7,733 matches
-
16 (poate apostazia), ins] ni se interzice s] ne rug]m pentru cei care îl s]vârșesc. În Epistola c]tre Evrei exist] trei referiri la p]câte ce nu pot fi iertate (6,4-6; 10,26-31; 12,16), în timp ce Revelația nu consider] deloc c] cei care sufer] pedepsele însp]imânt]toare din viziunile lui Ioan se vor c]i, neexistând nici o speranț] în acest sens; mai degrab], se bucur] de pedepsirea lor. Aceste dou] tendințe au continuat. Conformismul în Biseric
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de Dumnezeu profetului Mohamed (632), înscris în Coran. Cel de-al doilea cuprinde exemplificarea acelui mesaj, structurat în modelul de conduit] perceput de Profet, acțiunile, zicalele și normele sale, numite colectiv Sunnah. Musulmanii consider] Coranul ultima dintr-o serie de revelații acordate omenirii din partea lui Dumnezeu, iar Sunnah drept proiecția istoric] a unei existente umane inspirate și ghidate de divinitate, individualizat] în persoana profetului Mohamed, considerat și ultimul din seria mesagerilor lui Dumnezeu. Regretatul Fazlu Rahman, renumit savant în gândirea islamic
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
islamismul, indentificase cu precizie semnificația sursei autorit]ții morale pentru a r]spunde la întrebarea: „Ce trebuie și ce nu trebuie f]cut?”. Dumnezeu, în afar] de a dezv]lui omenirii voința să, o îndeamn] s] foloseasc] rațiunea în dezlegarea revelației. O pare a acestei investigații raționale i-a determinat pe musulmani s] elaboreze reguli pentru un comportament etic și principii care s] constituie baza acestora. Pe parcursul timpului, relația dintre Coran și viața Profetului, considerat] un model de comportament, va fi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
model de comportament, va fi, la rândul s]u, elaborat] pentru a extinde cadrul în care valorile și obligațiile puteau fi identificate. Procesul de determinare și elaborare, totuși, a presupus aplicarea raționamentului uman, iar aceast] interacțiune permanent] între rațiune și revelație, potențialul celei dintâi și limitele celei de-a doua, a fost cea care a oferit baza pentru formalizarea expresiilor gândirii etice în Islam. Într-unul dintre capitolele Coranului, intitulat Criteriul (Furquan: Sura 25), revelația - pentru întreaga omenire - devine punctul de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aceast] interacțiune permanent] între rațiune și revelație, potențialul celei dintâi și limitele celei de-a doua, a fost cea care a oferit baza pentru formalizarea expresiilor gândirii etice în Islam. Într-unul dintre capitolele Coranului, intitulat Criteriul (Furquan: Sura 25), revelația - pentru întreaga omenire - devine punctul de referinț] în distingerea binelui de r]u. În același capitol, sunt citate exemple din profeții biblici și rolul de mediatori pe care il dețineau între cuvântului lui Dumnezeu și societ]țile lor. Asemenea iudaismului
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fapt care nu este un subiect al vicisitudinii umane. Creând din voința divin] un fundament pentru elaborarea unui cod moral, oamenilor li se acord] o oportunitate de a r]spunde prin dezvoltarea unei conștiințe raționale care s] poat] susține validitatea revelației. Deci, acțiunea uman] poate porni de la o bâz] mai extins] dac] rațiunea, ca rezultat al revelației, este aplicat] pentru a elabora criterii în vederea cuprinderii tuturor acțiunilor și deciziilor umane. Aceste teme sunt expuse în povestea coranic] a cre]rii lui
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
elaborarea unui cod moral, oamenilor li se acord] o oportunitate de a r]spunde prin dezvoltarea unei conștiințe raționale care s] poat] susține validitatea revelației. Deci, acțiunea uman] poate porni de la o bâz] mai extins] dac] rațiunea, ca rezultat al revelației, este aplicat] pentru a elabora criterii în vederea cuprinderii tuturor acțiunilor și deciziilor umane. Aceste teme sunt expuse în povestea coranic] a cre]rii lui Adam și a întoarcerii sale. Adam, primul om, se distinge de îngerii existenți, care sunt rugați
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
șind nevoia de a înl]tură rațiunea și de a testa limitele impuse de porunca divin]. Povestea lui Adam reflect] întregul potențial al binelui și al r]ului deja existent în ființă uman] și nesfârșita șaga a reacției umane în fața revelației divine pe tot parcursul istoriei. Această exemplific] lupta permanent] din sânul umanit]ții pentru a descoperi calea spre acțiuni echilibrate și spre supunerea în fața criteriilor divine. În acest sens, cuvantul islam înseamn] revelația originar], pretinzând supunere pentru a atinge echilibrul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și nesfârșita șaga a reacției umane în fața revelației divine pe tot parcursul istoriei. Această exemplific] lupta permanent] din sânul umanit]ții pentru a descoperi calea spre acțiuni echilibrate și spre supunerea în fața criteriilor divine. În acest sens, cuvantul islam înseamn] revelația originar], pretinzând supunere pentru a atinge echilibrul, iar un musulman este cel care caut] s] ating], prin acțiunile sale, acel echilibru, atât în viață personal], cât și în societate. Calitatea uman] care cuprinde conceptul de valoare etic] ideal] în Coran
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
un rol mediator crucial că „traduc]tori”, având în vedere faptul c] ei erau conștienți de faptul c] dispoziția moral] a musulmanilor, la fel ca și a lor, era conturat] de concepții monoteiste comune, bazate pe porunca divin] și pe revelație. Termenul adab a ajuns s] fie folosit pentru a defini o conotație vast] de semnificații prin discursul moral, etic, intelectual și literar pe care îl determină. Tot în aceast] perioad], cuprins] între secolele al VIII-lea și al X-lea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c]reia acțiunile ar putea fi predestinate. În al doilea rând, ei susțineau faptul c], de vreme ce noțiunile etice aveau un sens obiectiv, ființele umane posed] capacitatea intelectual] de a capta aceste înțelesuri. Deci, rațiunea constituia un atribut-cheie, capabil, independent de revelație, s] fac] observații empirice și s] trag] concluzii etice. Totuși, rațiunea natural] trebuie s] fie suplimentat] și confirmat] de revelația divin]. În leg]tur] cu această exist] o alt] convingere Mu’tazila, care susține c] natură just] a lui Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sens obiectiv, ființele umane posed] capacitatea intelectual] de a capta aceste înțelesuri. Deci, rațiunea constituia un atribut-cheie, capabil, independent de revelație, s] fac] observații empirice și s] trag] concluzii etice. Totuși, rațiunea natural] trebuie s] fie suplimentat] și confirmat] de revelația divin]. În leg]tur] cu această exist] o alt] convingere Mu’tazila, care susține c] natură just] a lui Dumnezeu elimin] orice posibilitate că El s] conduc] credincioșii, în mod deliberat, spre acte p]c]toase. Din punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
clasic] a fondatorului unei școli juridice, al-Shafi’i, afirmă c] fundamentele credinței țineau de practicare, nu de speculație. Fiind în totalitate împotriva credinței Mu’tazila potrivit c]reia rațiunea natural] facilita determinarea binelui și a r]ului, al-Shafi’i accentua revelația că principala surs] de definire. Având în vedere faptul c] principiul responsabilit]ții individului constituia o bâz] pentru gândirea juridic] - obligațiile presupuneau capacitatea de a le duce la îndeplinire - binele și r]ul trebuiau determinate pe baza dovezilor textuale, a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
manifestat preocup]ri pentru g]sirea unor argumente filosofice care s] vin] în spijinul acestor sugestii. Punctele de interes au fost mai degrab] unele concluzii cu privire la cum trebuie tr]it] o viat] care respect] înv]ț]turile religioase derivate din revelație și, implicit, ce model alternativ de cunoaștere moral] este disponibil. În afar] de a ști cum s] se comporte în urma unei educații publice, un individ ar putea s] își g]seasc] propria cale spre verticalitate moral]. Aceast] posibilitate ar ușura
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cunoaștere moral] este disponibil. În afar] de a ști cum s] se comporte în urma unei educații publice, un individ ar putea s] își g]seasc] propria cale spre verticalitate moral]. Aceast] posibilitate ar ușura dificultatea pe care o presupune ideea revelației publice: f]r] a fi greșit, cei care nu au primit-o în mod direct sau c]rora le-a fost comunicat] nu au dreptul de a fi salvați. Pentru c], dac] p]gânii și-au g]sit calea spre
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
unei puteri înn]scute de cunoaștere moral] este deschis] la cel putin dou] interpret]ri. Potrivit celei dintâi, oamenii sunt înzestrați cu capacitatea de a gândi rațional și, pornind de la câteva premise, de a cunoaște ceea ce nu este dependent de revelație, ei pot s] ajung] la niște concluzii legate de conduită corect]. Conform celei de-a doua interpret]ri, înzestrarea relevant] este cea a unei facult]ți a simțului moral cu ajutorul c]reia, oamenii pot s] intuiasc] ceea ce este bine și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
el ar putea s] cunoasc] legea moral]. Cu toate acestea, cunoașterea nu este suficient] pentru a fi o virtute care impune că voința s] fie orientat] în direcția binelui. Pentru a realiza aceast] orientare benevol], Dumnezeu ilumineaz] sufletul printr-o revelație a propriei Sale bun]ț]ți, iar acest fapt induce virtutea, având în vedere c] sufletul se încarc] cu iubire pentru perfecțiunea lui Dumnezeu și caut] s] se uneasc] cu El. Aceast] psihologie a gratiei este exprimat] mai puțin prozaic
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
prescripții rezult] din voința vreunui legiuitor. Ele nu sunt porunci considerate în acel sens. Potrivit unei alte perspective, dreptul natural este chiar setul de reguli stipulate de c]tre Dumnezeu și promulgate omenirii prin prezentarea decalogului lui Moise și prin revelația oferit] indivizilor prin utilizarea conștiinței lor. Prima din seria acestor perspective își are originile parțial în perioada presocratic] a filosofiei grecești și a fost familiar] autorilor de la începutul Evului Mediu, sub forma doctrinei stoice conform c]reia toate procesele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de contemporanii s]i deoarece a fost condamnat] la Conciliul de la Sens, în 1141. În leg]tur] cu cea de-a doua implicație, el ofer] o versiune neconving]toare a sugestiei discutate anterior, c] aceia care tr]iesc în afara spectrului revelației creștine pot totuși s] fie virtuoși, atâta vreme cât își conformeaz] intențiile la conținutul legii morale, așa cum este ea revelat] gândirii. A doua problem] cu care se confrunt] perspectiva promovat] de Anselm/Abélard provine din localizarea caracterului moral din intențiile agentului, decât
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
conservarea vieții, procrearea și creșterea copiilor, cooperarea cu ceilalți din societate ș.a.m.d. În completarea acestei surse empirice de valori și cerințe morale exist] „legea lui Dumnezeu”, promulgat] omenirii prin legea lui Moise și prin alte p]rți ale revelației divine. Totuși, pentru Toma din Aquino, aceasta nu reprezint] o surs] pentru porunci alternative sau adiționale, ci, măi degrab], o surs] suplimentar] a acelor prescripții în conformitate cu care este necesar s] atingem starea de bine. În primul rând, teologia creștin] adaug
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
longeviv] tradiție filosofic] legat] de normele ce guverneaz] comportamentul uman era tradiția dreptului natural elaborat] de Toma din Aquino. Aceast] tradiție pretindea c] poate indica acele principii ale vieții publice care pot fi înțelese de rațiunea uman], f]r] intervenția revelației și a influenței creștine. Acceptat] de mulți protestanți că și de catolici, aceast] doctrin] susținea c] legile divine ne cer s] action]m în moduri care sunt în beneficiul tuturor, fie c] suntem sau nu conștienți de aceasta. Doctrina susținea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
înseamn] c] Dumnezeu poruncește așa. Deci, „ceea ce Dumnezeu poruncește este bine” nu este o tautologie. Totuși, binele și faptul de a-ți porunci Dumnezeu sunt cam același lucru. Noi înțelegem c] anumite acțiuni sunt bune și, prin urmare, descoperim (prin revelație sau teologie rațional]) c] am recunoscut Vocea lui Dumnezeu. Dar punctele slabe ale acestei abord]ri pot fi observate cel mai bine într-un cadru laic. Dac] acest caracter bun trebuie identificat cu ceva naturalist prin intermediul cercet]rii empirice, „binele
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pînă să-l depună la sol. Sol pe care va zăcea un timp, năpădit de bălării. Cei doi travaieuri-călăi par să zîmbească. Ce moment incredibil! Sîntem privilegiații secolului: l-am apucat. Frecventînd, cu oarecare perseverență, expozițiile tinerilor, am avut, subit, revelația unei constatări. Privind etica profesională. Mai exact, concesiile, și chiar, în unele perioade, compromisurile. Cei tineri, unii din ei cu studiile abia terminate, se prezintă magistral în expozițiile lor de început. Personale. Totul e văzut grandios, temerar. Suprafețe mari, gîndite
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
așa manieră încît să formeze sintagma "vreau să mănînc". Și devenind, astfel (tragic), primul pictor rus conceptualist. Galeria Apollo din București își saltă, din cînd în cînd, firma peste nivelul simezelor improvizate, ale unor veleitari anonimi (centrali sau provinciali), oferind revelații. Una din acestea: personala de pictură a fostului ieșean Corneliu Vasilescu, de mulți ani naturalizat bucureștean. Pavel Șușară îi dedică (în România literară) o cronică excepțională. Reținem segmentul: "Fără a fi un artist de factură intelectuală, un conceptual așezat într-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
din emisiune ce nu reținusem la vremea respectivă: că același Minghella făcuse, acum cîțiva ani, și Pacientul englez, fascinantul film după romanul lui Michael Ondaatje. Deschis și devorat atunci, înaintea filmului văzut imediat, pe Lăpușneanu, într-o seară miraculoasă. Prin revelația convertirii magnificei proze în la fel de magnifica peliculă. Final. Întrebat de gazdă dacă invitatul său, acest înțelept stăpîn al lumii (filmului), ar fi tentat cumva să-și investească prestigiul în politică, Minghella a avut un rictus de o politicos-aristocratică respingere... 30
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]