7,819 matches
-
J�szi era �entuziast cum numai un student poate fi�. Regimul lui Horthy l? a condamnat pe J�szy �n contumacie. �Guvernul maghiar � aceast? ? leaht? pompoas? � a ordonat arestarea ? i �ntemni? area profesorului J�szi�, comenta Iorga, ad? ug�nd c? singurul p? cat al acestuia fusese acela de a?? i exercita dreptul la libertate academic?. �Ce noroc pe profesorul J�szi�, continuă Iorga, �c? tr? ie? te �ntr? o ? ar? (Statele Unite) unde doar muncă cinstit? este respectat? ? i unde ? i?a g? sit
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
suficiente, Deceniul dec? derii l? a adus �napoi (�n iunie 1930) pe omul potrivit: Prin? ul Carol. Dac? Maniu ? i Mihalache erau simbolurile integrit?? îi, ale constitu? ionalismului, democra? iei ? i ale speran? ei poporului rom�n �ntr? un viitor mai bun, singurul alt simbol public al Rom�niei, Regele Carol ÎI, va face tot posibilul �n deceniul 1930? 1940 s? creeze impresia exact opus?. Poate c? nu este nici o exagerare �n a afirma c? regele Carol a fost cel mai corupt cap �ncoronat din
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
îi s? poat? culege roadele�152. Gheorghe Br? tianu, fiul adoptiv al lui Ion Br? tianu, primise o educa? ie excelent? , devenind profesor la v�rsta de 25 de ani. Dup? �ntoarcerea �n ? ar? a lui Carol ÎI, el va fi singurul din familia Br? tianu care i s? a al? turat. �n 1930 ? i?a fondat primul s? u partid, Partidul Liberal Gheorghist. Br? tianu era medievist bizantinolog, astfel c? el ? i Iorga aveau preocup? ri comune. Br? tianu voia �ntotdeauna s? ? ție
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
pentru implicarea sa în realizarea spectacolului: "Nu pot să exist decît dacă ard pînă la capăt!". Frumos spus! Și nu mereu comod, pentru cei din jur. Dar artistul nu a fost niciodată preocupat de comoditate... Sau o altă mărturisire definitorie: "Singurul care mă poate distruge cu adevărat sunt eu însumi!". Ca-n multe alte cazuri celebre, nu? Alexa Visarion scrie cu talent! Cu pasiune. Arde în scris, ca și în sala de repetiții. Ca puțini regizori și actori. Și e momentul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
departe să ajung. De aceea consider că ați fost norocul meu. Ați știut să mă ajutați să lucrez în stilul meu, nu în stilul dumeavostră, ați știut să ajungeți la mine. Acesta cred că este cel mai greu lucru și singurul pe care trebuie să-l facă un profesor adevărat. Ați fost mereu sincer, ceea ce este un privilegiu și un compromis. Pentru că nu mă refer la un clișeu, ci la un "sincer" care înseamnă mai mult decât putem recunoaște unii față de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Cehov cu sufletul la gură. La Cehov și în acest spectacol totul se duce spre țipăt. Țipătul ca stare permanentă, existențială. Starea de țipăt. Este marele strigăt de ajutor al omului în lume. Omul care suferă implacabil de inexistența sfârșiturilor. Singurul care întrerupe chinul este Sfârșitul. Lupta spune Alexa Visarion. În fond, zbaterea în gol... ... Teatrul ca experiență personală... Spațiul ca Loc de întâlnire. Pentru Alexa Visarion, teatrul se face cu suflete și cu trupuri. Dar, pentru ca sufletul să se înalțe
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sau că trec prin mai multe... Mă implică, neliniștin du-mă și potențându-mi bucuria. Exist. Sunt o natură obsesivă. Lucruri și fapte rămân sădite în mine, sanzații și stări mă domină. Ele, sigur, vor căpăta cândva o transfigurare artistică. Singurul care mă poate distruge cu adevărat sunt eu însumi. Tot ceea ce e în jur mă "atacă", mă modifică, neschimbându-mi însă structura. Până acum, în multe momente grele, am găsit puterea de a mă arunca din nou în viață. În
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
poli, nașterea și moartea. Ca și un personaj shakespearian îndrăgit de mine, produsul unei epoci care a permis totul Richard al III lea, îmi sunt dator cu un final. Finalul, măcar el, trebuie jucat în regie proprie, și de aceea singurul Dumnezeu este cel simțit de Dumnezeire, cel care nu se angajează în confruntările umane. Starea mea e un amestec de stări. E o veghe în care frica și câteodată nostalgia copilăriei s-au îngemănt în ceva ciudat, la răspântia dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cultural. Nu mai există nicăieri în lume mari spectacole, ci spectacole de mare succes. Am vorbit de curând cu George Banu la Paris și mă întreba de ce am reluat Unchiul Vanea și Năpasta în loc de Woyzeck, spunându-mi că nu sunt singurul. Strehler vrea să reia Gâlcevele din Chioggia, Bob Wilson vrea să reia un spectacol de acum 20 de ani. Mă întreba de fapt care ar fi susținerea acestei întoarceri, din punctul meu de vedere. Pornind de la această informație, cred că
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
interese personale foarte ușor manipulabil de către structurile statului (principala structură fiind Partida Romilor). Luând În considerare principalele evenimente de la nivel internațional din această perioadă, putem afirma că elita „autonomă” a avut câștig de cauză În fața actorilor internaționali, căci ei erau singurii care favorizau formarea unei societăți civile rome, care să forțeze guvernul să-și schimbe propriile politici față de romi. De aici și principalele diferențe de viziune Între elita „autonomă” și cea „integraționistă”: prima, având susținere din afara țării, putea să facă presiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
diplomatice cu Republica Coreea, am întocmit o documentație în această problemă, în finalul căreia, din partea Ministerului Afacerilor Externe, am propus ca și România să procedeze la fel. Documentația cu propunerile respective nu a ajuns însă niciodată la președintele Nicolae Ceaușescu singurul care aproba asemenea acțiuni. Ion Stoian, ministrul afacerilor externe de atunci, a refuzat să o semneze și să o prezinte spre aprobare, afirmând că, în condițiile din momentul respectiv, nu poate trimite "tovarășului" o asemenea propunere. După Revoluția de la 22
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
poate fi înțeleas] că maximizare a pl]cerii în detrimentul durerii; și alte teorii susțin c] trebuie s] facem ceea ce genereaz] cele mai bune consecințe, dar resping ideea utilitarist] clasic] conform c]reia pl]cerea este singurul bun intrinsec, iar durerea singurul r]u intrinsec. Acest articol clarific] distincția între astfel de teorii consecințialiste și rivalele lor, argumentând c] abordarea consecințialist] este mai conving]toare. Utilitatea și binele ROBERT E. GOODIN Ce lucruri sunt bune în sine? Este evident c] teoriile consecințialiste
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
transformat] în bani. Vacile erau preferatele lui B, crescute de el cu mândrie, iar valoarea uneia din ele fusese depreciat] la piaț]. În acest caz, negocierea cerea că restituirea s] fie suplimentat] de o form] de pedepsire, iar eu fusesem singurul din sat care nu înțelesese de ce și cum. Inițiativa lui A fusese totuși recunoscut]; în caz contrar, amendă ar fi fost mai mare. O valoare larg împ]rt]sit] este aceea c], ținând cont de toți factorii cunoscuți și relevanți
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
presupus c] ar rezulta dintr-o acțiune corect] nu este material, desi va include o utilizare corect] a bunurilor materiale; mai degrab] a tr]i o viat] de succes în care acțiunea corect], bazat] pe judecat], este ingredientul principal (sau singurul?). („Nimeni nu face r]u în mod intenționat” - sau, dup] cum au tradus grecii, „nimeni nu face r]u voit”, aceasta reprezint] faimosul refuz socratic al existenței conceptului de akrasia sau de „sl]biciune a voinței”. Comentariul caracteristic f]cut
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ai secolului XX). iii. Etică lui Kant: legea universal] și datoria Originalitatea lui Kant rezid] în formularea principiilor etice în conformitate cu procedurile raționale. Deși Întemeierea metafizicei moravurilor (lucrare de mici proporții, faimoas] și dificil]) începe prin identificarea unei voințe bune că singurul bun necondiționat, Kant neag] faptul c] principiile acestei voințe s-ar putea fixă prin referință la binele obiectiv sau la telos-ul spre care ele aspir]. În loc s] considere un construct determinat al binelui pe care s] îl foloseasc] în stabillirea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
se bazeaz] pe tradiția care deriv] de la Kant și se întâlnește în lucr]rile unor filosofi contemporani că John Rawls și R.M. Hâre. În aceast] tradiție, accentul se pune într-adev]r pe reguli și principii, si Gilligan nu este nicidecum singurul critic care sugereaz] c] o asemenea înțelegere a moralei ar reprezenta în mod eronat judecată moral] feminin] și ar genera un tipar masculin tipic al judec]ții morale, ca un standard fâț] de care femeile s] fie judecate ca fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
individuală); are caracter preponderent afectiv la Wundt, Durkheim și Cooley (avem acea identificare afectivă cu întregul comun, toți cei trei vorbind de sentimente și afecte) și cognitiv la Weber (e rezultatul unor judecăți subiective asupra asemănărilor și deosebirilor); Weber este singurul care introduce ideea construcției prin comparație inter-societală; tot el este singurul care vorbește de asemănări fizice și de acțiune politică. În plus, din aceste perspective se prefigurează principalele axe în jurul cărora sunt construite discursurile (ai căror poli sunt considerați de
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
acea identificare afectivă cu întregul comun, toți cei trei vorbind de sentimente și afecte) și cognitiv la Weber (e rezultatul unor judecăți subiective asupra asemănărilor și deosebirilor); Weber este singurul care introduce ideea construcției prin comparație inter-societală; tot el este singurul care vorbește de asemănări fizice și de acțiune politică. În plus, din aceste perspective se prefigurează principalele axe în jurul cărora sunt construite discursurile (ai căror poli sunt considerați de unii generatori de opoziții de unde și taxonomiile curente -, dar pe care
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
colb, și a grăit: sculă americană, dom'le! Mi-a stat pe limbă: dată dracului! Dar era biserica... Sosește, în sfîrșit, Salvarea și-l ridică. Era mort (de beat). În timp ce-l aburcă în mașină, ne face cu ochiul, de altfel, singurul, și ne șoptește: Amigo! Și ești ca nou. 5 aprilie Ce ani prețioși ne-a pierdut regimul Iliescu, întreținînd perfid încordarea cu Ungaria și cu UDMR, se vede și dintr-un simplu interludiu consumat în parlamentul danez. Partidul Reformat care
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
plictisesc. Visătorul din mine simte că în acest spațiu se petrec lucruri ce-l depășesc, dar pe care trebuie să le respecte. Ce primenitoare sînt cele cîteva clipe în compania personajului care face (și nu clevetește) și, evident, nu-i singurul în urbe, în țară! 2 iulie Mi se strecoară, în ușă, o invitație: vernisaj la... Baia turcească. Șocul noutății provine nu atît din faptul că expune una din tinerele de robust, i-aș spune bărbătesc talent, Zamfira Bârzu, impusă în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
bat-o vina, panica din primele secunde, blocajul, blocajul? nu, nu încă, secunde și secunde de panică, pînă cînd... pînă cînd... of, în sfîrșit... Știu ce va urma: rozariul păgîn al amănuntelor de la ora cinci, recitativul unicului rol de-acum, singurul... Nu. Nu urmează asta. Te rog, ascultă-mă, îmi zice, cu dicția lui imperioasă, și mă prinde, ca-n Cosi fan tutte, galant, galant, de cot, ascultă-mă și spune-mi ce-a fost asta... Cum să nu-l ascult
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
unu', am fost. Mai dau un colț și altu-mi silabisește sotto voce o, am fost de trei ori. Trec pe cel'lalt trotuar și alt rictus, și mai dezabuzat, ăhă, am fost de cinci ori. Măi, să fie! Oi fi singurul din "Florența" asta care n-a fost încă la Veneția... Nil novi sub sole, mă consolez și-mi văd mai temperat, oricum de treabă. Și cîtă treabă! Una-i să pleci liber, ca pasărea (Kiwi, era să spun, citîndu-mi o
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
țarcul coșcovit ce-o poartă fie spre Piața San Marco, fie spre gară, pare tehui-halucinată de ce și-a propus. Fețele, chiar și rar zîmbitoare, se circumscriu, consimțit, unui subit sindrom maniacal. Fără previzibil remediu cît durează autoimpusa deambulare. Doar copiii... Singurii, ei, zbenguindu-se printre picioarele pedestrașilor, rîzînd și țipînd firesc, par... normali în acest demers al părinților lor, ce și-au dorit, la urma urmelor, plăcerea călătoriei. Intru în șuvoi și, retrăgîndu-mă o clipă, protectiv, în piațeta cu statuia lui
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
dată, la efebul cu nume deja vehiculat în mediile supersofisticat-postmoderne, excelent fotograf (aptitudine, de altfel, implicată demersurilor curentului la modă). Locul desfășurării: curtea atelierelor. Fulguiește. Cunoscînd ce expune efebul fotograf, ce piese îndepărate stilistic de ale mele (și nu sînt singurul), menite să producă șocul neiertător al anulării "tradiționalelor", "vetustelor" armonii, simt o oarecare jenă de fiecare dată cînd îmi așez pe șevalet lucrarea ce urmează a fi fotografiată de... colegul meu. Îi surprind, hoțește, figura și nu-mi pot da
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în fața populismului deșănțat, fiindu-le suficientă re-"implementarea" colectivismului etatist. Întîrziindu-ne, tragic, în revenirea la lumea civilizată. Întîrziindu-ne, nu și oprindu-ne. Ca nație erodată, slavă domnului, în istorie lungă (și scurtă), avem un remediu miraculos: mintea cea de pe urmă. Singurul, pare-se, în stare a găsi modelul salvator. Alegerile de-acum? Doar un episod. Nu și soluția definitivă. Să nu facem din ele începutul sau sfîrșitul dăinuirii noastre, aici. Atenție! Mintea cea de pe urmă... Doi mari prieteni: Gauguin (1848-1903) și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]