8,373 matches
-
care au o idee foarte ciudată despre ceea ce trebuie considerat ca standarde ale cercetării empirice sau pentru acele abordări care nu pot prin definiție să accepte pluralismul ca pe un fapt științific (pentru amănunte, vezi Meyers 1994: 128). Subminînd disputa paradigmelor în funcția sa de legitimare a pluralismului, această atitudine, deși își dorește pluralismul, îl poate bloca. Nu aceasta este intenția mea. În orice caz, disputa paradigmelor este o centură de protecție slabă. Pe termen lung, nu are sens să te
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pluralismul ca pe un fapt științific (pentru amănunte, vezi Meyers 1994: 128). Subminînd disputa paradigmelor în funcția sa de legitimare a pluralismului, această atitudine, deși își dorește pluralismul, îl poate bloca. Nu aceasta este intenția mea. În orice caz, disputa paradigmelor este o centură de protecție slabă. Pe termen lung, nu are sens să te bazezi pe argumente pe care le aperi pentru că ești constrîns. Deși disputa paradigmelor era rău direcționată atunci cînd reunea anumite sisteme de valori și anumite teorii
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pluralismul, îl poate bloca. Nu aceasta este intenția mea. În orice caz, disputa paradigmelor este o centură de protecție slabă. Pe termen lung, nu are sens să te bazezi pe argumente pe care le aperi pentru că ești constrîns. Deși disputa paradigmelor era rău direcționată atunci cînd reunea anumite sisteme de valori și anumite teorii explicative, ea a avut perfectă dreptate cu privire la centralitatea valorilor în teoriile din disciplina relațiilor internaționale. Angajamentele normative, chiar și ideologice, au rolul lor și nu pot fi
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
perfectă dreptate cu privire la centralitatea valorilor în teoriile din disciplina relațiilor internaționale. Angajamentele normative, chiar și ideologice, au rolul lor și nu pot fi complet îndepărtate din explicații. Ele nu trebuie obligatoriu și în toate situațiile să vicieze argumentarea științifică. Disputa paradigmelor a marcat o trezire a conștiinței de sine în legătură cu aceste opțiuni valorice, conștiință ce ar putea ușura controlul asupra acestei înclinații inevitabile. Dezbaterea metateoretică din ultimul deceniu a îndepărtat în cele din urmă gîndirea normativă de criteriile ce caracterizează orientările
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
remarcabilă în ultima vreme. Însă ele apar în cu totul alte categorii, care înseamnă ceva pentru specialiști și pentru publicațiile lor, dar nu și pentru disciplina relațiilor internaționale în general. Această fragmentare a standardelor disciplinare străbate realismul. Dacă în timpul disputei paradigmelor realismul era un concurent (mai mult sau mai puțin) coerent, el s-a împrăștiat în timpul cotiturii metateoretice. În vreme ce ideile realiste sînt încă vii și influente, realismul ca abordare comprehensivă s-a pierdut. 13. Realismul la răscruce Școala realismului reunea cîndva
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
americane producătoare de doctorate, poate contribui la reunificarea disciplinei pe baze metodologice. Totuși, ceea ce s-a petrecut a fost fragmentarea realismului în diferite programe de cercetare. Ca o categorie coerentă, folosită încă, fie și atît de tîrziu ca în disputa paradigmelor, realismul s-a strecurat afară din scenă în timpul dezbaterilor metateoretice din ultimii ani. Nu că n-ar mai exista realiști. Sînt destui, dar sub forma unor curioase figuri unidimensionale: ca puri materialiști în relațiile internaționale waltziene și economia politică internațională
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Waltz (1970) a arătat că interdependența în domeniul comerțului și investițiilor a atins un nivel foarte ridicat în ultimul deceniu a secolului al XIX-lea. De aceea, interdependența nu este un fenomen nou și nu poate servi la legitimarea unei paradigme îndepărtate de viziunea centrată pe stat. De asemenea, Hedley Bull (1979) a susținut centralitatea statului și a sistemului de state, ilustrîndu-i extensiile geografice și funcționale. Ambele susțineri sînt corecte, în felul lor. Bull a arătat într-adevăr multe dintre noile
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
serioasă și mai credibilă de a salva tradiția realistă de neorealism poate fi găsită în lucrarea Logic of Anarchy (Buzan, Jones și Little 1993). Această carte reprezintă o reacție la două crize ale realismului. Ea tratează declinul realismului ca o paradigmă unificatoare, realmente definitorie pentru disciplină și vorbește despre fragmentarea disciplinei. Însă reacționează și împotriva criticilor aduse soluției waltziene pentru această criză. Lucrarea se inspiră din dezbaterea cu privire la interdependență, care a determinat fragmentarea disciplinei, pre-cum și din cotitura metodologică apărută după
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de a înțelege sfîrșitul războiului rece. Pro-blemele principale nu sînt relațiile sociale, schimbările interne sau legitimitatea, ci vechea politică teritorială și amenințarea puterilor nucleare din Lumea a Treia. Pericolul nu este dezbinarea internă și amploarea naționalismului, ci proliferarea armelor nucleare. Paradigma înțelegerii viitorului politicii mondiale nu mai era căderea Zidului Berlinului, ci războiul pentru Kuwait. Dezbaterile recente cu privire la noul tip de relații internaționale de după războiul rece oferă o bună ilustrare a felului în care asumpțiile realiste sînt încă prezente, chiar și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cea a diplomației s-a schimbat. Apoi a fost pus în evidență un eșec similar, atunci cînd realiștii au încercat să salveze suprapunerea dintre realism și principala teorie explicativă din domeniul relațiilor internaționale, adică să salveze realismul ca teorie sau paradigmă ce definește identitatea disciplinei. Acest lucru a fost ilustrat prin critica volumului Logic of Anarchy, revizuirea cea mai elaborată a teoriei lui Waltz, care își propune să răspundă deopotrivă criticilor realismului și celor ai neorealismului. Această lucrare nu oferă nici un
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
failure of realism', International Organization 48, 2 (Spring 1994), pp. 249-77. Leffler, Melvyn P. (1992) The Preponderence of Power: National Security, the Truman Administration, and the Cold War, Stanford: Stanford University Press. Lehmbruch, Gerhard (1969) 'Konkordanzdemokratien im internationalen System. Ein Paradigma für die Analyse von internen und externen Bedingungen Politischer Systeme', in Ernst-Otto Czempiel (ed.) Die anachronistische Souveränität, Opladen: Westdeutscher Verlag, pp. 139-63. Levy, Jack S. (1989) 'The Causes of War: A Review of Theories and Evidence', in Philip E. Tetlock
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
rachetelor din Cuba: managementul crizei și extinderea agendei de cercetare . . . . . 132 6. Epilog: Teorii sovietice în domeniul relațiilor internaționale . . . . . 163 Interludiu. Criza realismului . . . 183 7. Politica destinderii: Kissinger și limitele diplomației "concertului" . . . . . 185 8. Disciplina relațiilor internaționale în derută: disputa paradigmelor . Partea a II-a. Reacțiile realiste la criza realismului . 235 9. Neorealismul sistemic: Kenneth Waltz și Teoria politicii internaționale . . . . . 237 10. Economia politică internațională ca încercare de reactualizare a realismului: sfîrșitul sistemului Bretton-Woods și teoria stabilității hegemonice . . . . 269 11. Economia
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Popescu, Die Beziehungen. Rumäniens und Österreichs Bun de tipar: 2000 • Apărut: 2000 Format 1/16 (54 x 84) 1 Fred Halliday (1987:227) observă pe bună dreptate că teoria americană a relațiilor internaționale cunoaște o mare diversitate în interiorul și în afara paradigmei realiste, însă acest lucru a fost negat de teoreticienii afiliați curentului dominant, atît în SUA, cît și în afară. 2 Însăși definiția categoriei generale de care aparține disciplina relațiilor internaționale este contestată. În această carte, termenul "știință socială" se referă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
un tip de parteneriat între cei doi actori, concretizat sub forma contractelor de planificare încheiate între regiuni și statul central. John Loughlin apreciază această etapă a evoluției statului francez, în vigoare din 1984, drept "cel mai izbitor indicator al schimbării paradigmei care a avut loc în interiorul statului francez și a modului în care aceasta se raportează la teritoriu". Ca rezultat al reformelor, structurile politice reprezentative ale comunităților locale au devenit responsabile cu conceperea și punerea în aplicare a planurilor de dezvoltare
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
asupra poziției regiunilor și altor autorități locale în noile structuri de guvernare. Un consens general a constatat faptul că, în fața provocărilor europenizării și globalizării, autoritățile locale și regionale au constituit centre importante de acțiune politică și dezvoltare socio-economică. Acesată nouă paradigmă de dezvoltare cuprindea o nouă apreciere a rolului culturii în general și a culturii locale și regionale în particular. A existat o acceptare mai mare a diversității locale și regionale chiar cu privire la formele instituționale, iar criticii au început să vorbească
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
În centrul noului sistem regional de guvernare din Franța se află contractele de planificare încheiate între regiuni și statul central CPER (Contrats de Plan État-Région). Sistemul contractual, aflat în vigoare din 1984, este probabil cel mai izbitor indicator al schimbării paradigmei care a avut loc în interiorul statului francez și a modului în care aceasta se raportează la teritoriu. În timpul perioadei les Trente Glorieuses, planificarea națională Le Plan National a fost realizată de la vârf spre bază însă încetase să mai fie corespunzătoare
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
din Paris, care în prezent deține centre non-franceze care se ocupă de probleme europene și nord-americane. Toate acestea sunt destul de noi în comparație cu trecutul nu prea îndepărtat. Una dintre consecințele acestei deschideri ale Franței către exterior a fost influența sporită a paradigmelor politice și administrative dezvoltate peste tot. În practică, acest lucru a însemnat influența sporită a Statelor Unite care a fost liderul universal în aceste domenii. De exemplu, teoria noului management public a fost dezvoltată în Statele Unite, a emigrat către Marea Britanie și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Models of Man: Social and Rational (New York: John Wiley and Sons, Inc., 1957), au influențat enorm dezvoltarea acestei abordări. 42 Vezi M. Carley, Rational techniques in policy analysis (London: Heinemann Educational, 1980) pentru detalii asupra acestor tehnici. 43Pentru a analiza paradigmele statului din timpul Trente Glorieuses, dar și schimbările ulterioare, vezi J. Laughlin, "The "Transformation" of Governance: "New Directions in Policy and Politics", Australian Journal of Politics and History, vol. 50, nr. 1, martie 2004, pp. 8-22. 44 Vezi D. Hanley
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Mai întâi convertirea În acest caz, cum se vindecă de corupție? Nucleul răspunsului ar putea fi formulat în acești termeni sintetici: de la un creștinism al interzicerii care în cele din urmă „dezleagă” de păcat, e nevoie să ne întoarcem la paradigma originală a creștinismului bazat pe convertire, în care iertarea reprezintă darul unei vieți noi. Trebuie subliniat că acesta din urmă este mai exigent decât perechea „păcat-dezlegare”, deoarece implică „schimbarea vieții”. Cu siguranță este mai exigent dar mai eliberator. Împreună cu Berenard
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
suficiența umană în toate formele sale, de la atașarea de bogății (Mc 10,21-25) până la siguranța orgolioasă a fariseilor (Lc 18,9), însușite emblematic și de Papa Francisc, ca referințe despre corupția politică, economică și eclezială. E clar că întoarcerea la paradigma originală implică eliberarea „convertirii” de tradiționala „penitență”, care este o consecință, ce s-a dezvoltat în cadrul unei religiozități individualiste și al unei asceze moraliste. Nu este așa în tradiția profetică și nici în Evanghelia Împărăției lui Isus, unde, împreună cu noi
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
să amintim că în practica creștină a convertirii, de exemplu, justiția comutativă prevedea înapoierea a ceea ce s-a furat, și ca semn concret și vizibil că se vrea începerea unui nou stil de viață. Reluarea și actualizarea unei astfel de paradigme a convertirii vis-à-vis de corupție, înseamnă articularea consecințelor, în cadrul unui proces moral și spiritual, a celor trei faze cunoscute: a vedea (adică a recunoaște corupția și eventual propria stare de corupt; dar pentru o comunitate civilă și creștină azi înseamnă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
4.3.2. Orizonturi ale receptării / 139 4.3.3. Direcții tematice / 146 4.3.4. Mijloace de semnificare / 150 4.3.5. Macro și micro-context / 155 4.3.6. Finalități ale demersului jurnalistic / 161 4.4. Jocul combinărilor în paradigma hexadică studiu de caz / 163 4.4.1. Analistul politic / 165 4.4.2. Specialistul / 167 4.4.3. Polemistul / 168 4.4.4. Istoricul / 170 4.4.5. Dascălul / 171 4.4.6. Artistul / 172 Capitolul 5. Analiza semiotică
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
grafică a procesului de comunicare politică, prin intersecția celor două axe: axa subiectivă, a subiecților implicați în procesul de comunicare (emițător, receptor), și axa obiectivă, a obiectului comunicării (referent) și a mijloacelor de comunicare (cod), are următoarea configurație: Figura 1. Paradigma comunicării politice Cod/ Limbă Canal Emitent politic Mesaj politic Receptor Referențial politic Pe lângă reprezentarea parametrilor comunicării politice, modelele comunicaționale au meritul de a evidenția relațiile potențiale care se stabilesc între aceștia și natura interacțională a manifestărilor discursive din domeniul politic
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
politic. În această viziune, limbajul politic înglobează semnificațiile discursului politic, presupunând un ansamblu de strategii lingvistice actualizabile în diverse situații de comunicare politică, și are un nivel mai înalt de generalitate, prin efectuarea saltului de la situații concrete de comunicare la paradigma mecanismelor structurale și funcționale ale manifestărilor discursive din spațiul politic. Limbajul politic este în fond limbajul specific comunicării politice, mijloc de exprimare a evenimentelor de pe scena politică, dar și a afinităților politice ale locutorului, spațiu de reconstrucție a referențialului politic
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
și a refuzului oricăror bariere ideologice. Gazetarul se impune în presa vremii drept unul dintre cei mai vehemenți adversari ai clasei politice românești, evidențiindu-se prin ușurința cu care tratează teme dintre cele mai variate și prin soliditatea discursului ergumentativ. Paradigma publicisticii eminesciene marchează aptitudinea gazetarului de a impune un model discursiv în presa vremii, contribuind decisiv la modernizarea și diversificarea mijloacelor de expresie specifice scrisului jurnalistic. Distanțarea jurnalistului de stilul gazetăresc cultivat până atunci se face simțită atât la nivelul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]