8,218 matches
-
peșterii, calul începu să lovească nerăbdător pământul cu copitele. Silueta lui Lurr, ghemuit în prag, se profila întunecată pe zăpada ce sclipea în soarele dimineții. Rădăcinile copacilor căzuți desenau pe cer o lume răsturnată. Valerius se ridică. Răsuflarea i se prefăcea în abur în aerul dimineții de decembrie, în timp ce își masa mușchii amorțiți de nemișcare. Înșeuă calul, împrăștie ultimii tăciuni rămași, își luă traista de medic, mângâie câinele care se învârtea pe lângă el, dând vesel din coadă, și ieși. Se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
pătura de blană; la brâu avea două pumnale. — Era mai bine dacă plecam mai devreme - aseară, așa cum am spus. Ai fi avut un avans mai mare. — Aseară fratele tău nu putea încă să se miște, răspunse Valerius. Răsuflarea i se prefăcea în abur în aerul înghețat. — Acum, cel puțin, poate să stea în picioare. Fulgii deși îl orbeau. — Și eu aș fi preferat să plecăm aseară. Înainta cu greu; brațul gladiatorului pe care-l susținea îi atârna greu ca plumbul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
când poporul a dărâmat statuile Poppei, pe care le ridicase Nero, ca să-și demonstreze solidaritatea față de Octavia... Eram acolo! Poporul știe ce face! — Și Sporus? - cocoșatul presăra sare pe sturzi. Sporus, băiatul pe care Nero l-a castrat ca să-l prefacă în femeie? Nero îl adora, am auzit cu urechile mele ce cuvinte dulci îi șoptea... Ba chiar îi spunea Poppaea. Acum, că Nero a murit, Sporus va ajunge în patul lui Galba? - îi aruncă paharnicului o privire îngrețoșată. Sau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Ai cumva datorii? Știi ce zicea Anacrodius? „Dacă ești înglodat în datorii, declară că vrei să-ți salvezi patria, urcă pe scara puterii și pune mâna pe comoara statului“ - Vitelius izbucni în hohote, amuzat de propria-i replică. Valens se prefăcu a nu fi auzit. Se aplecă spre Vitellius cu aerul jucătorului care știe că va câștiga partida. — Dacă Galba a fost ales de soldații lui, de ce nu i-ai pune și tu pe ai tăi să te aleagă imperator? Râsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
celor trei bărbați. Hangiul îl privi pe Valerius. — Ai auzit că Vitellius vrea s-o vadă pe Velunda? Auzind cuvintele lui, Lurr înălță capul, privindu-și atent stăpânul. — Da, am auzit. — Oare Ausper crede că Velunda e în stare să prefacă un om avid și corupt într-unul demn? De ce i-a vorbit despre ea? — Nu știu, oftă Valerius. Ausper e un prezicător puternic și îl urăște pe Vitellius. Eu cred că... Ezită, încercând să-și limpezească gândurile. Dacă l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
timp, să aștepte întăririle din Illiria. Otho și fratele lui au poruncit să-i atacăm imediat pe dușmani. Și așa, la Bedriacum, ne-am trezit asediați de cele două armate unite ale vitellienilor. O mare nesfârșită de soldați. S-au prefăcut că ne cer să facem pace, ne-au îndemnat să aruncăm armele, să ne alăturăm lor, să organizăm o adunare ca să hotărâm căruia dintre cei doi rivali i se cuvine titlul de împărat. Iar noi am căzut în capcană, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și a pierdut la Bedriacum. Dacă luptam eu, am fi învins. Sunt sigur că am fi învins, Titus. Se ridică, sprijinindu-se de masă, apoi se întoarse spre Titus. — Bedriacum! Orice s-ar întâmpla, trebuie să fac cumva și să prefac rușinea înfrângerii într-o victorie. Îl voi ruga pe zeul meu să-mi ofere șansa unui alt Bedriacum. Iar acum, povestește-mi despre Vitellius. — Vitellius e tot în Gallia. Încă nu a aflat despre victoria oamenilor lui. Nici un mesager nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
aplece mult spre dreapta, cu picioarele depărtate, ca să nu cadă. Flamma ridică tridentul și începu să râdă, sigur de victorie. Valerius simți cum îl cuprinde furia. Se năpusti în față, dar imediat rețiarul făcu un salt și ajunse în stânga lui, prefăcându-se că vrea să arunce plasa. Tridentul îl lovi din nou, în tibie. Își înăbuși un strigăt de durere; simți că genunchiul cedează și, în cădere, își dădu seama că în clipa următoare Flamma avea să arunce plasa. Se simți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
de băut. În jurul lui, toți tăceau. — Orpheus, murmură pierdut, apucând cupa cu o mână tremurândă. Orpheus! La începutul luptei îl privise disprețuitor pe Valerius, convins că din clipă în clipă avea să-i vadă sângele udând nisipul. Siguranța lui se prefăcuse repede în uimire, văzând cât de abil lupta Valerius. Când înțelesese că medicul avea să învingă, își simțise stomacul strângându-i-se dureros, iar când refuzase să-l ucidă pe Flamma, i se păruse o clipă că-l vede pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
eu am învins. Titus plângea, cu capul sprijinit de marginea patului. — Soldații mei... Soldații mei cei curajoși... Cu ei aș fi putut ajunge până la Roma. Aș fi vrut să-l dobor pe Vitellius... Vitellius e Răul! Glasul i se frângea, prefăcându-se într-o șoaptă cu neputință de înțeles, apoi devenea iar puternic. — Cu ce vini mă înfățișez dinaintea zeului meu? murmură, strângându-i mâinile lui Titus. Viața veșnică... Zeul meu îmi dăruiește viața veșnică. Întotdeauna am încercat să lupt de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
de râs ale publicului. Un rețiar aruncă plasa spre un secutor cu un coif uriaș, care-i făcea capul să pară mult mai mare decât trupul. În ultimul moment, secutor-ul se aplecă să-și lege șireturile de piele ale sandalelor, prefăcându-se că se ferește de plasă, care căzu peste arbitru. Hohotele mulțimii păreau să nu se mai sfârșească. Actorul rețiar își imobiliza adversarul și, în timp ce ridica mândru brațul pentru a-i da lovitura finală, îl izbea în față pe arbitru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
imite pe noi, gladiatorii? Atunci de ce nu luptă ca noi, aproape goi? — Sunt cetățeni romani. Cetățenilor nu le este îngăduit să apară în arenă cu pieptul descoperit. Goliciunea noastră îngăduie să fim răniți cu mai multă ușurință, iar sângele îl preface pe gladiator într-un animal divin... Se auzi sunetul ascuțit al trâmbițelor. Urmau să intre morituri. Skorpius se ivi în mijlocul arenei, întâmpinat de ovații interminabile. Își ținea brațele întinse, gata parcă să-și ia zborul. Era aproape gol; doar în jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
plecând de la câte o „slujbuliță” a 180 lei pe lu nă, iar alții de la foarfeca vreounei modeste meserii, au strâns aver i fabuloase pe care și le trimit acum la băncile sigure din stră inătate...”; „Cum piețele orașelor au fost prefăcute în „târguri de mezat”, unde cămătarii, pe care nici trecerea pri n pușcărie nu i a mai domolit, își adjudecă pe prețuri de nim ic, pânʹ și cele din urmă obiecte casnice...”; „Cum financiari improvizați peste noapte își afișează obrăznicia
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de țărani se târăsc pe străzile orașului, loviți de nevoi și de sărăcie, morarii - rubiconzi și veseli, hălăduiesc în locuințe monumentale, ceea ce reflectă traiul de mizerie al producătorului grâului, cel de huzur al speculanților pâinii.” ...” Dacă lacrimile celor flămânzi se prefac în mărgăritare pentru vanitatea neroadă a sătuilor... statornicia și liniștea societății se tulbură! Cei care au urechi de auzi t să audă!” * Anul 2008. Prețul grâului - 0,35 lei kg la țăranul producător și 0,70 lei prețul covrigului la
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
lui Ștefan al cincilea 1458, poartă în sigiliul lor capul bărbos al bour ului, cu stea între coarne, la care capul, mai în urmă din neghibăcia artiștilor, ce nu cunoșteau ființa unui bour, ci numai pre boul dumestic, barba o prefăcură în un fel de ornament arab esc, ce și astăzi se înseamnă pe la marcele mezo moderne, deși mărturia cea mai puternică este chiar numele, căci nu numai documentile și cărturarii, ci chiar țăranii, vorbind de Marca țării, o numesc bourul
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
ar fi încoronat. * * * Cât a ținut bucuria mea, șaptesprezece ani, lângă o stea. Am râs, am dansat, m-am reprezentat, mi-am strivit semnele înainte de somn să nu mai adorm cu ele apăsată de vise. Puritatea dulce din copilărie am prefăcut-o fără să știe într-o lume secretă, atât de discretă, încât am trăit fără ispite, fără căinți, lăsate în margini de dorinți. Ritual așezat într-o altă lume a credinței mele. Aproape de cer am strâns amintiri inelate; în al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
de metal? Democrația să nu le aducă chiar nimic? CÎnd au luat parte la revoluție și și-au riscat viața automobilul cecul nu s-au mai spălat pe dinți două zile În bunătatea lor ca să facă de gardă În fața blocului? „Prefă-te a fi bun mereu și Însuși Dumnezeu o să te creadă”, scrie pe firma de deasupra intrării Într-un ospiciu din Indianapolis. O povață folositoare. A fost Însușită cu brio. Așa că ies la lumină, cei care Învață. Studioși. Dezinvolți. În numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
surditatea animalului, la indienii adevărați, din India, care-i Îmblînzesc cu clarinetul, profesie deloc dificilă avînd În vedere că șarpele-i surd tun, ca Beethoven, dacă n-ați știut, destinul, pam, pam, pam, paaam, a V-a, așa că degeaba se preface fachirul că-i cîntă ca să-l hipnotizeze, șarpele habar n-are ce melodie e, nu e amator de muzică, neavînd ciocănel, scăriță și nicovală-n cap, așa că șerpii Îi mușcă pe amîndoi, că tot se iubeau, sau scena asta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Îl plouă cu premii de cînd nu mai vede, prilej cu care a ținut un discurs semilunar de mulțumire de unde s-a-nțeles că teatralitatea fără motiv și În direct se poate Înălța la un penibil de neegalat, s-a prefăcut că e emoționat, s-a prefăcut că-i dau lacrimile, s-a prefăcut că le mulțumește cameramanilor din sală, copiilor din fața televizoarelor, bătrînilor din ceruri, s-a prefăcut că e om și nu actor, nu s-a prefăcut că ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nu mai vede, prilej cu care a ținut un discurs semilunar de mulțumire de unde s-a-nțeles că teatralitatea fără motiv și În direct se poate Înălța la un penibil de neegalat, s-a prefăcut că e emoționat, s-a prefăcut că-i dau lacrimile, s-a prefăcut că le mulțumește cameramanilor din sală, copiilor din fața televizoarelor, bătrînilor din ceruri, s-a prefăcut că e om și nu actor, nu s-a prefăcut că ia globul de tablă și a plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ținut un discurs semilunar de mulțumire de unde s-a-nțeles că teatralitatea fără motiv și În direct se poate Înălța la un penibil de neegalat, s-a prefăcut că e emoționat, s-a prefăcut că-i dau lacrimile, s-a prefăcut că le mulțumește cameramanilor din sală, copiilor din fața televizoarelor, bătrînilor din ceruri, s-a prefăcut că e om și nu actor, nu s-a prefăcut că ia globul de tablă și a plecat să-l caute pe Richard al III
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
În direct se poate Înălța la un penibil de neegalat, s-a prefăcut că e emoționat, s-a prefăcut că-i dau lacrimile, s-a prefăcut că le mulțumește cameramanilor din sală, copiilor din fața televizoarelor, bătrînilor din ceruri, s-a prefăcut că e om și nu actor, nu s-a prefăcut că ia globul de tablă și a plecat să-l caute pe Richard al III-lea, șchiopătînd de la reumatism și ca să dea de Înțeles că nutrește o nemărginită dragoste pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
s-a prefăcut că e emoționat, s-a prefăcut că-i dau lacrimile, s-a prefăcut că le mulțumește cameramanilor din sală, copiilor din fața televizoarelor, bătrînilor din ceruri, s-a prefăcut că e om și nu actor, nu s-a prefăcut că ia globul de tablă și a plecat să-l caute pe Richard al III-lea, șchiopătînd de la reumatism și ca să dea de Înțeles că nutrește o nemărginită dragoste pentru toți cei care l-au ajutat să ajungă pe podiumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
țară strălucește Înspăimîntător de curată, arunc o hîrtiuță pe jos, la Gent, să văd ce se-ntîmplă, poate mă Închid?, ar fi o soluție, Închisoarea, pentru a mai rămîne cîțiva ani aici, deși mult mai ușor mi-ar fi să mă prefac handicapat, am Înclinații genetice. Am vizitat, la Dendermonde, un așezămînt de recuperare a handicapaților. Viețuiesc În apartamente mari, luxoase, au aparate stereo, televizoare color, mănîncă foarte bine, am gustat și eu, m-am enervat, fac zilnic plimbări cu autocarul, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
farmacie, atunci poți citi cartea asta. James Cain a debutat În literatura botezată noir, În 1935, cu Poștașul sună Întotdeauna de două ori. După un an și mult succes, scrie această a doua carte, după care, așa cum știți sau vă prefaceți că știți, s-au făcut două filme: capodopera din 1946 a lui Tay Garnett, cu Lana Turner și John Garfield și capodopera mult mai mică din 1981 a lui Bob Rafelson, cu Jessica Lange și Jack Nicholson - nu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]