9,482 matches
-
să le poată mângâia la răstimpuri), când un dosar de securitate folosit ca alibi pentru disidența lui. Poporul român nu are un glas de buhai cu care să-și acopere mereu interlocutorul și nici reaua credință necesară pentru a face imposibilă orice discuție. Poporul român nu recită, acompaniat la chitară, versuri tâmpite care să-i meargă la inimă poporului român educat în spiritul kitschului naționalist. Poporul român nu are resursele necesare pentru un război care se poartă cu tupeu. Și, mai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
era. Priveam atât de intens scena, încît trecutul s-a recompus sub ochii mei ca prezent și am simțit cum începe să-mi fie greață de această percepție aproape impudică a timpului. Îl pipăiam, îl vedeam ridicîndu-se în fața mea, combinație imposibilă între peisajul acela super-familiar (care era și nu mai era al meu) și interioritatea mea care plonja vertiginos cu 18 ani în urmă. M-a cuprins o durere sfâșietoare, mi s-a făcut insuportabil de dor de mine cel de la
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în care nu mai pot să lucrez. Și atunci iau toate hârtiuțele, hârtiile și dosarele, arunc, transcriu, triez; pun toate obiectele la locul lor, fac să dispară teancurile de cărți de pe mese și de la capul patului, șterg praful din unghere imposibile. Și mă simt dintr-o dată curat și nou, apt să reiau totul și să lucrez. În viața mea a venit, târziu, acest moment. Arunc, transcriu, triez. Trebuie să am curajul să deschid camera în care am îngrămădit tot ce nu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mine mă sărutase și mă mîngîiase, ci pe cel care eram eu atunci, un tip cu care am Încă În comun dorința de a mă culca cu ea, numai că el a făcut-o, iar pentru mine e un lucru imposibil, ceea ce În matematică se notează cu un zero barat. După plecarea lui Kate, am rămas În camera În care nu petrecusem cu ea decît trei nopți. Scriam la mașină În fața celor două uși ce se deschideau spre balcon și spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Învățat să tragă cu gloanțe oarbe Înainte de a fi trimis pe cîmpul de luptă. (Nici una din comparațiile mele nu-l lăsa insensibil pe atentul dr. Zscharnack.) Continuarea lecturii evangheliei după Franz: „Vom reuși această aventură pe care lumea o declară imposibilă: să fim caști și fideli“. Chiar că mi se potrivește! Ideea de a fi cast și fidel mă fascina. Voi fi cast cu Tina și Îi voi fi și fidel. Nu mă voi mai masturba niciodată pînă la capăt! Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mărturisească, ar vrea ca fiul să-i prelungească lucrarea. E o ispită. El se joacă cu ispita asta. Fiul ar vrea să-și depășească tatăl și, totodată, să prelungească lucrarea acestuia. E cu neputință. Dar el nutrește totuși proiectul acesta imposibil. CÎnd Își dă seama că a luat-o pe alt drum, are un moment de panică. Pe părintele acela care a reprezentat pentru el certitudinea, el l-a abandonat. Descoperă că a devenit el Însuși. Se simte singur. Îi poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
profund și procesul de integrare a romilor în societatea românească. Criza economică, trauma împărțită cu toate celelalte state UE, plasează romii la marginea societății. Situația este dramatică, însă gestionarea ei prin găsirea de soluții puțin costisitoare și viabile nu este imposibilă. Problemele ridicate în străinătate de comunitățile de romi din România par să nu mai suporte amânare și trebuie să reprezinte o prioritate a agendei politice nu numai pentru România, ci și pentru întreaga Europă. Să nu lăsăm incluziunea romilor să
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
remarcat anacronismul din piesa acestuia Fântâna Blanduziei : scenariul imaginat de autorul român presupune tentativa lui Horațiu de a obține - prin intermediul versurilor sale din Arta poetică - bunăvoința lui August de a revoca sentința de condamnare la exil a lui Ovidiu, inițiativă imposibilă în realitate, o dată ce Horațiu a murit în 8 a. Chr. pe când Ovidiu a fost exilat în 8 p. Chr. Clasicistul Ștefan Bezdechi socotește că această confuzie ar fi involuntară, pricinuită de asemănarea datelor, și că ea ar dovedi cultura precară
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
care zeii înșelători sunt la rândul lor înșelați și cad în propria cursă, drama Oedip salvat propune victoria umană asupra forțelor destinului. Piesa, care anihilează astfel tragedia în sens clasic, susține artistic ideile teoreticianului Radu Stanca asupra acestui gen literar. Imposibila recunoaștere Cum se știe, Paul Everac a fost un lăudător al lui Ceaușescu și a avut un comportament îndoielnic după 1989. Dramaturg prea răsfățat în epocă pentru piese de valoare slabă sau medie, destinul lui postum e mai mult decât
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
lung îl străbați rămânând nemișcat (III, p. 104) ; Asta e încercarea cea mai grea prin care avem cu toții de trecut : să privim înainte fără să ne fie scârbă. [...] Altfel rămânem până la moarte prizonieri între un prezent gol și un viitor imposibil (III, p. 106). Corul surprinde și ultima imagine a eroului alergând spre răspântia a trei drumuri unde apare un car în care se află un vizitiu și un bătrân. E scena asasinării lui Laios, așa cum o descria Iocasta în Oedip
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
zări prin clădire. Ecoul pașilor mei mă Însoți pe coridoarele și galeriile ce duceau spre claustru, unde două luminițe gălbui abia zgîndăreau penumbra. Îmi veni brusc ideea că Bea mă luase În balon șimi dăduse Întîlnire acolo, la ora aceea imposibilă, ca să se răzbune pe Înfumurarea mea. Frunzele portocalilor din claustru clipeau ca niște lacrimi de argint, iar șopotul fîntînii șerpuia printre arcade. Am cercetat curtea interioară din priviri, simțind un amestec de decepție și, poate, o anumită ușurare lașă. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
găurită pentru un grătar de canal. În mijloc, pe o masă de marmură cenușie, odihnea un sicriu din lemn de ambalaj industrial. Fermín a ridicat lampa și am zărit silueta defunctului ivindu-se din umplutura de paie. Trăsături de pergament, imposibile, decupate și fără viață. Pielea buhăită era de culoarea purpurei. Ochii, albi ca niște coji de ou sparte, erau deschiși. Mi s-a Întors stomacul pe dos și mi-am ferit privirea. — Hai, să ne punem pe treabă, mă Îndemnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de beznă din fața mea, Îmi veni În minte o imagine pe care o păstram din copilărie, Îngropată Între perdele de teamă. Într-o după-amiază ploioasă, În partea de est a cimitirului Montjuïc, uitîndu-mă spre mare printr-o pădure de mausoleuri imposibile, o pădure de cruci și de pietre funerare sculptate cu chipuri de hîrci și de copii fără buze și fără privire, care duhnea a moarte, siluetele a vreo douăzeci de adulți pe care nu mai izbuteam să mi-i amintesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
acelei case În mii de Întruchipări și de unghiuri, În paginile lui Julián. În Casa roșie, micul palat apărea asemenea unei vile, mai mare pe dinăuntru decît pe dinafară, care Își schimba Încet forma, creștea În coridoare, galerii și mansarde imposibile, scări nesfîrșite ce nu duceau nicăieri și scotea la lumină Încăperi obscure ce apăreau și dispăreau de noaptea pînă dimineața, Înghițindu-i pe imprudenții ce pătrundeau În ele, pentru ca nimeni să nu-i mai vadă vreodată. Ne-am oprit În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
despre tărășenia cu soldatul Kolpakov și, fără îndoială, prințul ar fi fost achitat. — Da? Știți precis? întrebă prințul cu deosebită curiozitate. — Ba bine că nu! strigă generalul. Comisia de judecată s-a dizolvat fără să ia nici o hotărâre. Afacerea era imposibilă! Am putea chiar spune că tărășenia a fost misterioasă: moare locotenentul-major Larionov, comandantul companiei; prințul este numit provizoriu în această funcție; bine. Soldatul Kolpakov săvârșește un furt, șterpelește niște piele pentru cizme de la un camarad, pe care o bea; bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Toțki, însă, de altfel, poate fi înțeleasă: o lăudăroșenie de tip special. Poate că tocmai de asta era nevoie, Afanasi Ivanovici. — Cu un asemenea petit jeu, te-apucă plânsul mai degrabă decât râsul, observă doamna cea volubilă. — O chestie absolut imposibilă și absurdă, susținu și Ptițân. — Și ați reușit? întrebă Nastasia Filippovna. — Aici e buba: n-am reușit, a ieșit o porcărie; într-adevăr, fiecare a povestit câte ceva, mulți adevărul și, imaginați-vă, unii au povestit chiar cu plăcere, însă apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ce ai de spus! îi porunci Nastasia Filippovna, iritată și nerăbdătoare. Toți remarcară că, după recentul acces de râs bolnăvicios, devenise brusc morocănoasă, ursuză și irascibilă, ceea ce n-o împiedica să stăruie cu o încăpățânare despotică pentru satisfacerea acestui capriciu imposibil al ei. Afanasi Ivanovici suferea teribil. Îl înfuria și Ivan Feodorovici, care, ca și cum nu s-ar fi întâmplat nimic, își bea tacticos șampania și, poate, avea de gând să povestească ceva când îi va veni rândul. XIVtc "XIV" — Nu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că dacă Petea, în acest moment interesant, ar fi izbutit să procure un buchet, situația lui s-ar fi îmbunătățit considerabil; în asemenea cazuri, recunoștința femeilor nu cunoaște limite. Se zbătea încoace și încolo ca un smintit; dar chestiunea era imposibilă, nici n-are rost să mai spunem. Când deodată, dau peste el la ora unsprezece seara, în ajunul zilei de naștere și al balului, la Maria Petrovna Zubkova, vecina lui Ordânțev. Strălucește. „Ce-i cu tine?“ „Am găsit! Evrika!“ „Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aceste date; dar sunt nevoit să recunosc că informațiile obținute de mine mi-au parvenit absolut întâmplător și se putea foarte bine să nu-mi parvină; așa că pentru domnul Burdovski și chiar pentru Cebarov aceste informații erau într-adevăr aproape imposibile, chiar dacă le-ar fi trecut prin cap să facă investigații. Însă putea să nici nu le treacă prin cap... — Dați-mi voie, domnule Ivolghin, îl întrerupse deodată Ippolit, iritat, la ce bun tot acest galimatias (scuzați-mă)? Lucrurile s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
e că această bănuială s-a consolidat, ajungând să fie o convingere precisă și generală, de-abia în ultimii ani de viața ai lui Pavlișcev, când toți erau speriați de testament și când faptele inițiale fuseseră uitate, iar investigațiile erau imposibile. Fără îndoială, această idee v-a ajuns la ureche, domnule Burdovski, și v-a subjugat cu totul. Mama dumneavoastră, pe care am avut onoarea s-o cunosc personal, deși știa de toate aceste zvonuri, nici măcar acum nu a aflat (și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că, dacă mai rămâne aici măcar câteva zile, negreșit se va cufunda irevocabil în această lume și tot această lume va fi de-acum înainte destinul lui. Dar nu medită nici zece minute și își spuse imediat că evadarea este „imposibilă“, că ar însemna aproape o lașitate, că are în față niște probleme atât de importante, încât trebuie să le rezolve sau măcar să depună toate eforturile pentru rezolvarea lor. Cu aceste gânduri se întoarse acasă, fără să se fi plimbat nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
exprimat Evgheni Pavlovici) se întâlnește foarte des, că, din păcate, este un caz mai degrabă general, decât unul particular. Și dacă această denaturare nu ar fi un caz atât de general, atunci poate că nici n-ar exista asemenea crime imposibile... — Crime imposibile? Dar vă încredințez că și mai înainte au existat crime exact ca aceasta, poate și mai teribile, întotdeauna au existat și nu doar la noi, ci pretutindeni și, după părearea mea, vor continua să se repete încă multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Pavlovici) se întâlnește foarte des, că, din păcate, este un caz mai degrabă general, decât unul particular. Și dacă această denaturare nu ar fi un caz atât de general, atunci poate că nici n-ar exista asemenea crime imposibile... — Crime imposibile? Dar vă încredințez că și mai înainte au existat crime exact ca aceasta, poate și mai teribile, întotdeauna au existat și nu doar la noi, ci pretutindeni și, după părearea mea, vor continua să se repete încă multă vreme. Diferența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Lizaveta Prokofievna trase mai aproape coșulețul cu broderiile ei, uitând că deja toți erau gata să plece la plimbare. Mi-aduc aminte că tare se mai lăuda cu zidul acesta, interveni din nou Evgheni Pavlovici, fără zid îi va fi imposibil să moară frumos, și ține morțiș să moară frumos. — Și ce-i de făcut? bâigui prințul. Dacă nu vreți să-l iertați, o să moară și fără iertarea dumneavoastră. Acum a venit de dragul copacilor. — O, în ce mă privește, îi iert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cavalerești, construite pe costișe de munți, pe stânci abrupte, cel puțin la înălțimea de o jumătate de verstă pe verticală (asta înseamnă câteva verste pe poteci). Se știe ce e un castel: un munte întreg de pietre. O muncă teribilă, imposibilă! Și, desigur, castelele le clădeau oamenii sărmani, vasalii. Pe deasupra, erau obligați să plătească felurite biruri și să întrețină clerul. Cum să te mai hrănești tu însuți și să-ți lucrezi pământul? Erau pe-atunci puțini, probabil că sufereau groaznic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]