1,214 matches
-
poate fi testat în lume aparține științei, în schimb tot ce ține de matca unor țeluri morale ține de perspectiva transcendentă, adică de viziunea religioasă. A le amesteca cu intenția de a subordona pe una alteia e semn de propagandă voită. Și totuși, sunt foarte mulți credincioși care resimt separarea religiei de știință ca pe o marginalizare a celei dintîi, de unde și reticența lor față de consecințele darwinismului. În realitate, biologia nu poate impieta asupra religiei, fiindcă se mișcă între hotarele testabile
În umbra lui Darwin by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5839_a_7164]
-
vedere al "publicului țintă", cu referiri directe la ofertele identitare și genealogice propuse acestuia, dar și la potențiala ei arie de răspândire, din perspectiva accesibilității tematice și artistice. Nu în ultimul rând, sunt avute în vedere intervențiile exterioare asupra operei (voite sau nu), care au contribuit și ele la fixarea unei anumite imagini despre poet (greșelile de transcriere și de tipar, unificarea și aducerea la zi a normelor lingvistice). Aceasta explică într-o oarecare măsură de ce poetul, considerat astăzi întemeietorul limbajului
Nașterea unui brand by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8842_a_10167]
-
țară. Am mai observat acest lucru: cine pleacă riscă să fie ignorat, uitat, cel puțin pentru o vreme. Și aceasta chiar dacă produce în continuare scrieri demne de interes, care altădată ar fi creat, poate, evenimente. Retragerea autorului din viața literară, voită sau nevoită, nu este prielnică operei. Să vedem și cazul altui scriitor emigrat, Alexandru Sever, căruia i-au apărut, după plecare, un mare roman, Cartea morților, și, mai de curând, un substanțial, în toate chipurile, volum de eseistică: Inventarul obsesiilor
Cronica unei nevroze by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/16844_a_18169]
-
transpus apoi în latină etc. Totul era făcut ca piesa să se desfășoare foarte obiectiv și Stravinski a reușit magistral să obțină dramatismul profund al textului inițial al lui Sofocle, prin pana lui Jean Cocteau, păstrând această răceală, această obiectivitate voită. Acest lucru s-a încadrat perfect în epoca respectivă și a avut un succes foarte mare. Când, după Oedipus rex al lui Stravinski, a venit Oedipul lui Enescu, mulți au găsit că este indecis stilistic. Am văzut chiar o cronică
Aurel STROE: "George Enescu a fost un model de echilibru pentru generația mea" by Despina Petecel Theodoru () [Corola-journal/Journalistic/11390_a_12715]
-
Danyel îl sfătuiește să părăsească Insula, pentru a se salva, dar soarta tânărului rămâne neprecizată. Nu se dă, ca sigură, nici o salvare din Infern... Finalul romanului este ușor ambiguu: la malul mării, Danyel intră într-o stare de agonie provocată, voită, nu ca auto-pedeapsă, ci ca singura variantă de viețuire în urma unei inumane ,metamorfoze". Cât se potrivesc detaliile vieții cotidiene cu ce am trăit în România înainte de 1989 nu prezintă interes: important este că romanul surprinde esența totalitarismului comunist așa cum nu
După 20 de ani by Serelena Ghiețanu () [Corola-journal/Journalistic/10899_a_12224]
-
tău, măcar sub privirile tale tacit aprobatoare. Dacă dl Constantinescu ar fi avut inspirația să pună acest diagnostic (unul, evident, adevărat) în primele luni ale mandatului, si nu acum, totul ar fi fost perfect. Astăzi, constatările sale nu au doar voita conotație critică, ci și una - neiertătoare că un bumerang - involuntar autocritica.
Autodiagnosticarea la români by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/18049_a_19374]
-
în alte poeme, grafii din Convorbiri): teamă-mi e ca nu cum-va; Laudele lor de sigur m'ar măhně peste mĆsură forme analitice, dezlegate, indicând accente retorice (puternice). În De-or trece anii... pot fi, și acestea, forme anterioare, voite tot de poet, echivalente cu cele din Convorbiri. N-avem multe lucruri de spus în chip de concluzie. G. Călinescu notează, în ediția sa la Poeziile lui Mihai Eminescu, în nota editorială, că respectă normele academice pentru că și I. L. Caragiale
Cum scria Eminescu? by N. Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/7706_a_9031]
-
un exemplu de diversitate fără unitate. Chiar autorul, vrînd să le acopere lacuna de coerență, le postulează în prefață un fir conducător pe care îl numește „fenomenologia cu multiple fațete ale gnozei“. Expresia, dincolo de semeția tehnică, e de o inexpresivitate voită, căci nu spune altceva decît că, în paginile tomului, găsim felurite elemente mitice pe care le putem include în categoria gnozelor. Dar o idee care, ghidînd interpretarea, să strîngă la un loc stufoșenia materialului bibliografic - o asemenea idee nu există
Îngeri și tenebre by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4526_a_5851]
-
doar o punere în temă, o introducere care promite viitoare interpretări noi ale operei, după ce criticul a revenit aici asupra unor date de biografie și asupra unor judecăți de situare ce păreau de nezdruncinat: „surprizele” inerente explorării unui subiect marginalizat voit, sau pe nedrept, de critica și istoria noastră literară după dispariția scriitorului (fapt consumat acum mai bine de jumătate de secol) i-au impus lui Mircea Iorgulescu „necesitatea unei reconstituiri documentare cât mai fidele” și alcătuirea unui „portret spiritual” al
Cele două ipostaze ale criticului by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/5399_a_6724]
-
lasă intenționat și asumat, „Cîtă speranță" este un specatcol perfect coerent cu stilul lui Afrim, cu ceea ce îl definește față de sine și față de ceilalți. Mi s-a părut că simt pe undeva mai multă tristețe în asamblarea altminteri strălucitoare și voit kitsch. Că umorul negru al autorului este dus mai departe pe scenă, că este dublat de umorul acid al lui Afrim, de ironia lui acută, drastică, acuzatoare, într-un fel. Pe care, uneori, o salvează în simplitatea rostirii absurdului, într-
În fața și în spatele ușilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6409_a_7734]
-
discipolilor cu alte amintiri și un profil diferit de războinic: al lui Ion Vodă cel Cumplit. Spre stupoarea tinerilor neolegionari. Se observă cu ușurință că parodia e, în romanul lui Bogdan Suceavă, la ea acasă. Tonul alb, neutru și stilul voit descriptiv al naratorului, articulând o ironie tip pince-sans-rire, îngroașă latura bufă a cărții. Dincolo de aceasta există însă și un sâmbure de gravitate al cărții, o pledoarie discretă pentru normalitate socială și mize esențiale în planul vieții personale. Venea în timpul diez
Daciada by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11207_a_12532]
-
în deceniul trecut, în care energiile individual-locutoare au fost în fine descătușate. Cu toate acestea, l-am înțeles perfect pe Mircea Cărtărescu, în a cărui balanță personală opera de ficțiune cântărea mai mult decât publicistica pe teme de actualitate. Puțină, voită inactualitate, o știm de la G. Călinescu, nu-i strică unui scriitor adevărat... Iată însă că în urma ecourilor defavorabile înregistrate la apariția primului volum din Jurnal (2001), diaristul calificat ca narcisist și egolatru a luat decizia unei schimbări de macaz, oprind
Baroniada by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10698_a_12023]
-
la Universul și Universul literar, membru al Societății Scriitorilor Români, care îl și premiază pentru Interior, roman de debut reținut de G. Călinescu în Istoria sa ca „jurnal liric, analizând psihologia incertă a «generației noi»”, scris cu „o anume incoerență voită și o acceptare nepăsătoare a absurdului” -, Constantin Fântâneru are o cădere nervoasă și, din 1942 până în 1948, e internat într-un spital specializat. Incoerența nu fusese voită, iar nepăsarea față în față cu absurdul existenței îi era străină. Externat, se
Un nume uitat by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/4689_a_6014]
-
efectul unei bine cunoscute poezii ironic-absurde a lui Mihai Ursachi, scrise în anii în care motorul evoca nu atât modernitatea trepidantă a vieții citadine, cât utopiile industrializante ale regimului comunist. Sunt convinsă că tinerii de azi pierd mult din absurditatea voită a textului, pe care omonimia motorului îl transformă într-o istorioară de-a dreptul morală: „Post scriptum. Transversaliile mari sau cele patru estetici. Poezie pe care a scris-o magistrul Ursachi pe când se credea pelican. Un om din Tecuci avea
Motor by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5844_a_7169]
-
antebelic, Franz-Walter Joseph e o reîntrupare peste decenii a lui sir Aubrey de Vere, paginile infinite de adio pe care unul le trimite vocii tutelare a romanului aduc în memorie o altă, tragică, scrisoare pecetluită cu un sfinx, în vreme ce dimenisiunea voit contrasă a poveștii pare a fi obținută de-a dreptul prin simpatie. Nu sunt nicidecum, acestea, niște simple indicații livrești lăsate pe conturul unei cărți scrise cu real talent. Ci, exclusiv, câteva oferte de dialog - dacă vreți - strict uman.
Scepticul mântuit by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8258_a_9583]
-
un deznodământ tragic. an schimb, scria Alexandru George, "putem admira anca o dată, si poate mai mult, ușurință cu care autorul manevrează datele evocării, precizia cu care ține să consemneze elementele de realitate, ușor de controlat de oricine prin prozaismul lor voit." Stilistic, Alexandru George observa, ca specific ultimei creații mateine lapidaritatea și ritmul alert, direct - deci, am spune, supunerea la gen? - fără să uităm ansa, am aminti noi, ca, prin ănsăsi vocea conului Rache, românele polițiste sunt luate an derâdere, pentru
Sub pecetea tainei by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17468_a_18793]
-
ușor. În același timp, este și textul cel mai dificil dintre toate. Căci a rememora, fie și reduse în esență, cel puțin șase decenii de mizerii, suferințe, aberații, persecuții, denigrări implică o mare uzură nervoasă. Chiar dacă am omis, în mod voit, zeci de detalii foarte precise, rezultatul final este același: o mare tensiune sufletească, despre care, sincer spus, nu știu ce să cred: ori sunt un „anormal", ori un spirit suficient de tare, care să supraviețuiască și chiar să realizeze unele construcții intelectuale
Izolarea definitivă by Adrian Marino () [Corola-journal/Journalistic/6518_a_7843]
-
fost greu. Și nu în toate împrejurările chiar onorabil. Cel puțin în fața conștiinței mele. Aveam în același timp, un argument, pentru mine cel puțin, inatacabil. Dreptul de a fi liber și independent. De a-mi apăra preocupările, de a ieși, voit și defensiv, din „actualitate". Cred că a fost cea mai mare realizare din ultima perioadă a vieții mele. A fost, într-un fel, și cea mai fecundă. Sunt „un antifuncționar", „un anti-birocrat" înnăscut. Ireductibil, organic, neîncadrabil și neplanificabil. Dacă revin
Izolarea definitivă by Adrian Marino () [Corola-journal/Journalistic/6518_a_7843]
-
într-alta, fără a încuraja pretenția de întîietate sau centralitate, și prin urmare fără a crea sentimentul pierderii. Adevărata pierdere despre care e vorba în acest volum, și care constituie miza grea a cărții, este o pierdere acceptată și chiar voită, dar totodată o pierdere "jucată" cumva, regizată periodic ca un fel de exercițiu katharctic de uz personal. Eseul lui Andre Aciman, de departe cel mai impresionant și frumos ca realizare literară din întreg volumul, explică acest nou concept de "pierdere
Pașapoarte spre noi înșine by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16758_a_18083]
-
stratul orgoliului propriu-zis, ajungem tot la o încercare de manipulare politică, prin care editorialistul calat pe o anumită idee se străduiește să-și încremenească și cititorii în ideea sa. * Să revenim însă la problema cea mai neplăcută, aceea de manipulare voită a cititorilor. Ea poate ascunde nu numai convingeri politice ale editorialistului, ci și socoteli legate de prosperitatea ziarului. Știut fiind faptul că reclamele de mîine pot fi obținute încă de azi, cititorul prudent trebuie să țină cont și de acest
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16794_a_18119]
-
în fragmentul din actul V ales de Șerban Foarță drept motto al volumului, se distinge clar ironia "autorului" Shakespeare, de astă dată, la adresa confratelui cu nume de mîncare: "mă mir că stăpîn-tău nu te-a mîncat luîndu-te drept cuvînt..." O voită confuzie, prin urmare, asumată (și) de Foarță, între qui pro quo-urile realității și "încurcăturile" limbii. Cea din urmă e, intenționat, răsucită fără milă pentru a crea cuvinte hibride care alunecă grațios din unul în altul, ca un șal care face
O lume guresă, cochetă... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/12205_a_13530]
-
etc.)". C. Stănescu e "pus la colț", într-un limbaj de o respingătoare violență, pentru a-i fi găsit, totuși, unele merite cărturarului Edgar Papu (lichidat de L. A. într-o altă "contribuție"), iar în legătură cu Octavian Paler sunt puse următoarele întrebări, voite, probabil, spirituale: "ce se ascunde oare în spatele măștii de bătrânel dezorientat și depeizat într-un secol pe care nu-l înțelege? Care e oare identitatea ventrilocă a lui Octavian Paler?" Nu știm ce se ascunde în spatele măștii lui Octavian Paler
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10189_a_11514]
-
rectorul său este membru în staff-ul lui International Maritime Lecturer's Association" (RL 2027, 1996, 10). Motivul folosirii articolului este tot imposibilitatea flexiunii; soluția apare însă ca prea comodă, chiar cam stîngace. Ca și în cazul de forțare (probabil voită) al unui nume de emisiune: n-au decît să formateze știrile, "Nadine Show" și toate celelalte pe calapodul lu' "Karaoke Show"" ("Evenimentul zilei" = EZ 2246, 1999, 10). De altfel, unele din construcții rămîn marcate, tinzînd chiar să indice un fel
"...lu' matale" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/17180_a_18505]
-
faptul că ele aparțin în exclusivitate tipologiei lirice și concertante, referirile la tipologia dramatică lipsind cu desăvârșire. Din coordonatele emoționale ale cvartetului românesc lipsesc gestul tragic și conflictul dintre entitățile contrare, tendința către prezentarea unor înfruntări existențialiste etc. Reținem limitarea voită a spectaculozității muzicii și rămânerea în cadrul liricului calm și a unei seninătăți care cunoaște, deopotrivă, chemările dorului, inteligenței sau accentele umorului de aleasă finețe. Reductibilitatea înfățișărilor la termene de bază, aflate în genuri și specii folclorice, este din ce în ce mai evidentă. În
Incursiuni ?n muzica de camer? rom?neasc? Cvartetul de coarde ?i reprezentan?ii s?i din prima jum?tate a secolului XX by Lumini?a Virginia Burc? () [Corola-journal/Science/83153_a_84478]
-
inutilă? - se va întreba el pe bună-dreptate, suspecându-mă că n-aveam cu ce să umplu paginile acestea, deci că am alunecat în divagații; dar nu-i așa, îl rog să mă creadă, problema pleacă de mult mai departe, de la distrugerea voită și urmărită a habitatului uman tradițional în care câinii își găseau locul lor firesc: căsuța familială de la țară sau de la oraș, înecată în verdeața curții dimprejur. Că așa este vă va dovedi-o istoria următoare, cea cu Ursei. 1 martie
La Breaza by Mihai Cantuniari () [Corola-journal/Imaginative/14981_a_16306]