8,366 matches
-
creeze uitând de vârstă și de cele spuse într-un moment nefast, pe care sigur că-l va regreta mai târziu. Câmpul literaturii noastre e vast și mult cuprinzător! Este loc pentru toată lumea - tineri și bătrâni să lucreze cot la cot - fertilizând și mai mult ogorul literar. Sau, Doamne ferește, mai tânărul nostru condeier nu speră să ajungă la vârsta senectuții? Ar fi păcat! Pentru că ajungând la vârsta senectuții, abia atunci ar înțelege că a comis o neiertată eroare și mai ales
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
același observator care ar fi urmărit traseul sinuos al râului, de ce nu?) concluzia că fusese, cumva, luat pe nepregătite de evenimentul respectiv. Și, fie vorba între noi, la o adică, un Magian redutabil poate fi surprins de ceva? Își sprijini coatele de aceeași balustradă a podului, adoptând o poziție plictisită, la doar doi metri de Scriitorul care își trăgea răsuflarea și tocmai își spunea că o tărie va fi cea mai bună dintre toate soluțiile posibile atunci când va ajunge acasă. Pe
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
în alb, pe o alee lungă, străjuită de trandafiri roșii. Vânzătorul avea o uniformă albastră, prăfuită pe umeri, și o șapcă cu cozoroc pe care scria Toate drumurile duc aici... Aici? Unde, aici?, se întrebă înainte de a se spijini în coate de marginea ghișeului... Vopseaua era scorojită și îi trecu prin minte ideea glumeață că doritorii de bilete ar fi trebuit să vină înarmați cu o pensulă îmbibată în lichid alb, vâscos... Doriți să călătoriți? Vânzătorul (care nu putea fi altul
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
la curățat. Nu e un capăt de țară, domnule. Își dădu silința să fie calm, să vorbească pe un ton tărăgănat și să nu întoarcă spatele, ofuscat. Vru să plece, dar mâna surprinzător de fermă a bătrânelului îl apucă de cot. Asta este deja prea mult. Se abținu și expiră cu năduf. Prost să fii, și tot înțelegi că mă enervezi, moș insistent. - Adică dumneavoastră vreți să spuneți că un astfel de șofer lipsit de cea mai elementară bunăcuviință ar trebui
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
spectatorii - mulți, foarte mulți, atât de mulți avu senzația că întreg orașul venise să asiste la execuția sa - fluierară extaziați. Răsunară tobele și alămurile, iar Iepurele renunță să opună rezistență... Undeva, într-o lojă, Omul cu Tatuaj îi dădu un cot Huidumei, apoi salută batjocoritor un personaj aflat de cealaltă parte a arenei. Detectivul flutură, la rândul său, degetele, aproape indiferent, mângâie îndelung genunchiul drept al Luciei, iar aceasta se așeză mai bine în scaun, desfăcându-și încă un nasture al
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
În zilele de lucru a devenit cercetarea modului În care colegii se chinuie să nege vreo blasfemie tocmai scăpată pe gură. Emily și-a trecut cardul prin cititorul electronic și am pornit-o amândouă În tăcere prin coridorul plin de coturi până În partea centrală, unde era situat biroul Mirandei. Am urmărit din priviri cum deschide ușile franțuzești și Își aruncă haina și geanta pe unul dintre birourile aflate În antecamera Încăperii cavernoase În care lucra Miranda. — Ăsta e biroul tău, evident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
-i tot“. Nu era nimic În neregulă. O fi primit un singur exemplar În loc de două, dar mă lăsase În mod intenționat cu impresia că făcusem o greșeală imensă, din cele care duc la Încheierea carierei. Mă sunase durând-o În cot că telefonul dat de ea la nouă dimineața avea să sune la mine la trei dimineața, În mijlocul celui mai perfect weekend al meu de luni de zile Încoace. Mă sunase doar ca să-mi mai dea un mic ghiont pe calea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tine? Exceptând cazul În care știi tu vreun motiv pentru care ar trebui să-mi fie... Nu m-am putut stăpâni să nu răspund tot flirtând; dar el făcea ca totul să pară atât de ușor. M-a luat de cot și m-a Întors În loc. — Hai, Îți găsesc eu un taxi. Și până să-i spun că nu e cazul, că mă descurc bine-mersi și singură să ajung acasă, că mi-a părut bine de cunoștință, dar că visează dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Elias-Clark, aveau parte oamenii cei mai indezirabili ai orașului. Insul Îmbinat de urină care dormea În fața Băncii Chase primea un Mocha Frappuccino. Nu se trezea niciodată ca s-o primească, dar eu i-o lăsam (cu paiul aferent, fireșteă lângă cot În fiecare dimineață și cafeaua era de regulă dusă - cu el cu tot - atunci când făceam al doilea drum după cafea, câteva ore mai târziu. Bătrânica proptită În căruciorul ei, care ținea În față un carton pe care scria NU AM
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dar sper să ne revedem curând. — Și mie, Andrea. Felicitări din nou pentru fantasticul tău loc de muncă. Abia ai terminat facultatea și lucrezi deja la Runway. Absolut impresionant. — Te conduc până la ieșire, a zis Christian, m‑a luat de cot și i‑a făcut semn lui Gabriel că revine imediat. Ne‑am oprit la bar ca să Îi spun lui Lily că o pornesc spre casă, iar ea mi‑a răspuns, absolut inutil - printre giugiulelile cu William - că nu vine cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pentru că În versiunea de față a fotografiei cineva atașase - În chip expert - o coadă de șarpe cu clopoței exact acolo unde ar fi trebuit să fie picioarele. Efectul era o interpretare senzațională a Mirandei În chip de Șarpe: Își odihnea cotul pe bancheta de piele, cu bărbia dură proptită În palmă, iar coada cu clopoței, Îndoită În semicerc, Îi atârna peste marginea banchetei. Era perfectă. — Nu‑i grozavă? m‑a Întrebat Ilana și s‑a aplecat peste umărul meu. Linda a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
jos a patului meu suprapus din copilărie, care fusese scos de la păstrare și era acum aproape lipit de patul meu. — De ce te plângi? Pari Încântată să fii trează la ora asta și zău dacă Înțeleg de ce. Stătea proptită Într‑un cot, citea un ziar și sorbea dintr‑o ceașcă de cafea pe care o tot ridica și o punea Înapoi pe podea, lângă pat. — Sunt trează de o veșnicie, ascult cum plânge Isaac. — A plâns? Zău? — Nu pot să cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Înhățat cârjele care se sprijineau de perete peste tot unde se ducea. Pleacă toți astăzi, așa că poate o să dormim ca lumea diseară. — Mama nu o să Înceteze cu zbieretele până nu coborâm, este? am bombănit eu și am ținut‑o de cot ca să o ajut să se ridice În picioare. Ghipsul de pe glezna ei dreaptă fusese semnat de toată familia mea, iar Kyle chiar făcuse niște desene enervante, ca din partea lui Isaac. — Nici vorbă. Soră‑mea a apărut În prag cu bebelușul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
49. Daniel a rugat pe împărat să dea grija treburilor ținutului Babilonului în mîna lui Șadrac, Meșac și Abed-Nego. Daniel însă a rămas la curtea împăratului. $3 1. Împăratul Nebucadnețar a făcut un chip de aur, înalt de șaizeci de coți și lat de șase coți. L-a ridicat în valea Dura, în ținutul Babilonului. 2. Împăratul Nebucadnețar a poruncit să cheme pe dregători, pe îngrijitori și pe cîrmuitori, pe judecătorii cei mari, pe vistiernici, pe legiuitori, pe judecători, și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85076_a_85863]
-
împărat să dea grija treburilor ținutului Babilonului în mîna lui Șadrac, Meșac și Abed-Nego. Daniel însă a rămas la curtea împăratului. $3 1. Împăratul Nebucadnețar a făcut un chip de aur, înalt de șaizeci de coți și lat de șase coți. L-a ridicat în valea Dura, în ținutul Babilonului. 2. Împăratul Nebucadnețar a poruncit să cheme pe dregători, pe îngrijitori și pe cîrmuitori, pe judecătorii cei mari, pe vistiernici, pe legiuitori, pe judecători, și pe toate căpeteniile ținuturilor, ca să vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85076_a_85863]
-
ținând În mâna stângă un evantai deschis larg spre pieptul cavalerului (probabil pentru a-i aerisi puțin prea Înfocatu-i cord), iar mâna dreaptă o ține trasă Înapoi, astfel că i se observă bine mânecuța bufantă strânsă mai jos de cot; are un căpșor drăgălaș, cum Îi stă bine unei asemenea figuri desenate pe scrumieră, terminat cu o capigliatura ricca, corectată Într-un coc perfect, orientat puțin oblic, dar În sus; ah, uitasem să spun că mititica are și un zuluf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mine, de exemplu, acum), lângă un zid alb, el a pus acel picior stâng pe care tocmai l-am descris pe un butuc retezat ca să fie Îndoit puțin (e vorba despre picior) și să poată avea de ce-și sprijini cotul; da, el are cotul stâng alb Înfipt În partea de sus albă a genunchiului stâng pentru a-și putea sprijini meditativ bărbia albă de acesta, fie și numai vârful bărbiei, care se vede destul de ascuțită, și fie și numai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
lângă un zid alb, el a pus acel picior stâng pe care tocmai l-am descris pe un butuc retezat ca să fie Îndoit puțin (e vorba despre picior) și să poată avea de ce-și sprijini cotul; da, el are cotul stâng alb Înfipt În partea de sus albă a genunchiului stâng pentru a-și putea sprijini meditativ bărbia albă de acesta, fie și numai vârful bărbiei, care se vede destul de ascuțită, și fie și numai de vârful degetelor, căci vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cele mai sobre haine și a ieșit la marginea orașului (a textului) să se Întâlnească cu Mephisto; mă ridic repede, Îmi pun pe mine trenciul ponosit de student sărac, ies din convent pe Matei Basarab spre Călărași; când să dau cotul, se deschide o fereastră chiar În nasul meu, „Afurisitule!“, aud aproape de ureche ca un miorlăit „nu mă lași să dorm!“; niște ochi stranii mă fixează din găurile unei figuri arse de vârstă. (Nebuna din colț mă confiscă din nou de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
exist cu acest egocentrism turbat și că ele pot să fie lăsate din când În când sa mă mângâie și să-mi ogoioască aleanul singurătății. În fond, ce ai tu În afară de orgoliul și singurătatea ta, mă Întrebam astăzi când dam cotul la Bărăție, după ce-am trecut pe la anticariat și-am mai achiziționat un volum ferfenițit din memoriile Marchizului de Sade. Ce să faci tu cu aceste Însușiri ce nu-ți oferă nici o satisfacție decât aceea de a fi tu Însuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
degetul, se agață de aripile ei de lemn, trăgând-o În jos și mototolindu-i elanurile În hohote vulgare; În defensivă, ea se preface că râde Împreună cu ei, se mototolește mai tare decât este posibil, apoi se ridică Întâi pe coate, În genunchi, râde-plânge cât poate, se odihnește Încă puțin la pământ, se redresează, se ridică cu un efort imperceptibil, pășește puțin Împleticită, Înalță fruntea, Îi sfidează pe toți cu o privire plină de o imensă milă, Își ia aripile În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
șuvițe de izvor, tăind piatra albă a muntelui. Nu i-am adresat nici o vorbă. Din când În când, Își mușca buzele până la sânge. Nu privea În afară. (duminică) Toți mă cred Îndrăgostit de Luminița D.; mă măsoară curioși, Își dau coate când mă apropii de ea, să vadă cum am să reacționez. Ea e atât de proastă, că se complace În situația de victimă; se vorbește Încă de Întâmplarea hazlie de la revelion, oh, și ce urât Îi miroase gura: am mușcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
nu-și aranjează ținuta, nu se sinchisește de ce vor spune ceilalți colegi; nu mă uit la ea, nu mă apropii să-i spun să se liniștească, n-o văd. „Monstrul!“, o aud pe comăneasca șoptindu-i păuneascăi, toți Își dau coate așteptând să vadă ce atitudine voi lua; sunt curioși, le curg balele de curiozitate, participă la marele spectacol gratuit. „Duceți-vă dracului de jarve! Degeaba trăiți!“ Le Întorc spatele. Ies. „Idioților!“ le strigă și A. și trântește ușa venind după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
aduc În memoria scrisă, o descriu de frică s-o Întâlnesc și să n-o mai recunosc; să fiu obligat să-i schimb trăsăturile feței; acea paloare de hârtie a tenului fin, prea fin pentru aerul tare al câmpiei din cotul acela al Oltului, o pieliță subțire transparentă: se conturau vinișoarele albăstrii, pulsând la tâmple, când afluxul de sânge sporea spontan; nu avea acea piele sănătoasă, arsă de vânt și soare, a celorlalte colege din clasă; nici acea carne bătucită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Închise ușa. Traversă coridorul strâmt. Se izbi de colțul cuierului de metal. Își duse mâna la umăr. Se uită la plic. Îl cântări. Continuă să meargă. Ocoli colțul mesei. Se opri lângă masă. Se așeză În fotoliu. Se sprijini cu cotul de marginea mesei. Lăsă plicul să cadă pe masă. Se uită la plic. Îl luă În mână. Îl Întoarse. Îl aruncă. Rămase așa indecis privind o fotografie din vitrina cu cărți. Ne apropiem și noi de vitrina cu cărți. Luăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]