8,366 matches
-
staturii care-o făcea să pară greoaie, se strecura printre mese, neașteptat de iute, de la un client la altul. Nașul, atât cât se pricepuse, îl ajutase pe băiat. Piasa, voind să simtă dacă oasele se așezaseră cum trebuia, îi pipăi cotul, îi îndoi mâna, foarte atentă. La o mișcare involuntară mai bruscă, iar se deplasară oasele! Multă vreme după aceea, băiatul avea să-și aducă aminte cum suportase iar tot supliciul, de la început. Umblase cu mâna legată de gât, cam o
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
mai mult în brațe, și acolo îl scăldase în mare. Fusese un copil nici mai cuminte, nici mai poznaș decât alții, însă n-avea cum să uite că de multe ori îl surprindea căzut pe gânduri, așezat pe prispă cu coatele pe genunchi, și capul între palme. Îl întreba, sigură fiind că va avea timp în tot restul vieții să-și rezolve singur situațiile în care soarta-l va arunca: - La ce te gândești Ionică? - La nimic, mamă. De fapt el
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
ordonă soldaților ca-n timpul cât nu făceau instrucție, să sape amplasamentele pentru tunuri, și gropile individuale, pentru protecția proprie. Întâmplător, unul dintre soldații companiei, Vasile Tofan, era fiul nașului său, cel care-n copilărie îi trăsese mâna sărită din cot, pe când voia să prindă o pupăză. Față de ceilalți, părea mai dezghețat, făcuse trei clase la Școala de arte și meserii, dar n-o absolvise. Pe 26 iunie 1940, se prezentase în fața lui: - Am auzit că-n Spania au plecat și
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
El a ucis cei doi lei ai Moabului. S-a coborît în mijlocul unei gropi pentru apă, unde a ucis un leu, într-o zi cînd căzuse zăpada. 23. El a ucis pe un Egiptean, care avea o statură de cinci coți și avea în mînă o suliță, ca sulul unui țesător, s-a coborît împotriva lui cu un toiag, a smuls sulița din mîna Egipteanului, și l-a ucis cu ea. 24. Iată ce a făcut Benaia, fiul lui Iehoiada; și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85037_a_85824]
-
Valori indiscutabile Mi-a spus o doamnă că e bun poetul Că versul lui o pune chiar pe gânduri, Dar o atrage-încetul cu încetul Epigramistul tare-n patru rânduri... Manechin (unei domnișoare moderne) Cu piciorușe fine Și lungi de șapte coți, Arată foarte bine... Numai că nu la toți. Soției, după 20 de ani Când m-ameți, într-o rotire, Parfumul diafanei rochii, Ne-am înțeles dintr-o privire... Și toată viața ne-am scos ochii. G.L.U.P.I. Întors din
GHEORGHE B?LICI by GHEORGHE B?LICI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83931_a_85256]
-
magna cum propteauaă. Aici, ori știi, ori nu știi. Și unde mai pui că te Întreabă ce contribuții personale ai În acel domeniu... Dacă răspunsul nu este rotund...adio! Stai pe post de asistent până ce Îți crește barba de un cot!” - a căzut la pace gândul de veghe... ― Bună dimineața, doctore Gruia - s-a auzit salutul pornit din spatele unor mustăți cât o lume, adăpostite sub o pălărie de pai cu o zagara largă trasă pe ochi... Surprins, Gruia s-a oprit
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
cu de toate. Cu haine, Încălțări și hrană de drum. Ne-a ținut Într-un șopron vreo săptămână... Se purtau cu noi - bătrânul și cu baba lui - de parcă le-am fi fost frați. Cred că a aflat de noi un cot Întreg din satul acela, dar nimeni nu a scos o vorbă. Știa el moșul cu cine să vorbească și cu cine nu... Și, după mai mult de trei săptămâni de mers, am ajuns acasă... Cam asta-i povestea prizonieratului meu
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
sare departe de trunchi se adeverește Încă o dată. Tot așa să-ți educi și tu urmașii. Când au fost gata pentru a intra În sala de operație, profesorul a Îmbiat-o: ― După dumneavoastră, domnișoară doctor. Despina a Împins ușa cu cotul și a intrat. Pacienta era deja Întinsă pe masa de operație și pregătită pentru intervenție. Când a ajuns la masa de operație, doctorița a pornit spre locul destinat mâinii a doua din echipa operatorie. ― Ori mi se pare mie ori
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
dar Tano e nevinovat și fraged ca otava. Tu-ți America de prost! Cîine jegos ce ești. Marș de-aici. Trebuie s-o luăm de la capăt, se îmbufnează Șichy. Unde eram? A, da! Spuneam că social-democrații cărau în pușcării tinetele cot la cot cu țărăniștii; că legionarii și liberalii mîncau de-a valma bătaie; inși din partide opozante erau insultați, răbdau laolaltă de foame. Cuvîntul care să acopere ce s-a întîmplat e masacru. Cei doi, Pauker și Laslo Luca, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
e nevinovat și fraged ca otava. Tu-ți America de prost! Cîine jegos ce ești. Marș de-aici. Trebuie s-o luăm de la capăt, se îmbufnează Șichy. Unde eram? A, da! Spuneam că social-democrații cărau în pușcării tinetele cot la cot cu țărăniștii; că legionarii și liberalii mîncau de-a valma bătaie; inși din partide opozante erau insultați, răbdau laolaltă de foame. Cuvîntul care să acopere ce s-a întîmplat e masacru. Cei doi, Pauker și Laslo Luca, au cerut moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
săptămînă, să bei paharul cu oțet (plus un salam, un cașcaval, un Kent) prin diverse birouri de secretari cu propaganda? Era așa de frustrant să intri ca scriitor socialist la un prim și să discuți cu un coniac Milcov la cot (amar-fiere!) "realizările" pământești? Și cum făceai? Scriai recenzia pentru volumul omagial (băgat pe gît de Leandru) și acasă, pentru jurnal, descriai tabloul sumbru al cozilor? Ciracii prilejuali§§§§§§§§ ai lui Leandru Diță-Lerești însăilau ca la un semn foiletoanele și articolele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
norme, pentru escavatoriștii fruntași și șoferii sutamiiști, fără reparații la motor. Era un fel de clonă a lui Jebeleanu: îi lua la refec Jebe pe "călăii din Wall-Street", îi lua și Mistrie; se încăiera Jebe cu tito-fasciștii, sărea de-un cot și Mistrie; trăgea alarma Jebe contra războiului bacteriologic, alarma o declanșa și Mistriuță, la Iași. Capitalismul nu se lăsa făcut praf? "Seiceas-seiceas, tavarișci, puțintică răbdare: i-o chestiune de scurtă durată pînă-l farîmăm". Avea dreptate Beluțu Zilber: comunismul românesc e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
unice, la fel ca Partidul: "Fază de creație depășită. Se bate pasul pe loc. Poetul nu trebuie să repete monoton cuvinte ca dîrzenie muncitorească și caznă minerească. Adjectivul hîd e prea des pus lîngă burghez". Mistrie a sărit de doi coți: "Da, tovarășe Carp, burghezul este hîd. Și cînd doarme, tot cum să ne strîngă de gît visează. N-am să mă las rătăcit artisticește de indicațiile unor intelectuali șovăitori, prea puțin acizi față de putredul occident. De cei ai căror opinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
instaleze, pentru scriitori, o sobă cu lemne. Și atunci a comis "blasfemia". A spart zidul dinspre ARLUS, ca să scoată pe-acolo un burlan. Lui Mistrie, burlanul i s-a năzărit a fi marea provocare. A demarat scandalul, sărind de cîțiva coți în sus: "Măi dușmănoiule, cum îndrăznești?" Era ca și cum ar fi fost violată granița cu Marea Uniune. Burlanul periclita "relațiile frățești, reciproc avantajoase". Chemat de urgență, Carp a încercat să minimalizeze disputa. Dar Mistricot, înarmat cu lozinca internaționalist-proletară, "Jos labele de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
gîndești că o iubire tîrzie mi-ar schimba centrul de greutate. Centrul de greutate ține de văzul pe care-l pierd. Dar cu tine n-am nevoie de văz. N-am nevoie să te văd. Te știu. Îți știu coapsa, cotul, palma, călcîiul. Pielea ți-o știu centimetru cu centimetru. Zbîrcitură cu zbîrcitură, încheietură dureroasă cu încheietură dureroasă... Asta era? Nu-i o rușine să îmbătrînești, cum li se pare scriitorilor tineri. Habar n-au ce înseamnă dulcea mîhnire a bătrîneții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Israel pe un munte de cealaltă parte: doar valea îi despărțea. 4. Atunci a ieșit un om din tabăra Filistenilor și a înaintat între cele două oștiri. El se numea Goliat, era din Gat, și avea o înălțime de șase coți și o palmă. 5. Pe cap avea un coif de aramă, și purta niște zale de solzi în greutate de cinci mii de sicli de aramă. 6. Avea niște tureci de aramă peste fluierele picioarelor, și o pavăză de aramă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
această clipă, viața familiei mele fericite a început să se schimbe. Mama a început un curs de chimioterapie, i-a căzut părul, iar doctorii, văzând că starea sa este gravă, s-au decis să-i taie mâna mai sus de cot, și ea a admis asta, dorind să trăiască pentru noi, să ne pună pe picioare, să ne vadă mari, măritate, poate să-i vadă și pe nepoți. A fost un an și jumătate îngrozitor, un an de suferință, de frică
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
bucurie, grație talentului dvs. de povestitor, un adevărat «Creangă» bârlădean. Pe dumneavoastră, Domnule Profesor, vă cunosc dintotdeauna, pentru că am fost un bârlădean get-beget; deși născut la Bogdănești-Fălciu, pe malul Prutului, satul de baștină al mamei, am crescut și trăit în Cotul Negru al Bârladului, de unde era tata, leat cu dvs. de altfel (născut pe 24.12.1916, mort în feb. 2007) și cu o soartă oarecum asemănătoare, fiind și el veteran de război, nu cu grad de ofițer, ci doar sergent
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
meleagurile copilăriei, așa cum se întâmplă cu orice om, care are norocul să ajungă la „vârsta amintirilor”. Nimeni nu poate scăpa de propriile amintiri, fie ele plăcute ori mai puțin plăcute. Mi te lauzi ca bârlădean get-beget și mai ales din Cotul Negru al Bârladului nostru. Frumos din partea unui bârlădean și mai ales a unui „cotean”. Dar și eu mă pot lăuda că am cunoscut Bârladul și Cotul Negru, cam cu 25 de ani înaintea mata. în 1929, în toamnă, vrând să
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
ori mai puțin plăcute. Mi te lauzi ca bârlădean get-beget și mai ales din Cotul Negru al Bârladului nostru. Frumos din partea unui bârlădean și mai ales a unui „cotean”. Dar și eu mă pot lăuda că am cunoscut Bârladul și Cotul Negru, cam cu 25 de ani înaintea mata. în 1929, în toamnă, vrând să dau examen de admitere la Școala Normală, înainte a trebuit să trec și să locuiesc cam zece zile în această parte, de care și mata ești
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
internatul școlii cu unele produse alimentare și plata bursei 2500 lei din vremea aceea. Ceilalți reușiți plăteau 7500 lei, o diferență substanțială. Când tata m-a adus la școală, la internat, a trecut din nou pe la fosta mea gazdă din Cotul Negru, care mă lăuda atâta și nu cu mâna goală. Mi s-a promis solemn că voi fi ajutat la învățătură de cei doi frați ai domnului V.P., dar când am apelat la ei, nici n-au vrut să audă
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
că-și va face un butoiaș pentru vinul nobil de la Priponești. Când am văzut cum merg lucrurile eu i am spus tatei să nu-i mai aducă nimic și astfel n-am mai avut legătură cu fosta mea gazdă din Cotul Negru. După 25 de ani, aflat ca profesor necalificat la Liceul Pedagogic, aveam numeroși elevi din Cotul Negru pe carei vizitam la domiciliu ca diriginte, dar de fântâna cu roată din vecinătatea gazdei mele n-am mai dat. Dispăruse între
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
eu i am spus tatei să nu-i mai aducă nimic și astfel n-am mai avut legătură cu fosta mea gazdă din Cotul Negru. După 25 de ani, aflat ca profesor necalificat la Liceul Pedagogic, aveam numeroși elevi din Cotul Negru pe carei vizitam la domiciliu ca diriginte, dar de fântâna cu roată din vecinătatea gazdei mele n-am mai dat. Dispăruse între timp. Iată, deci, că mă pot lăuda ca fost locuitor al locului de care mata ești atât
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
piesă grea referitoare la familia lui. Ce știe mai tânărul meu coleg că eu însumi, fiind membru în diverse comisii de admitere la liceu, a trebuit să duc o adevărată luptă cu activistul care venise cu o listă de un cot solicitând să intre anumite nulități protejate în locul celor admiși pe merit și că, în ultimă instanță, mi se impune să sacrific eleva notată de mine și de întreaga comisie cu zece, pentru a admite și ultima nulitate protejată. Am protestat
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
continua să creeze uitând de vârstă și de cele spuse într-un moment nefast, pe care sigur că-l va regreta mai târziu. Câmpul literaturii noastre e vast și mult cuprinzător! Este loc pentru toată lumea - tineri și bătrâni să lucreze cot la cot - fertilizând și mai mult ogorul literar. Sau, Doamne ferește, mai tânărul nostru condeier nu speră să ajungă la vârsta senectuții? Ar fi păcat! Pentru că ajungând la vârsta senectuții, abia atunci ar înțelege că a comis o neiertată eroare și
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]