9,986 matches
-
sânii care se bălăbăneau și șoldurile care se roteau când înainte, când îndărăt, în spațiul dintre masă și sobă. Deci aceasta era mătușa agentului de stradă Mancuso. Numai el putea să aibă o asemenea mătușă, mormăi disprețuitor Ignatius. — Hoo! strigă veselă doamna Reilly. Santa! — Priviți figura asta, copii! strigă femeia cu păr cărunt ca un arbitru de lupte libere și începu să se scuture, lăsându-se din ce în ce mai jos, până când fu gata să atingă podeaua. — O, Doamne! exclamă Ignatius adresându-se vântului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
celor două femei, stârnind în mulțime un alt val de chicote. Ignatius puse aparatul de filmat în acțiune și îl îndreptă spre stindard și spre muncitori. Vreți, vă rog, să clătinați din nou, toți, bețele și pietrele. Muncitorii se executară, veseli. Myrna avea să se înece cu cafeaua ei espresso când va vedea această scenă. Ceva mai violent! Agitați armele mai amenințător! Strâmbați-vă! Răcniți! Unii dintre voi ar putea sări de câteva ori, dacă sunteți atât de amabili. Râzând, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ansamblul trebuia făcut bine și cu anumită finețe. Se gândi la câteva aranjamente ca să combine esteticul cu obscenul. Nu era cazul să meargă prea departe. La urma urmei, se adresa unor copii. Uite c-am venit și noi, strigă Darlene, veselă, din ușă. Intră în bar, îmbrăcată în pantaloni și scurtă de postav, purtând în brațe colivia acoperită. — Nu te aștepta să stai prea mult, îi spuse Lana. Am o veste pentru tine și amicul tău. Darlene puse colivia pe tejghea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
oriunde. Lumea-i rea, ascultă-mă ce-ți spun. E una aici la mine-n bloc care o să se-aleagă c-o cărămidă-n cap dacă mai trăncănește mult despre mine. Mi-a spus cineva că m-a poreclit „văduva veselă“. Dar las’ pe mine, o aranjez eu. Ș-așa bănuiesc că umblă cu unu’ care lucrează-n port. Am să-i scriu lu’ bărbată-su’ o scrisorică anonimă ca s-o învăț minte. Știu ce-nseamnă astea, drăguțo. Adu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Scria pro’abil despre mine. O apucase gelozia când domnul Reilly a început să-mi facă curte. — Așa se-ntâmplă, spuse Santa. O rudă opărită era o figură ștearsă în galeria plină de dramatism a Irenei. Adăugă apoi cu voce veselă și răgușită: Fac o mică petrecere cu tine, cu Angelo și cu nevasta lui, dac-o veni. O, asta-i drăguț din partea ta, da’ nu prea-mi arde de petreceri zilele astea. Nu strică să te mai scuturi de gânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-mi mai fac unu’, dacă-mi dai voie. Am necazuri. Dă-i înainte, puiule. Am să-ți duc haina în bucătărie ș-am să văd ce mai face Angelo. Pân-acu’ chiar c-am avut parte de doi musafiri foarte veseli. Trag nădejdea că bătrânu’ n-o să cadă și să-și rup-un picior, venind încoa’. După ce o văzu ieșind pe Santa, doamna Reilly își umplu un pahar cu whisky, adăugând doar puțin Seven-Up. Luă lingura, gustă salata de cartofi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și Santa poate da drumu’ la patefon. În timp ce Santa punea o placă, Angelo, trăgându-și nasul cu un aer puțin zăpăcit, se așeză pe scaunul de bucătărie în fața doamnei Reilly și a domnului Robichaux. — Nu-i așa că-i frumos? strigă veselă doamna Reilly, peste zdrăngăniturile asurzitoare de pian și contrabas. Santa, scumpo, vrei să pui puțin mai încet? Volumul ritmului trepidant coborî ușor. — Foarte bine, țipă Santa spre musafirii ei. Toată lumea să se-mprietenească până mă duc eu s-aduc farfurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
duc eu s-aduc farfurii pentru salata asta bună de cartofi. Hei, dați-i drumu’, Irene și Claude, ia să vă văd mișcând un pic picioarele. Ochii mici, negri ca tăciunele, se încruntau spre ea de pe polița căminului, în timp ce ieșea veselă din cameră. Cei trei musafiri, transportați de ritmul îndrăgit al patefonului, cercetau în tăcere pereții trandafirii și modelul floral de pe linoleum. Apoi, dintr-o dată, doamna Reilly strigă spre cei doi domni: — Vai de mine! Ignatius tocma’ dădea drumu’ la apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
surprins! Nu, n-aș fi. Hroswitha ar fi putut prezice acest lucru cu mult timp în urmă. Cine naiba mai este și asta? — O călugăriță sibilă din Evul Mediu. Ea mi-a călăuzit viața. — Ești pur și simplu fantastic, spuse vesel tânărul. Și, cu toate că nu mi-am închipuit că poate fi posibil, te-ai îngrășat. Unde o să sfârșești? E ceva incredibil de nasol în obezitatea ta. Ignatius se ridică în picioare și îl înțepă pe tânăr în piept cu sabia lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
marinarul își făcură semne prietenești cu mâna, apoi marinarul ieși din raza lor vizuală, cotind în fața catedralei. Cu câțiva pași în urma lui, la capătul Aleii Piratului, apăru și agentul de stradă Mancuso, purtând beretă și barbișon. — Ia te uită, strigă vesel tânărul, privindu-l pe Mancuso care-l urmărea pe marinar. E minunea aceea de polițist. Cum de nu-și dau seama că nu-i nimeni în Cartier care să nu știe cine este? — Îl cunoști și tu? întrebă prudent Ignatius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Mă duc și-i povestesc și lui totul. Când o să-i spun ce era gata să facă, o să țipe și o să cadă leșinat la pământ. — Și acum nu tărăgăna cu pregătirile, îl sfătui Ignatius. — Am să muncesc până la extenuare, spuse vesel tânărul. Organizări de mitinguri, înregistrarea votanților, broșuri, comitete. Vom da startul acțiunii cam pe la opt. Eu stau pe St. Peter Street, o casă placată cu stuc galben, imediat cum ieși din Royal Street. Nu poate să-ți scape. Uite cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
dintre ferestrele din față. — Scuzați-mă, domnule, strigă cercelul spre el, dacă sunteți atât de bun să așteptați o clipă, voi încerca să-mi îndrept nava răsturnată. George nu lăsă să-i scape ocazia. Alergă la Ignatius și-i spuse vesel: — Hei, profesore, hai să-mpingem împreună chestia asta din mijlocu’ străzii. — Sfinte Dumnezeule! tună Ignatius. Ce soartă blestemată. Ce zi promițătoare se pare că mă așteaptă. Urmează să fiu călcat de un tramvai și jefuit în același timp, reușind astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și reuși să-și vândă toți crenvurștii. Plin de curtoazie și eficacitate întindea cu energia unui pompier ketchup și muștar pe marfa vândută. Ce splendidă zi! Semnele Fortunei erau mai mult decât promițătoare. Domnul Clyde, mut de uimire, primi salutul vesel al vânzătorului Reilly și zece dolari, iar Ignatius, cu halatul plin de bancnote, primite de la puști și de la magnatul crenvurștilor, se urcă în troleu cu inima ușoară. Intră în casă și o găsi pe mama lui vorbind cu voce scăzută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
prin preajmă. Santa mai flecări așa, cu o voce și mai răgușită ca de obicei, apoi închise telefonul. — Despre ce naiba trăncănește codoașa aia bătrână când vorbește cu tine? întrebă Ignatius. — Taci din gură. — Mulțumesc. Văd că atmosfera aici e la fel de veselă ca întotdeauna. Câți bani ai adus azi? Un sfert de dolar? țipă doamna Reilly. Sări de pe scaun și băgând mâna într-unul dintre buzunarele halatului scoase afară ilustrata lucitoare. Ignatius! — Dă-mi-o imediat înapoi, tună Ignatius. Cum îndrăznești să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
lor de bârfă, croșetat și recitări ciclice de mătănii. Dar mâna de profesionist a unui decorator gonise orice urmă de stafie a burgheziei franceze care mai bântuise poate zidurile groase de cărămidă ale clădirii. Exteriorul era vopsit într-un galben vesel, flăcările de gaze din cele două felinare de alamă, reconstituite, tremurau ușor de fiecare parte a aleii care ducea spre casă, reflexele luminii lor de chihlimbar unduind în emailul negru al porții și al obloanelor. Sub ambele felinare, pe dalele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
servește o cafea) Nu știu ce-au unii cu noi, Zău așa! -Rea e lumea, soro dragă, Zice dânsa cu dispteț. -Noi mâncăm doar fân din luncă... (Dar cu ochii spre coteț...) K Kilogramele de mere Cu obrajii de vopsele, Vesele și răsfățate, În sacoșă, s-au găsit, Cu cartoful bosumflat, Supărat, În haina lui De culoarea drumului. -Ce ai, mărule, matale? Ori îți plouă în sandale? Dar un morcov furios, Cu mustățile zbârlite, Zice-ncet, cu glasul gros: -Domnișoare ionatane
ANTOLOGIE DE POEZIE PENTRU COPII by Lucia - Gabriela Munteanu, Carla - Daniela Grădinaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/282_a_520]
-
să vorbesc cu mama lui David. Tatăl Îi aruncă lui Logan o privire fioroasă de pe treapta de sus. Într-un final păși Într-o parte, iar Logan putu să zărească prin geamul ușii un hol mic, vopsit Într-un galben vesel. Pe o canapea roșu-aprins se aflau două femei: una din ele arăta ca un vas de război pictat cu motive florale, iar cealaltă ca un zombie. Femeia mai tânără nici nu privi către polițiștii care intrară În cameră. Avea privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
calmezi. A fost acolo cu un motiv precis, dar nu știm care este acela deocamdată. Portul din Aberdeen se Întrezărea prin geamul mașinii, cenușiu și sărăcăcios. Un grup de vase comerciale erau ancorate la mal, cu vopseaua lor În tonuri vesele de galben și portocaliu estompată din pricina ploii. Luminile scânteiau În semiîntunericul după-amiezii, În timp ce containerele erau ridicate din vagoanele-platformă În ambarcațiunile trase la țărm. Logan și Watson se Îndreptau din nou către locuința lui Richard Erskine din Torry. Cineva Își amintise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
am fost. Haide. Luând telefonul și cartea, lui Logan Îi trecu prin minte gând neplăcut: dacă Darren spunea adevărul? Garajul Broadstane avea o reclamă: ceva de prost gust, cu o cheie care zâmbea, și cu un șurub și o piuliță vesele. În reclamă scria „DESCHIS 24 DE ORE“, astfel că Logan formă numărul. În urechi Îi răsună tonul de apel, iar și iar. Tocmai era pe punctul de a Închide când o voce aspră zbieră În urechea lui: — Garajul Broastane! — Alo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
fie prioritatea noastră numărul unu. Puse telefonul la loc În furcă Înainte să Încheie cu „Imediat după ce vine aici Lordul Provost și ne-o ia sus pe gratis.“ Logan luă de pe masă carnețelul acoperit cu mâzgăleli și examină tabloul cel vesel. Nu știam că ai Înclinații artistice, Gary. Gary rânji. — Sandy Alunecosul: cineva a aruncat pe el o găleată cu sânge. I-a zis „ticălos iubitor de violatori“ și a tăiat-o. — Ce să spun, mă doare sufletul. — Apropo, ai niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ai tu cu diminețile? Ați găsit alt cadavru. Logan se duse la fereastră și se uită după automobilul cel luxos al lui Logan pe strada Întunecată. Nici urmă. Măcar asta Însemna că va fi cruțat de o vizită din partea zânei vesele În dimineața aceea. — Și? Urmă o pauză la celălalt capăt al firului. — Și l-ați arestat pe Bernard Philips. Pe Hoitar. Uluit, Logan lăsă draperia să cadă la loc. — De unde naiba știi? În comunicatul de presă nu era nimic din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Supa era fierbinte și gustoasă, și cu mult mai folositoare decât strângerea de mână. Dar măcar supa era gratuită. Un inspector Insch Încântat se trânti de cealaltă parte a mesei, Între doi polițiști uzi până la piele. Stătea și se uita vesel la toți și la toate. — Drept În nas! zise el În cele din urmă. Bang! Drept În nas! Rânji și-și afundă lingura În supă. — Poc! Puse lingura la loc. — Ați văzut? Puștiulică ala alunecos stă acolo și-și varsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
orei! Își ridică mâinile, În poza clasică de luptă cu pumnii. Pe cel care plutește ca un fluture și ustură ca un pumn dat În nas. Logan zâmbi. — De ce nu? În fața celulelor de detenție se găsea o mică mulțime. Toți veseli și trăncănind. Mormăind, Insch Îi trimise de acolo. Nu știau că era extrem de neprofesionist ceea ce făceau? Voiau ca lumea să creadă că e OK să comită atacuri? Rușinați, privitorii În uniforme se risipiră, lăsându-i doar pe Logan pe Insch
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pe care-o dezgropaseră În grămada Hoitarului. Echipele fuseseră din nou acolo toată ziua, avansând prin mormanele de mortăciuni, negăsind nimic. Logan Își deschise din nou dosarul, scoase o fotografie de la școală a lui David Reid - un băiețel cu aer vesel, cu dinții puțin strâmbi și o chică de păr pe care pieptănatul, oricât de Îndelungat, n-o putea Îmblânzi. Nu semăna deloc cu fața umflată, Întunecată și putrezind din fotografiile lui post mortem. Tot mai crezi că el a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Îmblânzi. Nu semăna deloc cu fața umflată, Întunecată și putrezind din fotografiile lui post mortem. Tot mai crezi că el a făcut-o? — Hoitarul? Insch strânse din umeri și mestecă. Nu prea mai pare probabil, așa-i? Nu cu băiatul vesel de colo, cu colecția lui de poze cu copilași. Cine știe, poate au ei un soi de afacere de-a lor, pedofilii. Se Încruntă. Ar fi grozav, nu? O grămadă de ticăloși din ăștia bolnavi afară. Numai că nici unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]