9,537 matches
-
dat-o hoția socialistă. Că, vorba aia, oricum trebuie s-o recunoaștem, în comunism câinii erau mai grași și pisicile nu miorlăiau de foame. Așadar, acolo, în hoția națională de subinare a dictaturii și opresiunii, s-au călit caracterele. În mărunta găinărie s-au plămădit marii deschizători de drumuri ale noii economii. Stâlpii societății, cum a spus și marele și nemuritorul Dostoievski, titanul de la Leningrad. Parafrazând ideea, putem spune că din ceea ce odinioară era poate de condamnat, că intra în contact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mult pentru el. - L-a mai ajutat și Burtăncureanu, după ce mai prinsese și el cheag, când s-a uitat chestia cu pușcăria de-o făcuse. Îi dăduse ceva pe la Cântarea României, număra insignele, diplomele, scria procese vrebale, chestii de-astea mărunte, să aibă și el o leafă și să prindă și de-o pensie dacă va fi cazul. Că și tac-su lu Biluță era deranjat la inspirație. Tot făcea memorii la Ceaușescu să-l rebiliteze pe Zbenghea, să-i recunoască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de ziceai că zăcuse nemângâiat prin cine știe ce ocnă, mă lovea în draci de urlam ca ursoaica împușcată în buci, mă zvârcoleam de-mi rupeam mațele, ficații, splina, toate organili interne le lua la căsăpit, cum taie măcelarul carnea de tochitură, mărunt și bucățică de bucățică, zgârciuri, bojoci, osulețe, tot ce are femeia la sine când le lua Macatist al meu la prelucrat se topea, se fierbea, clocotea, urlam străpunsă de mii de nesătui, moroii moroilor intrau în mine, corbiii corbiilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
vine, Până văd păinjenișul între tufe ca un pod, Peste care trece-n sgomot o mulțime de norod. Trec furnici ducând în gură de făină marii saci, Ca să coacă pentru nuntă și plăcinte și colaci; Și albinele-aduc miere, aduc colb mărunt de aur, Ca cercei din el să facă cariul, care-i meșter faur. Iată vine nunta-ntreagă - vornicel e-un grierel, Ii sar purici înainte cu potcoave de oțel; În veșmânt de catifele, un bondar rotund în pântec Somnoros pe
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
visele ne-au fost înăbușite de timp! O, Doamne, și câte mai aveam de făcut, de învățat! Să nu uităm să ne hrănim sufletul cu frumos și să ne bucurăm de viață; să știm să deschidem ochii și la lucrurile mărunte, să le prețuim. Haide, omule, nu te lăsa învins, arată timpului cât îi poți fi de folos! Mi-e dor de codrul verde M-am săturat să vorbesc cu mine, însămi; mi-e dor de un dialog sincer, prietenesc. Plec
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
doi formează o pereche pe care o pot privi făcându-și de cap fără urmă de gelozie. Nu sunt în nici un caz un cuplu fericit, în adevăratul înțeles al cuvântului. Capitolul VI S-a înnoptat și a început să plouă mărunt, dar stropii nu par să atingă pământul. Umezeala din aer devine vizibilă și formează un fel de ceață subțire. După nebunia de la club - miros de alcool, muzică dată la maxim, urlete, oameni cu priviri animalice - mi se pare că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Louise nu l-ar fi rugat să nu se deranjeze nici chiar dacă nu-i era așa frig. Nu s-ar fi îndoit o clipă că o va duce acasă. Dacă vreau să mă schimb, trebuie să am în vedere lucrurile mărunte de genul acesta. —OK, ar fi grozav. Mulțumesc! Jake o ia pe o străduță îngustă de lângă Seven Dials, unde probabil că și-a parcat mașina. Toate magazinele sunt închise și pentru o zonă din centrul Londrei e mult prea întuneric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
toate culorile din fluidul străveziu al venelor și arterelor îngerului erau, de fapt, planetele strânse în grupuri, fiecare mănunchi de celule era matricea în mic a sistemelor planetare, a galaxiilor, metagalaxiilor, spermogalaxiilor, ovulogalaxiilor, umanogalaxiilor. O ființă uriașă, îngerul, simboliza prin mărunta lui urieșenie toate celulele planetei, moleculele-stele, numite aici nimfocite, erau reducerea la scară umană al infogalaxiilor și îngerul mare pentru noi purta înăuntru un Univers mic, parțial cunoscut, ca și cel galactic. Acolo se vedea casa Lui, în spatele frunții, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
creației, anatomia ei, nucleul nașterii, particula morții devenită etern. Dacă îi era frig, crea antifrigul, prin urlet direct proporțional cu înghețul, din oamenii-urlet, care hotărau, delimitau, trasau, zideau granițe, lacăte, labirinturi de urlete gunoierești, mașini care le tocau gălăgia în mărunte gălăgii și acel superior, acel cuvânt întreg eliminatoriu, șuierat în nota si bemol: O-PA! Dimensiunea a doua "M i-e frică", se auzea glasul Mioarei Alimentară din întuneric. Văd în suflete. Povestește-ne! Mi-e frică! Nu există oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
adun cu grijă totul, pentru că nu pot să plec fără niciun dar la el după atâta timp, tocmai din liceu, s-ar putea să se supere și să-mi întoarcă spatele, cum, mi-ai adus numai câteva amintiri? O bucată măruntă dintr-o viață lipsită de mine. Trebuia să aduni tot, tot, toată viața! Da, Mitică, dar viața pare atât de lungă, încât tot aduni și nu mai termini! Ce să-ți mai culeg, peste trei sferturi din singurătatea mea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
părinților. * * * Saga caselor Noi suntem casele care au fost De la Barieră până la Insula Mare, Case din piatră, paiantă, chirpici Acoperite cu țiglă, cu tablă sau lemn Învelite frumos, unse cu smoală sau cer, Cu streșini joase, obloane sau fără, Simple, mărunte, albe și mândre, Adăpostind pe stăpânii noștri de frig, De ochiul cel rău al arșiței verii, De zgomot, de moarte, de noapte, de zi, De gâturi de gâște, De gâturi de gâște. Râdeam și plângeam odată cu ei. Înduram în tăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și curentul iscat de viteză o trânti pe caldarâm. În patru labe se îndreptă spre poarta care era la locul ei și se rezemă de stâlpul cald. Respira greu. Tramvaiul dispăru la curbă, fulgerând scântei albastre. Ploaia care se pornise mărunt spălă invizibilul și descoperi casă cu casă, castanii, aleile de trandafiri, perspectiva. Atunci i se păru Brăila uluitor de frumoasă. Merse prin ploaie până la Dunăre. De pe faleză, vedea un tunel negru susurând monoton și înfundat. Dunărea era întreagă. Parcă vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Chirilă și Halipa. Nu numai mahorca îi dădea de gol, ci și mirosul de rachiu. Invizibilul era limitat. Altă dată, Hugo picta saltul în timp. Și, în costume de elev, hălăduiam pe străzile viitorului, printre clădiri care răsăriseră peste cele mărunte din Brăila, cu 100, 200 de etaje, încât cerul fugise înspăimântat spre un altul, de teamă să nu-i fie spartă oglinda. Gustav o ducea în brațe pe Any Palade pe trotuare și scări rulante. Își adaptau branhii la Oficiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
diferențiabilă în punctul x și g, este diferențiabilă în punctul y, atunci funcția compusă ϒ= gf este diferențiabilă în punctul x. Demonstrație: Fie Stoian și Teodor, catifelele Liceului, la 1.50 m fiecare, tabacherele din armată, cum sunt numiți cei mărunți, căutând să-și mențină pasul în cadență cu restul plutonului, ei forfecându-și picioarele pentru a nimeri pasul, aici obsedați sexual, vibrând la vederea oricărei purtătoare de sex feminin (legal sau ilegal). Fie acea primăvară sau toamnă din anul fatidic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
mi-am așteptat colegii cu capul sprijinit pe mâini. Eram deja obosit. Nu am apucat să stau mult așa, căci ușa a început să scârțâie încet și prelung, chinuită parcă. Nu îmi păsa cine intrase. Eram așa de obosit... Pași mărunți, temători, într-un fel, răsunau pe parchet, din ce în ce mai aproape. O mână puțin rece mi-a atins palma stângă și am tresărit când am auzit glasul cristalin: Bozov, te simți bine? Am înțeles că aici trebuie să vin. Ce e? Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
blocuri de piatră ce păreau mai vechi decât orice din această lume, și mă ducea la el. Poteca mă ducea la el. În jurul lui era întuneric, iar, de o parte și de alta a cărării pe care mergeam cu pași mărunți, întunericul părea că așteaptă să fac o mișcare greșită ca să mă poată înghiți și să mă întemnițeze în abisul din care izvora. Și totuși era lumină... eu îl vedeam pe bătrân și el părea să știe de prezența mea. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
greșită ca să mă poată înghiți și să mă întemnițeze în abisul din care izvora. Și totuși era lumină... eu îl vedeam pe bătrân și el părea să știe de prezența mea. Mă apropiam mai mult de el cu pașii mei mărunți și temători. Îl știam de undeva... sau ceva din înfățișarea sa îmi făcea impresia că îmi era cunoscut. Dar ce anume ? De ce nu-mi era teamă de hăul ce se căsca la doar câțiva centimetri de mine? Și de ce înaintam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mai puțin probabil să lanseze un asalt, împăratul a dat ordinul de invazie de pe Câmpia Sho Ha din provincia Zin Xiau, din fosta Chină. Au pornit simultan trupe din Extremul Nord, din peninsula Coreea, din insulele Japoniei, din Arhipelagul Insulelor Mărunte, cum a fost denumit, și din Australia, cu destinația America de Nord. SUA a fost principala țintă, dar trupele mongole și cele ruse, care au pornit în invazie din peninsula Kamceatka, au reușit în scurt timp să supună Canada, și au pornit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu venise încă. Nici Soliteraj. Nu, nici Velail. Trecea greu timpul. Pentru mine, în schimb, trecea foarte repede. Aveam impresia că era deja amiază, când nu era nici măcar ora nouă dimineața. Așa încep toate... toate lucrurile mari încep cu evenimente mărunte. Ceea ce e legat de ele sau ceea ce ele implică determină cum și când se va întâmpla acel eveniment pe care lumea și istoria îl vor ține minte mai târziu. Și toate lucrurile mici sunt, la rândul lor, evenimente importante. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
de alte lucruri, mai mici decât ele. Și acestea la fel... toate au avut un eveniment de la care s-au tras. Toate au avut un eveniment-rădăcină. O sursă. Toate! Absolut toate. Și câteodată, deseori, mai bine zis... mai multe evenimente mărunte determină un singur eveniment major. Toate sunt o rețea. Toate sunt conectate. Moartea unui fluture în micile păduri ecuatoriale influențează, într-o măsură mai mică sau mai mare, moartea cuiva mulți ani mai târziu. E ca o piatră aruncată într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ajuns aici... am ajuns la a ne lupta între noi... regret multe lucruri... ăsta e unul dintre ele. Și nu le regret neapărat pe cele majore, cele pe care istoria le va ține minte. Nu. Nu pe alea. Pe cele mărunte le regret cel mai adesea. Pe Perir François îl regret cel mai mult. Mai are cineva ceva de adăugat? Nici o șoaptă. Puteam să fac orice cu ei acum! Câtă putere dețineam asupra lor... atât de multă. Îi puteam condamna pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
aveam motive serioase de îngrijorare, căci erau capabili să ne măcelărească și pe noi la auzul oricărui cuvânt care instiga la revoltă. Înaintând spre interiorul curții școlii, elevii deveneau și mai deși. Nici urmă de profesori. Aceleași șușoteli și discuții mărunte. Aceleași întrebări erau pe buzele tuturor. Oare din cauza noastră sunt aici? Presupun că nu ne vor omorî și pe noi, nu? Am fost atât de buni ieri încât acțiunile noastre să fi ajuns la urechile primarului? Ce prompți au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pe care mi-o dădea... Era salvarea din acea furtună, iar mântuirea sa era o ușurare indescriptibilă. Ochii mi s-au închis leneș și o pace interioară îmi umplu ființa. O simțeam în cea mai mică celulă, în cel mai mărunt fir de păr. Era, pur și simplu, copleșitoare. Eram paralizat de plăcere, dar totuși nu am căzut pradă preocupărilor și disperării. Era o atingere atât de plăcută... Acum urca. Degetele se răsfirau pe pielea mea înghețată și încet, încet, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Timpul se scurgea din bătrân și știam că în curând nu va mai fi. Era slăbit îngrozitor de mult și părea că se va dezmembra de oboseală. Pe măsură ce eu devin mai puternic, tu slăbești! M-am apropiat de el cu pași mărunți, netemători, m-am suit pe prima și singura treaptă a tronului și aplecându-mă i-am pus mâna mea rece pe obrazul său de marmură. Biostir! Stră-strănepotul meu... Stând așezat pe tron își ridică tremurând o mână și o puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să se auto-diagnosticheze cu boli îngrozitoare. Mergea la doctorul lui la fiecare două săptămâni și îi dădea telefon chiar și mai des. Era chinuit de dureri, mâncărimi, iritații și temeri bruște, care îl trezeau în miez de noapte. Dramatiza problemele mărunte. Un accident minor era o încercare letală, dacă îl ascultai pe Henry povestind. Așa încât, deși comportamentul lui legat de călătoria la Bethesda era ciudat, ea era înclinată să creadă că era vorba de ceva minor. Se uită la ceas și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]