9,038 matches
-
că într-o zi o să-mi prindă bine. Eu îi răspunsesem că nu plănuiam să dau ortu’ popii, să intru într-o mănăstire și nici să ajung la tribunal sub acuzația de crimă. Dar acum, admirându-mi înfățișarea modestă și straniu de nerevoltătoare, am recunoscut că Brigit avusese dreptate. Și situația s-a îmbunătățit și după asta. M-am încălțat cu niște pantofi cu tocuri și mi-am ridicat părul în vârful capului. în mod normal nu apelam decât la una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cu un bărbat, pentru prima dată, iar lucrul ăsta e momentul când mergi la masă, pentru prima dată, cu un bărbat. Luke a încercat să dea startul la conversație cu un „Deci?“. Voiam să răspund, însă, dintr-odată, fericirea aceea stranie mi-a ridicat colțurile buzelor, rotunjindu-le într-un zâmbet extatic. Și-atunci mi-am dat seama că nu era nevoie să spun nimic. Luke a răspuns la zâmbetul meu cu un zâmbet la fel de larg, așa că amândoi arătam ca idioții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a fost învăluită de o pace adâncă. Toată lumea era așa de concentrată - puloverele maro erau pline de făină - încât, la un moment dat, mi-am dat seama că atmosfera din cameră era teribil de încărcată. Peste toți plutea o armonie stranie care-ți dădea fiori pe șira spinării. Ca și cum... ca și cum ne-am afla în prezența unei entități divine, m-am surprins meditând. Apoi, m-am simțit îngrozitor de rușinată fiindcă putusem să gândesc o asemenea porcărie new-age. Dacă nu mă supravegheam, pasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mișca stângaci și toți cădeau prin cameră, Nancy și John Joe erau puțin cam prea necoordonați. De fapt, Nancy abia reușea să se țină pe picioare. L-am privit pe Chris în timp ce sărea coarda. Era stângaci și avea niște mișcări stranii, dar era tare dulce. Chipul îi exprima o concentrare maximă, fiindcă se străduia să nu greșească pașii. Am rămas în continuare pe scaun, simțindu-mă îngrozitor. îi ascultam pe toți cum fredonau cântecelul ăla cu care chemai următoarea persoană, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am pus pe noi un minimum de haine, după care am înotat prin aerul umed și dens către apartamentul lui Luke. Când am sunat la sonerie, eram agitată și foarte intimidată. Luke avea efectul ăsta asupra mea. Era un amestec straniu de dorință sexuală și respingere a acestei dorințe. Era aproape o stare de repulsie. Ca o gâzuliță care se juca prin pliurile stomacului meu. Am ieșit din lift foarte încet. Era mult prea cald ca să ne mișcăm mai repede. Ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Mă rog“ și „De parcă“ și alte chestii de genul ăsta... N-o ascultam pe de-a-ntregul. Eram mult prea zdrobită de furia lui Luke. în mod normal, era o persoană așa de minunată. în special cu mine. Era așa de straniu, așa de ciudat - Luke din fața mea arăta exact ca Luke Costello, bărbatul care, timp de șase luni, fusese iubitul și cel mai bun prieten al meu. Dar acum se comporta ca un străin. Ba mai rău: ca un dușman. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Luke știuse exact ce avusesem de gând. — Ceea ce ne aduce, numai bine, la următoarea întrebare, a intervenit Josephine, care este „Comportamentul lui Rachel a devenit anormal ca urmare a abuzului de droguri?“ Luke a scris: „Comportamentul ei a devenit din ce în ce mai straniu. Nu mânca aproape niciodată. Și devenise foarte paranoică. Mă acuza că-mi plăcea de prietenele ei și că mă uitam la ele ca și cum aș fi vrut să mă culc cu ele. Lipsea deseori de la serviciu pe motiv de boală. Numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în care ceasul avea să bată sfârșitul celor trei săptămâni. Dar vizita lui Luke și a lui Brigit mi-a spulberat planul. Miercuri seara, când cei doi abia plecaseră de la Cloisters, am fost chemată în cabinetul doctorului Billings. înalt și straniu, Billings m-a întâmpinat cu o tentativă oribilă de zâmbet. Mi-am dat seama că veștile pe care avea să mi le dea nu erau grozave. După ceea ce am auzit azi, în ședința de grup, despre tine, sper că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
camera tăcută, iar pe mine m-a cuprins un val de groază. —Ai zăcut în spital, la un pas de moarte, m-a presat neobosită Josephine. Din cauza drogurilor cu care ți-ai umplut trupul. Ți se pare ceva normal? Era straniu, dar, până în clipa aia, nu mă gândisem serios la așa-zisa mea supradoză. —N-am fost la un pas de moarte, am reușit să răspund pe un ton batjocoritor. —Ba ai fost, a ripostat Josephine. Am tăcut. Pentru o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mea întâlnire. —Bună, Rachel, m-a salutat ea cu un zâmbet sclipitor. Cum îți mai merge? —OK, am bolborosit eu flatată că-și amintise de mine. Tu ce mai faci? Voiam să continuăm să vorbim pentru că eram atrasă, în mod straniu, de ea. Minunat, mulțumesc! mi-a răspuns ea cu un alt zâmbet care mi-a încălzit sufletul. —Las-o-n pace, a murmurat Francie către mine. întâlnirile din lumea reală sunt pline de tipi. —îmi pare rău, și-a cerut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ăsta? Poate că acum ai ajuns să-ți dai seama că suferi de o formă de dependență? Mi-a fost greu să răspund fiindcă eram șocată. Trăiam în stare de șoc încă din seara precedentă. Eram blocată într-un loc straniu, fantasmagoric, un loc în care realizasem că eram dependentă de droguri, dar uneori conștientizarea respectivă era așa de dureroasă încât treceam la loc la faza în care nu credeam că ăla era adevărul gol-goluț. Nu puteam să accept că, în ciuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
masă, după ce ne prefăcuserăm a fi niște femei mature, Misty mi-a atins obrazul cu mâna. Era un gest neobișnuit pentru ea, dar am stat acolo și am lăsat-o să mă mângâie, simțind pentru ea compasiune, afecțiune și o stranie formă de prietenie. Era ca o floricică ivită dintr-un pământ pârjolit. Vezi, mi-a zis Chaquie mai târziu, zâmbindu-mi satisfăcută. — Ar trebui să te angajezi la Națiunile Unite, am zis eu cu o falsă acreală. Pe post de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
că probabil încă arătam destul de banal. — Cine te face azi? m-a întrebat Gráinne. Mi s-a părut o exprimare extrem de nefericită. —Jasmine. Mă duc s-o chem pe..., aici s-a oprit și-a chicotit într-un fel destul de straniu, dar atâta timp cât nu râdea de mine era în ordine, ... Jasmine. Gráinne s-a îndepărtat clătinându-se, aplecându-se periculos de mult în față din cauza pantofilor și a strigat: —Maura, Maura, clienta ta e gata. De cum am văzut-o pe Jasmine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
toată regula. —Judeci pripit... Vocea mamei s-a pierdut în urma mea. —îți închipui că, în afară de tine, toată lumea e fericită. Am fugit ca din pușcă. Picioarele îmi tremurau de parc-aș fi fost un vițel abia născut. Totul era așa de straniu și de nou încât aveam senzația că și eu abia mă născusem. Cu toate că nu mă duceam la o întâlnire amoroasă și nici nu aveam voie să am întâlniri amoroase și, cu toate că și eu și Chris știam asta, tot aveam acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
senzația era plăcută. Amândoi am zâmbit stânjeniți și înlăcrimați. Nici unul din noi nu știa cum să se poarte cu celălalt în lumea de-afară. — Ce mai faci? a spus Chris morocănos și m-a îmbrățișat într-un fel așa de straniu că mi s-a părut că vrea să mă sugrume. în lumea de afară, gesturile spontane de afecțiune nu sunt prea simplu de exprimat pentru noi, dependenții de droguri aflați în perioada de recuperare, m-am gândit eu cu inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Am auzit pe cineva plângând în hohote. Era mama. Fără prea multă tragere de inimă, am deschis ochii. Când am văzut că persoana care dădea apă la șoareci era, de fapt, tata, întreaga situație mi s-a părut și mai stranie. Nu mai plânge, am croncănit. N-o să mai fac. —Așa ai zis și înainte, a oftat el cu fața ascunsă în palme. Promit, am reușit să îngaim. De data asta o să fie altfel. Se părea că fusesem lovită de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în palmă restul de somnifere din tub și mi le-am îndesat pe toate în gură. Voci, lumină puternică în ochi, patul mișcându-se și săltând, o lumină albastră, sirene, alte voci, patul mișcându-se din nou, albeață, un miros straniu și steril. —Curvă proastă, spune o voce. Cine-o fi? mă întreb confuză. Bipuri, picioare alergând pe coridoare, metal lovindu-se de metal, o mână dură pe bărbia mea, deschizându-mi gura cu forța, ceva de plastic pe limbă, zgâriindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nu mai locuiască într-o rulotă. Și o altă tipă mustăcioasă, planturoasă și cu părul tuns scurt, care răspundea la numele de Brad. Ea era foarte prietenoasă, dar, sinceră să fiu, o bănuiam de motive ascunse. Era o perioadă foarte stranie. Mă simțeam singură, alienată, izolată. Dar nu era în întregime neplăcut. Doar că sentimentele pe care mi le trezise revenirea în New York erau copleșitoare. Au fost momente când nostalgia aproape că m-a ucis. Ca și groaza. Mi-am amintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mine, încât puteam să întind mâna și să-l ating. Pe de-o parte, mi se părea că trecuse așa de mult timp de când nu-l mai văzusem. Iar pe de altă parte, nu mi s-ar fi părut deloc straniu dacă m-aș fi aplecat și l-aș fi luat de mână sau dacă el m-ar fi sărutat. Cel puțin, așa simțeam eu. Nu eram prea sigură că și el simțea același lucru. Luke a rămas tăcut, privindu-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
care mă tratasei pe mine și pentru felul în care te tratasei pe tine. Am înghițit cu greutate. încă mă durea să-l aud spunând așa ceva. Dar e bine de știut că, odată, m-a iubit, m-am gândit. —E straniu, nu? a continuat Luke gânditor. Cum schimbă timpul lucrurile. într-o zi spumeg din cauza ta, iar un an mai târziu nu mai sunt supărat pe tine. Slavă Domnului, m-am gândit eu așa de ușurată încât m-au trecut fiori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pe mine în pace. Deocamdată e nevoie să lași în urmă un păzitor. Domnițele sunt în grija mea și cel puțin până acum, în privința asta succesiunea este asigurată. Cât era Cristian de indiferent, văzu totuși în ochii femeii aceeași strălucire stranie pe care o mai observase sus pe platou cu o zi în urmă. Stai și tu pe aproape! cedă Calistrat. Negreșit va fi nevoie și de ajutorul tău. Bătrânul își îndreptă spinarea și se apropie cu pași mari de ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
măcar până ce reușim să închidem bestia. După aceea, vei alege singur. Ce spui, ești dispus să faci asta pentru mine? În timp ce vorbea, Ileana se întorsese spre inspector, încer când să-i prindă privirea. În ochii ei apăruse din nou strălucirea stranie pe care o mai văzuse când se aflau în casa bătrânului, ceva mai devreme. Toma se gândi s-o întrebe ce se întâmplă și de ce ochii ei devin atât de luminoși câteodată. Neapărat trebuia să întrebe acest lucru, dar deocamdată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
din față, pentru că îl simți încordându-se lângă el. Ridicase toiagul și îl ținea ca o pavăză înaintea lui Cristian. Vine! șopti acesta. Uită-te la mine, acum! Inspectorul se întoarse și îl privi pe moșneag. Iarăși văzu lumina aceea stranie strălucind în ochii lui. Trezește-te și lasă deoparte descântecul domniței, rosti Moș Calistrat, privindu-l în ochi, vreau să fii tu însu-ți acum! Care domniță? Se întrebă Cristian confuz încă. Despre ce vorbea moșneagul? Încerca să-și obișnuiască ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o concavitate eliptică lua naștere în mijlocul ei. Aceasta creștea în înălțime, începând să coboare peste el, arcuindu-se ca un pod suspendat. Simțea pe față răceala aceea de mormânt iar pe brațe i se făcuse pielea de găină. O amorțeală stranie îi cuprindea mădularele în timp ce în urechi îi pătrundea o chemare îndepărtată. Era vocea Ilenei care îl striga din mijlocul găurii întunecate. Era singură și se afla în primejdie, plângând. Trebuia neapărat să alerge la ea să îi dea o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
produseseră în trecutul imediat. Vedea șiroaie de pietriș fin, deschis la culoare, care se prelinseseră peste stratul de nisip negru din fața sa. Totul era de o frumusețe sălbatică și, dacă ceea ce i se întâmpla n-ar fi fost atât de straniu, s-ar fi oprit în loc copleșit de admirație. Vântul prinsese putere acum, iar de dincolo de creastă, își făcură apariția nori groși, vineții. Cu o viteză incredibilă, cerul se acoperi din toate părțile și intensitatea luminii scăzu foarte mult. Se făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]