75,903 matches
-
și reprezentările animale, reprezentările umane, foarte rare, și anumite semne geometrice. Nu contează dacă reprezentările sunt realiste, stilizate sau „reduse”. Informații despre grafismul leptolitic se reiau doar atunci când sunt necesare pentru conturarea religiei care a fost dedusă din acestea; nu lipsește nici tratarea lor sub aspect estetic. În concluzie, susține Leroi-Gourhan (1965), se poate afirma că oamenii paleoliticului au reprezentat În peșteri: 1) cele două mari categorii ale ființei umane, 2) simbolurile lor corespondente, masculin și feminin, și 3) simbolurile morții
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
colective (sub un tumul sau nu), creșterea cailor și călăritul - aspecte ale unui mod de viață care a marcat până astăzi imensele stepe eurasiatice, din Mongolia până În Ungaria. Asemănările culturale Între regiuni atât de Îndepărtate, dar unite de stepe, nu lipsesc. Și totuși nu există nimic care să indice faptul că civilizațiile asociate au fost primele sau singurele care au vorbit o limbă indo-europeană. Ar fi interesant de amintit că „marile pietre” - stele, dolmene, menhire - au fost caracteristice pentru religii din
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În mijlocul cantităților masive de granit care Îl cuprind, pare mai mult un loc sacru decât o clădire propriu-zisă: acolo au fost depuse ofrande sau poate ex voto-uri care dau mărturie despre existența unui cult, oricare ar fi fost el. Nu lipsesc din această epocă imagini divine certe: mai importante sunt cele din Koptos În care zeul local Minxe "Min" e reprezentat În dimensiuni uriașe, folosindu-se deja tipologia epocii clasice; acestea sunt datate prin intermediul gravurilor care Îi acoperă corpul și care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
fi proaspăt ca atunci când se afla pe pământ. Va face tot ce va dori la fel ca Eneada de zei din Duat șlumea de „dincolo”ț. Este un lucru bun și adevărat de un milion de ori. (cap. 72) Nu lipsesc nici roadele magiei: dacă mortul va fi chemat la muncile obligatorii de „dincolo”, analoage celor de pe pământ - Îngrijirea digurilor și a canalelor -, există În morminte figurine dotate cu sac și lopată care Îi vor lua locul: O tu, statuetă ștermenul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
subtilă este faptul că În temple Încep să fie plasați ca preoți, beneficiind și de veniturile aferente, militarii ieșiți din serviciu. Aceștia sunt oameni cu o cultură teologică modestă, dar sunt legați direct de favorurile regelui. În această epocă nu lipsește nici munca de sistematizare a panteonului egiptean, care tinde să plaseze toți zeii Într-un sistem În care Raxe "Ra" și Osirisxe "Osiris", În multitudinea de funcții și de aspecte ce le revin, sunt cei doi poli. „Cât despre ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
au o tradiție teologică sau liturgică puternică, li se poate cere cu ușurință ajutorul, pentru că fac favoruri specifice, nefiind ocupați cu marile probleme universale ale guvernării lumii, iar comunitatea Îi poate simți În primul rând ai lor. Și nu este lipsit de semnificație nici faptul că și În cazul zeităților majore există acum tendința de a se venera materialitatea: poarta templului, Însemnele, ceea ce se manifestă imediat oricui. Aspirația la intimitatea cu divinul mai are, În această perioadă, Încă un aspect elocvent
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Deir el Bahari și Luxor); dar acum ele vin pentru „a-i hotărî destinul”: „Va fi ucis de crocodil ori de șarpe sau poate de câine”. Cele trei animale apar În povestirea fantastică a aventurilor tânărului principe - dar finalul poveștii lipsește și nu știm dacă destinul se Împlinește sau este anulat cu vreo viclenie la fel ca aceea povestită de Herodot despre Mikerinos 4 care, pentru că i se mai dăduseră doar șase ani de trăit, „a făcut zi din noapte” și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lui Renenutetxe "Renenutet", zeița recoltelor și a abundenței, ilustrând astfel fondul optimist al societății, care va face ca, În epoca greacă, Psoisxe "Psois" (pe numele pe care Îl va avea atunci) să fie redată cu agathòs daimon; nu este Însă lipsit de semnificație nici faptul că, de-a lungul timpului, notarea cuvântului (care În grafia egipteană definește clasa În care este Înscrisă) va trece de la semnul pentru divin la cel pentru negativ. În practica mentalitate egipteană, există căi prin care acest
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
desprinderea de perioada anterioară se Înregistrează mai degrabă În concepția politică. Deși idealurile faraonice par a fi evocate În onomastica oficială care o imită Într-un mod evident programatic pe cea a vechilor suverani, considerați modele, și chiar dacă nu au lipsit Încercări de a reconstitui un imperiu egiptean În Siria și Palestina, ceea ce a lipsit a fost tocmai nucleul consubstanțialității Între rege și divinitate, fenomen care a caracterizat Întreaga istorie faraonică și care, acum, a fost distrus; după cum am spus deja
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
par a fi evocate În onomastica oficială care o imită Într-un mod evident programatic pe cea a vechilor suverani, considerați modele, și chiar dacă nu au lipsit Încercări de a reconstitui un imperiu egiptean În Siria și Palestina, ceea ce a lipsit a fost tocmai nucleul consubstanțialității Între rege și divinitate, fenomen care a caracterizat Întreaga istorie faraonică și care, acum, a fost distrus; după cum am spus deja, teocrația tebană este controlată Încă de puterea regală, dar nu mai există nici o legătură
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
despre Ninurtaxe "Ninurta", iar Într-un imn al suveranului asirian Assurbanipal (668-629 Î.Hr.), despre Mardukxe "Marduk". Din păcate, nu deținem tot mitul lui Anzûxe "Anzû". Partea păstrată scoate În evidență privilegiul de a dețin „Tablele Destinelor”. Partea finală, care lipsește, conținea, desigur, istoria recuperării „Tablelor Destinelor”, pe care le acaparase vulturul. Dar aceste două mituri nu epuizează doctrina mesopotamiană despre destinul care guvernează Întreaga lume. Această doctrină privește și faptul că nici măcar zeii nu au puterea de a schimba ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
nume divine. „Mareaxe "Marea" listă” de divinități, inventariate În K 4349, din păcate imperfect conservată, ar fi trebuit să conțină, după unele calcule, peste 2 500 de nume divine. Urmând un criteriu selectiv, care nu ține cont de numele divine lipsite de epitete akkadiene și exclude În mod normal și bogata mărturie a onomasticii personale, cercetătorul finlandez K. Tallqvist a listat circa 2 400 de nume divine În lucrarea sa din 1938, Akkadische Götterepitheta. Textele, În continuă creștere, ne fac mereu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
nu numai din partea preoților, ci și din partea suveranilor din toate timpurile, atât pentru construirea, cât și pentru restaurarea lor. Templele dețineau În proprietate bunuri imobile, dar și de alt tip, care garantau funcționarea liturgică și menținerea personalului sacru. Desigur, nu lipseau ofertele reglementate sau libere ale credincioșilor. 3. Personalul sacrutc "3. Personalul sacru" Ca În multe alte religii, și În Mesopotamia preoții sunt expresia fundamentală și vizibilă a sacrului. Exista o gamă largă de funcții. Preoților le revenea sarcina Îndeplinirii ritualului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
intermediarul respectiv, la ultimul suveran din Mari, Zimri-Limxe "Lim" (1782-1759 Î.Hr.) sau la alte autorități de la curte. Conținutul profețiilor de la Mari era În principal unul politic, lucru ușor de Înțeles având În vedere faptul că destinatarul era Zimri-Lin. Nu lipseau Însă excepțiile, unele profeții având caracter religios. 6. Magia, jurămintele (vrăjile, exorcismele) și amuleteletc "6. Magia, jurămintele (vrăjile, exorcismele) și amuletele" La fel ca și În cazul divinației, care privește domeniul cognitiv, mesopotamienii considerau că zeii au pus la dispoziția
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
reflectă cultul oficial al statului hitit și arată legăturile strânse dintre religie și toate aspectele vieții politice. Din acest motiv, avem posibilitatea să reconstruim aproape complet religia claselor Înalte ale statului: familia regală, Înalții demnitari și preoții. De asemenea, nu lipsesc indiciile care să ne permită să aruncăm o privire asupra religiozității private și a majorității populației anatoliene. O parte dintre textele religioase de la Boghazköy sunt redate În alte limbi decât hitita, limbi care țin de populațiile prezente În Anatolia În timpul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Anat"oliei trebuie să se fi stabilizat deja la Începutul mileniului al II-lea Î.Hr., din moment ce onomastica din Kültepe dovedește prezența principalelor componente lingvistice (luviană, hurrită, hatică, hitită), pe care le regăsim mai târziu În arhiva regală hitită. Totuși, lipsesc datele necesare pentru a identifica panteonurile propriu-zise care pot fi atribuite fiecărei etnii În parte. Pentru perioada cuprinsă Între sfârșitul stabilirii relațiilor comerciale asiriene și Începuturile Regatului Antic Hitit, lipsită de atestare contemporană, avem cel puțin două texte hitite mai
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care le regăsim mai târziu În arhiva regală hitită. Totuși, lipsesc datele necesare pentru a identifica panteonurile propriu-zise care pot fi atribuite fiecărei etnii În parte. Pentru perioada cuprinsă Între sfârșitul stabilirii relațiilor comerciale asiriene și Începuturile Regatului Antic Hitit, lipsită de atestare contemporană, avem cel puțin două texte hitite mai târzii, diferite din punct de vedere tipologic și scrise din motive politice și nu religioase. Într-unul dintre acestea, așa-numitul Text al lui Anitta (un principe anatolian, originar din
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tratatelor, pentru care a și fost creată, În scopuri evident politice; trebuie să observăm că, Într-adevăr, În alte tipuri de documente se află pe primul loc divinități care În tratate apar pe un locul secund și că de pe liste lipsesc divinități care, În schimb, dețin un loc important În cadrul cultului. xe "Kummanni"Încercarea de canonizare și clasificare ierarhică a divinităților nu este nici unitară și nici completă; ea Își menține coerența doar În interiorul listelor din tratate și răspunde În primul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pentru zeiță. Tendința de a tipiza divinitatea face adesea dificilă identificarea zeilor care apar doar În imagini. Doar prezența unei inscripții cu numele sau a emblemelor personale 4 ori apartenența la un anumit grup permit identificarea. Din iconografia anatoliană nu lipsesc nici ființele compozite: l-am amintit deja pe zeul-spadă din camera B de la Yazilikaya; sfincșii plasați la porțile incintelor străjuite de ziduri (Boghazköy, Alaka Hüyük), demonii Înaripați cu funcție apotropaică, oameni-taur; oameni-munte etc. 4. PANTEONUL DE LA ¾ATTUȘA ȘI PANTEONURILE LOCALETC
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
hitiți În jurul anului 1600 Î.Hr. Pentru această a doua fază nu posedăm arhive, dar topografia urbană și dislocarea multor edificii sacre a fost studiată În amănunt. Cea mai mare parte a textelor are caracter administrativ și lexical, Însă nu lipsesc nici documentele care țin de viața religioasă (rituri, descântece, liste ale divinității, vreun mit obscur), fără a mai lua În calcul faptul că inclusiv textele economice fac aluzie mai ales la cult. Textele scrise În sumeriană, dar redactate Într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În vedere viața cetății și a teritoriului acesteia. Mai presus de orice, absența aproape totală a miturilor de tradiție locală (care, În mod cert, trebuie să fi existat) pune cele mai mari obstacole În calea cercetării istorico-religioase: de fapt, suntem lipsiți de contextul narativ indispensabil pentru cunoașterea personalității zeilor, a concepțiilor cosmogonice și antropogonice etc. În această situație, rangul și prerogativele divinității trebuie deduse din indicii indirecte și sporadice, precum etimologia numelor, epitetele divine, elementele teofore prezente În antroponimie și toponomastică
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
unde ies În evidență două blocuri documentare: unul, contemporan cu cea de-a treia dinastie din Ur, iar celălalt, mult mai bogat, reprezentat de marile arhive palatine din ultima fază a regatului. Pentru epoca mai veche, În care izvoarele scrise lipsesc În mare măsură, a fost posibil sa reconstruim un sistem calendaristic folosit chiar la Ebla; În orice caz pentru această epocă, cu excepția câtorva inscripții votive de pe statui, toate informațiile despre religie ne vin În mod esențial pe cale arheologică: marile sanctuare
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
diferite etape, precum alegerea și consacrarea (ungerea cu ulei) a celei alese, tunderea ei rituală, o serie de procesiuni Între templul lui Baal și casa paternă a preotesei, instalarea ei definitivă În templu, celebrată ca o nuntă cu divinitatea (chiar dacă lipsesc indiciile unei hierogamii propriu-zise). Era vorba de o mare sărbătoare populară, care implica și alte divinități Împreună cu locurile lor sacre (printre care NIN.KIR, zeiță a bocetelor funebre) și În care regele rămânea În plan secund, În timp ce protagoniști erau Bătrânii
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Anat" nu se resemnează. La capătul unei căutări istovitoare, coboară În infern, Îl Înfruntă pe Mot Într-o luptă dramatică ce face ca acesta din urmă să fie anihilat de furia zeiței, care reușește Într-un final să găsească corpul lipsit de viață al lui Baal. Impreună cu Shapashxe "Shapash", Îl duc pe vârful muntelui Sapanu și Îl Înmormântează, jertfind o sută de animale. O astfel de ceremonia se dovedește hotărâtoare. Într-adevăr, Baal, Înmormântat și venerat cum se cuvine, reapare
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În tradițiile antice tribale ale grupurilor individuale. Fenomenul poate fi Încadrat În religiozitatea populară care are tendința de a se detașa de cultul public. Trebuie ținut cont și de faptul că „Zeul Anonimxe "Zeul Anonim"” este un zeu sùnnaos, adică lipsit de sanctuar propriu, dar venerat În templele altor divinități. Într-adevăr, credincioșii i se adresează doar lui pentru a-i cere ajutorul și protecția În sfera problemelor individuale ale existenței. Tot În cadrul religiozității populare intră și G#innayê (plural de la
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]