75,903 matches
-
animalelor. Pe cadavrele vechi cât și în secțiunile provenite de la cadavre vechi, diagnosticul de inflamație catarala trebuie pus cu foarte mare rezervă. Este total eronat să se aplice eticheta de inflamație catarala unor inflamații ale rinichilor, ficatului, limfonodurilor etc., organe lipsite de mucoase. Ea se aplică doar căilor de acumulare și eliminare a secrețiilor biliare sau urinare. Nici noțiunea de inflamații catarale cronice nu este prea fericit utilizată. În stadiile cronice ale inflamațiilor catarale exsudatul nu mai curge, epiteliul mucoaselor în
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Calmau Fl., 1999; Solcan G. și colab., 2005Ă etc. semnalează forme inflamatorii eozinofilice la cabaline, câini și pisici, cunoscute sub denumirea improprie de complex granulomatos eozinofilic. Denumirea aspectelor clinice nu corespunde întru totul aspectelor granulomatoase definite de morfopatologi, în leziuni lipsind celulele gigante caracteristice inflamațiilor granulomatoase și alte elemente citologice. De altfel și Gross T.L., Ihrke P.Jr. și Waldere E.J. (1992Ă folosesc denumirea de granulom că sinonima nodulului (canine eosinophilic granuloma sau canine collagenolytic granulomaă. Morfologic, nu orice nodul este granulom
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
Reclus P., 1885Ă. Dar trebuie subliniat faptul că aspectul granular nu este determinant, ca exista si inflamații de acest tip negranulare, exemplu tipic fiind inflamațiile difuze cu celule gigante și pe de altă parte “țesutul de granulație” din cicatrizarea plăgilor, lipsit de celule epitelioide și celule gigante, component al reacțiilor reparatorii tisulare. Am considerat și considerăm ca principale criterii pentru definirea unei inflamații granulomatoase, prezența în teritoriile inflamate a celulelor epitelioide și a celulelor gigante, indiferent de aspectele macroscopice sau etiologice
PROBLEME DE PATOLOGIE GENERALĂ by IOAN PAUL () [Corola-publishinghouse/Science/91479_a_92289]
-
muncii o superioritate preexistentă față de toate celelalte activități”<footnote Ibidem, p. 24. footnote>. Așa cum arată autorul studiului discutat o obiecție majoră constă în aceea că munca n-a existat întotdeauna, ea a fost inventată. În numeroase societăți termenul de muncă lipsește, în alte contexte el este corelat exclusiv unei activități de rang social inferior. Pentru Aristotel (384-322 î.e.n) „cei ce muncesc la producerea celor necesare vieții pentru un stăpân sunt sclavi, iar cei ce muncesc pentru public sunt meseriași
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
universului social. Modelele elaborate pe această schemă sunt cele care pun pe prim plan omul rațional, ca decident economic, dominând modelul taylorist. B) Anii 1970-1980 - emergența managementului resurselor umane Abordările se îndepărtează de modelele care pun accentul pe „calculul științific”, lipsit de dimensiunea umană. În locul interesului preponderent acordat eficienței, modelele se ocupă de adecvarea individului la locul de muncă, studiindu-se aspectele raționale, aspiraționale, managementul resurselor umane căpătând un aspect previzional. C) Anii 1990 Demersul managementului resurselor umane se structurează tot
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
ale tipului de management al resurselor umane necesare a fi asigurate, iar în etapa următoare se evaluează măsura în care aceste caracteristici sunt sau nu sunt proprii personalului existent. În cazul în care se constată că o serie de caracteristici lipsesc (în grade diferite) se vor lua măsurile necesare asigurării lor (tabelul 6). Tabelul 6 Caracteristicile postului în diferite tipuri de management Caracteristica Managementul taylorist Competențe negociate Organizații intensiv cognitive comportare disciplină inițiativă creativitate abilitate preponderent efort fizic preponderent efort mental
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
indicator servește la aprecierea disponibilului de forță de muncă la un moment dat, dar nu furnizează informații privind participarea salariaților în procesul de exploatare. Numărul de salariați include atât angajații prezenți la lucru în ziua respectivă, cât și cei care lipsesc, indiferent de motiv (învoiri, absențe nemotivate, concedii de boală, de maternitate, de odihnă etc.) precum și cei aflați în probă de lucru. Pentru analiza modului de asigurare a întreprinderii cu forță de muncă se folosește indicatorul numărul mediu de salariați, care
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
asupra contesei Elisabeta Bathory, care ar fi fost „un vampir adevărat, cu atât mai înspăimântător cu cât este o femeie”. În fine, antologând texte, insistă asupra unor chestiuni controversate din publicistica eminesciană, pe care le abordează nenuanțat, dintr-un unghi lipsit de perspectivă, ca în Eminescu împotriva socialismului (1991), Eminescu - apărătorul românilor de pretutindeni (1995), Eminescu, istoricul (1998), ori vorbește despre o „dogmatică personală” a poetului în Eminescu și cugetarea sacră (1994). N. reunește în două volume, Vocația spiritualității (1995) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288397_a_289726]
-
nu-i aducem nici un prejudiciu încadrând-o în domeniul retoricii, filozofiei, pamfletului politic, deoarece în toate aceste domenii se pot pune probleme de analiză estetică, de stilistică și de compoziție, asemănătoare sau identice cu cele ce se pun în literatură, lipsindu-le însă calitatea centrală de "ficțiune". Aceasta concepție va include în literatură toate operele de imaginație, chiar și cel mai prost roman, cea mai proastă poezie, cea mai proastă dramă. Este de dorit ca să se facă o deosebire între clasarea
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
cu cele mai simple figuri de stil și culminând cu complexele sisteme mitologice ale unui Blake sau Yeate. Dar imaginile artistice sunt neesențiale pentru literatura epică și, în consecință, pentru o mare parte a literaturii. Există poezii bune cu desăvârșire lipsite de imagini ; există chiar și o "poezie a enunțării". *6 În afară de aceasta, imaginile artistice nu trebuie confundate cu imaginile concrete, senzuale, vizuale. Sub influența lui Hegel, unii esteticieni din secolul al XIX-lea, ca Vischer și Eduard von Hartmann, au
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
rezultatul unui proces de creștere, adică al istoriei aprecierilor critice făcute de numeroșii ei cititori în decursul veacurilor. Ne pare nepotrivit și, de fapt, imposibil să declarăm, așa cum fac cei care încearcă să reconstituie istoria, că tot acest proces este lipsit de interes și că trebuie să ne întoarcem doar la începuturile lui. Este pur si simplu imposibil să încetăm de a fi oameni ai secolului al XX-lea când ne angajăm în judecarea trecutului : nu putem da uitării asociațiile de
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
scris vreo istorie literară oare să nu aibă la bază anumite principii de selecție și să nu încerce să facă unele caracterizări și evaluări. Istoricii literari care tăgăduiesc importanța criticii sunt și ei, în mod inconștient, critici, de obicei critici lipsiți de independență, care n-au făcut decât să preia anumite principii și reputații stabilite, în prezent, ei sunt de obicei romantici întârziați care și-au închis mințile pentru toate celelalte tipuri de artă și mai ales pentru literatura modernă. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
secolului trecut, grupează câteva personaje și detașează un protagonist, tânărul inginer Octavian Vâlcu. Tensiunea rezultă din contrastul între mediocritate și o anume inadaptare, frapantă mai cu seamă la personajul central. Acesta își părăsește condiția de soț dezamăgit și de om lipsit de vocație profesională pentru o viață marginală pe șantiere sordide și în vagoane dezafectate, părând să nu fie la înălțimea propriei sale căutări, încât inițierea rămâne fără obiect. Este numai unul din singuraticii a căror existență măruntă prozatorul o observă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290138_a_291467]
-
mai mult decât frumusețea ei, care stârnește pasiunea bărbaților și ura femeilor -, schițată în tablouri ce recompun o biografie cu eșecuri și succese, părând a nu depinde decât superficial de voința Evei. Deși construit ușor schematic, personajul central nu este lipsit de viață, o parte din farmecul cărții fiind dat și de pictura mediului constănțean, cu proximitatea senzuală a plajelor și cu dramele familiilor de marinari. T. se dedică și experiențelor dramaturgice, piesele fiind adesea conectate prin fire tematice de mediul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290044_a_291373]
-
desparte. Autorul nu se substituie și nici nu are pretenția de a da lecții istoricului de artă. Se aventurează însă curajos în teritoriul vast al comparatismului la scară europeană, acolo unde istoricul de artă ar face poate exces de prudență, lipsindu-se astfel de posibilitatea unor conexiuni mai largi, dătătoare de sens. Dacă am aplica la domeniul istoriei artei categorii ale analizei plastice precum Nahsicht și Fernsicht, privirea de aproape și privirea de departe, am zice că, privind mai de departe
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
în jurul asociației Tinerimea Artistică, înființată în 1902, majoritatea cu studii prelungite la München, capitală artistică europeană unde simbolismul a cunoscut un mare succes, iradiind mai ales spre Europa Centrală, Rusia sau țările din Balcani. De altfel, trimiteri mai substanțiale nu lipsesc în ceea ce privește arta poloneză și rusă. În anii '70, generația de istorici de artă din care făceau parte Theodor Enescu și Amelia Pavel, Paul Constantin, Petre Oprea, își îndreaptă atenția spre momentul simbolist și Art nouveau în arta românească, reprezentate de
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
repertoriul de acuze aduse noilor formule în artă. Avem și o artă care își face publicitate la confiniile cu Art Nouveau-ul, care tinde către o recunoaștere într-o sferă socială net mai cuprinzătoare și care asumă o misiune "politică", nu lipsită de notele utopice ale unui orfism integrator, aceea a civilizării prin frumos teoretizată de John Ruskin, William Morris, Henry van der Velde etc. În acest sens, pe filiera reflecției asupra misiunii civilizatoare a artei decorative și a unui funcționalism estetizant
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
de interferență, de articulație, unde trăsăturile consacrate devin difuze, iar frontierele estetice poroase oferă modalitățile în care un model este preluat, deconstruit, asimilat în arta plastică românească cu propriile sale ingerințe estetice conferind particularismul, specificul simbolismului românesc din care nu lipsesc reperele decadente. Ca și simbolismul european, simbolismul românesc este unul sincretic, eclectic, suferind influențe din partea curentelor europene similare, în special pe linia școlii franceze, germane și a prerafaelitismului și a ceea ce a însemnat ca relativă unitate stilistică Art Nouveau-ul cu
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
naționale. Pe de altă parte, figura cristică intră într-o altă arie de rezonanță, tratările clasice, de gen, cuprinzând episoade revelatoare din Noul Testament, fiind înlocuite cu crearea unei atmosfere mistice în pictură prin prezențe nebuloase, misterioase, revelatoare. În pictura română lipsesc "satanismele", demonismele care se regăsesc în siajul unei culturi modelate de spiritul catolic, în schimb cealaltă dimensiune a prezenței difuze a religiosului se regăsește sub forma unui vag simbolist în picturile lui Artur G. Verona, la sculptorul Teodor Burcă sau
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
-lea reluată în secolul al XIX-lea cu și mai mare aplomb și a avatariilor raționalismului acestui secol. "Decadența nu constituia o simplă reluare a obsesiei byroniene a "marelui om rău", acest erou pervertit care este totuși superior omologului său lipsit de defecte, și nu reprezenta câtuși de puțin o variantă maladivă a fascinației primilor romantici pentru moarte și suferință. Decadența presupunea abandonul ideii de progres, fie el spiritual sau material, din care se nutreau intelectualii începând cu secolul XVIII. Această
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Rămânând în spațiul culturii franceze de vocație pedagogic-modelatoare pentru pictorii români formați la Paris, se poate constata că tocmai mutația decadentă a gustului ex-naturalistului Huysmans aduce în prim plan o serie de artiști plastici, majoritatea asimilați simbolismului, unii dintre ei lipsiți la momentul apariției romanului, de notorietatea dobândită ulterior. De asemenea, esențial este faptul că în critica de artă sau doar în organizarea unui club simbolist, un rol esențial este jucat de doi literați, J.-K-Huysmans și Joséphin Péladan, ambii emblematici
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
mai mic decât îl vor avea The Yellow Book sau The Studio la sfârșitul secolului. Nu tehnica îi va separa de artiștii victorieni, tradiția renascentistă se păstrează, ci, mai degrabă, felul de a-și trata subiectele "obișnuit, modest, chiar umil [...] lipsit de fastul neorenascentist al stilului artistic oficial"85, ignorând datele istoriei contemporane și concentrându-și atenția asupra subiectelor livrești cu caracter legendar, consideră Nicole Tuffelli. Faptul cotidian, indiferent de decupajul contextual al acestuia și oricât de banal, este înnobilat, valoarea
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
și în cazul picturii Ecce Ancilla Domini (1850) unde invazia albului dematerializează, creând o atmosferă ireală, potențată de faptul că îngerul care-i aduce crinul, însoțit de Sfântul Duh preschimbat în porumbel, pare să leviteze deasupra podelei. Temele morbide nu lipsesc din pictura sa, care dobândește o tensiune tragică, urmare a sinuciderii primei sale soții, Elizabeth Siddal, în 1862, din cauza unei supradoze de laudanum, eveniment care l-a marcat puternic pe pictor. În 1863 pictează unul din tablourile celebre, Beata Beatrix
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
care le este definitorie și care va constitui una dintre temele favorite ale romanului decadent la Jean Lorrain, D'Annunzio, Péladan, Ratchilde etc., dar și în pictură. Chiar criticul precizează tensiunea tipic decadentă dintre corpurile statuare ale acestor femei falice, lipsite de afect și o senzualitate rece pe care o degajă această corporalitate desprinsă parcă din blocul de marmură. Figurii spiritualizate de intensitatea afectului, transportată oniric în paradisul artificial, precum cea a lui Beata Beatrix, prototip al unei femme fragile, îi
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Extrase din spațiul mitologiei grecești, cele trei figuri justițiare refac contextul tragediei grecești și destinul personajului a cărui vină tragică constă în a nu înțelege sensul propriului său destin: Oedip. Cele trei furii indică o tramă oedipiană a unei victime lipsite de apărare și a cărei vină este conținută în chiar modalitatea pedepsei. Posibile femmes fatales, ele sunt prin excelență divinități infernale care pedepsesc crimele abominabile: paricidul, matricidul, infanticidul sau incestul. În contextul contenciosului simbolic cu substrat oedipian al tragediei grecești
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]