8,653 matches
-
mai reușeam să gândesc pozitiv doar într-un dialog imaginar cu Suzy (de fapt un monolog pe două voci, amândouă atone. Uite, vezi, iubito (mă jeluiesc eu) ce-am ajuns? În ziua asta liberă nici să beau nu pot... Fii fericit, Tudor (răspund cu glasul ei, pentru care trebuie să-mi irit coardele vocale), o să-ți treacă și pe urmă gustul băuturii va fi cu-atât mai dulce, ca orice lucru de care ai uitat o vreme (ultima parte a replicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
cu câtă dragoste eram Înconjurată. Doamne, câtă durere În sufletul meu că o s-o pierd pentru totdeauna! Am ținut legătura permanentă prin telefon În zilele cât am stat la țară, să știu dacă mai este În viață, iar ea era fericită atunci când Îmi auzea vocea. Când m-am Întors după Paști În București, am trecut din nou pe la ea să o văd și să-i duc câte ceva, de la mama. Am găsit-o schimbată, parcă slăbise mult iar vocea Îi era mai
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
aceluiași an și am fost la nunta ei. A fost o zi de toamnă frumoasă, lume multă, iar nunta a ținut ca În poveste, trei zile și trei nopți, așa cum se ține la țară, cu obiceiuri și datini. Ea este fericită și În ziua de astăzi cu Nicu, soțul ei. Sunt realizați din toate punctele de vedere și au doi copii minunați; o fată și un băiat și aștept din zi În zi să mă invite la nunta unuia dintre ei
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
constatat că Îți place mult să dansezi și chiar Îmi place cum dansezi! spuse zâmbind, Lucas, sărutându-i mâna, Dianei. - Mulțumesc, Lucas, așa este iar tu ești un partener pe măsură! Și mie Îmi place cum dansezi! - Sunt atât de fericit cu tine, Diana, nu te-aș mai lăsa din brațe! Am o idee: vă invit pe amândouă la discotecă, la Rainbow, poate nu aveți posibilitatea să mergeți singure. Și apoi, aici, la restaurant, programul se termină la orele 23,00
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
mă arsese soarele cât am dat la sapă În grădina de legume și la vie- așa, că, toate Îmi stăteau bine, părea că venisem de la mare! - Bravo, Nae, Îmi pare bine pentru voi! Mă bucur că ați avut noroc! - Suntem fericiți cu toții! Fetițele au crescut mari și acum merg la gradiniță În Elveția. Socrii fetei mele o iubesc atât pe ea cât și pe fetițe foarte mult și se vizitează când pot, fiind În orașe diferite. Ginerele meu este singurul lor
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
bine În frigider, de când le-am cumpărat săptămâna trecută de la supermarket. - Zâna mea, ce mă răsfeți! Nici nu știu cum să- ți mulțumesc și să te prețuiesc pentru grija pe care mi-o porți! Ce mănânci tu, mănânc și eu! Dumitrică era fericit În sinea lui că nu-i pune Întrebări, să-l descoasă; ba, Îl mustra conștiința că nu i-a spus adevărul. Avea Încredere În Zâna lui, dar trebuia să nu Încalce protocolul. Stănică o găsi pe soția lui la televizor
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
el un vis: se făcea că cele trei fete ale lui se Îndrăgostiseră de trei americani, piloți de aviație. Nevasta lui era bucuroasă că au fost alese de americani și visa ca ele să ajungă În America și să fie fericite. Stănică și nevastă-sa nu cunoșteau limba engleză, zâmbeau și ei de complezență când se Întâlneau cu americanii la ei În casă, uneori, invitați la masă, duminica. Numai fetele se Înțelegeau cu ei În engleză pentru că făcuseră engleza la școală
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
restul vieții. Mi-aș fi dorit-o ca parteneră pe Creața, dar poate că ea ar fi râs și eu aș fi ratat acele momente unice pe care mi le oferise Erjika. Nimeni nu-mi știa secretul iar eu eram fericit în felul meu. Nu știam să dansez și totuși în brațele Erjikăi mă simțisem bărbat. Se tot lipise de mine și pe umăr încă-i mai simțeam căldura obrazului. Mulți colegi mă priviseră admirativ întrebându-se ce găsise la mine
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
început melodia lor preferată, a luat-o pe sus strângând-o tare la piept. S-au rotit toată sala și nu i-a dat drumul decât atunci când s-a terminat cântecul. Mi-a spus că abia mai respira, dar era fericită... Creața părea că și a găsit traiectoria și trăia la intensitate maximă clipele care o făceau să simtă adevăratul gust al vieții la care visase o copilărie întreagă. Deveniseră un cuplu și ca-n orice cuplu, apăruseră și micile certuri
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
ea. Mai luasem bătăi de multe ori, dar niciodată nu simțisem acea satisfacție a lucrului făcut ca la carte. Ignoram durerea și teama și nu-mi păsa dacă ceilalți credeau că am pierdut o bătălie. Îmi păstrasem demnitatea și eram fericit că am luptat după regulile fetelor. Îmi veneau în minte vorbele Erjikăi și îi dădeam dreptate. Cu fetele mă purtam ca un laș, fiincă de un singur lucru îmi era teamă; să nu fiu ridicol. Nu știam să mă port
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
suflet pe cineva? îl întrebam nedumerit și el îmi răspundea cu zâmbetul încolțit la marginea gurii: Nu e greșit, dar lipsa acelei persoane te va face cândva să suferi enorm. Cu nasul în pernă, mă gândeam dacă vreau să fiu fericit și dacă fericirea poate să insemne, printr-un raționament aritmetic, lipsa nefericirii. Eram prea tânăr ca să pricep doar cu mintea ce vreau de la viață, o trăiam ezitând fiindcă îmi lipseau modelele după care aș fi putut să mă ghidez, concluzionam
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mi am călcat hainele albe, fiindcă Florin aducea lămpile de cuarț și voiam să luminez fosforescent ca un cer scufundat în ocean. Nu-mi mai făceam griji de lipsa unei partenere de dans, nu- mi mai păsa de nimic. Eram fericit că mă sărutasem cu Creața și îndrăzneam să visez la un blues cu ea. Fiind parteneri, puteam să o strâng cât mai aproape de mine și de ce nu, să încerc să-i mai fur un sărut. N-avea cum să mă
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
din cele mai bune dansatoare pe care le-am văzut vreodată! De obicei mă pierdeam când primeam prea multe complimente deodată, așa cum mi s-a Întâmplat și atunci. N-am fost În stare să spun nici măcar mulțumesc. Eram, probabil, prea fericită În acel moment. Am mai stat o oră la studio, timp În care Angela mi-a arătat cele mai frumoase mișcări ale ei. Aș mai fi rămas, dacă nu m-ar fi așteptat Victor. Victor era prietenul meu. Nu era
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Se uita aiurea pe fereastră, total absentă. ― Maria! Am văzut-o tresărind la auzul vocii mele. ― Ești bine? ― Mă gândeam doar la cât de norocoase suntem. M-am Încruntat, derutată de folosirea pluralului. ― Nu știu dacă sunt chiar atât de fericită cu Victor, am spus după o vreme, Înțelegând la ce se referise. Am simțit că mă Înec Înainte de a termina propoziția. Nu mai spusesem asta niciodată cu voce tare și acum suna mult prea real. Maria căscă ochii mari și
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
grozav, dar era drăguță. Și, la o adică, nici măcar nu-mi păsa dacă nu străluceam la fel de tare ca Maria. Adi era iubitul ei, deci ea trebuia să facă impresie.Mi-am desprins părul. Deși atârna banal pe umeri, am fost fericită că măcar apucasem să-l spăl. În tot acest timp, Maria se Învârtise disperată prin cameră, sărind pe tocuri. ― Haide, haide, haide! repetă ea scoțându-mă din minți. Astăzi, Alisia! Nu-ți mai bate joc de nervii mei. ― O secundă
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
poartă, cum sună și strigă, cum vin doi bărbați de la nr. 10 cu două lanterne, cum mă trag afară din groapă, cu sacoșe și cofraj, cum tot ei scormonesc pământul clisos după ochelari, cum îi iau și mi-i pun fericită pe nas așa, plini de noroi, cum abia urc la prietenii mei, cum plâng, fiindcă mi-e milă de mine, cum gem de durere când Anda, pe care de obicei o alint Vulturaș, îmi pansează genunchiul și cum zâmbesc când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și a râsului zglobiu. Este lumea inocenței și a fericirii. Ea este pretutindeni unde există copii și părinți care le pot clădi și apăra această lume. Cred că toți copiii au dreptul să trăiască în lumea copilăriei, adică să fie fericiți. După fiecare vacanță de vară, cea mai mare vacanță, copiii se reîntâlnesc cu mare bucurie. Să se vadă și să își povestească unul altuia în ce mod au petrecut timpul. Unii au fost cu părinții la mare sau la munte
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
Micuța aproape că lăcrima de rău ce-i părea că pleacă ceilalți. S-a îndreptat spre locul unde erau părinții lui Cornel și ai Ancăi, dar și acolo se strângeau lucrurile. Se pregăteau de plecare. Toți copiii erau triști și fericiți în același timp. Se bucurau de întâlnire, de joacă și de tot ce văzuseră, dar se întristau că ziua a fost prea scurtă, după părerea lor. Pe bancheta din spate, până să pună Mia mașina în mișcare, Maria și Ionuț
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
un buchețel de flori mămicilor lor. Maria fusese de acord să facă din toate florile două buchețele aproape egale. Ionuț i-a pupat obrazul de bucurie că a avut și el flori pentru mama lui. Cele două doamne au fost fericite. Au primit florile cu drag și au mers să-i îmbrățișeze și să-i sărute pe copii. Pe amândoi, fiecare și, în felul acesta, ei nu mai puteau de drag! Pe drumul de întoarcere copiii au discutat numai despre pădure
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
orice fel de sacrificiu. Aș fi preferat întru totul să fiu măritată cu un pictor decât cu un agent de bursă. Dacă n-ar fi copiii la mijloc n-aș avea nici cea mai mică obiecție. Aș putea fi la fel de fericită într-un atelier sărăcăcios din cartierul Chelsea ca și în apartamentul ăsta. — Draga mea, mă scoți din sărite! strigă dna MacAndrew. Nu cumva vrei să spui că tu crezi măcar o iotă din toate prostiile astea? — Dar eu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
care ai strâns-o prima dată în brațe? — Nu mă gândesc la trecut. Singurul lucru care contează este prezentul etern. Am meditat o clipă la răspunsul ăsta. Era obscur, poate, dar mi s-a părut că-i întrezăresc sensul. — Ești fericit? l-am întrebat. — Da. Am tăcut. L-am privit, dus pe gânduri. Mi-a susținut privirea și curând în ochii lui s-a ivit o licărire de sarcasm: — Mă tem că ți se pare condamnabil, nu? — Prostii, i-am răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Dirk i se mișcau nefiresc mâinile de parcă n-ar fi avut nici o legătură cu trupul, ci aveau o viață independentă. Vrei să-i spui că dacă dorește să vadă pe altcineva i-l aduc eu? Nu vreau decât să fie fericită. Sora îl privi cu ochii calmi și blânzi care văzuseră toate ororile și suferințele de pe lume și totuși, copleșiți de vederea unei lumi pline de păcate, rămâneau senini. Am să-i spun când s-o mai calma. Plin de compătimire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ani avea să privească în urmă la toate chinurile acestea cu o tristețe nu lipsită de oarecare duioșie. Mai curând sau mai târziu avea să se însoare cu vreo femeie cinstită din Olanda și cu siguranță că avea să fie fericit. Zâmbeam la gândul nenumăratelor tablouri proaste pe care avea să le picteze până la moarte. A doua zi l-am condus la trenul de Amsterdam. XL În luna care a urmat, prins de propriile mele treburi, n-am mai văzut nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
facă lucruri pentru alții. Asta e viața lui. Mă rog, să zicem că nu i-ai datora nici un pic de recunoștință. Dar erai neapărat obligat să-ți dai osteneala să-i răpești nevasta? Până ai apărut tu pe scenă erau fericiți. De ce nu i-ai lăsat în pace? Ce te face să crezi că erau fericiți? — Era evident. Ești un tip inteligent. Adică crezi că ea l-ar fi putut ierta pentru ce a făcut pentru ea? — Ce vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ai datora nici un pic de recunoștință. Dar erai neapărat obligat să-ți dai osteneala să-i răpești nevasta? Până ai apărut tu pe scenă erau fericiți. De ce nu i-ai lăsat în pace? Ce te face să crezi că erau fericiți? — Era evident. Ești un tip inteligent. Adică crezi că ea l-ar fi putut ierta pentru ce a făcut pentru ea? — Ce vrei să spui cu asta? Nu știi de ce a luat-o de nevastă? Am clătinat din cap. — Fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]