8,653 matches
-
ani! Apoi zări o mâță care încerca să se înfrupte din crevetele de pe masa din bucătărie, și cu un gest îndemânatic și o salvă foarte colorată de ocări aruncă o carte după animalul care fugea. — L-am întrebat dacă e fericit cu Ata, continuă căpitanul. „Mă lasă în pace“, mi-a răspuns el. „Îmi face de mâncare și-și îngrijește copiii. Face ce-i spun. Îmi oferă tot ce doresc eu de la o femeie.“ „Și nu regreți niciodată Europa? Nu tânjești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ajunse la fosta mea locuință și intră la Coleșiu, iar seara la masă îmi povesti că făcuse mai devreme o vizită Veveriței. Ceea ce era foarte adevărat. În sinea mea i-am mulțumit Mihaelei bucuros că o cunoșteam tot mai bine ― fericit că era așa, cum o voiam, și în fine trăind un simțămmt plenar că amândoi mergeam pe drum sănătos. VII Relațiile mele cu tata fuseseră întrerupte de când cu însurătoarea. Nu ine mai scriam (mama îmi scria totuși), iar eu deocamdată
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ziua. În sfârșit, mă felicitase Mihaela! Și plânsese pentru ea, pentru tot ceea ce pierduse ea! Deși o durea, desigur, succesul meu, ținuse totuși să mă felicite. Mie îmi ajungea numai să fi știut că a plâns. Îi doream să fie fericită, i-o spusesem pe toate căile, dar cine i-ar fi îngăduit să fie fericită cu altul? Pentru nimic în lume! VI Urcușul vertiginos continua. Voiam să ajung sus, tot mai sus, în vârful piramidei, și truda mea nu mai
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Deși o durea, desigur, succesul meu, ținuse totuși să mă felicite. Mie îmi ajungea numai să fi știut că a plâns. Îi doream să fie fericită, i-o spusesem pe toate căile, dar cine i-ar fi îngăduit să fie fericită cu altul? Pentru nimic în lume! VI Urcușul vertiginos continua. Voiam să ajung sus, tot mai sus, în vârful piramidei, și truda mea nu mai găsea astâmpăr. Ca să cuceresc un pisc social, gândeam, trebuie să fac politică militantă, să mă
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
și iese o singură dată. Odată, un spectator mai puțin credul s-a urcat pe scenă și a început să-l tragă de păr și de piele, să vadă dacă nu era o mască, dar în asemenea cazuri el e fericit și-i înțelege. În general, oamenii vin să-l vadă de câte două, trei ori, așa că trăiește, slavă Domnului, modest, dar bine. „Ai putea să ieși chiar și de zece ori?“ - l-am întrebat eu. „Poate“ - mi-a răspuns. „Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
nu e atent. Dar cred că glumea și nici nu mi-a povestit cele trei pățanii cu Dumnezeu. Mi-a vorbit despre trucurile cu care încercau să-l înșele zi de zi blatiștii și cum reușeau s-o facă. Era fericit dacă-și dădea seama măcar pe urmă. Și că purta toc de pistol ca pară mai important, dar numai de când lucra pentru Magdika își ținea în el cele câteva îmbucături, cât să nu moară de foame. Nu mai aveam de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
revoluție, a fost împușcată. Da, Adél. Iar atunci am văzut cum pălește și că eu îi povesteam despre fiica lui. Priveam împreună cu Amália prăjiturile. — Ce i-ai spus dumneata? — Că fiica lui a murit. — Doamne, Dumnezeule, niciodată nu va fi fericit. Două zile nu l-a văzut nimeni. Doctorul Egon a venit să-mi reducă doza, pentru că tratamentul nu poate fi întrerupt dintr-o dată, și mi-a prescris mult lapte. Dar Amália a tăiat o bibilică grasă, i-a prăjit sângele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
Iar pomul de Crăciun avea o cameră separată, undeva, în inima vilei, fără ferestre, ca omul să nu se zgâiască în altă parte, ci să încerce să fie atent la ce trebuie în asemenea cazuri: dacă-și amintește, totuși e fericit. Apoi o încăpere aparte pentru patul de moarte. Cu privire la lac, cum e camera mea, și la asta am izbucnit amândoi în râs. Apoi atelierul, magazia, laboratorul, sufrageria, camera de zi, dormitorul, camera de jocuri, bucătăria și baia cu o cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
pădure mică Ce i-ai spus lui Ionică Am doinit până l-asfințit La belea nu m-am gândit Este drept, i-adevărat De belea așa am scăpat A sărit din cârca mea Drept în ceafa altuia Acum sunt tare fericit De belea nu sunt iubit Necazurile curg mereu Și gândesc altfel eu. PRIMASUL Într-o comunitate, nu departe de puterea minții noastre, într-o zi primasul și-a chemat vicele zicându-i: -Trebuie să mă întâlnesc cu niște personalități care
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
trebuie să înțeleagă luptătorii tăi viețuirea pe pământ. Uran a dat afirmativ din cap, a ieșit din adăpostul zeiței gândind că nu o dată protectoarea i-a spus: „ trăiești pe pământ, dar nu totdeauna poți trăi fericit”... „iar acei care sunt fericiți, trebuie să plătească un tribut.” După ce Amar s-a despărțit de Uran, s-au înfățișat la el, cei doi conducători ai luptătorilor urieși, Bursu și Pădur. -Să ne tragem sufletele înainte de marea vărsare de sânge și să ne asigurăm că
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
tristeții, trebuie neapărat să ai familie. Și am înțeles bine pentru că familia te determină să muncești, să lupți pentru o cauză a vieții, să fii tot timpul însoțit de speranțe, te face să uiți de greutăți, te face să fii fericit, să te bucuri de viață, te învață să iubești, îți orânduiește căile din viață pentru a fi iubit la rându-ți și nu cea din urmă, să înțelegi de ce exiști în Univers. M-am gândit mult la situația lui, dar
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
poieni iese iarba odată cu flori cum sunt: lumânărica medicament pentru stomac, năpraznicul puternic luptător și eliminator al celulelor canceroase, vinarița, omagul, slăbănogul, și altele. Pentru că primăvara mă simt împlinit și sărbătorile de paște sunt zilele în care trebuie să fim fericiți, am compus poezia „Slăviți cât trăiți.” De la unchiul meu dinspre mamă, neam de viță veche, adâncă precum a salcâmului, puternică precum a stejarului și maiestoasă ca a fagului, am învățat că lumea este nemărginită și necunoscută, de aceea nu trebuie
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
Te las”, „Pe câmpie” și „Mă-nchin”. Ca viața nopții să-mi coloreze sângele care încă din preadolescență îmi fierbea de dor de ducă și curiozitate, într-o noapte de august am fost martor la Marele spectacol. M-am putut ferici la lumina lunii care mângâia fețele lucrătorilor din lanurile de grâu, martor ocular pe câmpia de la Tricova, ocazie cu care am compus poezia „Marea simfonie,” pe care am închinat-o secerătorilor. Umbra mă urmărește de la naștere, din minunatul leagăn colorat
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
șirag de mărgele din Carul mare și Carul mic, dăruite de Dumnezeu pentru a încălzi viața nord moldoveanului din Țara de sus. Mereu îmi spuneam că ochii minții trebuie să călăuzească pașii din prezent cu multă înțelepciune, pentru a-i ferici pe cei din viitor. Eram crud și nu reușeam să găsesc calea limpede spre dorința mea care, dusă într-un îndepărtat necunoscut, mă părăsea în singurătate și încătușat în tristețe. Un prieten din copilărie, parcă-l văd și-n acest
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
singur scop extrem: părăsirea ei, și tind către el aproape cu bucurie și cu încredere, căci abia după moarte (și nu mai devreme!) voi începe să trăiesc pe deplin, abia după moarte voi afla, de fapt, ce înseamnă să fii fericit și împlinit cu adevărat. Momentul acela îl voi socoti drept renașterea mea din cenușa stârvului acesta învechit și imperfect, care mă va conduce negreșit la împlinirea menirii mele în universul acesta. Deocamdată, însă, încă mă simt încătușat, iar descătușarea mea
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
îmi dau seama că deseori mi se întâmplă să merg pe stradă și să văd, peste tot în jurul meu, mulți oameni zâmbind. Sunt mulți copii luminoși, care se vede că nu poartă deloc povara de temut a grijilor, mulți îndrăgostiți fericiți în compania apropiată a perechii lor mult-iubite și nenumărați alții, care zâmbesc doar pentru ei înșiși, pur și simplu. Râd pentru că pot, râd pentru că vor, râd pentru că simt; iar bucuria lor se vede că este întotdeauna una sinceră, luminoasă și
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
trebuie, cu picioarele. Din cauza aceasta intram în panică. Reușeam să înaintez câțiva metri, trăgând ca un disperat cu brațele apa sub mine, pe urmă eram nevoit să mă scol în picioare. Și, dacă nu atingeam fundul mării, mă speriam. Eram fericit, totuși, să mă bălăcesc și să stau apoi pe plajă la soare. După ce mâneam, la prânz, mă duceam din nou. Uneori, mă culcam pe nisip. Sau mă afundam, iarăși, în povestea lui Schliemann, "diletantul" care lăsase negustoria pentru a se
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
indiferent, m-a liniștit: "Nu-ți fie frică. Luăm caii și fugim". Mă trezesc tușind și, câteva clipe, sunt buimăcit. Prin întuneric, abia găsesc butonul veiozei. Ce oră e, oare? Nu e nici patru. În zilele în care am fost fericit aici, lumina invada toate fibrele ființei mele. Nu mai aveam greutate, nu mai aveam vârstă, nu mai aveam amintiri. Trăiam, cu întregile mele resurse, într-un prezent, parcă, fără sfârșit. Acum, mă bate gândul că unicul timp real este trecutul
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
America la happy-end (americanul obișnuit nu suportă, în ficțiune, ca răul să învingă binele, pentru a compensa, probabil, faptul că în viață se întîmplă, de cele mai multe ori, pe dos), pirații atacatori sunt, până la urmă, învinși, iar corabia lor e scufundată. Fericiți că totul s-a terminat astfel, spectatorii se duc să-și încerce norocul la ruletă. Nici spectacolul nostru nu e mai breaz. Mult zgomot pentru nimic. Ies asurzit, cu un mare dor de deșert. Mă străduiesc, însă, să-mi reprim
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
navele noastre s-au apropiat de aceste planete datorită unei similarizări spre baza cea mai apropiată. De fiecare dată, planeta culpabilă a fost privată de privilegiul de a se preda și a fost distrusă fără cruțare. Aceste eventualități, veți fi fericiți să aflați, fuseseră revăzute de marele nostru șef, Enro cel Roșu. Nu există în istorie cineva înzestrat cu atâta inteligență pătrunzătoare, perspicacitate, și cu o atât de mare dorință de pace. Remarca finală constituia o incidență. Gosseyn scrută rapid câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
care-i spunea lui Gosseyn ce anume va urma. Spuse foarte repede: - Aștept dintr-o clipă într-alta un apel din partea lui Enro care mă va convoca pentru a-i face raportul dar, dacă aș mai avea timp, aș fi fericit să discut unele aspecte filozofice ale războiului pe care-l ducem. Nu merse mai departe. Tavanul se lumină, iar figura care apăru era cea a lui Enro. Toți se ridicaseră în poziție de drepți. Dictatorul cu părul roșu îl privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
mine suntem de acord în toate aspectele esențiale ale mersului acestui război; dar, pe moment, doresc să revină pe Gorgzid. Domnilor, respectele mele. - Excelența voastră, zise Marele Amiral Paleol, la ordinele voastre. Se întoarse spre Gosseyn-Ashargin: - Prințe, zise, voi fi fericit să vă însoțesc până la secțiunea transporturilor. Gosseyn zise: - Înainte de a vă părăsi, aș dori să trimit un mesaj la Y 381 907. Gosseyn compuse mesajul convins că nu va întârzia să se reîntoarcă în corpul său: "MANIFESTAȚI O GRIJĂ DEOSEBITĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
privi direct pe Gosseyn-Ashargin cu ochi reci și neprietenoși. - Secoh, zise el, fără să se întoarcă. - Da? răspunse celălalt cu promptitudine. - Adu un detector de minciuni. Ochiul de oțel rămase ațintit pe Gosseyn. - Prințul a cerut o anchetă și sunt fericit să-l îndatorez. Având în vedere împrejurările, era normal, oarecum adevărat, numai că Gosseyn ar fi schimbat două cuvinte. În loc de "a cerut" ar fi spus s-a așteptat la... Enro nu rămase așezat. În timp ce lui Gosseyn i se fixau brățările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
la orice oră din zi și din noapte. Firește, puteți să le ascultați, voi și agenții voștri. - Firește, zise Enro, sarcastic. Și mai ce? - Vreau să dispun liber de distorsoarele de transport în toate punctele Celui Mai Mare Imperiu. - Sunt fericit să aflu că-ți restrângi această dorință la Cel Mai Mare Imperiu, zise Enro. Se întrerupse. - Continuă, te rog. - Doresc să comand tot echipamentul ce mi-l voi alege de la Magaziile generale. Nu arme, firește. Enro remarcă: - Poți s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
Secoh puse jos furculița și cuțitul și-și așeză mâinile pe masă. Arătau fine și sensibile, dar aveau în ele și fermitate. Zise în sfârșit cu amabilitate: - Băiatul meu, nu vreau să te descurajez. Poziția dumitale este anormală. Aș fi fericit să-ți dau personal instruirea primară de bază, iar grație elasticității puterilor mele discreționare, gândesc că aceasta ar putea include și ceremonia viziunii. Dar trebuie să te avertizez cu toate acestea că protecția obișnuită asigurată novicilor și inițiaților nu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]