9,537 matches
-
acum, am nevoie să știu că, alături de mine, se află un om de Încredere. Din pricina acestui manuscris. E lucrul cel mai de preț pe care-l am. Ca să Înfrunte lumea, Hasan a clădit Alamutul; eu n-am Înălțat decât acest mărunt castel de hârtie, dar sunt Încredințat că va dăinui mai mult ca Alamutul. Acesta mi-e rămășagul, aceasta mi-e mândria. Și nimic nu mă sperie mai mult decât să mă gândesc că, la moartea-mi, manuscrisul poate cădea În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
același vin, numai că ei s-au Îmbătat cu două-trei rânduri Înainte de mine.” Cu toate acestea, de ce să tăgăduiască, pierderea manuscrisului l-a mâhnit cel mai profund. Ar fi putut, desigur, să-l refacă; și-ar fi amintit cea mai măruntă inflexiune. Se pare că, n-a dorit-o; În orice caz, dintr-o asemenea retranscriere nu dăinuie nici cea mai mică urmă. Se pare că Omar Khayyam va fi tras, din răpirea manuscrisului său, o Învățătură Înțeleaptă: nu va mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Întrebe de ce erau siliți să-și petreacă Întreaga tinerețe În acest soi de cazarmă-mănăstire, de unde era izgonită orice bucurie. Asupra lor se abătură represaliile, atât de aspre Încât se feriră, de atunci Înainte, să mai enunțe fie și cea mai măruntă părere potrivnică. În public, se Înțelege, pentru că Întrunirile au Început să se țină În ascunzișul caselor. Tinerii conjurați erau Încurajați de toate acele femei care-și văzuseră plecând un fiu, un frate sau un soț Într-o misiune secretă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
aflat de existența ei. Mi-am spus deja numele, Benjamin O. Lesage. În pofida rezonanței franceze, moștenire din partea unui strămoș hughenot emigrat În vremea lui Ludovic al XIV-lea, sunt cetățean american, născut la Annapolis, Maryland, pe malurile micului golf Chesapeake, măruntă strâmtoare a Atlanticului. Relațiile mele cu Franța nu se limitează, totuși, la acea Îndepărtată ascendență, tatăl meu s-a străduit să le reînnoiască. A dat Întotdeauna dovadă de o gingașă obsesie În privința originilor sale. Își notase În caietul de școală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Înainte de moarte, l-a Întâlnit, la rândul său. Chiar azi-dimineață eram pe cale să revăd câteva note asupra lui, pe care am de gând să le inserez În Memoriile mele. Rochefort scoase dintr-un sertar câteva file acoperite cu un scris mărunt și citi: „Mi-a fost prezentat un proscris, celebru În tot Islamul ca reformator și revoluționar, Șeicul Djamaledin, un bărbat cu chip de apostol. Frumoșii ochi negri, plini de blândețe și de ardoare, barba de un arămiu foarte Închis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
-și lăsa Încălțările pe prag. La etaj, tuna glasul Maestrului, silabe bolovănoase cu vocale oclusive; era auzit blestemând Persia și pe șah, anunțând nenorocirile viitoare. Mă făceam mic, eu, străinul din America, cu pălăriuța mea de străin, cu pașii mei mărunți de străin, cu preocupările mele de străin care făcuse călătoria de la Paris la Istambul, șaptezeci de ore cu trenul de-a lungul a trei imperii, ca să mă interesez de soarta unui manuscris, a unei străvechi cărți de poezie, neînsemnată fărâmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mai invitat pe la el. — Cu toate acestea, În grădinile legației sale avusese loc bast-ul, am rostit eu, gânditor. — Englezii socoteau, la vremea respectivă, că influența rusească era prea mare, că ea nu le lăsa, din prăjitura persană, decât o porție măruntă; ne-au Încurajat, așadar, să protestăm, ne-au deschis grădinile lor; se zice chiar că ei au fost aceia care au pus să se tipărească fotografia care-l compromitea pe Dl Naus. Când mișcarea noastră a triumfat, Londra a putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
de un munte chiar dacă ne vom Întoarce rar. Nisipul e acum aproape un produs al melancoliilor mele... Ce rost mai are să-mi pun mari Întrebări cînd de atîtea ori n-am fost În stare să-mi răspund nici la cele mărunte? Dar și aceste Întrebări sînt ale mele chiar dacă nu le merit Poate că trebuie să ne merităm și Întrebările nu numai certitudinile. CÎmpia Afrodita, afirmă poeții, s-a plîns lui Tetis că Eros, fiul ei, rămînea copil fără să crească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
pentru aceasta. Dar și de modestia de a zîmbi cînd orgoliul imită natura, care nu ridică piramide pentru că nu regretă nimic, se mulțumește să existe. Acum știu că surîsul sfinxului culcat pe nisipuri nu este un surîs al indiferenței... Ploaia măruntă de-afară cade peste toate ceasurile În care m-am gîndit la zeii antici. Olimpul trebuie să fie pustiu, Însă cadavrul sfinxului grec nu va fi găsit În prăpastia unde s-a aruncat. Zeul-Întrebare trăiește... VÎntul de toamnă răscolește o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
zis că nu mă pricep la vinuri. Și eticheta? — Am păstrat o sticlă goală, de pe vremea lui Mitterrand, pentru cazuri speciale. Atunci înseamnă că poți să-mi dai și cinci sute de euro pentru taxi? îngroașă Lionel obrazul. N-am mărunt la mine. — Nici o problemă. După ce ia hârtia de cinci sute, Lionel aruncă o vorbă în vânt: — Pe mâine? Depinde de ce rating am făcut, răspunde circumspect Robert. — Să ne ținem pumnii reciproc, se mănâncă bine la voi. Mai ales crestele de
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
mii de la mine. — Mulțumesc, ești gentil. Taxiul oprește în fața blocului. Lionel mai îngroașă o dată obrazul și-i spune șoferului: — N-ai putea să mă împrumuți c-o hârtie de două sute? Vreau să-ți dau un bacșiș gras și n-am mărunt. — Cu cea mai mare plăcere. Vreau să vă rog și eu ceva: să faceți o fotografie cu mine. — Cu mare plăcere. Șoferul îi dă lui Lionel două sute de euro, în hârtii de câte zece. După care îi dă lui Liliane
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pur și simplu, învins de lene, de lehamite, în timp ce profesionistul își livrează aria? Acum, de când s-a decis să preiau eu administrația, nu mai plătim un angajat din afară, avem pe cineva care chiar locuiește aici. Voce moale, timidă, dinți mărunți, gălbui, un obraz îngust, anemic, cu mustața subtire și cu cicatricea aceea inevitabilă. M-ar interesa proiectele dumneavoastră. Nu aș abuza, dar aș vrea să ne revedem, din când în când. Așadar, un biet pescuitor de pradă mică, așadar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mâinile ei lungi trepida, ca și carcasa avionului. Se aplecase, totuși, spre el, îi întinse sânii sticloși, cu bobul bec din mijloc. Ochi mari mari și goi, în care nu se putea citi nimic, nimic, dar buzele vibrau peste dinții mărunți, ascuțiți. Șoptea ceva. „Aici“, șoptea. „E voie, aici e voie“, șoptea nimfa. „Aici, în aer, putem. Nu ne mai pot interzice. Aici. Aici, în aer“, murmur, murmura stripteuza, murmur, torcea avionul, tensionat, zgâlțâit, dar șoaptele persistau. „Nu te mai feri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pot interzice. Aici. Aici, în aer“, murmur, murmura stripteuza, murmur, torcea avionul, tensionat, zgâlțâit, dar șoaptele persistau. „Nu te mai feri. Suntem sus sus, în aer. Aici, aici se poate“, și Tolea simți iarăși buzele Irinei pe buzele sale, mușcau mărunt mărunt, murmurând, murmur, mistuire. Ardea undeva o lumânare, parcă, încăperea plutea în pâlpâirea candelei. O vagă fâșie de lumină, undeva. Văzu femeia, părul scurt, roșu, pe covor, lângă el, buzele lipite de ale sale. Goală, albă, lungă, subțire, o față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
interzice. Aici. Aici, în aer“, murmur, murmura stripteuza, murmur, torcea avionul, tensionat, zgâlțâit, dar șoaptele persistau. „Nu te mai feri. Suntem sus sus, în aer. Aici, aici se poate“, și Tolea simți iarăși buzele Irinei pe buzele sale, mușcau mărunt mărunt, murmurând, murmur, mistuire. Ardea undeva o lumânare, parcă, încăperea plutea în pâlpâirea candelei. O vagă fâșie de lumină, undeva. Văzu femeia, părul scurt, roșu, pe covor, lângă el, buzele lipite de ale sale. Goală, albă, lungă, subțire, o față îngustă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
chibrituri. Te poți trezi, cu criza asta deenergie, oricând în nevoie de focul ancestral. O mică foaie de carnet era prinsă în ușa apartamentului cu o pioneză mică, nostimă, chinezească, roșie. Se apropie mai mult, se aplecă să descifreze scrisul mărunt: Plecat în concediu. Anunțuri frecvente de acest tip pe ușile magazinelor, la dispensare și oficii poștale, oriunde. Închis, suntem la ședință. Închis, suntem în inventar. Închis, gestionarul bolnav. Inventar. Ședință. Plecat în concediu. Caligrafia era însă aici, emoționantă. Măruntă, delicată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
scrisul mărunt: Plecat în concediu. Anunțuri frecvente de acest tip pe ușile magazinelor, la dispensare și oficii poștale, oriunde. Închis, suntem la ședință. Închis, suntem în inventar. Închis, gestionarul bolnav. Inventar. Ședință. Plecat în concediu. Caligrafia era însă aici, emoționantă. Măruntă, delicată, abia lizibilă, ca un rând dintr-o scrisoare. O scrisoare feminină, lapidară, codificată. Citi încă o dată, sună încă o dată. Coborî, urcă din nou, coborî. Așteptă în fața blocului, urcă iarăși treptele, aprinse chibriturile, citi, reciti. Asta era... liniște, neant. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
apropiate, intime, pe măsura micilor lucruri. Calea pe care o urmează Arghezi este inversă celei a lui Eminescu. Acesta pleca de la elementul limitat și-i conferea nemărginire. Arghezi pleacă de la marele orizont pentru a-i restrânge în jurul terestrului. O prezență măruntă, o priveliște familiară reduce dintr-odată vastele perspective. Poetul se simte în cer "acasă" ca "într-o odaie", "într-un bordei". Într-un "crâmpei" el vrea să încapă cerul și nesfârșitul. Într-unul din psalmi, desfășurarea spațiilor străbătute de "brâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
realității imediate impune poetului restrângerea repetată a depărtărilor ca o mereu reluată conturare, ca o imperioasă necesitate a unei mai mari certitudini, ca o teamă ca infinitul să nu dizolve tiparele și să nu risipească intimitatea. Renunțarea la necuprins în favoarea măruntelor cuprinsuri este consecința unei atitudini filozofice, definitorie pentru Arghezi: aceea de a acorda lucrurilor zilnice și micului tipar în general valoare primordială în univers. Ca și la Eminescu, la poetul din Lancrăm totul se petrece pe plan cosmic. Un element
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
noastră constă numai în a o concepe și a o întrezări fulgurant. Și atunci suntem, adică devenim acel Niciunde. Ca și în viziunea lui Hölderlin și Rilke, Deschisul constituie pentru Rabindranath Tagore suprema năzuință: " Sfarmă lacătele porților tale,/ Părăsește-ți măruntele sentimente/ Și aruncă-te în Marele Deschis." În viziunea poetului indian, deschiderea supremă este figurată de zborul fără răgaz, zi și noapte. al unui stol de lebede: Nu aici! Nu aici! În altă parte!" Setea nebună de transcendere către un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
de lemn și omul (aparent absent). Șerban Codrin 45Miracolul naturii rămâne mereu surprinzător, chiar când totul e în pragul pieirii: Teiul bătrân - pe singura creangă vie numai o floare Maria Tirenescu rămâne o maestră a discreției observației, a iscodirii faptelor mărunte, la limita inobservabilului. Corneliu Traian Atanasiu Leagăn de copil atârnat de-un ram de tei - mireasma florilor Câteva cuvinte: lejeritatea întreruperii unei situații puțin insolite în linia a doua, o blândețe de primăvară ne amăgește (sic) între L1 și L3
COMENTARII LA POEME by Maria Tirenescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83883_a_85208]
-
se cereau aranjate în gospodărie. După ce terminară cu toate, se așezară la masă, apoi mama intră cu copila în casă. În timp ce se pregăteau de culcare, Florinuța zise: Mamă, mă doare un dinte. Ia să vadă mama! Privind șiragul de dinți mărunți și rari, văzu că unul dintre ei se clatină. O să-ți cadă și atunci o să-l arunci pe casă și ai să-i cânți: „ cioară, cioară, ia un dinte de lapte și dă-mi unul de oțel! ” apoi îți va
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
cu pahare pline: Cotea e perla de Cotnar. 23 februarie 2004 COTEA-PERLA DE COTNAR D-lui acad.Valeriu D. Cotea Am ajuns printre elite Invitat pentru un ceas (Frunți boltite și călite, Toate-n drumul spre Parnas). Eu? Un punct mărunt pe filă După splendide idei, De nevoie, nu de silă, Ca piperul în mujdei, Ori o virgulă ce-i pusă, Să separe opt titani, Când gândirea lor e spusă După ani de trudă, ani, Sau un semn de întrebare La
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
echivalent. Mâine, poate, nici atâta, Tot mai mic la decăzut; Chiar și muza coborât-a Harul, cum am prevăzut. Totuși, mulțumit mi-i gândul. N-am pretins geniu că sunt, Ci doar umbră prinsă-n rândul Celor cu un țel mărunt. 1 martie 2004 REFLECȚII (CLII) Popor fără de lideri și fară de noroc, Trăind la o răscruce sub sabie și foc, Își plânge-n palme soarta, acum, ca în trecut, Că doar amar și neguri în timp a cunoscut. 10 martie
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
fără somare. Ah! Cât am greșit de-a lungul Și de-a latul unei vieți, De se caină și-ndelungul Drum întins sub ochi zgâieți. 17 iulie 2004 MI-E DOR Mi-e dor în Iașu-mi să mă plimb Chiar de mărunt mi-i pasul, Dar neputința are nimb Și i-a-ncolțit și glasul. În teama de necunoscut, De puteri deposedat, Fără suliță și scut, Azi nădejdii sunt redat. Cu gând fără îndoială Și cu ai speranței psalmi Trece timpu-n vâjâială Peste timpii
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]