9,537 matches
-
să cântăm: Mă dusei pe o cărare, mă ntâlnii c-o fată mare! Probabilitate extrem de redusă În ziua de azi, dragilor, ar trebui modificate versurile. Ceva În genul tragi cu tunul pe cărare, nu găsești o fată mare! Afară plouă mărunt - e ploaie de-aia de te pătrunde, zisese Sandu imediat cum intrase pe ușă și-și ocupase locul În prezidiu -, iar amicii au evitat terasa și s-au refugiat În cârciumă, fiindcă bate și un vânticel de primăvară păcălită. La
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
meu - reușim să ne păstrăm luciditatea și În momentele cele mai crâncene, atunci când nu ne mai ajută picioarele și strada valsează ca valurile Dunării... Da` ce-i cu tine, Gore, ce te frământă? Viața, Gicule, viața mă ia la bani mărunți, mă frământă cum frământă nevastă-mea aluatul, așa Îmi face. Mă lasă la dospit, iar mă ia... Adică te mai lasă cinci minute? Și-ți mai dă drumul prin curte? Sandu râde În hohote: Gardianul strigă tare, dă-i hoțule
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
-se și un citat din Rockefeller „Tot ce avem nevoie este o criză majoră, iar națiunile vor accepta Noua Ordine Mondială“. Cei trei cheflii se uită unul la celălalt, ca și cum nu le-ar veni să creadă. Gicu surâde. Gore bate mărunt din buze și dă să aprindă altă țigară. Numai Sandu Își revine din uimire și spune cu sete, Înainte de a duce către gură paharul cu tâmâioasă: Păi aia e, m-am prins. Gore, Gicule, e clar ca lumina zilei. După
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
nu toată lumea avea o opinie atât de categorică. Pur și simplu, predica a făcut mai pregnantă unora ideea, vagă până atunci, că erau condamnați, pentru o crimă necunoscută, la o întemnițare de neînchipuit. Și în timp ce unii își continuau viața lor măruntă și se adaptau claustrării, alții, dimpotrivă, începând de atunci au fost obsedați de ideea de a evada din această închisoare. Oamenii acceptaseră la început să fie rupți de restul lumii așa cum ar fi acceptat orice neplăcere trecătoare care nu stingherea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
început să se reconstituie, și viața comună din ele a putut fi reluată. Același lucru s-a întâmplat cu militarii, care au fost din nou adunați în cazărmile rămase libere: ei au reînceput o viață normală de garnizoană. Aceste fapte mărunte erau semne mari POPULAȚIA A TRĂIT ÎN ACEASTĂ AGITAȚIE SECRETĂ PÂNĂ LA 25 IANUARIE, ÎN SĂPTĂMÂNA ACEEA, STATISTICILE AU SCĂZUT ATÂT DE MULT ÎNCÂT, DUPĂ CONSULTAREA COMISIEI MEDICALE, PREFECTURA A ANUNȚAT CĂ EPIDEMIA SE PUTEA CONSIDERA APROAPE GÂTUITĂ. COMUNICATUL ADĂUGA, ESTE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
până în Jijia, din țarina de pe cealaltă parte a Prutului, din satele Tulucești și Stoiceni, din morile de pe Covurlui și Prut dăruite de Gheorghe Duca, care le cumpărase încă de pe vremea când era boier. A scutit aceste sate de toate dajdiile mărunte. Egumenul de la Cetățuia urma să încaseze și goștina pentru 1700 de oi din satul Andrieșeni și 300 de oi din Moreni, precum și goștina de mascuri și desetina de stupi. Slujbașii domnului nu puteau să încaseze decât goștina pentru numărul de
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
o anume relație cu frecvența se prăbușeau chiar poduri, de aceea soldații nu mărșăluiau cînd treceau peste vreunul, și rock-ul putea să distrugă tot, chiar surpase o lume, asta În doar cîțiva ani, fusese un cataclism atunci, Încă fărîmițează, mărunt, sigur, ceea ce mai trebuie sfîrșit, da, asta e, se tot vorbește de o muzică a sferelor, poate chiar acesta e ritmul pe care trebuie să sfîrșească lumea, nu arzînd, cum vrea Antonia, ci din pricina vibrațiilor, da, Doamne, cum limpezești tu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
acolo și știi ce s-a-ntâmplat cu toți logodnicii ei. Știi cum îmi dau seama că Bradley mă iubește cu adevărat? Îmi aduce ceai la pat când sunt bolnavă de ceva cumplit de molipsitor, cum ar fi SARS1-ul. Lucrurile mărunte contează. Ei, ia să vedem cum zâmbește fetița. Ei, da, acum e mai bine, mă încurajă Daphne când i-am aruncat un zâmbet forțat. Trebuie să arăți fericită și îndrăgostită la nebunie dacă vrei să te simți fericită și îndrăgostită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
porți așa o rochie? Asta-i partea bună a lui Charlie, îmi iartă totul aproape imediat. E de admirat. Celor mai mulți oameni pe care-i cunosc, ca și mie, de altfel, le ia o veșnicie să ierte chiar și un lucru mărunt, ca atunci când Julie mi-a furat șnurul Cosabella preferat. Iâh, acum va trebui să-i spun de cutiuța de medicamente. — Nu mai fi îngrijorată! mi-a spus, văzându-mi expresia neliniștită. Ce s-a-ntâmplat? Ei bine, mai e ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
atitudine statuară și augustă. Nu însemna că lua în stăpânire lumea exterioară, ci că observa dacă plouă. Și când primi pe partea dorsală a mâinii răcoarea burniței lente, încruntă din sprâncene. Dar nu pentru că l-ar fi deranjat ploaia aceea măruntă, ci pentru că era nevoit să deschidă umbrela. Era atât de elegantă, atât de zveltă, pliată și în husa ei! O umbrelă închisă e la fel de elegantă pe cât de urâtă e una deschisă. „E o nenorocire că trebuie să te servești de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mea nu-i cămin. Cămin... Cămin... Mai degrabă scrumieră! Și Augusto se întoarse acasă. II Când valetul îi deschise ușa... Augusto, care era bogat și singur, întrucât bătrâna lui mamă răposase în urmă cu abia șase luni înaintea acestor întâmplări mărunte, locuia cu un valet și o bucătăreasă, slugi ale casei de multă vreme și descendenți ale altora care slujiseră tot acolo. Valetul și bucătăreasa erau soț și soție, dar nu aveau copii. Când valetul îi deschise ușa, Augusto îl întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
dă-ne-o nouă astăzi! Dă-mi, Doamne, miile de mărunțișuri de fiecare zi. Noi, oamenii, nu sucombăm din pricina marilor suferințe sau a marilor bucurii, explicația fiind că suferințele și bucuriile acelea vin mascate într-o imensă ceață de incidente mărunte. Și viața tocmai asta e, o ceață. Viața e o nebuloasă. Acum din ea se ivește Eugenia. Și cine-i Eugenia? Ah, îmi dau seama că de mult o căutam. Și-n timp ce-o căutam, ea mi-a ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
senzație angoasantă de solemnitate. Se așeză, pentru ca numaidecât să se ridice, și se distră privind tablourile atârnate pe pereți, printre care un portret al Eugeniei. Îi veni s-o ia la fugă, să evadeze. Dintr-odată, la auzul unor pași mărunți, își simți inima străpunsă de-un pumnal și capul invadat de negură. Ușa salonului se deschise și își făcu apariția Eugenia. Bietul de el se sprijini de spătarul unui fotoliu. Ea, văzându-l livid, păli o clipă și încremeni în mijlocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
concret, dar Rosario m-a condus la generic, și sunt atâtea femei ispititoare, atâtea... Atâtea Eugenii! Atâtea Rosarii! Nu, nu, cu mine nu se poate juca nimeni, cu atât mai puțin o femeie. Eu sunt eu! Mi-o fi sufletul mărunt, dar e al meu!“ Și simțind în această exaltare că eul i se tot umfla și umfla, iar casa i se strâmtora, ieși în oraș ca să-i ofere spațiu și aer liber. De cum păși pe stradă, se și trezi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
o bună zi spaima de viitor mi se va deșerta în carnea chipului, dacă-mi voi pierde voința și memoria, ei, fiii și fiicele mele, tații și mamele mele, nu vor accepta ca alții să-mi aducă nici cel mai mărunt omagiu, necum să mă ierte vindicatv, nu vor accepta să-mi facă elogiul acel farsor tragic, acel monstru de frivolitate care a scris cândva că mă vrea lipsit de pasiune - adică mai rău decât mort. Și dacă asta e comedie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
scapă de cenzură și după aia să-ți freci mâinile satisfăcut de cât de curajos ai fost? Regimul știa de toate astea și le dădea voie cu îngăduință controlată. Intelectualii sunt animale ieftine; repede îi poți cumpăra cu o iluzie măruntă, dacă ea le masează eul. Nu era aia rezistență prin cultură cum nu era rezistență prin hedonism. E adevărat că și cultura și hedonismul subminează regimurile totalitare, dar asta-i altceva. Și din după-masa aceea l-am iubit pe Tămaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
râs în hohote până mi-au curs lacrimile. „Am murit o dată, așa că n-o să mai mor curând!”, mi-am zis. Iată, iubită prietenă, două zile din viața robului tău. Un pas mic pentru el, dar mare pentru omenire. În urma lor, mărunta lui țară se poate mândri în fața lumii cu un record: cel mai mare număr de revoluționari cu certificat pe cap de locuitor din toate timpurile și din toate țările. Privesc înapoi cu mândrie. Dar oare de ce-mi vine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Din când în când mai fac câte un experiment, mai construiesc câte un model teoretic, poate mă apropii de adevăr. Nu mă simt împins de mari orgolii, dar am un mesianism modest și cuminte: dacă eu nu fac pasul acesta mărunt, nu poate să apară cândva omul acela genial care să ne spună că, de fapt, lucrurile stau invers, că eram încă în preistorie și că de-abia atunci începe istoria. Totul are sens. Nu suntem noi Acela, dar îi pregătim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
la 17 ani. Ce departe de puțoismul mioritic! Între timp au coborât și Debbie cu Adam și a urmat o cină din categoria Family therapy în care, profitând de prezența unei persoane străine, Adam a început să își toace tatăl mărunt, într-o bună tradiție de adolescent. În plus de asta, el face și studii evreiești și s-a întors la valori mult mai conservatoare: neamul, trecutul, înaintașii, care fac ca umanismul progresist al tatălui său să fie visul unei nopți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care are meseria de gânditor. Lipsite de îngeri. „Partidul e-n toate” este titlul unei poezii de George Lesnea. Poezia era în canonul literar basic și exprima paradigmatic ubicuitatea PCR. Căci el, Partidul: „E-n holda întreagă și-n bobul mărunt/ E-n pruncul din leagăn și-n omul cărunt/ E-n viața ce veșnic nu moare”. Sfârșitul statului național. Un sat de lângă Hunedoara. Stufitul era o colonie de rromi care trăiau în barăci aproape de munții de steril ai combinatului siderurgic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cu care se ocupase de cuptor, lucră fără elan, așa că Marta se văzu nevoită s-o mai frământe o dată pe ascuns ca să reducă impuritățile. Tăie lemne, mătură curtea, și, în după-amiaza în care, timp de trei ore, căzu o ploaie măruntă și monotonă, stătu tot timpul așezat pe un trunchi sub șopron, ba privind fix înainte ca un orb care știe că nu va începe să vadă dacă-și va întoarce capul în altă direcție, ba contemplându-și mâinile desfăcute de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
stă la adăpost în cușcă, dacă, acum că-și mulțumise stomacul și-și refăcuse energiile, și-o fi urmat călătoria, în căutarea unei hrane mai bune sau a unui stăpân locuind într-un loc mai puțin expus furtunilor și ploilor mărunte. Mă duc în camera mea, spuse Marta, am ceva de cusut și am tot amânat, dar azi trebuie să termin, Nici eu nu mai stau mult, spuse tatăl, sunt obosit deși n-am făcut nimic, Ai frământat lut, ai verificat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
la Îndoială zelul bigoților, dar n-am spus niciodată că Unul Înseamnă doi. Ai gândit-o vreodată? — Niciodată, Dumnezeu mi-e martor. Pentru mine, e de-ajuns. Și pentru Creator, cred. Dar nu pentru mulțime. Îți sunt pândite cuvintele, gesturile mărunte, ale mele de asemenea, ca acelea ale principilor. Ai fost auzit rostind: „Mă duc câteodată prin moschei, unde umbra e prielnică somnului“. — Doar un om aflat În armonie cu Creatorul său ar putea să-și afle somnul Într-un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Informația, nimeni nu se Îndoiește, a sosit prin mijlocirea lui Hasan și a rețelei acestuia. Nizam explică răbdător că, pentru a preveni orice tentativă de nesupunere, trupele trebuie hrănite, ba chiar Îndopate, că, pentru a veni de hac celei mai mărunte răzvrătiri, s-ar putea ajunge la cheltuieli de zece ori mai mari. Dar, aruncând pumni Întregi de aur, i-o Întoarce Malik Șah, se va ajunge la neputința de a le plăti solda; atunci vor Începe adevăratele răzvrătiri. O bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
din umeri. Dacă n-aș crede că Dumnezeu există, l-aș vorbi! — Pe ce ton? rânjește cadiul. — Sultanilor și cadiilor trebuie să le vorbești cu ocolișuri. Nu și Creatorului. Dumnezeu e mare, El n-are ce face cu vorbele noastre mărunte și cu micile noastre temenele. M-a făcut gânditor, deci gândesc, și Îi dăruiesc, fără prefăcătorie, rodul gândirii mele. În fața murmurelor de aprobare ale asistenței, cadiul se retrage, mormăind amenințări. După ce a râs, suveranul e cuprins de Îngrijorare, se teme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]