8,610 matches
-
de scrisoare. Oare nu are nimeni curajul în țara aceasta de mămăligi secular-inexplodabile, să-i spună pe post acestei hahalere, Pinochio sau Whiskey, Marele Bulibașă, sau mai știe eu cum în locul acelui gudurător Zeus? Și la o emisiune de o ținută impecabilă cum este aceea a Danei Grecu să nu mai apară scris că Zeus a făcut asta, sau aia, ci un nume mai apropiat cu ceea ce a făcut și face el din acest popor. Acum, vă rog să mă scuzați
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
de roz care se potrivea perfect cu rochița albă pe care o purta. La gât îi atârna un lănțișor finuț de argint cu un pandantiv în formă de inimioară, exact ca cerceii. Purta o pereche de sandale roz care completau ținuta. Hmm, după câte îmi dau seama se pare că așteaptă pe cineva... Dar, n-a mai apucat să-și mai ridice privirea de la ceasul argintiu, deoarece, cu o viteză supraomeneas că, am alergat spre ea. Speriată, a scos un țipăt
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Școala Gimnazială „Horea, Cloșca și Crișan” Brad Hunedoara profesor coordonator Groza Giorgia-Voichița Misterul verii Pe vremuri, pe când elementele cosmosului luau naștere, existau șase vrăjitori înțelepți, fiecare având puterile lui. Primul se numea Focarus și avea elementul de foc. Purta o ținută adecvată: haine roșii, praf magic, o coroană de flăcări dominată de o stea. Al doilea se numea Acoladus, avea elementul de apă, îmbrăcat în haine albastre cu praful magic adunat într-o sferă. Septoricum avea elementul de pământ, cu haine
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
continuă să fie de negăsit, sîngele de pe iaht e al lui, cuțitul nu are decît amprentele dumitale și nu mai există nimeni altcineva la bord, concluzia se impune de la sine... - Vă spun Întruna că Ryan a urcat pe vas! În ținută de scafandru, nu știu de unde și nici cum a venit! El e cel care l-a ucis pe tata, v-o jur! Am vrut să mă interpun, dar probabil că mi-a dat cu ceva În cap, după aia nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de deschiderea ușii de la cabină Îl scoase din prostrație. Avu o sclipire de speranță, Înălță capul schițînd un zîmbet, crezînd că o va vedea pe Marie ivindu-se În prag. Stupoarea Îl țintui locului descoperindu-l pe bărbatul care, În ținută de scafandru, cobora drept spre el. - Ryan! Vizitatorul neașteptat nu părăsi cabina decît În zori, cînd Christian zăcea inert pe banchetă. Ryan se aplecă peste masă pentru a lua cu el un mic aparat de Înregistrare pe care-l strecură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Oare de ce ești atât de cinic, dacă nu te-aș fi adus eu aici, nici n-ai fi știut că ei mai există. Încearcă să iei partea bună a lucrurilor; ia aminte la picioarele desculțe ale Ielelor bătătorind iarba, la ținuta maiestuoasă a Licornului, la mersul agil al Centaurului sau la aripile măiestre ale Hipogrifului. În fond și tu te afli aici din aceleași motive ca și mine. Dacă ai fi complet în timpul tău, în familia ta, în viața ta actuală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
spre hol. Ia cu el Okurina, pe care o strânge puternic de data aceasta în pumn. Ca de obicei, se oprește la oglindă. Își privește îndelung chipul în prim-plan. În planul din spate omul cu pălărie; aceeași expresie, aceeași ținută dreaptă, ochi pătrunzători, doar că mult mai tânăr. O durere acută în spate îl face să se prăbușească cu mâinile pe oglindă. Atingerea ei îl relaxează, își reazemă și fruntea de ea și durerea sucombă. Textura oglinzii pare tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
în fața unui tron de malahit, pe care stătea împărătița Furnică, îmbrăcată într-o rochie de dantelă neagră, cu o coroană de sârmă pe cap. Alături, în dreapta mea, îl recunosc pe furnicoiul vătaf, ce purta o armură metalică, cu zale argintii. Ținuta lui dreaptă și harnașamentul dădeau impresia de un înalt grad cavaleresc. A arătat spre mine, făcând o plecăciune adâncă în fața împărătesei. Spune, care ți-e dorința?! tună ea lovind cu sceptrul nestemat în podeaua de marmură roșie. Nu știu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
hotarelor e importantă pentru comerț, la fel ca atâtea alte cunoștințe. Dar să nu spui nimic despre ceea ce ai văzut, adăugă meșterul colorist, de această dată smulgându-i harta din mână și Împăturind-o grijuliu. — De ce cunoașterea formei lumii trebuie ținută secretă? De ce să rămână ascunsă Înfățișarea lumii create? E tot una cu a ascunde chipul lui Dumnezeu, Îl provocă Dante, uimit de purtarea lui. — Căile pământului nu sunt doar nervii care leagă marele său trup: sunt venele prin care Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
-l împiedicau să mai ia cazuri; și, cel mai recent, James, fustangiul care-o făcea pe chitaristul bass - niciodată nu mă simțisem mai dornică să câștig pe cineva. După serviciu, am petrecut mai mult timp alegându-mi nenorocita aia de ținută - care era complet neagră și destul de banală, dar, speram eu, aducea cu stilul lui Carolyn Bessette Kennedy - decât petrecusem ca să mă îmbrac în ultimele trei luni. Apoi Bea și-a făcut apariția în garsonieră cu trusa ei enormă de machiaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
apoi bebelușul m-a ajuns din urmă relexat, iar fața lui a început să mi se pară cunoscută. Dar cine era? și ce l-ar putea apuca pe un om să abordeze o veche cunoștință, în timp ce e îmbrăcat într-o ținută atât de idioată? Mă înroșisem de rușine pentru el. — Claire Truman? m-a întrebat el. Sunt Luke, nepotul lui Jackson Mayville. Ne-am cunoscut... — Sigur că da, Luke! Îmi amintisem. Luke era nepotul al lui Jackson, artistul muritor de foame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
parter. Nu vă speriați, le liniștește Delfina ciulindu-și urechile, încercînd să-și dea seama despre ce e vorba, o fi fost încuiată ușa de la intrare și n-au avut încotro decît să spargă geamurile ca să poată intra. Aranjați-vă ținutele, o să dăm ochii cu niște doamne, le spune Roja scuturîndu-și cizmele de praf, zdrăngănind grilajul de fier din fața intrării, hai și voi, că sînteți plini de pămînt, le ordonă. Curistul și Părințelul se încolonează în urma sa, încep să-și netezească
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
intrării, punînd primul mîna pe clanța ușii. După dumneavoastră, face și Părințelul pe amabilul, rămînînd deocamdată țeapăn în aceeași poziție. Măi să fie, se gîndește Roja, cine i-o fi învățat pe ăștia bunele maniere? își mai verifică încă o dată ținuta ca unul care ar fi urmat să urce pe o scenă în fața unei audiențe serioase. Haideți, că arătați ca scos din cutie, simte Curistul că e momentul să facă o remarcă, ar fi fost și mai bine dacă nu m-
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Ora 14, marșuri militare pe calea undelor, cîntece patriotice, Radioul își face încă datoria, se aud pîrîiturile discului intitulat sugestiv „Apărăm pămîntul țării“. Pe Magheru apar primele pancarte, milițienii sînt băgați la înaintare, bastoane de cauciuc, bocanci grosolani, uniforme uzate, ținuta de iarnă. Ora 14 și ceva, „Apărăm un strămoșesc meleag“ tocmai se sfîrșise, iar Ansamblul Doina al Armatei se pregătea să atace, „Sunați trompete de argint“, cînd evenimentele devin foarte periculoase pentru Dictatură. Dinspre Unirii vin primele blindate, se aud
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
dughenele și consignațiile din cartier, să vadă ce s-a mai vîndut între timp, pe ce sumă, să-și ridice banii, să-și facă calculele la caiet, să vadă cum stă. Își trăgea mai întîi sufletul, își punea apoi o ținută de casă mai lejeră și începea să despacheteze. Părințelul o privea pe furiș din bucătărie sorbindu-și printre dinți cafeaua naturală fără de care spunea că nu poate să adoarmă, uneori o mai lua și peste picior, dîndu-și cu părerea că
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
perfecțiune a distinsului universitar. Amatorismul său declarat, cu ostentație chiar, Îl proteja de o judecată prea severă din partea cunoscătorilor, diletanți ei Înșiși, dar Într-un sens superior. Cică. Se mai uită o dată În vitrină, de data asta ca să-și verifice ținuta și intră În magazin cu nonșalanța unuia de-ai casei. Mirosea a cauciuc. Jumătate din Încăpere era ocupată de biciclete. Rezemată de teracotă, șefa fredona un cântec. Fost basist al trupei de rock Sigma, luă chitara pe care o acordase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ușă. Ce-i acolo? Nu v-am spus? Canada, zise pistruiata pufnind În râs. Taci, proasto, interveni Sușu. Scrie pe ușă, zise cu țâfnă cea de la ghișeul poștal. Vreau să vorbesc cu dirigintele, declară solemn bătrânelul. Își aranjă În grabă ținuta și se Îndreptă demn spre ușa cu pricina. Nu-i nimeni acolo, strigă oficianta. Șefu a avut zi liberă azi. Și, la ora asta oricum n-ar fi de găsit aici. Nu-i oră de audiențe. Și ce nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
pantaloni de velur, adică ăștia pe care Îi porți acum, pulovărul Daniel Echter, nou, dar dégriffé, iar În picioare o pereche de Trapper's aproape noi. Plus o cămașă potrivită. Și cam atât. Cam second hand. Și mie Îmi ceri ținută ca la decernarea premiilor Oscar. A Césarurilor, mai bine zis. Francofil fiind, ești automat americanofob. Există cuvântul? Da, există: și cuvântul și resentimentul. Pentru că nu toți se dau În vânt după jinși, presupun... Se prea poate... Strada Îl contrazicea Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și canapele, musafirii puteau admira și costumul care Îmbrăca servitorul amfitrioanei. Comenzile curgeau chiar din seara petrecerii. Cum În atelierul doamnei Koblicska se cosea și lenjerie bărbătească, Coriolan putea fi admirat ținând cu aceeași siguranță tava cu șampanie și În ținută sumară, ceea ce făcea pe multe cucoane să ofteze, sau să bea șampania cu o repeziciune care Încălca toate regulile după care fuseseră crescute În familiile lor nagyon k.u.k. În vreme ce salonul se cufunda molatic Într-un miros straniu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
câtorva colege mai tinere, invitate la revelion de vipuri locale sau mărunți oameni de afaceri italieni și arabi cu precădere. Una voia să știe dacă la picioarele ei putea purta rochie scurtă, alta dacă un Volvo mișto ultramarin cerea o ținută mai șic și dacă o blană de vulpe polară e destul de scumpă pentru un revelion la care era invitat și primarul orașului, un liberal distins cum sunt liberalii În general. O alta, pe care nu o putea suferi, o Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
the Moon și Phoenix, Cantafabule. Ceilalți, doar neveste și copii. 10. Acum Însă nimeni nu se gândea la moarte. Violeta, cel mai puțin. Mergea să Înoate la baraj. Poate vii și tu, a zis ea ca Într-o doară. În ținuta asta de campanie? Întrebă el. De ce nu? zise ea. A acceptat invitația, uitând că nu avea costum de baie. Nici ea nu avea, dar lucrul ăsta nu o Îngrijora deloc. Știa un loc ferit, greu accesibil, unde costumul de baie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
bărbat care se simțea peste tot acasă. Doar În propriile sale haine, acestea, părea că se afla Într-o vizită protocolară pentru care nu era pregătit. Îl urmau trei chelneri de Înălțimi diferite, dar, după uniforme, de la același restaurant, cu ținută impecabilă și, mai ales, cu zâmbetul și siguranța celor ce au exersat Îndelung mișcările asemenea unor balerini distribuiți momentan În roluri secundare. Doi dintre ei purtau pe umăr, ca pe niște amfore, câte un carton cu băuturi, iar al treilea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
dom' profesor nu se Înșela... Altfel, poate, nu ar mai fi fost printre ei... Și nici ei aici. Petru era la fel de derutat ca și ei În fața valului neașteptat de musafiri care năvăliră În casă odată cu domnul Brândușă, de nerecunoscut În ținuta sa de magnat al veniturilor obscure, convertit peste zi În colecționar rafinat de tablouri sau Într-un Coluche autohton, patron spiritual al faimoaselor „restos du coeur” care se ignora, dar și mânat de ambiții politice, nemărturisite Încă public. Și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
boschetari care scotoceau într-o pubelă. Am ieșit din mașină și am strigat: — Hei, Johnny! Vogel junior îi atenționă cu degetul pe pilangii și se apropie agale, cu degetele mari vârâte sub cureaua lui lată. — Ce-i cu tine în ținută civilă, Bleichert? mă întrebă el. La care eu i-am tras un pumn în plex. El s-a ghemuit. L-am prins de cap și l-am izbit cu el de capotă. Johnny se împletici. În jurul lui totul se încețoșa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
văzut ce importanță au. Episodul 35 Soțul Gettei 2 După plecarea hoților, roboții noștri tereștri își veniră, cum se zice, în fire: Stejeran 1 mătură rapid prin cabină. Dromiket 4 verifică aparatura de bord, comandantul Felix S 23 își verifică ținuta, iar micul Benga spuse că îi e somn și se duse în magazie să se culce. În ceea ce o privește pe Getta 2, aceasta se întinse cât era de atrăgătoare de-a dreptul pe podea, lângă colțul TESA al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]