7,594 matches
-
ruși și nici măcar elementele rusești în debandadă influențate de anarhiști. De data aceasta, Iorga s-a decis să ia măsuri serioase. Întrucît nu se aștepta la nimic din partea politicienilor și chiar a armatei române, a pornit să-i viziteze pe diplomații străini. Ambasadorul Italiei, baronul C. Fasciotti, i-a servit două-trei răspunsuri machiavelice: Rakovski este felul de persoană pe care ori trebuie să o împuști, ori să o atragi de partea ta. Guvernul român nu putea realiza nici una dintre aceste acțiuni
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
înainte. La începutul verii lui 1920, atunci cînd, după ce trupele Rusiei Sovietice intraseră în Polonia, rușii își prezentau condițiile stabilirii păcii, Iorga comenta: "Metafizica bolșevică a lui Lenin, retorica lui Troțki, planurile de educație a poporului ale lui Lunacearski, "noua" diplomație a lui Cicerin și Krasin nu sînt decît căi și mijloace de înșelătorie. Baza politicii Sovietelor nu este alta decît atotputernicul instinct de cucerire, forță și dominație". În 1929, sovieticii au impus unei Chine slăbite restabilirea condițiilor existente în timpul țarului
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Sistemul de la Versailles. Era totuși însuflețit de o puternică solidaritate latină față de Italia. Continuînd să urmeze neabătut linia ostilității față de Hitler și de Germania (faptul că Iorga putea stabili chiar și relații civilizate cu germanii aflați în vizită, inclusiv cu diplomații, constituia o raritate), el se afla totuși în relații bune cu însărcinatul cu afaceri german, Pochhammer, ceea ce constituia mai curînd o excepție decît o regulă. În alte cazuri, el era nu numai neprietenos, dar chiar nepoliticos cu diplomații germani veniți
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
inclusiv cu diplomații, constituia o raritate), el se afla totuși în relații bune cu însărcinatul cu afaceri german, Pochhammer, ceea ce constituia mai curînd o excepție decît o regulă. În alte cazuri, el era nu numai neprietenos, dar chiar nepoliticos cu diplomații germani veniți în România, ba chiar și cu oamenii de știință, dacă aceștia erau partizani ai nazismului 120. Evoluția poziției lui Iorga față de fascismul italian a fost complexă. Am văzut că în anii '20 era ostil față de fascism. Temperamentul lui
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
comun, în care Italia și Franța se vor uni din dragoste. Lua încă o dată dorințele lui drept realitate. Dar mai era și altceva. Începînd cu 1927, Mussolini a început să sprijine revizionismul maghiar. Influențat de ego-ul său, Iorga credea că diplomația sa personală ca latin în sprijinul lui Mussolini ar putea contracara influența maghiară la Roma. Ceea ce însemna că putea "sluji interesele României". Iorga considera acest lucru drept "misiunea" sa și (ca și mulți alți europeni contemporani cu el) spera că
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
pangermanismului, înțelegerea dintre popoarele maghiar și român devine obligatorie. Iată de ce vizita lui Béla Bartok este atît de importantă pentru noi!"193 Iorga a încercat tot timpul (fără succes) să contracareze politica prorevizionistă a lui Mussolini printr-un fel de "diplomație personală"194. Dar ascensiunea lui Hitler a fost cea care a încurajat exprimarea fățișă a opiniei referitoare la spranțele revizioniste. De la Hitler așteptau acești unguri distrugerea Sistemului de la Versailles; de la Hitler așteptau mult prea mulți unguri anihilarea statu-quo-ului european. Pentru
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Române sînt necorespunzătoare. Cu toate acestea, mobilizarea s-a desfășurat cu surle și trîmbițe și cu lozinci ca " Nici o brazdă!", care avea curînd să devină un bumerang. În perioada aceasta, fără prea multă tevatură, naziștii au ocupat portul lituanian Memel. Diplomația română făcea ore suplimentare, încheind un raport economic cu Germania ("Tratatul Wohltat"). La 24 martie 1939, doamna Liliana nota faptul că mobilizarea și Tratatul Wohltat coincideau în timp. Ca și faptul că Iorga nu era mulțumit de termenii acestui tratat
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
nu-i priveau pe francezi - spre deosebire de englezi - decât indirect. Tocmai pentru că teritoriul Franței se micșorase simțitor, Europa domina acum câmpul său vizual. Iar În Europa, Parisul avea Într-adevăr motive de Îngrijorare. Influența franceză În Est, o arenă În care diplomația franceză strălucise În perioada interbelică, era compromisă: În octombrie 1938, un Edvard Beneš buimăcit Își recunoștea „cea mai mare greșeală În fața Istoriei... fidelitatea față de Franța”, iar toată regiunea Îi Împărtășea deziluzia. Atenția Franței era acum Îndreptată asupra Germaniei. și pe
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
comunist. Odată ce tratatele au fost semnate, comuniștii nu mai aveau de ce să aștepte, iar cronologia evenimentelor e grăitoare. La 5 iunie 1947, Senatul american a ratificat Tratatele de pace cu Bulgaria, România, Ungaria, Finlanda și Italia, În ciuda avertismentelor trimise de diplomații americani de la Sofia și București. Chiar a doua zi, figura marcantă a opoziției anticomuniste bulgare, liderul țărănist Nikola Petkov (care refuzase să se Înscrie, ca alți țărăniști mai flexibili, În Frontul Patriotic Comunist), a fost arestat. Procesul lui a durat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
americană și Vaticanul au intervenit masiv de partea anticomuniștilor 6. Dar asta nu conta. În teoria jdanovistă a celor două tabere, comuniștii din Vest erau reduși la un rol secundar, de sacrificați. Stilul hiperrevoluționar iugoslav, până acum un impediment pentru diplomația stalinistă, ar fi putut să pară util În aceste condiții - și chiar fusese la Szklarska Porêba, unde Partidului Iugoslav i s-a dat partitura-cheie. Un lucru e sigur: francezii, italienii și ceilalți delegați nu le-au iertat niciodată iugoslavilor aerul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
după Înfrângerea devastatoare suferită de Franța În 1940, după subjugarea umilitoare În cei patru ani de ocupație germană, cu toată ambiguitatea morală a mareșalului Pétain și a regimului de la Vichy și În ciuda rolului secundar jucat pe lângă SUA și Marea Britanie În diplomația de după război, cultura franceză a revenit În centrul atenției internaționale: intelectualii francezi au devenit influenți purtători de cuvânt ai epocii deoarece sensul disputelor politice franceze rezuma fractura ideologică la scară mondială. Din nou - și pentru ultima oară -, Parisul era capitala
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Luigi Einaudi) sau britanică (Isaiah Berlin), acceptau mai ușor decât conservatorii conexiunea americană impusă de istorie. Oricât de curios ar părea, același lucru era valabil și pentru social-democrați. Poate și fiindcă amintirea lui Roosevelt era Încă proaspătă, iar mulți dintre diplomații și politicienii americani cu care europenii tratau În această perioadă erau adepți ai Noii Înțelegeri care promovau un rol activ al statului În economie și societate și aveau simpatii de centru-stânga. Dar era și o consecință directă a politicii americane
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la adresa Statelor Unite au fost vreodată Îndulcite sau cenzurate ca să placă trezorierilor de la Washington. Pentru SUA era prima experiență a unui război cultural. Uniunea Sovietică Înființase În 1925 Societatea pentru Relații Culturale cu Națiunile Străine; francezii, germanii și italienii finanțau o „diplomație culturală” externă dinainte de 1914. Americanii nu au alocat fonduri pentru astfel de activități decât În pragul celui de-al doilea război mondial și au intrat serios În joc abia În 1946, prin Înființarea Programului Fulbright. Până În toamna anului 1947, proiectele
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
executați În zorii zilei de 16 iunie 1958. Insurecția maghiară, o revoltă scurtă și fără speranță Într-un mic avanpost al Imperiului Sovietic, a avut asupra relațiilor internaționale un impact devastator. În primul rând, a constituit o lecție practică pentru diplomații occidentali. Până În acel moment, Statele Unite recunoșteau pe de o parte În mod oficial că sateliții est-europeni nu se pot desprinde de pe orbita sovietică, iar pe de altă parte Încurajau „spiritul de rezistență” În țările respective. Operațiunile secrete și sprijinul diplomatic
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
General pentru Tarife și Comerț (1971), a aderat la Banca Mondială și la Fondul Monetar Internațional (1972), a Încheiat acorduri comerciale preferențiale cu Comunitatea Europeană (1973) și a primit de la americani clauza națiunii celei mai favorizate (1975)6. Ceea ce vedeau diplomații străini În autocrații antisovietici de la București erau germenii unui nou Tito: stabil, docil și mai interesat de puterea locală decât de agitația internațională. Cel puțin Într-un sens aveau dreptate. Tito și Ceaușescu, la fel ca și Kádár și conducerea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
să demisioneze În 1974 În urma unui scandal de spionaj, succesorii lui În funcția de cancelar - socialistul Helmut Schmidt și creștin-democratul Helmut Kohl - nu s-au abătut niciodată de la linia generală a Ostpolitik, pe care au urmat-o nu numai În diplomația publică, ci prin multiple legături cu RDG, oficiale și neoficiale, menite toate să faciliteze contactele umane, să Îmbunătățească relațiile, să alunge teama de revanșismul vest-german și, În general, să „normalizeze” relațiile Bonnului cu vecinii răsăriteni - acceptând, cum spunea Brandt la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a Statului Federativ al Turcilor Ciprioți printr-o declarație unilaterală a minorității cu pricina - stat recunoscut exclusiv de Turcia - și prin sporadice ciocniri diplomatice pe motive teritoriale În estul Mării Egee. Ciprul a devenit astfel un subiect de Îngrijorare internațională, iar diplomații și avocații ONU au pierdut decenii Întregi Încercând În zadar să rezolve disensiunile din insulă. Politicienii greci, scăpați de o grijă (deși jocul politic intern Îi obliga În continuare să-și manifeste interesul pentru soarta insulei), și-au Îndreptat privirea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
d’Estaing au creat Sistemul Monetar European (SME); mai târziu, Helmut Kohl și François Mitterrand au conceput Tratatul de la Maastricht din 1992, actul de naștere al Uniunii Europene. Tot Giscard d’Estaing și Schmidt au fost cei care au inventat „diplomația la nivel Înalt”, pentru a evita impedimentele generate de greoaia birocrație supranațională de la Bruxelles - dovedind din nou că, la fel ca În trecut, cooperarea franco-germană era condiția necesară pentru unificarea Europei Occidentale. Resortul manevrelor franco-germane din anii ’70 a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a impus În final abordarea franceză. François Mitterrand a propus mai Întâi o „Confederație Europeană” vag conectată la UE: un fel de pătură exterioară de membri asociați, deschisă tuturor doritorilor, fără condiții, dar și fără avantaje materiale. În anii următori, diplomații francezi s-au plâns de abandonarea acestei idei, regretând că nu au avut ocazia „să colaboreze calm” pentru extinderea Uniunii. Dar, la vremea respectivă, propunerea a fost privită, pe bună dreptate, ca o stratagemă transparentă pentru aglutinarea statelor est-europene recent
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În 1883 este introdus la ședințele Junimii bucureștene. Atașat în Ministerul de Externe (1885), șef de cabinet al lui P. P. Carp (1888), va fi numit secretar de legație la Paris (1889) și Istanbul (1890). Din 1892, retrăgându-se din diplomație, ține, la recomandarea lui Titu Maiorescu, un curs facultativ de istoria literaturii române la Universitatea din București. Sprijină activitatea politică a Junimii în coloanele ziarului „Constituționalul”, dar se desprinde treptat atât de principiile ei literare, cât și de cele politice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288777_a_290106]
-
Documentul a fost înregistrat de Ministerul Afacerilor Externe cu Nr. 23.607 din 18.11.1941. 625 Gheorghe Davidescu (1892-1973), avocat și diplomat de carieră român. Licențiat în Drept, doctor în Drept la Universitatea din Budapesta. În 1920 intră în diplomație; secretar de legație la Legația din Budapesta (20.01.1921-01.01.1925); secretar de legație în cadrul centralei Ministerului de Externe (01.01.1925-05.06.1927); secretar de legație (din 1932 consilier de legație) la Legația din Varșovia (05.06.1927-01
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
7786 din 01.12.1945; Marele Stat Major, Secția 7-a Teritoriu, cu Nr. 1.010.528 din 05.12.1945. 1689 Eugen Filotti (1896-1975), jurnalist, diplomat de carieră și publicist român. Licențiat în Drept (Universitatea din București). Intră în diplomației în 1926; atașat de presă la Legația din Praga (01.02.1926-01.11.1927); director al Direcțiunii Presei din Ministerul Afacerilor Externe (din 16.07.1928); detașat în aceeași calitate la Președinția Consiliului de Miniștri (1929-1930); ministru plenipotențiar (din 01
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
păcii" din cadrul Ministerului de Externe (1945-1946); participant la Conferința de Pace de la Paris în calitate de expert în cadrul delegației române (1946-1947); pensionat la cerere (octombrie 1947) 1690 Emil Oprișanu (1906-?), diplomat de carieră român. Licențiat în Drept (Universitatea din București); intră în diplomație în 1933. Atașat de legație (din 01.14.1933); secretar de legație (din 01.04.1936); secretar de legație la Legația din Ankara (01.07.1936-15.04.1937); secretar de legație la Legația din Belgrad (15.04-11.10.1937); girant
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
11.1944); secretar al Comisiei pentru pregătirea Conferinței de Pace (din 20.02.1945); director adjunct al Cabinetului și Cifrului din MAE (din 10.07.1945); director adjunct al Diviziei Afacerilor Politice din MAE (11.01-01.09.1947). Îndepărtat din diplomație la 01.09.1947 sub pretextul economiilor bugetare. Arestat la 18.09.1947 sub învinuirea că "a împrumutat suma de 1650 bani elvețieni și nu i-a mai restituit", a fost condamnat ulterior la 3 ani închiasoare pentru "complot și
"Chestiunea evreiască" în documente militare române. 1941-1944 by Ottmar Traşcă [Corola-publishinghouse/Science/913_a_2421]
-
ale României. De asemenea, prezența pe pămînt american a unor oameni de știință și de cultură precum: dr. N. Lupu, L. Mrazec, C. Danielopol, N. Petrescu, Paul și Gogu Negulescu a servit cauzei naționale românești. În anii 1914-1918, Washingtonul, prin diplomații acreditați la București și Iași8, sau în alte țări din Europa est-centrală și de sud, ca și prin misiunile de informare 9 trimise pe bătrînul continent și în România 10 Hugh Gibson, A.C. Coolidge, Halstead, H.H. Bandholtz s-a familiarizat
by Joseph F. Harrington, Bruce Y. Courtney [Corola-publishinghouse/Science/1036_a_2544]