9,986 matches
-
tot cu Laura? Sau în legătură cu Bătrînul? M-am așezat pe pat, oferindu-i, politicos, scaunul. Moașa l-a dat însă la o parte și s-a așezat lângă mine, pe pat. ― E mai comod aici, îmi explică ea. Și reluă, veselă, întrebarea: Vroiai să pleci undeva? ― Da, să mă plimb, am mințit. Însă nu e nici o grabă. Veselia ei, puțin forțată, m-a făcut să bănuiesc că venise în legătură cu Laura. Și, într-adevăr, întrebarea veni: ― Ce relații ai cu Laura, domnule
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
armăsar de montă? Mă culc cu cine vreau. Ieșind de la Dinu, am pornit spre camera Laurei. Era încuiată. Am bătut ușor în ușă, dar, spre ghinionul meu, tocmai atunci apăru blestematul de Filip care se plimba pe coridor. Mă salută vesel: "Bună seara, domnule scluptor". Avea un motiv anume să fie vesel și ținea să mi-l împărtășească și mie trecând peste ranchiuna pe care mi-o purta. Găsise cu câteva zile în urmă, undeva la marginea bălăriilor, o pasăre frumos
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
am pornit spre camera Laurei. Era încuiată. Am bătut ușor în ușă, dar, spre ghinionul meu, tocmai atunci apăru blestematul de Filip care se plimba pe coridor. Mă salută vesel: "Bună seara, domnule scluptor". Avea un motiv anume să fie vesel și ținea să mi-l împărtășească și mie trecând peste ranchiuna pe care mi-o purta. Găsise cu câteva zile în urmă, undeva la marginea bălăriilor, o pasăre frumos colorată care parcă abia aștepta să fie pusă într-o colivie
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
buzele, deși înțelesese foarte bine, se vedea asta din ochii ei. I-am explicat că vroiam să văd ce scrisese Arhivarul despre trecutul meu în hârțoagele lui. "Știi, draga mea, nu mai sânt foarte sigur..." "Cu atât mai bine, exclamă veselă Moașa. Nu-mi place să mă culc cu bărbați prea plini de trecutul lor. Sânt primejdioși." Și râse întocmai ca Arhivarul, dispărând. În urma ei apăru în ușă surdul pe care l-am mai visat o dată. "Povestește mai departe, altfel vei
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
nu-i chiar așa. Poate că omul crede ceea ce este el pe cale să realizeze e mai important decât meschinăriile cotidiene. În fond, ... orice ședință înseamnă... vorbe..., niște vorbe care... trec,... zboară...” 5. E o zi de toamnă târzie și bogată, veselă și plină de aduceri aminte. O toamnă, dacă vreți, de bilanț, căci este prima dată când fostul profesor Paul Alexandrescu nu mai are teamă că va întârzia la ore, nu mai are geanta doldora de cărți de matematică, culegeri de
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Încep să mă îmbrac grăbit, cu toate că înțeleg că zorul meu nu mai ajută la nimic. Ca să mă conving că ceasurile mele merg exact, răsucesc butonul aparatului de radio. Muzică! Nu-i nimic, în curând or să dea ora exactă. Melodia, veselă și ritmată, îmi dă o indefinită stare de bună dispoziție. Nu înțeleg, însă, de ce simt mâna stângă complet amorțită?! Încerc să o supun unui effort oarecare, dar mi-e foarte greu s-o pun în mișcare. Urmează o răsucire a
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cu închipuirea și dă armonie dulce și calmă. Pilot e Ion Dimofte, pentru că el e, parcă, menit să fie tot timpul la cârmă, eternul timonier, chiar dacă lucrul acesta a condus, de două ori deja, la finaluri nu dintre cele mai vesele. Dar înlănțuirea faptelor, a gândurilor și imaginilor manifestă, câteodată, o absurdă consecvență. Absurdă? În împărăția lui Morfeu, și, mai ales, dincolo de ea, cine mai poate spune ce e absurd și ce nu. Nimeni nu știe până unde merge coincidența cu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mai puțin de-o săptămână. Antonia fuma țigară de la țigară de nerăbdare, căci spera să reia cât de curând obiceiul vizitelor la rude și prieteni împreună cu băiatul nostru. Trebuie să remarc aici că soția mea nu e o fire prea veselă și eu, personal, nu pot să nu mă gândesc la o eventuală legătură între natura posomorâtă a Antoniei și problemele de integrare ale copilului nostru, deși această ipoteză nu a fost verificată de analizele de laborator întreprinse. Cert este că
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
tor, sunt doar alpi nist. Din nefe ricire, nu prea bun, din fericire, relativ norocos. În sfârșit, e cald. Pe măsură ce mă dezgheț, încep să simt cu adevărat ce și pe unde mă doare. Și mă dor multe. Controlorul rotofei și vesel îmi zeciuiește an turajul clandestin și mă abordează circumspect. Îi vorbesc egal, fără patimă și fără teamă. Omul îi alungă pe ceilalți plătitori în fundul trenului și mă ignoră. Nu-mi doresc mai mult. Îmi scot căciula și mănușile și mă
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
cum meșterește ceva. Îmi fac curaj și mă așez lângă el. Își vede în continuare de meșterit. Mă ofer să îl ajut. Uite, dă-mi mie să îl leg și mă ajuți tu să fac un nod strâns. Cu ochii veseli, începe să povestească: Ciucurele ăsta negru l-am găsit pe la balcon, iar pe ăsta mic aici, în curte. Zici că sunt mama și puiul. Bucuros că am reușit să legăm cei doi ciucuri, se ridică demn și începe să se
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
ceilalți, pe rând, cu mare atenție, nevăzut, neluat în seamă, netulburat de nimeni, ca și cum le-ar fi văzut gândurile, îi simțea cum se pierd cu încetul, ușor amețiți de băutură, la început numai activi și dornici să se amuze, apoi veseli, stângaci, obosiți, țâfnoși, încrezuți, nedumeriți de câte li se întâmplă, gălăgioși, aproape goi. De fapt, el numai asta spunea: sunt în acele clipe aproape goi și pot afla totul. Ce anume voia să afle? Și în acest fel s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ceilalți, pe rând, cu mare atenție, nevăzut, neluat în seamă, netulburat de nimeni, ca și cum le-ar fi văzut gândurile, îi simțea cum se pierd cu încetul, ușor amețiți de băutură, la început numai activi și dornici să se amuze, apoi veseli, stângaci, obosiți, țâfnoși, încrezuți, nedumeriți de câte li se întâmplă, gălăgioși, aproape goi. De fapt, el numai asta spunea: sunt în acele clipe aproape goi și pot afla totul. Ce anume voia să afle? Acum era retras ca și altădată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
formă sau alta, dar, bineînțeles, cu aceleași înflorituri și despicări infinitezimale ale firului, Ioanei Sandi sau mai curând Mioarei, fiica doamnei Marga Pop, în acele zile când se reîntorsese pentru a pune ordine între lucrurile lăsate moștenire, mobile, tablouri, bijuterii, veselă și hârtii. Casa golită aproape cu totul de lucruri arăta mai mare dintr-odată și mai plină de lumină. Cele două ferestre-ușă, late și cu jaluzelele imense înțepenite, lipsite de perdelele fin brodate și de draperii, păreau două hăuri sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
liber, știa că nu mai există firele acelui contract blestemat care-i măcinase nopțile. Mai erau urmele lui, simțea uneori gustul de metal, dar dispăruse condiția contractului și acum toate nu depindeau iarăși decât de el. În unele momente era vesel, chiar surprinzător de vesel, de parcă s-ar fi bucurat că nu se mai rezolvă nimic și Ioana Sandi se uita la el cu stupoare. „Pentru Dumnezeu, ce te-ai mai apucat să faci?“, îl întreba. „Ai să vezi, ai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
mai există firele acelui contract blestemat care-i măcinase nopțile. Mai erau urmele lui, simțea uneori gustul de metal, dar dispăruse condiția contractului și acum toate nu depindeau iarăși decât de el. În unele momente era vesel, chiar surprinzător de vesel, de parcă s-ar fi bucurat că nu se mai rezolvă nimic și Ioana Sandi se uita la el cu stupoare. „Pentru Dumnezeu, ce te-ai mai apucat să faci?“, îl întreba. „Ai să vezi, ai să vezi, am să găsesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
morocănos, distant până și față de el însuși, ca și cum ar fi ajuns pe un drum pe care îl așteptase de multă vreme sau pe care voia măcar să-l vadă și se arătau de o parte și de alta femei și bărbați veseli, baruri, săli cu jocuri de noroc, cinematografe, loterii, scâncioburi, păpuși pe sârme, concursuri de muzicanți și câte și mai câte învăluite într-un vacarm dorit, dar continua să meargă pe drumul prăfuit și plin de gloduri, ca și cum n-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
text și pe măsură ce înainta era dezamăgit, traducerea era proastă, poate nu din vina ei, dar trebuie refăcută mult și nu știa cum să-i spună. Se enerva. Părea să fi uitat ce se petrecuse cu o zi înainte. Îl primise veselă și a insistat să rămână mai mult la ea. Dar el avea de lucru. „Dacă vrei cu tot dinadinsul să-ți spun în exact clipa asta ce-am să fac diseară, e okay, o să stau să lucrez“, i-a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a venit din nou beat, o bate, o dă afară din casă și ea chiuie și strigă după ajutor fugărită și pașii ei călcând repede pe trepte zguduie scările și blocul. Mai jos, câinele șchiop crescut de doi frați latră vesel. Strada răsună de chiote, adierile spulberă praful gros, frunzele, hârtiile, biletele de tramvai, rigola se umple de murdărie ca o cloacă. Vitrinele se schimbă în sfârșit după multe luni, dar arată la fel de anoste. Detalii, uluitor de multe detalii se așează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
fiica lui și o belgiancă liniștită, al cărei soț rănit dormea alături de Jim, În magazia bărbaților. Restul erau femei eurasiatice care fuseseră abandonate la Shanghai de către soții lor englezi aflați În serviciul armatei. Nici una dintre ele nu era o companie veselă - erau fie foarte bătrîne, fie bolnave de malarie și dizenterie -, iar doar cîțiva dintre copiii eurasiatici vorbeau engleza. Așa Încît Jim Își petrecea timpul În cinematograful În aer liber, plimbîndu-se printre șirurile de scaune. În ciuda durerilor de cap, Încercase, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
despărțeau adesea unul de altul. Mascîndu-și tremurul obrazului, Îi zîmbi luminos sergentului japonez și Încercă să arate puternic și sănătos. Doar oamenii mai sănătoși aveau șansa să părăsească centrul de detenție. Dar, ca de obicei, sergentul păru deprimat de privirea veselă a lui Jim. Se dădu deoparte cînd nou-veniții ajunseră la magazie. Doi sanitari chinezi duceau pe targă o englezoaică fără cunoștință Într-o rochie de pînză pătată. Zăcea cu părul umed În gură, iar cei doi fii ai ei, băieți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cuptoare. Două dintre depozitele de cărămidă fuseseră Încorporate În lagăr prin gardul de sîrmă ghimpată care Împărțea amplasamentul fabricii. Bărbați și femei stăteau la soare pe treptele barăcilor de lemn, iar funii cu rufe fluturau Între ferestre, ca un semnalizator vesel al primăverii. Jim Își sprijini bărbia de panoul lateral al camionului. Sub el, doctorul Ransome Încerca să se ridice În picioare. Paznicul sări jos de pe parapetul din spate și porni spre intrare, unde un autobuz de la Universitatea din Shanghai era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
compartimentele lor. Bombardierul trecu mai departe, sunetul mai puternic al unuia dintre motoarele lui despicînd aerul. Prea slăbit ca să se miște, Jim așteptă ca bombele să explodeze În jurul lui, dar cerul era acoperit de parașute colorate. Zeci de baldachine pluteau vesele În aer, de parcă se bucurau de soarele de august. Umbrele viu colorate Îi aminteau lui Jim de baloanele cu aer cald pe care saltimbancii chinezi le Înălțau peste grădinile de pe Amherst Avenue În momentul culminant al petrecerilor pentru copii. Oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ai lăsa răpit. — SÎnt mulți răpitori pe aici, Basie? — Răpitori și comuniști. Oameni care nu vor să știe că războiul s-a terminat. Ține minte asta, Jim. — Bine... Încercînd să-l distragă pe stewardul de cabine cu o temă mai veselă, Jim Întrebă: — Basie, ai văzut explozia bombei atomice? Eu am văzut lumina de la Nagasaki de pe stadionul Nantao. — Zău, copile?... Basie se uită printre gene la Jim, uimit de vocea calmă a acestui băiat cu nasul Însîngerat. El luă o cîrpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
câmp și ierburi uscate (presate anterior); carton colorat de 30/40 cm; lipici, foarfece. Etape de lucru - Aranjarea florilor și a ierburilor uscate pe carton pentru a obține un model personal (coș cu flori, câmp cu flori, aranjament floral, față veselă). - Lipirea florilor pentru definitivarea modelului. Puteți utiliza: - fire de iarbă pentru conturul feții și păr; - flori, semințe, inflorescențe pentru ochi, nas, gură. Tablouaș din scoici scoici variate; carton colorat lucios sau mat; riglă; foarfecă lipici; creioane. Etape de lucru - Obținerea
Abilit??i practice clasele I-IV by Paula Axinte () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84043_a_85368]
-
hârtie glace de mărimi diferite care se lipesc pe mască în jurul ochilor. Apoi se decupează două cercuri cu diametrul de 5 cmcare se vor lipi peste petale după ce au fost decupate în dreptul ochilor. - Se fixează elasticul care susține ochelarii. Baloane vesele Materiale și ustensile: baloane; foarfece; lipici; hârtie glace, hârtie creponată, carton colorat; panglică colorată sau rafie. Etape de lucru: - Umflarea balonului. - Decorarea balonului cât mai vesel (ochi, gură, nas dintr-un balon, păr din benzi de hârtie creponată care se
Abilit??i practice clasele I-IV by Paula Axinte () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84043_a_85368]