7,919 matches
-
intergenerațională cantitativă și calitativă care să aibă drept obiectiv principal studiul relațiilor și al diverselor forme de Întrajutorare Între generații Încă nu a fost efectuată În România. Iată de ce, pentru a surprinde dinamica multiplicată de schimburi Între generațiile Începutului de mileniu, am apelat la rezultatele obținute de Școala franceză de sociologie. Trei sunt motivele pentru care ne-am oprit asupra ei. Primul este acela că echipa de sociologi francezi coordonată de către Claudine Attias-Donfut (1988, 1995, 2000, 2002) continuă tradiția Școlii Le
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
scriau” istoria, reușind să imprime propriile caracteristici epocilor cărora le-au aparținut, tinerii de azi sunt imuni la fenomenele sociopolitice, fiind foarte departe de rolul de actori ai istoriei. Alfred Sauvy a intitulat această lipsă de acțiune istorică a tinerilor mileniului trei ca fiind „un mod de a-și crea imunitate față de nedreptățile istoriei, pe care fiecare societate le-a aplicat generației tinere”. A dispărut, oare, familia lărgită? În societatea contemporană rolul generațiilor este eclipsat? Mai există dragoste filială? Sunt Întrebări
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
sau cooperare și se Înlocuiesc progresiv În diferite domenii ale vieții sociale. În consecință, tranzițiile de la o etapă a vieții la alta comportă transformări În raporturile dintre generații. Din această perspectivă, am putea vorbi despre o problemă socială generațională În mileniul trei? Despre o stratificare socială cu o poziționare la limita inferioară a tinerilor, a vârstnicilor, a femeilor și a imigranților? Cu siguranță că da, iar dacă ne referim numai la tineri, este suficient să analizăm perioada de la Revoluția rusă și
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
capitol. Brynjulv Gjerdåker, În capitolul al patrulea al cărții, Își consacră analizele aspectelor de continuitate a tradiționalului și de modernizare a spațiului rural norvegian Între 1815 și 1920. Ultimul capitol, elaborat de editorul volumului, Reidar Almås, aduce analizele până la sfârșitul mileniului doi (anul 2000), identificând și delimitând trei subperioade specifice: a crizei și războiului (1920-1945), a „visului fermei familiale” (1945-1975) și a garantării șanselor accesului la piață prin intervenția statului (1975-2000). După-amiaza zilei de marți, 27 iulie, a marcat debutul dezbaterilor
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
de a evita situațiile limită și de a crea o revoluție a moravurilor; 5. generația 1955-1964: este „generația-criză”, a celor amenințați de spectrul șomajului ; 6. generația 1965-1974: este „generația Gorbaciov”, generația tinereții prelungite; 7. generația 1975-1984: este „generația Internet”, generația mileniului trei, aceea a marilor schimbări (chiar și În procesul de formare a tinerilor, de dezvoltare, de maturizare a ,,copiilor teribili”, lipsiți de orice complexe - Preel, 2000, 71-123). Este ceea ce sociologul D. Riessman denumește, În 1955, „teoria ansamblului perechilor”: spre deosebire de tinerii
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
pe sacralizarea unui teritoriu care, în tradiția-gazdă, are un statut simbolic venerabil. în India, adepții Hindutva pretind, împotriva musulmanilor, că hindușii pot revendica toate ținuturile udate de apele sfinte ale Gangelui, Indusului și Brahmaputrei și că ei se identifică de milenii, prin sînge și cultură, cu acest ținut. Mișcarea evreiască Gush Emunim susținea ideea de mare țară a Israelului, făgăduită evreilor în Biblie și destinată să devină pămîntul Mîntuirii. Aceleași teme au fost preluate, parțial prin imitație, de organizația Hamas, pentru
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
în interiorul lor. Iar, destinzîndu-se, distanța înclină să se orizontalizeze. Apocalipsa începe să fie concepută potrivit temporalității și istoriei, definită în raport cu ele : devine capătul lor, iar nu în primul rînd Zenitul care, în orice clipă, le transfigurează. Un exemplu: în primul mileniu creștin, grosso modo, moartea era concepută ca pasaj spre învierea omului total (trup și suflet), părea o poartă prin care lumina ultimă se lăsa deja întrevăzută. începînd cu secolul al XIV-lea, se înmulțesc în schimb imaginile și discursurile privind
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
convertiri, a unei eschatologii rectificate, reașezate pe verticala metafizică ce îi este proprie? Angajarea pe coordonata timpului și a istoriei este, desigur, proprie spiritului modern occidental. în termenii lui André Scrima, sămînța lui se ivește la cumpăna dintre primele două milenii creștine, cînd germinează o neliniște nouă, atît de fertilă uneori : credința va ajunge oare vreodată să recupereze timpul? Va putea ea oare să se integreze în ceea ce nu va întîrzia să se numească evoluția umanității, evoluția pur și simplu? 3
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
coincidență faptul că specialiștii în politica Americii Latine au identificat existența diferitelor "valuri de populism", cum a fost cel al ascensiunii liderilor neopopuliști, în anii 1990, și cel al apariției foțelor populiste radicale de stânga, în primul deceniu al noului mileniu (Friedenberg, 2007; Gratius, 2007). În mod similar, ascensiunea în Europa a partidelor populiste radicale de dreapta a fost descrisă ca un "val" (de exemplu, Von Byme 1988) sau ca un fenomen "contegios" (de exemplu, Rydgren, 2005). După cum sugerează și aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
poporul israelit în sens generic, unitatea teritorial-geografică de la Dan la Beerșeba (1Sam 3,20), actualul stat Israel și altele. Cititorul nespecialist, probabil, va înțelege Israelul după imaginea oferită de Biblie: un popor național, împărțit în douăsprezece triburi, care, spre sfârșitul mileniului al II-lea î.C., a ocupat teritoriul Canaanului, a avut o perioadă de aur în timpul „marelui regat” al lui David și Solomon și care și-a menținut până astăzi propria identitate religioasă și numele de Israel. Însă, privind îndeaproape
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
pot fi negate unele contribuții externe, după cum sugerează tradițiile biblice. În concluzie, deși are vizibile laturi obscure și conjecturale, ipoteza cea mai credibilă astăzi susține că, în timpul secolelor al XII-lea - al XI-lea î.C., protopărinții regatelor care în mileniul I se vor numi Israel și Iuda pot fi considerați locuitorii originari ai Palestinei alături de alte grupuri sociale ce nu aparțineau economiei urbane din perioada Bronzului Târziu (hapiru sau grupurile de păstori itineranți). Începutul mileniului I î.C. marchează o
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
C., protopărinții regatelor care în mileniul I se vor numi Israel și Iuda pot fi considerați locuitorii originari ai Palestinei alături de alte grupuri sociale ce nu aparțineau economiei urbane din perioada Bronzului Târziu (hapiru sau grupurile de păstori itineranți). Începutul mileniului I î.C. marchează o schimbare în condiția izvoarelor pe care le avem la dispoziție, deoarece povestirea biblică are un contur mai precis. Conform narațiunii biblice, Saul ar fi fost ales regele lui Israel pentru a se opune amenințării filistene
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
chestiune dezbătută. Numeroasele tentative de a le explica n-au dus până acum la multe certitudini pentru că, în ciuda unor încercări nefondate de a-l localiza în Ebla sau în Mesopotamia, zeul Yhwh nu este atestat în niciun cult semitic anterior mileniului I î.C. Conform povestirii biblice, strămoșii lui Israel ar fi cunoscut adevăratul nume al dumnezeului lor doar începând cu Moise (Ex 3,13-15; 6,2-8); problemele asupra istoricității narațiunilor Exodului ne recomandă să nu atribuim relevanță istorică fragmentelor biblice
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
în ebraică ba‘al) înseamnă „domn”, „stăpân” și, la origine, era un apelativ al zeului furtunii care, cu trecerea timpului, a devenit un nume propriu autonom. Acest zeu uranian, atestat în multe culturi semitice din Orientul Apropiat antic de la sfârșitul mileniului al III-lea î.C., era foarte venerat în culturile siro-palestiniene în epoca Bronzului Târziu (secolele al XVI-lea - al XII-lea î.C.) și în timpul mileniului I î.C. În timpul regatelor lui Israel și Iuda, cultul lui Baal a
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
zeu uranian, atestat în multe culturi semitice din Orientul Apropiat antic de la sfârșitul mileniului al III-lea î.C., era foarte venerat în culturile siro-palestiniene în epoca Bronzului Târziu (secolele al XVI-lea - al XII-lea î.C.) și în timpul mileniului I î.C. În timpul regatelor lui Israel și Iuda, cultul lui Baal a fost deosebit de înfloritor în unele cetăți-stat feniciene. În Biblia ebraică acest nume divin este prezent ca element teoforic în unele toponime, precum Baal-Gad (Ios 11,17) sau
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
Așera în templul din Ierusalim (2Rg 21,7) confirmă existența unui astfel de cult iconic. Din punct de vedere arheologic, pe parcursul întregii perioade a epocii Bronzului Târziu, pe teritoriul Palestinei sunt atestate foarte multe figuri iconice ale zeităților, în vreme ce în mileniul I î.C. lucrurile se complică pentru că nu e sigur dacă unele dintre acestea pot fi interpretate ca imagini divine de cult. Între figurile iconice amintim figurinele de lut numite „în pilastru”, de unii interpretate ca imagini divine (cf. Fig
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
pe tron (Mazar, 2007) ce poate fi interpretată și ca un domnitor. În niciuna dintre aceste figuri nu poate fi recunoscută cu certitudine imaginea lui Yhwh. În concluzie, arheologia dovedește existența unui consistent patrimoniu religios iconografic în prima jumătate a mileniului I î.C. în Israel și Iuda; el este însă mult mai sărac decât cel atestat în mileniul al II-lea î.C.; multe dintre aceste reprezentări sunt importate sau înfățișează divinități străine (Isis, Sahmet), în timp ce nu a fost găsită
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
poate fi recunoscută cu certitudine imaginea lui Yhwh. În concluzie, arheologia dovedește existența unui consistent patrimoniu religios iconografic în prima jumătate a mileniului I î.C. în Israel și Iuda; el este însă mult mai sărac decât cel atestat în mileniul al II-lea î.C.; multe dintre aceste reprezentări sunt importate sau înfățișează divinități străine (Isis, Sahmet), în timp ce nu a fost găsită încă nicio imagine a lui Yhwh. Lipsa unei probe sigure cu privire la cultul iconic al lui Yhwh nu trebuie
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
adică în perioada monarhiei, deoarece acestea sunt mărturii ale unei realități ce trebuie datată într-o perioadă istorică în care instituția monarhică nu mai exista de câteva secole. Dacă însă ne îndreptăm atenția asupra mărturiilor directe din regatele vecine, din mileniul al II-lea și I î.C., ne dăm seama că rolul de intermediar dintre credincioși și divinitate, ca și funcția de oficiant principal, nu erau îndeplinite de preot, ci de rege. Presupunerea că și în vechile regate ale lui
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
orientate spre căutarea protecției împotriva avortului și a pericolului de a contacta boli, sunt talismanele egiptene care o reprezintă pe zeița Isis așezată, sprijinind pe copilul sugar Horus, găsite în diferite locuri din Palestina datând din a doua jumătate a mileniului al II-lea î.C. până în prima jumătate a mileniului I î.C. (Herrmann, 1994, pp.111-131; cf. Fig. 11). Probabil, aceste talismane aveau rolul de a dobândi darul vieții și a garanta ocrotirea în fața pericolelor. Această funcțiune este confirmată
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
a contacta boli, sunt talismanele egiptene care o reprezintă pe zeița Isis așezată, sprijinind pe copilul sugar Horus, găsite în diferite locuri din Palestina datând din a doua jumătate a mileniului al II-lea î.C. până în prima jumătate a mileniului I î.C. (Herrmann, 1994, pp.111-131; cf. Fig. 11). Probabil, aceste talismane aveau rolul de a dobândi darul vieții și a garanta ocrotirea în fața pericolelor. Această funcțiune este confirmată de o inscripție de pe spatele unei figurine găsită în Lachiș
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
Yardeni), iar de alții la începutul epocii persane (Angelika Berlejung) sau chiar în epoca elenistă (cf. HAE, vol. I, pp. 447-452). În ciuda acestei probleme, textul binecuvântării se potrivește bine în contextul altor formule de binecuvântare din Orientul Apropiat antic din mileniul I î.C. și poate fi, așadar, considerată o mărturie a mentalității religioase a evreilor antici din epoca preexilică. Textul Num 6,24-26, atestat în parte de cele două lame de argint citate, tradus literal, este următorul: „Să te binecuvânteze
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
lipsa descendenței, a nu avea o înmormântare demnă la sfârșitul vieții, abandonarea prietenilor, sărăcia etc. (Iob 27,13-23). Acest fel religios de a înțelege blestemul este confirmat la nivel epigrafic în anatemele de pe inscripțiile funerare ebraice, feniciene și aramaice din mileniul I î.C. Între acestea amintim formula de blestem împotriva unui eventual jefuitor al mormântului care se găsește în inscripția n. I a lui Silwan, din Ierusalim, databilă în jurul anului 700 î.C., foarte asemănătoare cu formulele descoperite pe unele
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
oferă viață lungă celor care se comportă cu devotament (1Rg 3,11 și 3,14). Această idee atestată în multe fragmente biblice, constituie patrimoniul religios comun și altor culturi religioase apropiate, după cum o arată unele rugăciuni feniciene și aramaice din mileniul I î.C., precum inscripția feniciană a regelui Șipitbaal (secolul al X-lea î.C.): „Baalat din Biblos să prelungească zilele lui Șipitbaal și anii săi peste Biblos” (KAI 7, liniile 5-6) sau binecuvântarea de pe o inscripție regală filisteană din
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
poporul sfânt al lui Israel, va dobândi o deosebită relevanță în teologia sacerdotală din perioada postexilică (cf. Ez 40-48; Num 2; Mih 4,1-2), dar își trage rădăcinile din vechea teologie regală a templului, documentată în multe inscripții semitice din mileniu I î.C., în care regii se mândresc de zelul lor religios, amintindu-și cum ei au „făcut să locuiască” divinitatea în mijlocul poporului lor prin construirea mai multor sanctuare (cf. KAI 14, liniile 16-17; KAI 214 linia 19; KAI 26A
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]