, în noaptea care venea, ca o mare de nestăvilit, învolburată și înspumată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
eu deja eram În apropierea expirării pedepsei. Acolo am fost repartizat din nou lângă camera 4-spital, unde mai fusesem, chiar de două ori, și nu ne-am dat seama deloc de ce se Întâmplă, până când, la un moment dat, am auzit urlete, plânsete, chinuri de la 4-spital. Atunci am Început să bănuim ceva, dar nu știam ce se-ntâmplă. Într-o bună zi, ne-a luat din celula asta și ne-a băgat la 4-spital, după ce acolo mai rămăseseră alții, asupra cărora se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să zic așa, pe lângă eroul principal, nu? De la Pitești ne-au dus la Jilava. La Jilava, când am intrat În celulă, o deținută tocmai făcea o criză de epilepsie. Eu m-am speriat, pentru că erau niște convulsiuni și niște gemete, urlete ca de animal rănit... Acea persoană era Nina Dombrovschi 3, fata generalului Dombrovschi, care a fost numit primarul Bucureștiului după ce-au intrat rușii În București. Ea fusese condamnată la 25 de ani. Și i-am spus mamei atunci: „Vai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
care transmit boli. Asta era o chestie pe care n-o prevăzuseră. S-a lăsat frigul și și-au pus cîte ceva pe ei. Din păcate, nu-și luaseră și haine ceva mai groase. Din cînd în cînd se auzeau urlete de undeva, din întuneric. Ăsta-i lup? a spus Alin, speriat. Nu văzuse niciodată un lup, în afara ălora împușcați în jocuri. Nici nu auzise. Nici n-ar fi vrut. Nu știu, poate da, a spus Marcu. Mi-e frică. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
-se mișca. Înainte de a trage a patra săgeată, băiatul spuse unchiului: «Ești mort de frică, vino lângă mine, altfel Dragonul se va rostogoli peste tine». Unchiul alergă către el. Atunci băiatul luă ultima săgeată, care pătrunse inima dragonului, cu un urlet enorm, făcând să se zguduie munții, corpul lui alunecă de-a lungul a patru prăpastii, oprindu-se într-un canion. Imediat, nori de furtună se adunară deasupra munților, fulgere scânteiau, tunete bubuiau și ploaia începu să cadă. Când furtuna se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
să-l purifice. Am luat un taxi, șoferul, Sebastian, un tânăr din Nigeria, mi-a făcut o conversație plină de căldură, cu vorbe care ar fi făcut onoare unui mare poet liber de isme, un poet al savanelor și al urletelor vitale ale leilor. A primit un bacșiș mare, care l-a făcut să râdă și să se bucure cu tot soarele Africii pe față și pe mâini. În avionul Paris-Stockholm am băut tot timpul benedictină, am avut timp să redevin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
îndrăzneață din liceu. În sfârșit vine curentul. Dăm drumul la televizor, iar apelurile repetate ale crainicului, la calm și la ordine, mi-au accentuat starea de neliniște. Afară, în curte, Miki urla a pustiu, alături de alți câini care răspundeau prin urlete mai slabe. Se pare că există un soi de comunicare între patrupede în anumite momente doar de ele știute. În pauzele dintre urletele câinilor se auzea cucuveaua de pe acoperiș, aproape, tot mai aproape. Mișu a adormit după ce serialul de la 23
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]