9,482 matches
-
favorabile“, când zeii par să intervină în istorie (așa cum se petrece în lumea lui Homer) și când se petrece această „mutație“, schimbarea lor de orbită, lărgirea de perspectivă a scenei pe care aceste fapte se petrec; atunci, aceste fapte, altfel „imposibile“, devin obiectiv posibile și contrazic prin realitatea lor „fizică“ fizica redusă a realității lor istorice obișnuite. Atunci istoria pare să aibă „duh“, să fie animată de un spirit lăuntric, imanent ei, dar de altă natură cu ea. Așa a fost
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
că putem gândi, cu toate că știm în mod „ocult“ că există și hazardul. Deci trebuie să le considerăm pe amândouă ca posibile: atât hazardul, cât și gândirea. Numai că oricare din ele cere restrângerea și diminuarea celeilalte. Eliminarea celor două este imposibilă, pentru că, dacă rămâne numai una din cele două posibilități în picioare, putem admite orice: fie că hazardul este stăpân absolut, fie că gândirea poate concepe orice fără nici o restricție și că poate fi gândire absolută, din principiu. Este clar, de
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
consistență proprie, realitate în sine: în așa fel încât nici unul din cei doi nu mai locuiește în el însuși: ei se întâlnesc sub forma acestui mediu de mediumnitate care a devenit al treilea personaj duhovnicesc și, posedat, individul ireal și imposibil în care relația lor se transpune și se petrece dincolo de fiecare din cei doi. Dragostea hipostaziază, în felul acesta, mediul ei de diferențiere, într-o nouă formă de viață, care nu există în altă parte decât în dragostea a doi
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
izbucnirii a tot ce este deodată, peste tot și din toate părțile. Viața ca miracol: nu constatarea culturală și metaforică a vieții, ci pur și simplu apariția ei bruscă și spontană, fără precedent, mereu fără precedent. Covârșitoarea și incomparabila, și imposibila posibilitate a tot ce „este“ nu ca rațiune de a fi, ci ca rațiune de a putea fi, ca miracol că ceva este și că poate să fie, prin puterea supranaturală care contrazice toate evidențele. Credem în evidența vieții, pentru că
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
atenție viitorului propriu așa cum ar fi trebuit pentru a construi în mod eficient acțiunile de astăzi care pot modela cel mai bun viitor dorit. Aceștia nu au o idee clară și concisă referitoare la ceea ce își doresc, făcând astfel aproape imposibilă atingerea viitorului succes. Abordarea pe care eu o propun, de planificare strategică, oferă o alternativă unui proces care mult prea des face ca strategia să se împotmolească sau oferă informații incomplete, făcând dificilă atingerea succesului. Jocul „ucideți propriul viitor” Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
manifesta, ca rezultat al eșecului de a proteja aprovizionarea cu alimente și apă. Avea și mai are și în prezent dreptate în proporție de 100% referitor la acest risc. Și acest risc persistă chiar și astăzi. Ridge avea un job imposibil, dar extrem de important. Cu ocazia aceleiași întâlniri de la Casa Albă, ne-a expus situația conform căreia existau treisprezece baze de date care dețineau toate informațiile esențiale de care avea nevoie pentru a avea acces la date referitoare la oricine de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
înceapă să sune fără întrerupere, la intrare, întind mâna spre pomiera de bronz și anvelopele mătăsoase îmi foșnesc sub degete, Tavernier à Paris scrie în mijlocul cadranului, cum să te împaci cu gândul că un drum până la Paris a ajuns o imposibilă aventură ? Cum să pot înțelege că o cortină de foc mă desparte de mâna colegială care, pe dosul acestui plic, și-a pus iscălitura ? Explozii care aruncă în aer mâini, capete și picioare însângerate, ghiulele care decapitează inocenții copii de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aflăm că de fapt au murit. Dimineață pierdută este și un tulburător roman al vârstelor, al trecerii timpului... Nimic ostentativ, nimic strident în aceste continue treceri de la un nivel al duratei la altul. Totul decurge firesc, totul pare firesc în imposibilul spectacol în care ireversibilul devine reversibil, iar ceea ce nu s-a întâmplat încă e știut ca un fapt consumat. De aici emoția neobișnuită, valul de melancolie provocate de lectura cărții Gabrielei Adameșteanu în care percepem nu numai viața, ci și
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
dus toată veselia ? Parcă e brusc alt om. *** CÎnd ne terminăm puiul, tarhon cu cartofi prăjiți și salată de anghinare, mă simt deja absolut mizerabil. Întîlnirea asta a fost un dezastru. Un dezastru total. Am făcut toate eforturile posible și imposibile de a face conversație, de a glumi și de a fi amuzantă. Dar Jack a mai răspuns la Încă două apeluri, iar restul timpului a fost posomorît și distrat și, sinceră să fiu, pare să fi și uitat că exist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
amintire, iar Mihai scrie încă două scene, astfel încît relația din studenție a celor doi să aibă o pondere mai mare. Prezentul devine momentul trăirii unei tristeți, cu atît mai dramatică, dar și mai frumoasă, cu cît împăcarea e practic imposibilă. Succes la roman! îi urează regizorul la despărțire, oferindu-i un pachet de cafea boabe, din acelea pe care le primește periodic din străinătate. Chiar am nevoie de așa ceva. Plec acasă, la țară, pentru două săptămîni. Vreau să ajung măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o poezie lirică de calea-vale (leidlich)". Și cu toate astea în amândouă cazurile astea sunt niște fenomene trecătoare, cari se arată mai în urmă că nu sunt decât o undă ușoară a iritațiunei juvenile, a cărei vad (fund) sec face imposibilă orce mișcare care-ar vrea să meargă mai adânc. Sbiera-Zagotti, când vorbește de închipuiretatea acelor juni cari, în focul juneții lor, iau instinctul imitărei și sumulațiunea drept veritabile. Prognosticul cel greu pentru veritabilitatea (autenticitatea) talentului de reprezentațiune dramatică constă așadar
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
care ni se prezintă numaidecât în privința viitorului actor. De la aceste condițiuni neîncungiurate și până la o personalitate predispusă, cum am zice, pentru reprezintarea dramatică sunt încă multe trepte. Un corp care ar contrazice espresiunei unui om întreg, normal, prin niște infirmități imposibile de ascuns, un corp în care natura umană ni s-ar fi format (cum am zice) așa să zic cu desăvârșire ni se pare o piedică neînvinsă la o arte care are de-a formula de material acestei de arte
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
esprimă printr-o grimasă care escită mult mai lesne râsul decât compătimirea. Fizionomia prea marcată care indică o espresiune prea specifice spirituală nu-i e favorabilă actorului pentru că-l îngrădește prea mult într-o regiune oarecare și-o face adeseori imposibile schimbarea fizionomici într-o espresiune contrarie. Daca se-ntîmplă astfel atunci nu credem reprezintatorului oricât de cu succes ar interpreta caracterul prin vorbă și prin gest. Cu cât fizionomia reprezintatorului e mai puțin specific otărîtă și totodată și mai volubilă cu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și nu se sfârșește curând e o mare favoare a naturei pentru un orator, însă și o respirare scurtă se lasă întinsă prin esercițiu și se dă mărită până la o persistență admirabilă. Varietatea organizațiunei se-nțelege de sine că face imposibilă o lege absolută pentru actul respirațiunei în vorbire. Cine e tare organizat în privința aceasta orcum îi e mai ușor, pentru că nu are a se teme atât de lesne de-a fi părăsit de puterea sa și pentru că-și poate ajuta
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
mai mult de [o] epocă anumită, cu cât ea sparge cadrul istoric cu-atîta actorul e mai liber în privința costumului. Marile creațiuni a lui Shakespeare, cu deosebirea dramelor istorice, se țin de categoria aceasta. Tendința esactității istorice ar fi aicea și imposibilă și ridicolă. Evul-mediu ni va da conturele costumului, pe care însă fantazia e destinată de-a-l suplini și a face din el o îmbrăcăminte pitorescă. În genere unde abia savantul trebuie să stea să judece spre a afla erorile costumului
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de simțire, fără însă de-a cădea vreodată pe un nivel nenobil or ordinar. Și în viață ni se-ntîmplă să găsim câteodată un așa ton fără de inimă care face de ni se contrage sufletul înăuntru-ne și care ni face imposibilă orice apropiere de individul ce-l posedă. Dintr-un astfel de calibru, înnobilat însă prin artă, trebuie să consiste tonul fundamental al acestor ființe lipsite de simțire. O reprezentare în care să nu se-arate deja în tonul fundamental antiteza
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
elementele empirice a fenomenelor. O noțiune care exprimă în mod general și suficient această condiție formală și obiectivă a experienței am numi-o noțiune intelectuală pură. Având odată noțiuni intelectuale pure, mi-oi putea gândi și obiecte cari-s poate imposibile sau poate și posibile în sine, deși nedate în vreo experiență, fiindcă s-a omis în combinarea lor ceva ce constituie condiția unei experiențe posibile (noțiunea unui spirit) sau pot să și întind noțiuni intelectuale pure mai departe de cum ajunge
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nemijlocit cu producerea reprezentației; dar, cu toate deosebirile acestea, totdeauna va trebui să regăsim o conștiință, deși i-ar lipsi poate claritatea bătătoare la ochi; căci fără această conștiință noțiuni[le], și cu ele cunoștința despre obiecte, sânt cu totul imposibile. Ș-aicea-i necesar de a se înțelege asupra aceea ce pricepem sub espresia unui obiect al reprezentațiilor. Am zis mai sus că fenomenele înșile nu-s nimic decât reprezentații sensibile care astfel dar, în sine înșile, nu trebuiesc privite ca obiecte
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
se referă la obiecte, sau dacă ele, ca condiții a putinței obiectelor în genere, se pot întinde asupra unor lucruri în sine înșile (fără vo restricție la sensibilitatea noastră)? Căci în așa caz am văzut că noțiuni sânt cu totul imposibile, nici pot avea vro însemnătate, dacă [un] li este dat și nu li corespunde un obiect, de nu lor, cel puțin elementelor din care ele se compun; prin urmare am văzut că nici se pot îndrepta asupra unor lucruri în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
în privirea esistenței unui așa fel de obiecte cari nici pot proveni vreodată în experiență. Scepticul nostru n-a distins aceste două speții de județii, cum s-ar fi căzut s-o facă, și au taxat de-a dreptul de imposibilă această înmulțire a noțiunilor din ele înșile și această naștere din sine, cum am zice, a minții (dimpreună cu rațiunea), fără ca să fi fost îngrecată prin experiență, prin urmare a taxat de închipuite toate principiele pretinse apriori ale lor și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
scoase din nomenclatorul oficial unele sate mici, considerate ca lipsite de perspectivă sau efectiv înglobate de așezările mai mari din apropiere. 2. EVOLUȚIA MODULUI DE UTILIZARE A TERENULUI. O analiză completă a evoluției modului de utilizare a terenului este practic imposibilă în absența unor date concrete, suficient de detaliate, pentru a putea fi suprapuse unei regiuni fizico - geografice. Practic, până în 1966, singurele date disponibile se referă la județe, raioane sau regiuni; abia după această dată, caietele statistice ale fiecărei comune le
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
tot ei au plantat și cartușele goale În Griffith Park. Dosarele Închisorii de la Palatul de Justiție din perioada 1935-1955 fuseseră distruse - dacă asasinii au adunat informațiile ca urmare a unei surse din Închisoare, descoperirea filierei va fi cel mai probabil imposibilă. Să-i pună pe Kleckner și Fisk să investigheze temeinic toate implicațiile logice ale plasării puștilor În mașina mov. De verificat: victima Malcolm Lunceford, fost polițist În LAPD și paznic bețiv. Are el vreo legătură cu vreun complot care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
este tulburată în clipa în care încercăm să aflăm cu cine colaborăm de fapt. Ea devine încă și mai dificilă din clipa în care gândul că altcineva sau nimeni a ales în locul nostru dă naștere unui regret infinit. Ea devine imposibilă când acest fapt este resimțit ca o umilință și se transformă în prilej de necontenită revoltă. Dimpotrivă, colaborarea se face firesc când ceea ce e străin în noi devine intim și când ceea ce vine de dinaintea alegerii noastre este trăit ca și cum ar
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
voi fi chemat să răspund, am ieșit din limitele vieții în care obișnuiam să fiu întrebat și să răspund. Cine sânt "eu" în condițiile în care totul se mută "în altă parte", pe un alt tărâm, ale cărui "contururi" sânt imposibil de trasat? În această a treia ipostază a răspunderii, eu care sânt chemat să răspund nu mai sânt decât libertate; eu nu mai sânt și nu mai sânt întrebat decât în postura de purtător al libertății primite. Printre elementele fondului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ei se sprijinea adevărul plagiatului meu. Și era mai mare dragul să-i vezi pe colegii mei cum își împărțiseră rolurile: unul se mira că "tocmai eu" fusesem capabil de așa ceva și aștepta să mă căiesc. Altul, cu o dicție imposibilă, stătea la o masă ținând mâna pe un teanc de cărți ale lui Noica și dădea citate de ici și de colo, după care, ridicând ochii către sală, adăuga: "la fel și la Liiceanu". Altul înțelegea acum, în lumina plagiatului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]