9,986 matches
-
petale după ce au fost decupate în dreptul ochilor. - Se fixează elasticul care susține ochelarii. Baloane vesele Materiale și ustensile: baloane; foarfece; lipici; hârtie glace, hârtie creponată, carton colorat; panglică colorată sau rafie. Etape de lucru: - Umflarea balonului. - Decorarea balonului cât mai vesel (ochi, gură, nas dintr-un balon, păr din benzi de hârtie creponată care se lipesc cu schotch, coif pe cap dintr-o jumătate de cerc cu diametrul de 8 cm). - Pentru fixarea baloanelor se folosește o pamblică de rafie care
Abilit??i practice clasele I-IV by Paula Axinte () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84043_a_85368]
-
surprizele, în mai toate sensurile, se țin lanț și oferă plăcerea cititului, interacțiunea cu poetul și, adeseori, deplina înfiorare. Nimic din trecerea sa prin viață, cu ochii deschiși, nu a fost lăsat deoparte, nu a fost uitat, nu a cântat (vesel ori doinit) și nu a lăsat urme speciale în spiritualitatea sa, în sufletul său, așa cum ar spune acasă la Tanacu. Departe de satul său natal, poeta îl apropie și-l redescoperă, adesea stilizat, oferind și oferindu-și mărgăritare în versuri
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
cu o vânătaie umflată, nu-mi vine a crede, spunea și Mihai, dar ți-ai fi închipuit, Pinochio?! Ploua afară alburiu și eu tot în alb m-am îmbrăcat, merg spre piață cu taxiul să mă întâlnesc cu tatăl meu, vesel, jovial și îl știe toată lumea, bine ați venit, scumpă doamnă, nu cumpărați roșii, cumpărați dragoste și din partea mea pentru dumneavoastră un buchet de flori, vă dau încă o roșie sau piersica asta, abia am rupt-o din pom, e primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
cu Cezar, nu te deranjează dacă vin și ei, nu, zice el din umeri, gesturile ne aduc mai bine la iveală sufletul, spunea îngerul purtând dinspre piept spre noi aerul, îhî? da, zic eu. Păi atunci venim și noi, Păianjenul vesel, gata, am fost cu Miau de dimineață, mi-am găsit garsoniera, ce tare! Am sobă cu gaze, am iederă peste tot și e mișto, cadă, bucătărie, luni plătesc avans pentru jumătate din an, am luat banii de la reclamă, să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
să-l părăsească. Așa că a căutat săși facă cuib la ștreașina casei putând fi astfel aproape și de motan dar și alături de vrăbiuțe. De atunci vrabiuța ciripește pe la fareastră căutând să mulțumească pentru ajutor. VEVERIȚA ȘCOLĂRIȚA Marta este o veveriță veselă și tare jucăușă. Îi place tare mult să se joace și să aibă prieteni câți mai mulți. Care este cel mai nou prieten? O veverită tare sprințară și jucăușă ce și-a făcut adăpost într-o scorbură chiar din fața casei
PRIMA CARTE CU POVEȘTI by Înv. MERA FEVRONIA Prof. MERA FEVRONIA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91503_a_93524]
-
dat pe spate, după care își trânti neglijent pe cap prețiosul ișlic din blăniță de samur siberian, ignorând cu totul oglinda. PAGINĂ NOUĂ 4 La palatul lui Ienăchiță Văcărescu, beteala prinsă în brazii înalți de la poarta mare și grea licărea vesel sub ninsoare. Zăpada de pe alei fusese bine bătătorită cu maiul și apoi acoperită cu un strat de paie. Strădanie inutilă. Ninsoarea țesea de acum un nou covor de omăt. Numai fulgii care nimereau în vâlvătăile jarului din marile masalale de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
hotărâți să stârnească invidia muzicanților nemți care nu puteau cânta după ureche, așa cum o făceau ei de-o viață, ci doar cu ochii holbați pe șirul de note scrise. Dintr-odată fu mai multă lumină, mai multă căldură, o neliniște veselă, o emoție de oameni mari care doreau să se regăsească în copilărie. Portretele, oglinzile mari din cristal, vitrinele, sfeșnicele, bijuteriile, hainele strălucitoare ale invitaților căpătară o nouă valoare, o nouă semnificație. Marioritza, obișnuită cu altă lume, sesiză imediat diferența. Niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
miraculoasă a scufiei și a pledului. Valetul își descoperi stăpânul într-o ireproșabilă atitudine consulară. În timp ce îi înmâna hârtiile proaspăt primite, Julien descoperi totuși câteva fire de păr răsucite aiurea pe frunte, care îi dădeau posesorului un aer de chefliu vesel. ― Mai e ceva? mârâi Ledoulx. De ce zâmbești? ― Mă bucuram, Excelență. În dimineața asta, arătați... Cum să spun?... Cu totul aureolat de sănătate. Rămas singur, contele își reluă înfrigurat scufia și pledul. Printre hârtii, descoperi și un raport confidențial semnat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
catifea verde, așezați la distanțe convenabile unii de alții, stăteau șoimii prințului. O veritabilă comoară. Mai mulți șoimi dunăreni, șoimi călători și o pereche princiară de șoimi albi, exemplare dintr-o specie extrem de rară, mult râvnită de cunoscători. Toți aveau veselă, ustensile și accesorii personale frumos orânduite pe rafturi, lângă perete. Marioritza își alese un șoim călător. De fapt, șoimul o alesese pe ea. De când pășise în acele odăi, el întorsese capul spre ea, apoi o urmărise tot timpul și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
veșmântul mai era încă o sărbătoare, așa că privea cu interes bogăția și eleganța stofelor, strălucirea mătăsurilor, diversitatea blănurilor și frumusețea princiară a faldurilor care alunecau peste crupele cailor. Admira exuberanța culorilor, panașele albe sau vopsite în nuanțe pastelate, curgerea lor veselă și ritmată de galopul ușor al cailor peste încremenirea albă a iernii. Remarcă preferințele călăreților pentru anumite culori. Prințul, de pildă, alesese o nuanță de albastru, considerată fastă pentru el și familia lui. Dimitrie Moruzi purta o mantie verde smarald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de taină. Sau cam așa ceva. Va fi o onoare și, desigur, o mare plăcere pentru mine să vă fac portretul, reluă Dante Negro, înclinându-se din nou. Cred că acum putem începe lucrul. Atelierul era destul de spațios. Cuprindea o adunătură veselă de obiecte. Tablouri și rame rezemate de pereți, stive de mape cu desene, fel de fel de schițe, pensule, borcănele cu vopsele, crete și creioane din cărbune... Într-unul din colțuri erau un podium mic și mai multe spaliere. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
elegant. Guibert își opri calul în dreptul ei. ― Și... chiar pleci? Medicul avea un colț de zâmbet șugubăț. ― Da, dragul meu Guibert. E mai bine așa. Sper să te convingi și tu de asta... peste o vreme. O undă de ambiguitate veselă trecu prin privirile lor, ca între doi parteneri care dețin o taină doar de ei cunoscută. ― Além va suferi. Și mai știu cel puțin doi oameni care vor suferi din greu după plecarea ta. ― Știu, Guibert, dar sunt tineri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pentru readucerea lui din surghiun. Acest lucru, din păcate, nu i-l putea mărturisi de pe acum domniței Ecaterina. Prințul se ridică și își invită prietenul să ia loc la masă. Kutuzov îl salută cu căldură, se așeză, făcu câteva observații vesele asupra poftei lui deosebite de mâncare și comandă pe măsură. Apoi i se adresă abrupt: ― Dragul meu prinț, crezi că mi-ai putea aranja o întâlnire cu Mehmed Said Galib efendi? Știu că are o mare slăbiciune pentru domnia ta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
linguri din fiertura mizerabilă de fasole, luă o coală de hârtie, scoase pana din cilindrul ei de argint și, înmuind-o în călimara de la brâu, îi scrise mult iubitei sale mame o scrisoare temperată, descriind, ceva mai poetic și oarecum vesel, groaznica furtună pe care o înfruntase, păstrând totuși pentru el lacrima vărsată, după care aplică pecetea mică, ovală, cu armele Văcăreștilor, pe ceara roșie proaspăt picurată. Intermezzo informativ: Printr-o bizară coincidență - formulă consacrată în relatările paranormale - o altă furtună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
după ce se văitase o jumătate de zi din cauza unei migrene îngrozitoare, se închisese în dormitor... Proaste obiceiuri mai avea parfumata lui stăpână în ultimele săptămâni! Și mereu lăsa în urma ei o undă de umori răscolite care îi aminteau de cățelușa veselă și dichisită cu care, la Paris, el... Hm, hm!... Fusese un amor săltăreț din prima! Cât o avea de gând să stea Hermelinul? Hermelin?! Bizar nume! Parfumata nu îl mieunase niciodată în urechea stăpânului așa cum o făcuse pentru... ăla. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
frontalier de prietenie dintre U.R.S.S. și Germania și ca urmare a protocolului secret de neagresiune germano-sovietic din 23 august 1939. Cele două hărți, de fapt una și aceeași, i-au inspirat distinsului bibliofil Jean Michael Cantacuzène reflecții nu tocmai vesele. Într-un articol apărut pe Internet, sublinia faptul că succesiunea evenimentelor internaționale dramatice care au debutat în 1939 cu acel pact germano-sovietic nu a fost decât un remake a celei care s-a derulat cu aproape o sută treizeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
plină vrajă. El o răspândea asupra noastră ca un mare magician. În casa lui, cât a trăit, nimeni nu a simțit trecerea timpului. Trăiam intens. Doar poezie. Doar povești... Mă culcam cu ele și mă trezeam în cântecele fetelor. Cârduri vesele de fete și flăcăi... Toți tineri... Atât de frumoși... Dimineața, când deschideam ochii, mă credeam ajuns în Paradis, printre îngeri. Lumânările ardeau mai tot timpul, ziua ca și noaptea, pentru că nu le mai deosebeam... Și peste tot, în orice odaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
destul! Plecăm într-o jumătate de oră. Napoleon vorbea fără să i se adreseze direct marchizului, privindu-l doar pe Dante Negro. ― Într-adevăr, l-am văzut! interveni acesta, în timp ce Cauraincourt se topea tăcut pe ușă. Băiatul este sănătos și vesel. Președintele Senatului pregătește o ceremonie de încoronare a moștenitorului vostru. Cu tot fastul și toate lingușirile imaginabile, bineînțeles. ― Ha, ha! Lingușirile! Bine zis! Doar de asta sunt buni. ― În rest, nu s-au schimbat prea multe lucruri la Paris. În afară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
au priceput, totuși, de câteva ori să înece în sânge pe cei ce au îndrăznit să se apropie pre mult de soră-sa, Laura. Împlinisem optsprezece ani și Laura mergea spre cincisprezece, când ne-am oprit pe drumul destinului, ea veselă peste măsură, eu cumpătat la grai și la zâmbet. Ne vedeam numai Duminicile după prânz. Mi-am amintit de eforturile ce le-a depus ca să-mi conducă pasul stângaci și greoi ca o buturugă, în cadența „Espaniolei”. Cânta valsul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
m-a mai putut ajunge. Bănuia că păstrez, în taină, un proiect pentru o mare lovitură comercială, căci altfel nu mi-ar fi strigat din urmă, să-mi fac testamentul în favoarea ei. Intrai în cafeneaua unde altădată supam, în tovărășie veselă, după teatru. Chelnerul mi-a luat raglanul și pălăria. Era pe la sfârșitul lui Aprilie și arborii plantați de-a lungul Ringu-lui îmbrăcaseră, prin surprindere, mănuși verzi pe multiplele lor degete strâmbe și noduroase. - Îți dăruiesc pardesiul și te rog să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ferestruicii de-a lungul plajei pustii. Luminița farului înfipt în capul istmului, clipește-n beznă , rar și galben. Altădată vântul limpezește cerul, gonind grămada norilor spre larg, lăsând locului luna, ca o mască de sidef cu fața smeadă de călugăriță veselă. Marea se repetă. De patru zile șuieră la fel. O turmă uriașă de berbeci albi se năpustește, lingând nisipurile, ca după o retragere vicleană, să se arunce iar în dig, behăind și zvârlindu-și scuipatul cu răbufniri și urlete. Ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
pâlnie, trompetând „înaintarea”. La poarta închisorii, un clopot suna, ori de câte ori pleca sau intra cineva. Poarta deschisă împingea o limbă de oțel elastică, ce semnala evenimentul. De astă dată a sunat la plecarea trompetului, și încă o dată la reîntoarcerea lui. Intrase vesel fiindcă își descărcase sufletul în fața ofițerilor îmbrăcați în mare ținută, cu căștile de nichel puse în fața lor, pe masa lungă, la capătul căreia prezida, roșu și trufaș, comandantul batalionului, maiorul Plaschke. Trompetul Chihaia Gheorghe le-a spus cinstit, făcându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Mi-o țin! — Îți vine și ție rându’ îndată. — De ce? Eu n-am făc’ pe nimeni comnis’, spuse Jones. A cășunat degeaba pe mine paznicu’ ăla de la Woolsworth. Și mie nici nu-mi plac alunele. — Taci din gură! — Bine, încuviință vesel Jones și scoase un val gros de fum, ca un nor aducător de furtună. — N-am vrut să spun nimic din ce-am spus, îi explică domnul Robichaux sergentului. M-am enervat și m-a luat gura pe dinainte. Polițistu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
un număr secundar. — O, Doamne! strigă el. Iat-o acolo. Copiii așezați în rândurile din fața lui se întoarseră și îl priviră lung, dar Ignatius nu-i luă în seamă. Ochii lui și albaștri și galbeni urmăreau cum eroina îi duce veselă o găleată cu apă elefantului ei. — Va fi chiar mai rău decât mi-am imaginat, spuse Ignatius când văzu elefantul. Puse punga de floricele care se golise în dreptul buzelor lui cărnoase, o umflă și așteptă cu ochii strălucind în reflectarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
aflat de cealaltă parte a râului. O femeie foarte bătrână intră clătinându-se în cameră și se lovi de un rând de fișiere. Atmosfera acestei încăperi îi amintea lui Ignatius de propria sa cameră și valva lui aprobă, deschizându-se vesel. Ignatius se rugă, cu voce aproape tare, să primească slujba. Era impresionat și copleșit. — Ce doriți? îl întrebă amabil omul bine îmbrăcat de la biroul cel curat. — O! Am crezut că se ocupă doamna, spuse Ignatius cu vocea lui de stentor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]