12,882 matches
-
zic o vorbă grea, dar n-o mai spun". El îi deschise ei sânii... - Să caut butonul meu [de] diamant, poate a căzut între sânii tăi... - Nu, nu, zise ea apărîndu-se. - Iacătă-l, zise el, lipindu-și gura de fragul mărului de zăpadă ce ieșise de sub corset... Ea se apăra de dezmierdările lui, dar se apăra lin și mai mult pentru că se cuvine... De mult nu mai avea puterea de a-i refuza ceva... El stinse lumina și un întuneric adânc
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cuvântul de amor! Toate limbele pământului nu pot spune ceea ce vrei să-mi spui... pe când în ochii tăi gîndirile-ți se ivesc goale, șirete, tinere, și haina cea urâtă a vorbei nu ascunde nimic din frumusețea lor. Eu nu voi umbra mărului de aur, ci mărul, nu vorbe de amor, ci amorul. Nu, destul că haina ta ascunde zăpada dulce a sânului tău, nu, destul că poala ta ascunde picioarele-ți mici și dulci... Ah, multe ascund și prea puțin tradă... Cum
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
limbele pământului nu pot spune ceea ce vrei să-mi spui... pe când în ochii tăi gîndirile-ți se ivesc goale, șirete, tinere, și haina cea urâtă a vorbei nu ascunde nimic din frumusețea lor. Eu nu voi umbra mărului de aur, ci mărul, nu vorbe de amor, ci amorul. Nu, destul că haina ta ascunde zăpada dulce a sânului tău, nu, destul că poala ta ascunde picioarele-ți mici și dulci... Ah, multe ascund și prea puțin tradă... Cum aș voi să te
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
tu vei lăsa ca umbra unei zile să se eternizeze prin tine... Murmurezi... o murmur neînțăles, dulce e beția mistică a amorului nostru... aud tremurând la urechea mea glasul celui întîi amor... O, Eva... Eva tu ești, tu-mi dai mărul din pomul cunoștiinței... și nu vorbești, murmurezi... cum de s-a rătăcit * pîn-în * stele flautul zefirului. Ardem, sărmană copilă, ardem cum arde-ncet universu-ntreg... O jertfă infinită marelui spirit! {EminescuOpVII 275} Și ardeau în albastrul infinit al templului candelele de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
fel de lipsă de pasiune, un simțământ nemișcat, pe care naturi estreme în afectele lor o doresc atât de mult. I-ar fi fost urât dacă urâtul n-ar fi fost atât de dulce, un urât ca mirosul florilor de măr cari cad scuturate de vânt, urâtul melancolic ce naște în om după ce a citit un idil sau o poezie liniștită, intuitivă, cu bucurii și nefericiri modeste; în asemenea momente omul tânăr simte intrând în el liniștea bătrâneței și mai că
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
urât iernatec, plin de poezie, care nu se naște decât iarna, în casa încălzită, când afară e frig și ninsoare, când înăuntru îți reamintești ceea ce ai citit sau auzit mai fantastic în viața ta, un urât ca mirosul florilor de măr ce se scutură de vânt și cad ca o ploaie, urâtul melancoliei dulci care se naște în omul civilizat citind o idilă de es., sau a poezie liniștită, intuitivă, cu bucurii și nenorociri modeste. În asemenea momente în omul tânăr
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
zi de dimineață... A doua zi m-apropiai de țărm, de îngrăditura parcului, rupsei din el și-mi făcui trecere, mă târâi pe pământ în grădină și ce văzui? O frumusețe de grădină cu flori, cu cărări nisipite curate, cu mere mari domnești și... nimenea acolo... începui să sui dealul... când și* văd că o ușă despre grădină se deschide și văd o femeie... Atunci stau locului și șed pe-o bancă... Ea venea încet... era ea, pe care-o văzusem
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
știa foarte bine că între ei nu era posibilă nici o legătură. Pampu era omul ei bun la toate. Îl chema de două-trei ori pe zi, îl trimitea să-i facă diverse comisioane, să-i aducă flori din grădină, să culeagă mere, altele decât cele aduse dimineață, îi spunea cum să se-mbrace, îi împuia capul cu toate visele ei despre Târgoviște ori despre prăvăliile din Sighișoara. În viața ei de ființă răsfățată exista totuși cineva care îi punea bețe-n roate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
la nimic. Până când a văzut glolele, despre care nu știa, inițial, că sunt glole. A văzut doar niște ochi strălucind în întuneric și l-a cuprins spaima că va sfârși mâncat de șobolani. Erau niște globuri cenușii, de mărimea unui măr mare, din miezul cărora clipea un ochi strălucitor, ca flacăra unui chibrit. Mai întâi i s-a părut că vin spre el o pereche, apoi o turmă de șobolani. Mișcările bilelor care se târau pe pământul pivniței, ca și sunetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
întins ca o dâră de zahăr ars. Stătea paralizat de groază, cu aripa răsfrântă peste un firicel de măturică, ieșit prin asfalt. Cineva se mișca încet dincolo de porți, un bărbat pe care abia reușea să-l vadă printre crengile unui măr. Apoi, bărbatul a intrat în casă, iar groaza a dispărut. Zogru și-a continuat drumul, înfipt într-un băiat care venea de la o audiție radiofonică. Ascultase muzică și era cu sufletul răvășit. Nu-și dorea nimic mai mult decât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
sprâncenele împreunate și părul vâlvoiat. Era o apariție mai curând comică, mai ales văzută acum, ca imagine topită de timp, însă pentru Zogru fusese ca o lovitură de bici. Omul emana o teroare care îi cuprinsese tot corpul. Fâlfâia deasupra mărului, tremurând ușor ca o piftie. Își dădea seama că e un bărbat oarecare, că ar fi putut să intre în sângele lui și să-l termine, dar acestea erau doar niște gânduri care nu se potriveau cu faptele. Stătea deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
mai marele universității. "De toate felurile", răspunse Relu evaziv. Replica directorului economic îl sperie și mai tare pe decan. Se gândi rapid la cele mai sinistre scenarii. Oricum, nu pleca Ciucurel așa iute din postul ăsta mănos doar de florile mărului. Simțise el ceva. Ba nu. Nu că simțise el ceva. Știa cu siguranță ceva, iar acel ceva era foarte, foarte grav, din moment ce îl determinase să ia o asemenea hotărâre drastică. Iar dacă șeful Administrativului avea asemenea probleme dramatice, însemna că
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
marele proiect Gigi Becali. Traian Băsescu a trecut onorabil un moment dificil, discursul său fiind apreciat ca fiind corect până și de marele său adversar politic, Adrian Năstase. Însă adevărații eroi sunt la Chișinău: cei doi tineri uciși, studenții bătuți măr de miliția comunistă, ziariștii liberi, bravul primar Dorin Chirtoacă. Cele mai sinistre probe de miopie politică vin în aceste zile de la Consiliul Europei și OSCE. Cele două instituții ar fi trebuit să denunțe primele crimele, abuzurile și încălcarea grosolană a
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
divertismente o trăsătură comună Între cluburile de fani din copilăria lor și Țara Făgăduinței Intelectului către care Îi călăuzea Ravelstein, acest Moise și Socrate al lor. Michael Jordan devenise acum În America o figură de cult - puștii adunau cotoarele de măr pe care le arunca el și le păstrau ca pe niște moaște. O cruciadă a copiilor ar putea fi posibilă chiar și În secolul nostru. Ziarele scriau despre Jordan că ar avea puteri „bionice”. Putea să rămână suspendat În aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
nu aveam nici un fel de rutină domestică. Doar un soi de aranjament foarte lax - un menaj, nu un cămin al iubirii conjugale sau măcar al afecțiunii. Când proviziile alimentare se subțiau, Vela se ducea la supermarket și cumpăra un puhoi - mere, grepfruturi, carne pentru refrigerator, prăjituri, șarlote pentru desert, conserve de ton și de hering În sos tomat, ceapă, orez, cereale pentru micul dejun, banane, salată verde, cantalupi. Am Încercat de câteva ori s‑o Învăț cum să aleagă un pepene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Cum spunea Paul Feyerabend acum mai bine de un sfert de secol În controversata sa Against Method, avem mereu de-a face cu paradigme incomensurabile. Cu alte cuvinte, trăim Într-o lume paroxistic eterogenă: nu numai că nu putem aduna mere cu pere, dar nici merele Între ele nu sunt destul de asemănătoare pentru a fi organizate Într-o categorie aparte. Chiar narațiunea istorică și biografia sunt construcții În ultimă instanță arbitrară. Autorul este suveran, creația este un act demiurgic, liber de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
mai bine de un sfert de secol În controversata sa Against Method, avem mereu de-a face cu paradigme incomensurabile. Cu alte cuvinte, trăim Într-o lume paroxistic eterogenă: nu numai că nu putem aduna mere cu pere, dar nici merele Între ele nu sunt destul de asemănătoare pentru a fi organizate Într-o categorie aparte. Chiar narațiunea istorică și biografia sunt construcții În ultimă instanță arbitrară. Autorul este suveran, creația este un act demiurgic, liber de orice constrângere (retorică, metafizică, morală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
la locul său în continuarea trupului. Se așeză pe marginea șanțului cu capul între palme. Caii nu se vedeau nicăieri, doar soarele arunca aceleași văpăi spre pământul secătuit. ............................................................................................. - Ce s-a întâmplat aici? V-au bombardat? Insul slab, deșirat, cu mărul lui Adam proeminent pe un gât care parcă nu se mai termina, cu ochi obosiți, se oprise la spatele lui întrebând cu voce spartă. Mihu mârâi ceva nedeslușit, se uită în sus, văzu epoleții de ofițer și însemnele de medic
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
de a șterge o parte din necazurile de peste zi și a le îneca într-un pahar de vin, laolaltă cu alți bărbați. El putea fi văzut câteodată la o bere, doar la chioșcul mic înconjurat de zoaie și cotoare de mere mucezite, de lângă gară, sprijinit de unul din copacii scunzi, ornamentali, privind la țăranii veniți din satele din jur cu treburi la oraș, ciocnind halbele de bere stătută și acră, scuipând capete de țigări gălbejite în mâzga neagră și consistentă de pe
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Femeia parcă nu mai avea astâmpăr, făcea mișcări dezordonate, își plesnea fruntea, se lăsa pe vine în fața băncii și imediat ridicându-se, uitându-se buimăcită prin încăpere. Deodată se repezi la bătrânul cu care venise și care acum ronțăia un măr scos de cine știe unde. Îl zgâlțâi așa de tare și neașteptat încât bătrânul uită să mai înghită bucata de măr mușcată și căscă niște ochi mari alburii în care se citea un fel de spaimă amestecată cu o mare nedumerire. Femeia
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
imediat ridicându-se, uitându-se buimăcită prin încăpere. Deodată se repezi la bătrânul cu care venise și care acum ronțăia un măr scos de cine știe unde. Îl zgâlțâi așa de tare și neașteptat încât bătrânul uită să mai înghită bucata de măr mușcată și căscă niște ochi mari alburii în care se citea un fel de spaimă amestecată cu o mare nedumerire. Femeia țipă: - Ce stai așa, du-te și trage clopotele, trebuie să fie vreo biserică pe aici pe undeva, trage
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
miile de picături de apă se spărgeau cu plesnituri mici și seci pe mozaicul de la intrare, numai undeva departe se auzeau pașii grăbiți ai femeii ce alerga tot mai departe în noapte. Strigă la bătrânul care-și mânca mai departe mărul: „Ai grijă să nu se răstoarne lampa ceea că ardeți cu toții aicea de vii. Eu mă duc să o aduc înapoi , nu este nevoie să moară și ea. Se repezi pe urmele femeii. Primele picături de apă o biciuiră nemilos
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
undeva am auzit un glas de femeie: „Doamne, ce mare este omul acesta și a căzut așa ca un copil”. De aproape de capul meu i-a răspuns un bărbat cu o voce indiferentă, ca și acum ar fi spus că merele se coc doar atunci când le vine timpul: „A fost un șoc din cauza insolației, i se poate întâmpla oricui, dacă nu are grijă pe timp de vară”. Am deschis ochii și am văzut că eram dus pe o targă de doi
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
albastru spălăcit, aproape fără nici o expresie, mișca haotic și dezordonat picioarele încercând în legea lui să imite dansul ursului, ridică sticla adusă pe furiș de un țânc de acasă pentru plata reprezentației, bău îndelung lăsând capul pe spate, mișcând înverșunat mărul lui Adam proeminent și osos, ascuns sub o piele tăbăcită de vânturi. Pălăria sa veche și pleoștită căzu pe spate în noroi, dar n-o luă în seamă, o călcă apoi în picioarele încălțate cu niște pantofi vechi direct pe
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
face orice, adora părul de culoarea lanului de grâu, gătit ca de sărbătoare cu zulufi aurii, îi venea să-și apropie buzele de gura sănătoasă, cu dinți puternici iar cele mai fericite vise închipuiau o Emanuela zveltă, atârnată de creanga mărului de la poartă, așa cum o descoperea în fiecare dimineață pe verișoara ei. Visă, într-o noapte, că juca fotbal. Unul din coechipieri îi pasase și ea alerga sprintenă, surâzând, spre poartă. Mingea îi stătea la picioare mică și docilă iar Ema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]