8,894 matches
-
mi-a cerut numărul de telefon. Fără să scot o vorbă, am rupt o pagină din agendă, mi-am scris cu grijă numărul de telefon pe ea, după care, spre uimirea lui, am mototolit-o și am aruncat-o la coș. —Așa, am spus cu un zâmbet sclipitor, asta ca să nu te mai obosești tu. Luke era în pat, rezemat cu spatele de perete. Mișto piept, mă gândeam vag. Pentru un idiot nenorocit. Părea complet șocat. — La revedere, am spus eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
exemplu. Nu, vorbesc de cineva care... să conteze, știi tu. Luke m-a sunat. Normal că m-a sunat. Cei care voiam eu să mă sune nu mă căutau niciodată. Probabil că după ce plecasem pescuise ghemotocul de hârtie mototolită din coșul de gunoi. Brigit a fost cea care a răspuns la telefon. — Cine sunteți, vă rog? A pus întrebarea asta pe un ton atât de ciudat încât am ridicat capul. îmi făcea semne disperate. E pentru tine, mi-a comunicat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pentru hobby-uri! Mirajul acela în care cineva îmi masa ușor punctele de presiune s-a disipat până s-a evaporat complet. Nu eram deloc încântată. De la cursul de bucătărie nu mai era decât un pas până la cursul de împletit coșuri de nuiele. —E foarte distractiv, mi-a zis cineva cu ochii sclipind, în timp ce ne îndreptam spre bucătărie, unde ni s-a dat fiecăruia câte un șorț. —O să-ți placă Betty, m-a asigurat altcineva. Betty era profesoara. Era blondă, parfumată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Unde erau pereții de pin suedez, băncile de pin suedez, prosoapele mari și pufoase, porii care se deschideau și eliminau toxinele? Nu vedeam decât camera asta minusculă, cu pereți de piatră, cu podeaua de ciment pe care se găseau câteva coșuri de rufe din plastic roșu. — Nu prea arată a saună, am reușit să spun. —Saună e numai o poreclă, a spus Chris privindu-mă cu atenție. Pentru că atunci când ne spălăm și ne uscăm rufele, se face groaznic de cald. înțelegi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Annei? Ce-a fost așa de îngrozitor? Am tăcut. Cum puteam să-i spun lui Josephine și tuturor celorlalți că ciupisem un bebeluș fără apărare, că mă rugasem ca Anna să moară, cum îmi imaginasem c-o s-o arunc la coșul de gunoi? —OK, a zis Josephine atunci când a fost limpede că nu aveam de gând să răspund. Ai încercat s-o omori? —Nuuuu! aproape c-am izbucnit în râs. Sigur că n-am încercat așa ceva. Păi, în cazul ăsta, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pe care sunt obligată să le stau aici, i-am explicat nervoasă. —Și eu plănuisem să scap după primele trei săptămâni, mi-a spus ea printre dinți. Dar atunci l-au adus pe nenorocitul ăla cu care sunt măritată și coșul cu rufe murdare a fost răsturnat în public. M-au amenințat cu o dispoziție judecătorească, iar acum trebuie să stau până la sfârșit. —Ei..., am zis eu cu stângăcie. O să-mi fie dor de tine, am adăugat, dându-mi seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ceea ce ai făcut azi, nu? Da, a bolborosit Luke. Sunt foarte..., a făcut o pauză lungă,... trist. Cuvântul ăla a răsunat în aer. Mi se părea că gura și gâtul mi se umpluseră de fiere. Simțeam o arsură ciudată sub coșul pieptului, dar la suprafață pielea mi se făcuse de găină și era foarte rece. Josephine a anunțat sfârșitul ședinței. Brigit s-a întors și a plecat fără să se uite la mine. Dar Luke, înainte să plece, mi-a susținut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
și, bineînțeles, Francie. în seara aia, Francie avea o pălărie de pai și o rochie înflorată lungă, cu nasturi de sus până jos. Nasturii erau descheiați până aproape de burtă, în ambele direcții, lăsând astfel la vedere un piept plin de coșuri și niște coapse înecate de celulită. Cu toate că Francie nu venise la Cloisters decât de o zi și un pic, o văzusem deja îmbrăcată în vreo douăzeci de ținute diferite. La micul dejun, avusese o haină de piele, până la brâu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
voiam să-l rog să mă ducă acasă. Și oricum, ce rost ar fi avut să-l rog, de vreme ce mașina îi fusese furată? Iar eu nu aveam destui bani de taxi. Chris și-a scos prezervativul, l-a aruncat în coșul de hârtii - câh - apoi a stins lumina și mi-a întors spatele. Nici nu mă așteptasem la altceva. Eu și Luke adormeam înfășurați unul în jurul celuilalt, mi-am amintit cu tristețe. Ticălosul! Stând așa, în întuneric, mi s-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mi-am scris numărul de telefon pe o bucată de hârtie, pe care am pus-o pe perna lui Chris. N-am îndrăznit să repet faza pe care i-o făcusem lui Luke: să mototolesc hârtia, s-o arunc în coșul de gunoi și-apoi să spun „Așa! Asta ca să nu te mai obosești tu“. Pentru că în cazul de față, chiar ăsta ar fi fost adevărul. —O să te sun, a murmurat Chris somnoros. * Sigur că nu m-a sunat. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Am șovăit. învățasem atâtea cât stătusem la Cloisters, progresasem așa de mult, acceptasem că eram dependentă de droguri și așteptasem cu nerăbdare un viitor mai bun, mai luminos, mai sănătos și mai fericit. Oare voiam să arunc toate astea la coș? Ei, asta voiam să fac? Ei, asta voiam să fac? M-am uitat la pudra de un alb inocent care fusese aranjată într-o liniuță tremurată în fața mea. Aproape că murisem din cauza ei. Oare merita să continuu? Merita? Da! M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
șansele ca Luke să-mi închidă telefonul în nas. Am încercat o sută șaptezeci și opt de variante, înainte să mă hotărăsc asupra unei scrisori care conținea proporțiile corecte de umilință, prietenie și modestie. în majoritatea scrisorilor pe care le aruncasem la coș căzusem într-o prostrație acută î„Nu sunt demnă să trăiesc pe talpa pantofului tău“). Dar, când mi-am mai temperat scuzele, m-am întrebat dacă nu sunau prea glacial, dacă nu cumva dădeam senzația că nu-mi părea destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
călcă pe ceva moale și se dezechilibră, căzând la pământ. Lanterna îi scăpase din mână, rostogolindu-se undeva în stânga la vale. În cădere, văzu lumina ei licărind pe pantă, pierzându-se apoi printre tufele dese. O durere ascuțită îi străbătu coșul pieptului tăindu-i răsuflarea. Se lovise de ceva, probabil un bolovan căzut din munte ori o cioată, iar acum simțea cum coastele îi pulsau. Gemu și își duse mâinile la locul dureros. Hainele nu erau sfâșiate și nici nu simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
care o găsise mai devreme, hotărât să o folosească fără nici o ezitare în cazul în care dădea peste cineva în pădure. Era cumplit de speriat și în ciuda tuturor eforturilor sale de a se liniști, inima i se zbătea nebună în coșul pieptului. Nu mai era dispus să riște nimic, drept pentru care decisese să atace el primul, indiferent de consecințe, pe oricine ar fi încercat să-l împiedice să ajungă la tabără. I se părea că merge de o veșnicie. Știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lui izbindu-l năprasnic în stomac. Icni scurt și, dintr-o dată nu mai avu aer. Nici nu-și dădu seama când se prăvăli secerat din picioare. Acum se zvârcolea la pământ încercând zadarnic să inspire. O forță nevăzută îi apăsa coșul pieptului, strivindu-l. Ochii stăteau să-i iasă din orbite în timp ce din gură scotea numai niște horcăituri. Auzi un pocnet sec atunci când coastele i se frânseră și simți un val cald de sânge urcându-i în sus pe gâtlejul rănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
toiagul deasupra capului și numai așa bestia nu reușise să treacă de el. Din păcate, acum el era deasupra vâlvei și nu putea să o alunge de acolo. Bestia părea că frământă trupul moșneagului, apăsându-i cu forță abdomenul și coșul pieptului. Îi vedea fața deformată într-o grimasă de durere și gura larg căscată în încercarea de a trage aer în piept. Nu mai era timp de pierdut, lovi cu sete de mai multe ori în același loc, împungând cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mi-e frică? Nu, moșule. Știu că nu ți-e frică, murmură inspectorul. Din moment ce ai curaj să dai piept cu vâlva, nu cred că te mai poate înspăimânta ceva. E bine totuși să nu punem toate ouăle într-un singur coș. Riscul este prea mare și inutil pe deasupra. Mai bine te îndepărtezi până ce termin eu aici. Nu mă mai bate la cap. Am să stau fain frumos, aici cu tine. Poate ai nevoie de ajutor, ori dacă nu, nu fac nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
va fi vedea liber în pădure. Își trase umerii înapoi și inspiră adânc, pregătindu-se să se strecoare afară. Ceva se întâmpla dincolo de intrarea în peșteră. Întunericul de acolo devenise dintr-o dată solid. Valul de ură îl lovi direct în coșul pieptului, ca un pumn uriaș. Știa foarte bine ce însemna asta, vâlva era prezentă. Sosise momentul în care lumina soarelui nu o mai ținea ferecată în adânc și era gata să iasă din nou la vânătoare. Deși nu îi oferea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
se opri brusc, nemaiputând trece mai departe. În momentul acela, un bubuit puternic îi biciui timpanele, în timp ce capcana se zgudui puternic. Capacul masiv se închisese cu zgomot în spatele bestiei, prinzând-o înăuntru. Vâlva se micșoră pe dată, până la dimensiunea unui coș de nuiele, năpustindu-se năpras nic în chepengul ce se prăbușise cu o clipă în urmă. Aici, asemeni unui balon umplut cu apă, se împrăștiase pe toată suprafața acestuia, căutând un orificiu prin care să iasă afară. Nu încăpea nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Izreel." Și cei șaptezeci de fii ai împăratului erau la mai marii cetății, care-i creșteau. 7. Cînd au primit scrisoarea, au luat pe fiii împăratului, și au tăiat pe acești șaptezeci de oameni; apoi le-au pus capetele în coșuri, și le-au trimis lui Iehu, la Izreel. 8. Solul a venit să-i spună, zicînd: "Au adus capetele fiilor împăratului." Și el a zis: "Faceți-le două grămezi la intrarea porții, pînă dimineață." 9. Dimineața a ieșit; și venind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
rece, după una din zilele mele de neinspirație, pe când rodeam capul pixului, încălzindu-mi un picior cu celălalt. Ziua fusese totuși destul de lungă ca să ajung la cină după ora opt seara și înainte de zece să adorm, cu burta întoarsă spre coșul pieptului. Acum încerc să-mi dau seama de ce Dumnezeu băusem iarăși în ajun (pentru asta trebuie să mă uit spre ceas; n-am greșit spunând în ajun, era trecut de două, deci în ajun): trebuie să fi fost sindrofie sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
rubiniu spre mine, lasă să se ghicească sub hainele de iarnă, cojoc lung, cizme italienești, o fire mai degrabă abordabilă, în timp ce, complexată probabil de statura ei, își ține un picior flexat, cu genunchiul despicându-i poala cojocului. Două țărănci cu coșuri mari de plante medicinale, după ce-au aflat că ăsta era metroul pentru Piața Veteranilor, par să fi adormit pe scaunele de la coada vagonului. Pe scaunul de lângă mine, ca de obicei ultimul pe care-l observ, o fată cu burta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
cu muzica se pun să bată din palme, Viner râde și el cu ochii micșorați în fața lui cărnoasă, ea se învârte pe vârfurile degetelor în șosete, fără să mai simtă răceala cimentului, îi înfige bărbatului capul cu păr aspru în coșul pieptului. În drum s-a adunat toată mahalaua, bătrâna care servește în crâșmă, patronul cu băieții de la fierărie și geamgerie, copiii de pe stradă, bărboșii de la sinagogă, toată lumea ca la nuntă. Când meterhaneaua s-a oprit după o melodie, la fel de brusc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
direct În magazine să-mi cumpere Îmbrăcăminte și Încălțăminte, apoi la coafor unde m-au tuns, vopsit, coafat, făcut manichiura, pedichiura, epilat, tratament la față. Toată Îmbrăcămintea cu care am venit pe mine, de acasă, au aruncat-o Într-un coș de gunoi ce se afla În magazin, când eram În cabina de probă. Îmi aduceau la probă rochii, costume, parcă eram la parada de modă și mă pregăteam să defilez pe podium. Eu, În timpul ăsta, am tăcut și am executat
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
istoria a devenit o poveste vie, pe înțelesul meu. Asta am să încerc: să povestesc cum marea istorie mi s-a înfățișat mai clar prin câteva întâmplări din istoria măruntă, înghesuite în sute de plase, genți, saci, traiste, sacoșe, rucsacuri, coșuri, geamantane ori cine mai știe ce catrafuse pe care o femeie le-a târâit după ea vreme de o jumătate de veac și mai bine. Pentru că, de când mă știu, n-a fost aproape nici o zi lăsată de la Dumnezeu să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]